Cookies

Douwelerkolk gekortwiekt

Eigenlijk was het een nogal onbekend gebied in het hart van Deventer. Maar een ongekend mooi gebied… tot nu toe in ieder geval. Want Deventer heeft besloten te kappen en te ruimen. Brinkgeverweg, Boxbergerweg Diepenveen, de bossen bij Averlo en nog vast een aantal plekken waar ik niet toevallig langs ben gekomen de laatste tijd. Ook het gebied rond de Douwelerkolk wordt stevig aangepakt.

Hier zie je hoe een mooi wild gebied naar een park wordt omgebouwd

Ik kom zelf heel vaak in de Douwelerkolk, vooral in het warmere deel van het jaar. Ik heb daar veel herinneringen liggen uit de inmiddels 35 jaar dat ik in Deventer woon. Toen ik hoorde van de radicale kap durfde ik er even niet te komen omdat ik bang was dat het me teveel pijn zou doen. Maar vandaag is het er toch van gekomen. Vandaar de foto’s bij dit blog. Vorige week voerde ik met mijn zoon, die bosbouw doet voor zijn masters, een kleine discussie over nut en noodzaak. Ik was eerst bang dat hij het nogal rationeel benaderde. Maar inmiddels heeft hij voor zijn studie een essay geschreven dat getuigt van een zeer omvattende benadering die mij roerde. Hij beschrijft hoe hij zelf als jongetje in dit gebied rondstruinde en nu het hout terug ziet in het aanrechtblad van zijn vader. Een prachtig circulair verhaal dat u zeker even zou moeten lezen.

Wat mij opvalt is dat veel bomen worden gekapt omdat ze moeten voldoen aan de veiligheidsnormen die gelden voor parken en niet de wat lagere eisen die voor natuurgebied gelden .

Op de foto’s bij deze blog kun je goed zien hoe dit gebied door de gemeente wordt veranderd in een park. Daar kun je voor pleiten omdat het toegankelijker wordt, maar het is ook verlies van natuur. Onlangs werd ik met mijn zoon bekeurd omdat we zeg maar de toegankelijkheid van een ander natuurgebied anders interpreteerden dan de dienstdoende boswachter. Wij vonden dat zolang je geen bordjes tegenkomt en je op het pad blijft je niets fout doet. De boswachter vond van wel. Daarbij speelde een discussie over de functie van draad. Aangetroffen op wandelpaden is het volgens ons vaak de bedoeling dat je daar gewoon overheen stapt. Waar Deventer volgens ons de toegankelijkheid wel wat erg makkelijk prioriteerde werd er in dit natuurgebied de mens als totaal ongewenst beschouwd. Tsja zo kom je wat tegen als je met je zoon in de natuur wandelt. Op onderstaande foto zie je aalscholvers op een boom in het water van de Douwelerkolk. Nu zijn veel bomen langs de waterkant gekapt omdat ze om dreigden te vallen (?) Ooit, toen diezelfde boom nog iets minder diep lag klommen we er op met mijn zoon en zijn vriendjes. Ik hoop dat in ieder geval de aalscholvers in de toekomst dan nog af en toe mogen genieten van een omgevallen boom.

Aalscholvers op de Douwelerkolk

Al mijn foto’s van vandaag bij de Douwelerkolk

Opening kunstproject vrede dichtbij Deventer

Morgen, vrijdag om 12.45 wordt het kunstproject van de Deventer vredesweek geopend. Vandaag heb ik onder andere mijn eigen doek aan de Lebuinuskerk gehangen. Op het eerste gezicht niet het meest vredige werk, het is een beeld van de oorlog, ook die tussen mannen en vrouwen. Maar meer is het misschien nog een kritiek op de staten die ons de oorlog insturen. Daar tegenover (zowel figuurlijk als letterlijk) het doek van Ton Posthumus in de stadsetalage wat op het eerste gezicht het meest vredige doek is.

