Cookies

(on)-pedagogiek

pedagoochelaar     ©Joep Zander

Let op: in dit blog stond ten onrechte de naam Miedema vermeld. Dit is nu veranderd in Weijers.
Mijn excuses.

“Dan vraag ik die kinderbeschermers: “is dat nou wel in het belang van het kind dat die met alle geweld naar de vader moet? Ed Spruijt heeft toch in een paar mooie onderzoeken laten zien hoe slecht dat is.” U begrijpt, althans degenen die mij al langer kennen dan vandaag, dat er ergens een pijnscheut door mij heen trok. Ik moest dan ook wel reageren. Maar mijn gevoel zat op het punt dat ik vreesde  een zaal van 150 Theoretisch pedagogen en aanverwante sociale wetenschappers tegen mij zou krijgen. Hoewel ik er uit kreeg wat ik wilde zeggen kwam het onder die omstandigheden niet meer over. Ik voelde een plaatsvervangende schaamte over mijn durf om zo’n kwestie aan de orde te durven stellen in het gezelschap van collega’s waarvan de al dan niet verdiende voetsporen vrolijk blonken. “Spruijt heeft niet eens gereageerd op mijn theoretisch pedagogische noties over belang van het kind in een polemiek in een vaktijdschrift.” bracht ik te berde. Nou ja niets zeggen was laf geweest.

Maar eigenlijk zou mijn reactie ongeveer zo moeten luiden:

U gebruikt een begrip “Belang van het kind” Kunt u daar (als deelnemer aan een theoretisch pedagogische discussie) een definitie van geven?  Hoeveel verschillende definities denkt u dat er van dit begrip zijn te geven? Waarom denkt u dat kinderbeschermers moeten reageren op iets waarvan ze niet kunnen bevroeden wat u bedoelt? Wat denkt u eigenlijk zelf dat er achter de handelwijze van deze kinderbeschermers zit? Kunt u hier een probleem of een dilemma in kaart brengen. Kunt u begrijpen dat als u een begrip gebruikt als dooddoener mensen dan ook “doodgeslagen” reageren? Wat denkt u eigenlijk als pedagoog in  huis te hebben dat u deze arrogante houding kunt innemen? En aan welke theoretisch pedagogische analyse heeft u de handel en wandel van Dhr Spruijt eigenlijk onderworpen. Weet u wel dat deze meneer onderzoek aan de kinderbescherming verkocht heeft zonder daar open over te zijn?  Denkt u dat u de afschaffing van ongelijkwaardig ouderschap kunt beoordelen aan de hand van onderzoek van Spruijt? Weet u eigenlijk wel wat hij onderzocht heeft? Denkt u dat het helpt als ouders door het stof gaan voor elkaar.? Leidt dat tot volwaardig ouderschap? Wist u dat Spruijt dat propageert.

In een een-op-een discussie met de genoemde professor Ido Weijers kwam ik er met gemak uit en heeft hij op geen enkel punt zijn gelijk kunnen uitleggen. Hij weet natuurlijk best dat de term “Belang van het Kind”  een nietszeggend begrip is en dat zo’n dooddoener  doodslaat. Maar toch doen. Dus. En dan die kinderbeschermers even en plein publique voor schut zetten. En natuurlijk kan hij in de verste verte niet uitleggen wat de relevantie is van Spruijts onderzoek naar gelijkwaardig ouderschap als je het al onderzoek kunt noemen. En dat dan de halve zaal hem komt feliciteren met deze geweldige inbreng in een, als het goed is, theoretisch pedagogisch gefundeerde discussie. Daarbij ook mijn ex-docent Ben Baarda die iets opmerkte in de trant van dat ze kinderen aan hun ouders moeten toewijzen. Prima natuurlijk, andersom mag ook, en wat is het verschil Ben? Maar het voelde als een minachting voor mijn standpunt dat per saldo drie keer zo genuanceerd is als dat van hem. maar weet hij veel. Hij is gewend te vertellen en niet te luisteren vrees ik. Nou ja in ieder geval met betrekking tot dit onderwerp.

