Cookies

Team de boot in

Dat was nog maar het begin
Dat was nog maar het begin

Eergisteren met mijn zoon de boot in, letterlijk dan. Oh ja ook een paar momenten tevens spreekwoordelijk natuurlijk.

Ooit hadden we twee delen van de Ourthe per kano bedwongen. Toch moesten we zelfs hier op de rustige, maar soms smalle, weerribben weer even wennen aan het afgestemd samen sturen. Varen op praktisch stilstaand water met een beetje wind, klinkt weliswaar makkelijk, en het levert beslist minder problemen op dan op de verkeerde vleugel een waterval nemen, maar tsja je komt toch eerst een paar keer in het riet terecht voordat je weer helemaal door hebt hoe je samen een bocht goed en op tijd neemt in een combinatie van eenzijdig roeien, afremmen en insteken. Achteruit draaien of vooruit draaien? Dat achteruit draaien had je op de Ourthe natuurlijk niet.

Maar als je dan na een tijdje ineens mooi samen een links-rechts ritme hebt dan voel je je weer een beetje een vader-zoon-team. Nog net op tijd terug thuis om ook dat andere Nederlandse team te zien gloriëren.

schaatsen

het begin een kleine week geleden
het begin een kleine week geleden

Vorige week donderdag stond hij nog wankel en schuifelend op zijn schaatsjes en gisteren was hij in staat om bijna 20 kilometers te verslinden op de Overijsselse Wieden. In veel sporten heeft mijn zoon me al ingehaald. Ach en ik laat me graag inhalen, hoewel elke keer weer met verbazing.

Met schaatsen haalt Joshua me nog niet echt in, maar zelf had hij aan de rit Giethoorn-Zwartsluis met een ommetje, nog wel 5 kilometer toe kunnen voegen geloof ik, terwijl ik zwaar begon te wankelen.

“Nou vooruit even pauzeren, maar wel kort hoor”. Het lijkt of ik mezelf hoor praten op een van onze fietstochten.

En eindelijk iets positiefs over ambtenaren in dit weblog. Tussen Zwartsluis en Belt-Schutsloot stonden ze namens de gemeente (Zwartewaterland?) daar gratis chocolademelk uit te delen. Kijk zo mag ik het zien.