Joep Zander: De man die als vrouw geboren had willen worden 2020
Ton Posthumus Zonder 2020

comfortzône in anderhalvemeterfaradaykooi

Al ruim voor de coronacrisis hadden we met drie kunstenaars comfortzône bedacht als titel voor ons kunstproject in het kader van de Deventer biënnale kunstenaarsexpositie De Staat Van. Hoe toepasselijk en dubbel het woord comfortzône ook al was voor de staat van onze Nederlandse staat en omliggende machten, dat het zo precies zou passen in deze nieuwe staat van alles was voor ons eigenlijk ook een verrassing.

De expositie in de Bergkerk is inmiddels een jaar uitgesteld, maar vandaag gebruikten we het Bergkerkplein in Deventer en de route er naar toe voor onze eigen buitenexpo. Het was veel bekijks voor deze anderhalvemeterkooi, onze eigen comfortzône maar ook weer niet echt. We hebben alles gefilmd en deze week kunt u het filmpje verwachten van deze expeditie-expositie. Nu alvast een foto van mij met op mijn hoofd mijn mond-neus-oor-oogkap-klepje in de kooi op het Bergkerkplein.

Morgen om 13 uur staat dit kunstwerk nog even op dezelfde plek fi om nog wat opnames te maken, maar u kunt het ook zelf nog even met eigen ogen zien. Als het meezit maken we er als hij nog een stadium verder is een tournee mee.

Toren van de toorn

Als ik het woord toorn uitspreek verstaan mensen vaak toren. In het geval van de Babel de los Bandidos maakt het niet veel uit. Het is de Toren van de toorn. Toorn duidt voor mij woede in liefde. Het komt vaak voor in de bijbel maar ook daarbuiten is het een geliefde term van mij om het gerichte liefdevolle woede te benoemen.
Deze toorn is ook grappig; zie mijn vorige blog.
Afin het doek Babel de los Bandidos hangt al weer een week, is onthuld en is goed te zien op onderstaande video van Erna Lammers (in seconde 40 en volgende wordt hij van onder tot boven in een tilt in beeld gebracht). Inmiddels is er ook een maand een plekje gereserveerd voor dit doek op de bibliotheek in Enschede. Komt dat zien vanaf 29 september.

vaders ook fysiek aanwezig!?

Vaders wees fysiek aanwezig! Niet alleen voor je kinderen maar ook in discussie en solidariteit!

rb-utrecht
Fathers for Justice op de rechtbank Utrecht

In een discussie met mijn medeorganisator van de miniconferentie van aanstaande zondag over vaderschap en vaderschapsdiscriminatie bespraken we de mogelijkheid om weer alles op video op te nemen. Bij mij is het een soort automatische reflex om alles op te nemen zodat het een nog breder publiek kan krijgen dan alleen de fysiek aanwezigen.
In de discussie hechtte mijn medeorganisator eraan om het juist niet op te nemen. “Mensen moeten maar de moeite nemen om zelf aanwezig te zijn en mee te doen”  Ik moest ineens denken aan mijn weerzin tegen al die individuele vaders achter hun schermpje die tegenwoordig niet meer achter hun bureau vandaan te branden zijn en was het van de weeromstuit met hem eens. Laten we het een keer gewoon niet opnemen. In beweging komen is belangrijk voor vaders. Uit je isolatie komen. En misschien moet die fysieke bewegingen wel groter worden zodat er weer eens op bruggen geklommen kan worden (Fathers4justice) of er een rechtbank kan worden bezet.
Dus: kom zélf naar de mini-conferentie over vaderschapsdiscriminatie en de geschiedenis van vaderschap aanstaande zondag 8 april 10.30 in Deventer!!

Een verlichte vaderkruistocht

Updates route en video. Laatste 1-9 foto donderdag

Uup Patrick Damhuis maakt een kruistocht tegen ouderverstoting. Hij loopt naar Den Haag. Hier is hij net de Ijssel over , een markante grens op weg. Hier werd ooit de film ‘Een brug te ver’ opgenomen. Voor Patrick is geen brug te ver als het gaat om zijn kinderen!