Maar ole!! Dat is lang geleden dat ik een paar kinderbeschermers mocht verdedigen. Overigens… met veel mate. Want eigenlijk ging het hier (Weijers  gooide in de snelligheid ook allerlei vragen vluchtig op een hoopje) ook om de vraag of er een omgangs-OTS moest komen in deze  zaak. Het gebruik van de begrippen omgang en het direct daaraan gekoppelde begrip. Recht leiden nog meer af van de kern van de discussie. Maar ik ben in het geheel niet voor omgangs-OTSen. Ik ben ervoor dat kinderbeschermers zich wat minder met vaderbashing bezig gaan houden. En Theoretisch pedagogen en Spruijtologen al helemaal. En van vaders, althans mij, moet de kinderbescherming en aanverwante handel zich inderdaad niet bezighouden met vaderschap, dat zal de zaak opfleuren. Als het negatieve gezeur over vaders wordt afgeschaft: “Zo meneer legt u dat maar eens uit waarom wilt u eigenlijk uw kinderen zien? Ja dat moet u even uitleggen want dat moeten wij dan weer aan Professor Weijers uitleggen.” Overigens vond Weijers na afloop zelf ook niet dat vaders zich voor hun vaderschap moeten verantwoorden. Zoals gezegd; van zijn betoog in de richting van vaders bleef weinig over. Alleen heel erg jammer dat ik dat punt niet en publique heb kunnen maken. Ik voelde me vreselijk alleen tussen mijn vakgenoten.

Achteraf ontdek ik dat Dhr Weijers ook betaald wordt door de Raad voor de Kinderbescherming (net als, maar dan incidenteel,  Ed Spruijt). In die zin, ik geef het ruiterlijk toe, getuigt het van moed om de Raad te vertellen dat ze juist wat minder moeten ingrijpen. Dat heb ik hem ook verteld. Maar volstrekt verkeerd om dat te motiveren met het standpunt dat geen omgang soms beter is voor het kind. Hierbij aangetekend dat het begrip omgang verhult dat vaders en kinderen een opvoedingsrelatie hebben. Een onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid. Dat is mijn standpunt. Ik heb gezegd, beter te laat dan niet.

Ik heb overigens ook leuke discussies gehad hoor; maakt  u niet te ongerust. Onder andere over de wijsgerig-pedagogische vragen die als onkruid de grond uit zullen komen. Laat ik nou van dat soort zijn. Onkruid van het betere soort. Rest mijn hoop op een betere en verdere discussie met Bas Levering, een meesterlijk voormalig docent, op wiens afscheidsconferentie dit allemaal gebeurde. Oh ja en de pedagogen zijn van plan internet te ontdekken. Ik ben benieuwd wie van mijn collega’s dit blog ontdekt. Ik houd u op de hoogte!

De nogal harde beweringen, met name over Ed Spruijt zijn niet zomaar uit de lucht gegrepen en zijn door mij goed onderbouwd in diverse artikelen in boeken en (wetenschappelijke) tijdschriften.
Artikel Joep Zander in Pedagogiek
citaten uit antwoord Spruijt en repliek Zander en verdere verwijzingen
bestellingen Relapublishing (kaarten en boeken waarin op diverse wijzen andacht is besteed aan het onderzoek van Spruijt)
Over het belang van het kind is ook heel wat afgeschreven. Graag verwijs ik hierbij naar de stukken van Wouter Hanhart en Peter Prinsen en het wikipedialemma (met weeer een verwijzing naar het werk van Bas Levering)
over het belang van het kind

Kiezen

wie gaat er scheiden? een ouder of een kind?

De aardige zandpaadjes van het Brabantse groene hart tussen Den Bosch, Eindhoven en Tilburg zijn met behulp van veel regen maar vooral van die onmenselijk grote draken van landbouwmachines verworden tot onbegaanbare moddertrace´s.

Alle aardige manieren waarmee we proberen als mensen tot mekaar te blijven verhouden, ook na scheiding, ook als gemotiveerde hulpverleners mensen als mensen willen blijven benaderen, lijken soms vast te lopen in de modder van een familierechtsbedrijfstak. Een bedrijf dat soms als een draak van een machinerie over menselijkheid heen rolt. Het laatste wat we dan moeten doen is met de ontstane modder te gooien. We blijven begaanbare paden zoeken.

Kiezen voor kinderen is kiezen voor ouders. Dat was ongeveer mijn centrale leus bij de bemoeienissen met de opleiding van KIES-coaches. In principe wisten ze dat al. Maar iedereen mag terecht bang zijn dat het KIES-programma de dynamiek volgt die ook advocaten en scheidingsbemiddelaars vaak zijn gevolgd  toen duidelijk werd dat er vooral veel geld kon worden verdiend aan scheidingen.

