Cookies

Tag: Bijbel

Geplaatst op

Waarom meerouderschap zes maal zoveel conflictstof oplevert als tweeouderschap


Een van de voorstellen van de Staatscommissie Herijking Ouderschap is om de mogelijkheid in te voeren dat een kind 4 ouders heeft. Dit voorstel ligt in het verlengde van een trend waarbij al langer sprake is van meemoeders en dergelijke die allerlei vormen van wettelijke status krijgen. Dit keer krijgt u geen lange politiek/ideologische verhandeling van mij maar een overzichtelijk wiskundige. In een tweeoudergezin is er een interouderlijke relatie, met het kind erbij een driehoek. Dat levert tegenwoordig al vaak heel wat conflictstof op. Bij drie ouders zijn er niet twee maar drie interouderlijke relaties. Ga er maar aanstaan. Bij vier ouders springen we ineens naar…..




Kortom , volop werk voor mediators (een mediator per ouder die weer met elkaar moeten overleggen), kinderbeschermers, kindbehartigers, kindcuratoren en rechters.. En dan hebben we het nog niet eens over de onmetelijke complexiteit van een samengesteld gezin waarin elk kind misschien wel vier verschillende vierouderstellen heeft.

Er is er maar één die hier garen bij spint en dat is de overheid en in zijn kielzog de bedrijfstak familierecht. Door sommigen ook misdaadgroep genoemd. Uiteindelijk wordt door dit soort manoeuvres de verantwoordelijkheid bij de ouders weggehaald. Telkenmale zal de staat, onder het mom dat al die rare ouders zoveel ruzie maken, de kinderen aan zich binden. Ze zullen zich via wet en rechtspraak steeds meer met kinderen bemoeien door juist steeds langzamer knopen door te hakken.

Eenvoudige wiskunde kan soms wel eens dienstig zijn in de sociale wetenschappen, hoewel het duidelijk zal zijn dat het nog maar een vereenvoudigd plaatje is wat ik hier weergeef. De werkelijkheid is nog veel complexer, maar zelden eenvoudiger lijkt me.

Het ons door de natuur gegeven model van tweeouderschap is eigenlijk de enige manier om te voorkomen dat kinderen in steeds ingewikkeldere loyaliteitssituaties komen met de staatsloyaliteit op de horizon. Hiermee stellen we het natuurrecht boven de door de staat gecreëerde doolhoven. De autoriteit van de schepping is voor sommigen de autoriteit van God. Als bron van schepping valt dat misschien samen. Hierover het stukje van Kees van de Staaij van de SGP

SGP-er Van der Staaij over meerouderschap

Of ( geen registratie nodig)

Zelf pleitte ik al 20 jaar geleden in het kader van de voorstellen homohuwelijk voor natuurlijk ouderschap als basis zonder overigens homoouderschap te verwerpen.

Geplaatst op

Als je maar gelooft

alles ist moglich+
Wat antigif tegen de zogenaamde wijsheid van het haalbare.

‘Alles is mogelijk als je maar gelooft’ zag ik toen ik omkeek op het kerkje in het Duitse dorp Mönkebude (Huis van de monniken) staan. Ik had net een prachtig bericht gekregen over een belangrijke stap voorwaarts in de praktijk van het familierecht waarover ik later deze week zal berichten. Een punt waarover ik dertig jaar lang tegen een muur heb staan bonken. Een punt waar vele tienduizenden Nederlandse juristen hun vingers niet aan wilden branden. Het deed denken aan de val van de Berlijnse muur.
Nog geen 3 meter verder bleek ik een lekke voorband te hebben en toen ik die had geplakt bleek de buitenband ook helemaal op. De achterband had ik al eerder moeten vervangen. Een passende metafoor voor mijn situatie. De fysieke banden van mijn fiets waren op door geboems op de Poolse keienweggetjes. Mijn eigen banden (zoek de metaforen maar bij elkaar) waren erg versleten door de capriolen in het waanzinnige circus van het Nederlandse familierechtbedrijf. Maar zoals u zult begrijpen heb ik een leuke vakantie gehad waarbij ik veel heel aardige gastvrije Duitse en Poolse mensen heb ontmoet.  Want daar ligt het niet aan. Mensen daar kun je in geloven, daar moet je in geloven. En dat is ook wat dingen mogelijk maakt. Aan de hand van het onbenoembare, ons aller bron.
Tot slot dus de Brandenburger Tor een symbool voor gevallen muren.
Zum Schluss Brandenburger Tor met een enorme waterplas die 10 dagen na het heftige onweer boven Berlijn nog niet weg was.

