Cookies

gereformeerd ongelijk

Het gelijkheidsprincipe is ons wat waard. Zelfs de godsdienstvrijheid kan er niet tegenop. Dat bleek deze week in de uitspraak over het passieve kiesrecht van vrouwen in de SGP. Met passief kiesrecht kun je de facto erg actief zijn, het gaat hier om een taalkundige aanduiding. Het “worden verkozen” is een passieve bewoording.

Zoals hier wel eens meer opgemerkt is er echter iets bijzonder ongelijks aan de toepassing van het gelijkheidsprincipe. Het passieve recht om vader genoemd te mogen worden bijvoorbeeld is in hoge mate wettelijk afhankelijk van de toestemming van de moeder. Het actieve recht om vaderschap uit te mogen oefenen is er nog een stuk beroerder aan toe. De facto moet je in deze maatschappij maar aantonen dat je een toegevoegde waarde hebt anders vergt het “belang van het kind” dat je als vader oprot. Deze invulling van het begrip belang van het kind is niet alleen van geen enkel nut voor kinderen, maar is ook een principieel ongelijkwaardige. Als moeder hoef je defacto namelijk nooit iets aan te tonen.

Conclusie? Moederschapsideologie heeft in deze de ontwikkelde landen een hogere status dan godsdienst, ergo staat boven de wet. Gelijke behandeling hoeft niet in het licht van moederschap. En die conclusie reikt zowel naar de uitvoering van wetenschappelijk onderzoek (denk aan het beruchte onderzoek van Tamar Fischer in 2004) als naar het praktische functioneren van de justitiële instanties. Het woord “ontwikkeld” hierboven slaat dan ook niet op enige morele status maar is eerder in verband te brengen met het woord ontwikkeld in de zin: Hij heeft een ernstige ziekte ontwikkeld. En een ontwikkelingsland is dan dus een land waar die ziekte nog ontwikkeld moet worden. En ontwikkelingshulp is dan de hulp die ik nodig heb om van een en ander weer te bekomen.

zie ook dossier emancipatie
Ook Ger Groot veegt, overigens deze keer om andere redenen, de vloer aan met deze actie van het Clara Wichmaninstituut
De juridische toelichtingen van de Hoge Raad

Uit-Kramer

gebroken vrouw

Sommige advocaten zijn echte bijters, ze doen whatever om hun louche zaakje te winnen. En dan bedoel ik niet alleen hun case maar ook een of ander, door een verouderd vrouweninstituut voorgeschreven,  “ideaal” dat eigenlijk niet beter kan worden omschreven als “hoe maak ik alle mannen die na tweeëneenhalve golf feminisme hun bek nog durven open te trekken, volstrekt met de grond gelijk”. Andere quasi-feministen zijn hier al behandeld.

Mw mr I. M. B. (Berna) Kramer, een dame van de werkgroep vrouw en recht cq Clara Wichmaninstituut probeerde mij een paar jaar geleden live op de radio naar de afvalbak te werken door op te merken in mijn richting: Dan zal er wel wat mis zijn met u (omdat mij door de staat (etc) mijn  opvoedingsrelatie met mijn dochter werd afgenomen).

Onlangs werd ik geconfronteerd met een advocate met dezelfde initialen die mij als derde partij, in een klacht tegen een psychologe, voor ongeveer hetzelfde uitmaakte.  Ze beweerde tevens, wars van de feiten, dat ik geen pedagogische opleiding zou hebben.  De betreffende psychologe had mijn boeken  genoemd in haar klachtantwoord.

Verder werd, alsof het niets is,  Prof. Richard Gardner in dezelfde tekst voor pedofiel uitgemaakt.

Aangezien er geen andere advocaten te vinden zijn met dezelfde idealen en initialen zou het heel goed dezelfde Kramer kunnen zijn.  Gewapend met haar (mobiele) telefoonnummer wist ik haar te bereiken bij een overstap op Kennedy airport (als ik het goed verstond). Ze ontkende reflexmatig. Maar dat trok ze weer in op het eind van het nogal vervelende gesprek: “Ik doe geen uitspraken over klachtenprocedures” en “Ik wil weten van wie u dat mobiele nummer heeft, want ik wil niet op mijn vakantie worden lastiggevallen. Op het gevaar af dat ook ik ergens word aangeklaagd voor het diagnosticeren van een ernstige psychische kwaal wil ik toch wel stellen dat de verschijnselen bij deze dame me sterk doen denken aan een aantal van de gevolgen die optreden bij volwassenen die als kind een vorm van ouderverstotingssyndroom hebben opgelopen. Als dat zo is verdient ze enig mededogen.

Mevr. Mr. I.M.B.K  klaagde de genoemde psycholoog aan voor het feit dat díe het gewaagd had bij een kind te constateren dat een aantal dingen haar aan ouderverstotingssyndroom deden denken. Sommige ontkenners Kramen misschien zelf het levende bewijs uit.

De radiouitzending met Joep Zander en Berna Kramer
De kinderbescherming erkent haar onrechtvaardige gedrag naar mij wel