In mijn lezing vrijmiddag voor een aantal coaches viel me op dat ik de ruimte kreeg om die gevaren te laten voelen zonder dat het vervelend werd. Integendeel zelfs over Spruijt zijn gedachtegoed kon ik het hebben zonder dat er iemand, inclusief ondergetekende in een spasme terecht kwam. Deze scheidingscoaches zijn gewend om met tegenstrijdige opvattingen om te gaan en denken vooral aan het punt waar het weer samenkomt, niet perse in het midden maar wel aan de horizon.  Ik denk veel aan de grenzen die dienen te worden gesteld. Mijn gehoor af en toe meer aan het masseren van de weerbarstige praktijk.

Hoe het ook zij, we hebben gemeen dat we aan beide kanten het kind als referentiepunt nemen. Het kind in ons zelf, het kind dat we opvoeden, het kind dat hulp nodig heeft. Het kind dat niet van zijn ouders mag worden gescheiden .

Dus  niet een goedkoop, maar duurverkocht “belang van het kind” maar het inzetten van ons zelf voor de integriteit van het ouderschap. Integriteit als woord voor de onverbrekelijkheid van het ouderschap als  geheel, maar ook integriteit als de morele gids die ons stuurt en de innerlijke heelheid van onze persoon zou kunnen weerspiegelen.

Site van het KIES-programma

gereformeerd ongelijk

Het gelijkheidsprincipe is ons wat waard. Zelfs de godsdienstvrijheid kan er niet tegenop. Dat bleek deze week in de uitspraak over het passieve kiesrecht van vrouwen in de SGP. Met passief kiesrecht kun je de facto erg actief zijn, het gaat hier om een taalkundige aanduiding. Het “worden verkozen” is een passieve bewoording.

Zoals hier wel eens meer opgemerkt is er echter iets bijzonder ongelijks aan de toepassing van het gelijkheidsprincipe. Het passieve recht om vader genoemd te mogen worden bijvoorbeeld is in hoge mate wettelijk afhankelijk van de toestemming van de moeder. Het actieve recht om vaderschap uit te mogen oefenen is er nog een stuk beroerder aan toe. De facto moet je in deze maatschappij maar aantonen dat je een toegevoegde waarde hebt anders vergt het “belang van het kind” dat je als vader oprot. Deze invulling van het begrip belang van het kind is niet alleen van geen enkel nut voor kinderen, maar is ook een principieel ongelijkwaardige. Als moeder hoef je defacto namelijk nooit iets aan te tonen.

Conclusie? Moederschapsideologie heeft in deze de ontwikkelde landen een hogere status dan godsdienst, ergo staat boven de wet. Gelijke behandeling hoeft niet in het licht van moederschap. En die conclusie reikt zowel naar de uitvoering van wetenschappelijk onderzoek (denk aan het beruchte onderzoek van Tamar Fischer in 2004) als naar het praktische functioneren van de justitiële instanties. Het woord “ontwikkeld” hierboven slaat dan ook niet op enige morele status maar is eerder in verband te brengen met het woord ontwikkeld in de zin: Hij heeft een ernstige ziekte ontwikkeld. En een ontwikkelingsland is dan dus een land waar die ziekte nog ontwikkeld moet worden. En ontwikkelingshulp is dan de hulp die ik nodig heb om van een en ander weer te bekomen.

zie ook dossier emancipatie
Ook Ger Groot veegt, overigens deze keer om andere redenen, de vloer aan met deze actie van het Clara Wichmaninstituut
De juridische toelichtingen van de Hoge Raad

Mensenrechten

“Mensenrechten? Daar gaan we weer. Denk eens aan het belang van je kind.”
“Maar mijn kind is toch ook een mens?”

De crux uit een discussie zo’n dertien jaar geleden tussen mij, Viola Holt en Else-Marie van den Eerenbeemt in het programma “Ik mis je zo”.
De moeder van onze dochter gebruikte “haar” kind als wapen om mij in de hoek te drukken. Ik weigerde terug te vechten, maar moest op een gegeven moment staande houden. De moeder schreef letterlijk dat mijn dochter nooit meer mijn achternaam tegen mocht komen, ze schakelde zij de rechters en de kinderbescherming in om mij verder in de hoek te drukken. Die accepteerden een achternaamswijziging. Ik weigerde hun als tegenstander te zien, maar moest me staande houden.

Uiteindelijk deed ik dat onder andere door een hongerstaking te beginnen midden op de Brink in Deventer. Voor de deur van het plaatselijke gerechtsgebouw waar een deel van de vertoning zich afspeelde.
Maar dat had ik niet moeten doen volgens Else Marie. Ik had een kaartje moeten sturen. Dat deed ik ook al, maar dat soort dingen werden door de moeder tegengehouden. En als je daarmee doorgaat kun je daarvoor van de rechter een boete opgelegd krijgen.
Elke uiting dat je nog leeft, dat je nog verzet pleegt tegen deze mishandeling van de ouder-kind-relatie wordt je, nog steeds, kwalijk genomen.
Een verwijt onder het mom van het belang van het kind, want als jij je als ouder niet gauw onzichtbaar maakt blijf je degene waartegen je kind te pletter wordt gedrukt.