Geplaatst op

De staat verdrukt, de wet is logen

aktie1
Bezetting PvdA hoofdkantoor 2000

U herkent de zinsnede?  Nee, ik ga nu niet een lofzang schrijven op socialistische bewegingen en partijen. Want de praktijk van het socialisme heeft vooral veel staatsverdrukking en illusiewetten opgeleverd. Niet in het minst de laatste brouwsels van achterkamertjessocialist Ronald van Raak met de heruitvinding van Stalin’s Goelag archipel (gedwongen begeleiding voor extremisten). De institutionalisering van mooie gedachten leidt zelden tot mooie praktijken. Dat geldt voor het socialisme, dat geldt voor de bijbel, dat geld voor het feminisme. De linkse kerk, de heilige kerk, Equality, de mariakapel van het feminisme, daar moet je niet wezen.  Maar het blijft zonde om het kind met het badwater weg te gooien.
Ook de Internationale (waaruit de koptekst is ontleend) verdient een frisse kijk, ontdaan van het vervuilde badwater. De eenvoud van ‘De staat verdrukt, de wet is logen’ spreekt aan. Maar dan moet je hem wel in de goede tijdsvormen lezen. De staat wordt niet verdrukt,  maar verdrukt mensen. Dat hebben de socialistische bewegingen nooit goed begrepen. je zou wensen dat ook het voltooid deelwoord van verdrukken met een d zou worden toeschreven, om elk misverstand te voorkomen. tegenwoordige tijd dus. Ook niet verleden tijd precies. Het is nú de staat die verdrukt.
dossier rechterlijke macht
Jullie de wet, wij de macht

De wet is logen. Niet alleen omdat de wet niet deugt. Voor een groot deel deugt die wel. Maar hij liegt ons voor. Onze wet schept de illusie dat mensen in deze westerse samenleving met respect voor mensenrechten worden behandeld. Maar dat is geenszins het geval.
Het stuitendste voorbeeld daarvan is familierecht, waar geen enkele wet of regel heerst en we volledig afhankelijk zijn van goodwill van zelfbenoemde (ja dat meen ik , maar verdient een andere keer uitleg) professionals.
De honden lusten er geen brood van zou ik willen zeggen. Maar er zijn mensen die me deze woorden af proberen te nemen  Elke kwaadheid wordt verdacht gemaakt. Als rechters en jeugdzorgers dat niet doen doen je zogenaamde maatjes dat alsnog wel. Het is gewoon tijd om onze boosheid te laten zien!
Ik zal nog een keer terugkomen op een aantal andere interessante zinsnedes uit de internationale. Niet in het minst het woord ‘Ontwaakt!’ Maar het kan ook zijn dat ik eerst met een stukje bijbeltekst kom. Om over na te denken. Niet om klakkeloos over te nemen maar om wakker te worden dus.

PS1: 29-12-16 Ik merk dat ik wat vaag mensen diskwalificeer. Ik wil graag met open vizier werken. De heren Hanhart, Tromp, Prinsen haalden 15 jaar geleden  een door mijzelf geschreven en onder mijn naam geschreven stuk buiten mij om terug bij een kinderbeschermingsblad.  Het ging om de zinsnede ‘De honden lusten er geen brood van’ Daarna dreigde ik de door mijzelf opgerichte groep commissie familierecht uit te worden gegooid vanwege deze uiting. Dit laatste is niet door gegaan. de geschiedenis sindsdien bekijkend is het eigenlijk nooit meer goed gekomen tussen mij en hun. Niet omdat ik hun haat, integendeel, ik hielp ze voortdurend allerlei podia op. Maar de houding naar mij bleef hetzelfde. Dit zegt m.i wel wat over de vaderbeweging en of over mij. Kiest u vooral zelf.  Zie ook: https://joepzoekt.wordpress.com/2014/08/25/de-judasrol-concept

Geplaatst op

De slager die zijn vlees niet wilde laten keuren

slager1‘Het is duidelijk dat dat familierecht volgens jou niet deugt en dat is misschien ook zo, maar naar mening van de redactie is de remedie met zekerheid niet de publicatie van ………….. uitspraken .…………………….‘  (redactie van het Nederlands JuristenBlad)
Geen openbaarheid (ik had het in mijn artikel niet alleen over publicatie, maar ok) van uitspraken. Het helpt niet voor de kwaliteit!?

Een parabel

Er was eens een slager in het stadje Rechtvoorderapen en die had iets tegen keurmeesters, zeker als ze hun werk kwamen doen. Hij was niet te beroerd om ze af en toe een lekker mals lapje vlees toe te schuiven, maar van pottenkijkers moest hij  niets hebben. Gelukkig voor hem waren er nogal wat keurmeesters die zich inderdaad goedkeurend uitlieten over het hun toegeschoven lapje vlees en, dus zonder te liegen, konden volhouden dat ze het vlees hadden goedgekeurd.
Op een dag kwam er een nieuwe keurmeester langs die niet zo bekend was met de vreedzame manier waarop al jarenlang, in het belang van het vlees, werd goedgekeurd. ‘Ik wil graag een kijkje nemen in je koelcel’ zei hij.
‘Nergens voor nodig’ zei de slager recht voor de raap. ‘Al mijn vlees is prima in orde, ik krijg eigenlijk nooit klachten’.
‘Toch heb ik wel eens verhalen gehoord over stinkende lapjes vlees en ziekteverschijnselen’, zei de keurmeester.