Net op tijd appte Patrick mij nog dat hij in Deventer aan was gekomen. Doordat ik niet op facebook zit gaat er wel eens wat aan mij voorbij en wist ik wel van zijn plannen maar was dus verrast dat hij al onderweg was.. Toch was juist een van onze conclusies dat iedereen eens af en toe achter zijn computer vandaan zou moeten komen en fysiek in actie zou moeten komen. Juist door zo te lopen kan Patrick fysiek uitdrukking geven aan zijn emoties.
Je hebt helemaal geen wandelschoen aan Patrick! “Ik ben onvoorbereid vertrokken, net zo onvoorbereid als ik was toen de scheiding van mijn kinderen me overkwam. Ik heb een rugzak van 17 kilo ingepakt als metafoor voor de verjaardagsdatum van mijn kind. En die knuffel kreeg ik van mijn dochter met de mededeling  ‘Pappa voor als jij je een keer eenzaam voelt’.
Ik besloot ter plekke om een halve etappe mee te lopen tot Apeldoorn. Ook onvoorbereid, met mijn gewone stadsschoentjes aan en zonder water. Erna, die er ook was bij de brug zou mijn fiets voor mijn huis afleveren (Dankjewel Erna).
patrick onderweg in Apeldoorn
‘Het is eigenlijk een soort kruistocht’ zei ik toen we Apeldoorn binnenliepen ‘met je rugzak als kruis’. Dat raakte Patrick ineens heel erg. Het was vandaag de sterfdag van zijn oma die als levensleidraad had dat elk kruis zo zwaar is als je het zelf maakt. Deze les moet Patrick vaak hebben geholpen door waanzinnige tijden waarin een vader van zijn kind gescheiden wordt en ook voor de rest naar de afgrond wordt geholpen. Kruistochten worden vaak verlicht door mensen die het kruis helpen dragen, en zo kwamen we even op de bijbel terecht en op de kruistocht van vader Albert Streep die jarenlang wekelijks in  allerlei kranten stond met zijn grote bord ‘Vader mist kind’
Patrick moe
Bijzonder vermoeiend waren af en toe de doordruppelende facebookberichtjes van moeders die vonden dat het weer teveel over vaders zou gaan, terwijl Patrick ook heus wel voor verstoten moeders loopt, en vooral voor de kinderen trouwens. Persoonlijk zou ik die moeders en andere commentatoren vanachter het toetsenbord graag toe willen roepen. ‘Begin eerst nou maar eens een eindje mee te lopen’  Vanavond hoopt Patrick de Julianatoren te halen en morgen Hoevelaken.  Op de kaart hieronder zie je ongeveer de route. Ik heb een preciezere routebeschrijving hieronder toegevoegd. In principe moet je zijn route krijgen door in googlemaps de looproute Enschede- Den Haag op te roepen. Meelopen dus!  Of bel/app Patrick even. Kan ook handig zijn om het meelopen niet te missen (06 40037544).
patrick knielt
route patrick
[googlemaps https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m24!1m8!1m3!1d528208.1538656885!2d5.279428090900059!3d52.0486560533092!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!4m13!3e2!4m5!1s0x47b8139482fe5187%3A0xd24e1fb7ad7265e2!2sEnschede!3m2!1d52.2215372!2d6.8936619!4m5!1s0x47c5b72f4298bd71%3A0x400de5a8d1e6c10!2sDen+Haag!3m2!1d52.0704978!2d4.3006999!5e0!3m2!1snl!2snl!4v1504036432956&w=600&h=450]

patrick ergens

Ontwaakt! Sta op!