Ik kom op dit verhaal omdat ik net de filmpjes van dertien jaar geleden uit de kast heb gehaald om te digitaliseren. Daar zit ook een filmpje bij waarin ik met Wouter deze traumatische ervaring met Else-Marie en Viola probeer te verwerken.
Het was mede aangrijpend doordat ik veel respect heb voor een aantal opvattingen van Else-Marie en haar ook graag citeer met een van haar uitspraken.
Ik kom er hier nog op terug, hopelijk met méér beeldmateriaal.

Geen lucht; een kernuitspraak van Else-Marie
Vervolgblog hierover

kindsbelang binnen kaders

mini kindbelang Voor een tentoonstellinkje van minikunst leverde ik het hier rechts afgebeelde werkstuk in.

Als het belang van het kind binnen elk mogelijk en onmogelijk kader gebruikt kan worden dan kan ik het hier ook wel gebruiken om het kind in kwestie af te zagen op de juiste voor de tentoonstelling vereiste maximumformaten van 6x6x9 cm.

Komt dat zien 18 juli tot en met 6 september 2009 in het kunstenlab te Deventer.

meer info over deze expo
dossier vaders kinderen en kunst

grwrr

Jeugdzorg Noord-Brabant is niet alleen in het nieuws met naar België vluchtende cliënten. Ze hebben nu ook bestuurders in de aanbieding die naar het zich laat aanzien over de ruggen van die cliënten onrechtmatig geld verdienen aan vastgoedhandel.

En maar lullen over het belang van het kind wat die cliënten niet goed zouden snappen. Belang van hunzelf.  Zoals overigens vaak met die mensen die durven te beweren dat ze wel weten wat het belang van het kind is.

Als ik dit soort berichten in de krant lees dan wringt er iets ijzigs in mijn middenrif en rond mijn strottehoofd. En dat op zondag als ik relaxed mijn weekendkrant probeer te lezen. GRWRR

het bericht in de Volkskrant
mijn vorige blog over de vluchtende clienten van deze onfrisse bedoening

speech bedrijfsmonopolie familierecht

kinderhandel

money makesKinderen worden bij Chinese ouders met geweld weggehaald en aan Nederlandse adoptieouders verkocht. Dat is ongeveer de strekking van een netwerk-item van vanavond. Chinezen hebben goed naar ons gekeken om te zien hoe je dat soort praktijken moet verdedigen. Het belang van het kind natuurlijk.

Het wrange is dat ik toevallig een paar Chinese adoptiekindertjes ken. En dan is de verleiding toch weer ongewild groot om te zeggen dat ze het nog niet zo slecht hebben.

Het heen en weer schuiven met Nederlandse kinderen gebeurt óók onder het motto belang van het kind. Het líjkt geen handel. Maar het is het wel. Een hele jeugdzorgindustrie verdient er hun brood mee. Kinderen worden met politie en kinderbescherming weggehaald bij hun ouders. De redenen zijn vaak dubieus. Maar altijd belang van het kind…. en met justitia-keurmerk. Echt handjeklap van hier mijn kind en daar jouw geld komt hier nog maar weinig voor. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw overigens nog wel. Toen werden er door Nederlandse kindertehuizen ook kinderen verkocht aan adoptieouders.

Die Chinese ouders hebben het heel erg moeilijk en ik hoop ook dat Eric van Muiswinkel het meepakt in zijn China-boycot. Nederlandse ouders die hun kinderen zien verdwijnen in de duistere armen van vadertje staat krijgen die aandacht helaas (steeds) minder. Maar gisteren belde er een vader dat ie er wat aan ging doen met Netwerk.

Een al weer bijna jaar oud alarmerend volkskrantartikel internationale adoptie

meer kinderen

vader-moeder-kinderenVice-premier Rouvoet heeft een kinderwens. Vroeger kwam de pastoor aan de deur met het soort kinderwensen dat anderen maar moeten uitvoeren.

Deze keer s een keer niet zozeer in het “belang van het kind”. Voor de ouderen? Voor Rouvoet zijn God, voor de pastoor… uhh dominee in dit geval? Of gewoon om het economisch rond te krijgen?