openbaarheid Prins
Redactielid Corien Prins over openbaarheid. Klik voor vergroting  bron

‘Ach ja, er zijn natuurlijk altijd mensen die hun vlees niet in de koelkast bewaren. Daar heb ik natuurlijk geen zicht op’, zei de slager. ‘Vertrouwt u mij soms niet? Wil je niet een lekker biefstukje? En hier heb ik ook nog wat vlees, daar mag u ook wel in kijken………Het wordt er allemaal echt niet beter op als u hier alles gaat nakijken, dan wordt iedereen alleen maar ongerust en wordt alleen al ziek van de gedachte dat ze vorige week dan misschien wel een niet helemaal vers stukje vlees hebben gegeten. Al die Rechtvoorder Apen vieren het liefst volgend jaar weer gewoon carnaval.’
Wie oren heeft, die hore (Mattheüs 13:9)
Overigens heeft redactielid, Corien Prins,  best wel interessante dingen beweerd over openbaarheid. Waarvoor complimenten (zie rechts).
===================================================================
Dit is de derde in een serie blogs over de staat van de redactie van het Nederlands JuristenBlad. de volgende in de serie.
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion, voormalig hoogleraar, nu lid Hoge Raad Ybo Buruma en Advocaat Generaal bij de Hoge Raad en hoogleraar: Ton Hartlief, Taru Spronken, Peter J. Wattel en de hoogleraren Corien (J.E.J.) Prins en Tom Barkhuysen,

Geplaatst op

Isaac’s familiedrama

abraham en isaac; his fathers hand was trembling
Abraham en Isaac; his fathers hand was trembling © Joep Zander

“Wat gaat vader nu doen vroeg ik mijzelf af. Bang was ik niet; vader zou er wel een reden voor hebben, al begreep ik niet wat hij van plan was.” (kinderbijbel Cramer -Schaap)

Je vader zal maar met een mes klaar staan om je te doden in opdracht van God. maar gelukkig vaders hand beefde. Was dit wat God wilde vroeg zijn vader zich steeds weer af. Maar ook; was dit wat hij zelf wilde? Juist op dat moment……

Nee dit ging eigenlijk niet over het familiedrama in Schoonloo, maar over Abraham die volgens de bijbel zijn zoon Isaac zou moeten offeren aan God. In opdracht van God. Pas op het laatste moment bracht een engel de boodschap dat dit niet door hoefde te gaan. De les uit deze geschiedenis is een heikel punt voor theologen. Zelf zie ik in dit verhaal dat God’s wil geen excuus is voor eigen verantwoordelijkheid. Behalve dat de bijbelse God (per saldo) niet wil dat er kindoffers gebracht worden, wil God Abraham ook niet ontslaan van zijn eigen verantwoordelijkheid om  uit liefde te handelen. Deze wilsparadox valt samen in de bevende hand van Abraham. De vraag of Abraham zoals in veel familiedrama’s na het doden de hand aan zichzelf had kunnen slaan kunnen we gelukkig nu buiten beschouwing laten.

Kinderen dreigen in de bijbel wel meer het slachtoffer te worden. Zo dreigde koning Salomon een kind doormidden te hakken om zo de ware aard van de vechtende “moeders” boven tafel te krijgen. De vrouw die koos voor de liefde voor haar kind en haar kind niet doormidden liet hakken won dit pleit. Niet door een goed peidooi, maar door liefdevol gedrag.

Wij mogen onze kinderen niet offeren voor wat voor idee of gevoel dan ook. In die zin valt de vader in het familiedrama in Schoonloo wat te verwijten. Ook wanhoop is geen excuus voor eigen verantwoordelijkheid.  Maar ik pleit ook voor begrip voor menselijk drama. Menselijk drama wordt vaak veroorzaakt door institutioneel geweld. Dat institutioneel geweld is in dit soort gevallen vaak het contra salomonswijsheid handelen van rechters en aanverwanten die kinderen al de vernieling in helpen voordat een vader of moeder tot deze wanhoopsdaad overgaat. Dit door ze juist toe te wijzen aan de ouder die het kind wel als bezit beschouwt (en dan nog met een grote voorkeur voor de moeder).

Leonard Cohen schreef en zong ooit het lied The story of Isaac waarin de volgende passage opvalt: You who build the altars now to sacrifice these children, you shouldn’t do it anymore. Diegenen die in deze tijd de kinderen op de slachtbank leggen. De wetenschappers, jeugdzorgers en rechters die weigeren om met een blik van liefde te kijken en vals uit naam van Salomon juist wel kinderen op het altaar leggen om ze doormidden hakken, geestelijk mishandelen van kinderen mogelijk te maken, mogen zich eens bezinnen op de gevolgen hiervan.

Salomon en de Gordiaanse knoop
artikel over infanticide (nog steeds meer iets wat moeders doen trouwens)