Om de vergrijzing tegen te gaan.

Heeft u wel eens van kinderstaking gehoord? Op de Nederlandse wikipedia bestaat het woord niet maar het zou de vertaling kunnen zijn van het Duitse wikipedialemma zeugungsstreik. Heeft te maken met het idee dat we het vertikken kinderen op te voeden als het zo moet. Vooral vaders hebben er een keer tabak van om de kans te lopen van zo’n 25 procent om met de gebakken kinderperen te blijven zitten. Maar die vaders kwamen uiteraard juist weer niet aan het woord op Netwerk.

Misschien is verwekstaking trouwens een beter woord.

Gewoon de kans willen hebben om een band met je kind te behouden. Niet om van de ellende rond het verbreken van vader-kind-contacten vroeger dood te gaan. Want dat is nu de realiteit. Maar een realiteit die de vergrijzing dus ook voor een deel keert.

Het Duitse Wikipedialemma Zeugungsstreik

on der wijs

Ja hoor Dijsselbloem heeft het ook weer over het belang van het kind. Alweer geschonden dat belang van het kind. Maar in al die 20 jaar dat het bureaucratisch gerotzooi met het onderwijs plaatsvond, schermde ook de ene na de andere minister met de term “belang van het kind”. Zo heeft dus ieder zijn eigen belang (van het kind).

Afin, we wachten de exuses maar weer af, daar kunnen de kinderen het weer mee doen. En andere mensen; zoals hoogleraar Jan Dirk Imelman die wel gewaarschuwd had maar met een soort Berufsverbot bedreigd werd. Want de staat wil alleen onderzoekers die zeggen wat gezegd hoort te worden, hielenlikkers.

Ik herinner me nog goed die onderzoeker die tegen mij vertelde “dat ze nou eenmaal haar opdrachtgevers een beetje tegemoet moest komen” en dus niet gewoon de waarheid kon vertellen. Wat ik te zeggen had mocht van haar dus niet in haar rapportje ( B&A-groep; De praktijk van het omgangsrecht). Later maakte ze het een beetje goed (dat dacht ze althans vermoed ik) door een fotootje, van mij in actie, aan een artikel van haar toe te voegen.

En dan mijn vroegere buurvrouw die in haar scriptie, op straffe van onvoldoende, niet mocht schrijven dat kinderen wel wat vader thuis, bij vader, konden blijven, in plaats van mee te gaan naar een Blijf-huis.

Een belangrijke les uit dit alles voor beleidsmakers zou moeten zijn:

Opletten, de mensen die u nu uitsluit zijn de mensen die morgen gelijk blijken te hebben gehad. En dan is het te laat. Voor die kinderen dan. De mensen die het geld verdiend hebben over de ruggen van die kinderen waren precies op tijd om zichzelf met hun neus in de boter te drukken.

Het rapport van het parlementair onderzoek
Meer over onderzoekers die vertellen wat hun bovenbaas wil horen
Lees het hoofdstuk Vaderschap, een wetenschappelijk probleem in het boek Gemist Vaderschap

gestolen kinderen

belang van het kind Onder het mom van “het belang van het kind” werden aboriginals jarenlang hun kinderen afgenomen. Het was goed voor de kinderen hadden ze bedacht om ver weg van hun eigen ouders in een blanke cultuur op te groeien. En ja eindelijk heeft de Australische staat er excuses voor aangeboden. Ik hoop dat ze er wat aan hebben al die trotse originele bewoners van Australië.

Maar elke keer blijkt het weer te moeilijk voor de wereld om historische lessen op het heden toe te passen. Dat komt omdat er nooit precies hetzelfde gebeurt, maar wel ongeveer hetzelfde. Toch heeft het misbruiken van de term “belang van het kind” in de huidige samenleving veel weg van de arrogante stijl waarmee destijds de Australische staat de term gebruikte.

Hoe lang zal het nog duren voordat er ook een papa-variant is op dit excuus? Ik heb hem alvast, met dank aan de inspirerende tekst van premier Kevin Rudd, als volgt geformuleerd:

Voor de pijn, het lijden en kwetsen van generaties vaders, hun kinderen, de uiteengeslagen families en de verstoorde samenleving zeggen we sorry. Voor het uiteenscheuren van families en de banden tussen de generaties zeggen we sorry. Voor de onwaardige behandeling van trotse mannen, vaders en de vernietiging van een positieve mannenkultuur zeggen wij sorry.

Drie keer sorry voor aboriginal-leed (link hersteld)
Meer over het belang van het kind, vaders en aboriginals