rb-utrecht
Fathers 4 justice op de rechtbank Utrecht

We kunnen ons nog een keer door de politiek (van Wilders tot en met Roemer uitgezonderd Omtzigt) voor de gek laten houden of in opstand komen. Ik had eerder beloofd om terug te komen op het eerste woord van de internationale. Ontwaakt! Het was een diepe winterslaap, maar het is nu de hoogste tijd. Aanleiding is een inspirerende blog bij Nico van den Ham.
“geef ons terug wat van ons is, iedereen kan het beter hebben als we er met z’n allen voor gaan en Nederland helemaal lam leggen!”
Het is tijd voor rebelse actie inderdaad. Zonder geweld graag maar toch. Blijf niet achter jullie schermpjes zitten. Doe wat voordat het echt te laat is. Mag ik een paar inspirerende voorbeelden aandragen waar ik zelf deel aan had:
Bezetting Rechtbank Arnhem door vaders plus interview met o.a. mij:[archiveorg Damocles94 width=540 height=110 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true] Mijn eigen 12 daagse hongerstaking voor de deur van het Deventer Kantongerecht:[archiveorg InterviewMetJoepZander1995 width=540 height=400 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]
Zoiets, maar dan met veel meer mensen en een goede theoretische onderbouwing die verder gaat dan een opsomming van cases.

Meningsuiting

Het is vandaag verkiezingsdag in de States. Dan mag je kiezen, nou ja volgens mij valt er niets te kiezen. En dat wordt natuurlijk hoe langer hoe meer trend. Ook in Nederland bij de volgende kamerverkiezingen valt er waarschijnlijk weinig te stemmen. Je kunt net als in de USA kiezen op een grote antipoliticus. Het gevaar is echter groot dat als die eenmaal aan de macht zijn ze juist een  gevaar voor de democratie zullen zijn. In Nederland hoef je gelukkig niet op partijen te kiezen. je kiest in principe voor personen. Hoewel ik weinig op heb met het CDA verwacht ik zelf bijvoorbeeld op Peter Omtzigt te stemmen omdat die justitiedossiers overtuigend te lijf gaat.
Nee dan de bibliotheek te Deventer. Daar mocht ik vandaag mijn mening uiten en in ruil daarvoor 1 (een) boek meenemen. Althans dat was de grote kop. “Geef je mening, krijg een boek’  Maar de kleinige uitvoering was dat je gevraagd werd om voor of tegen te stemmen op twee vragen. Namelijk of je voor de verplichting bent om iedereen een kiezersexamen af te nemen voordat ze mogen kiezen en de vraag of er een kiesdrempel van 10 procent moet komen.  Vooral die eerste vraag roept bij mij zoveel meer op dan een voor of tegen. Ik ben er namelijk voor om ambtenaren die zich stelselmatig schuldig maken aan overtreden van het strafrecht uit te sluiten van stemrecht tenzij ze een examen fundamenteel staatsrecht met goed gevolg hebben afgelegd. De hele rechterlijke macht zal dus moeten gaan zwoegen. Voor de rest hoeft er van mij niemand eerst examen te doen.
Afin, dit soort nuances horen in de bibliotheek niet bij de eigen mening. Maar ik heb het dealsniettemin op het blaadje vermeldt. daarmee kan ik weer fijn als querulant worden weggezet. Ook de aankondiging heb ik van commentaar voorzien ( zie foto).  Gezien mijn onevenredig grote inspanning was ik van mening dat ik wel twee boeken mee mocht nemen. img_20161108_132822
 
 

Joep breit

IMG_1488
Naast mij de vrouw die me het een beetje geleerd heeft (Dat deed ze hartstikke goed) Foto: Kim Arntzen (die het project leidt)

Af en toe kan ik de aandrang niet weerstaan me te bemoeien met activiteiten die in de regel als typisch vrouwelijk worden gezien. Zorgen voor je kind, pedagoog zijn, kinderwerk doen, kunnen daar momenteel onder worden gerekend.
In mijn wijk is een plan ontstaan om een drie kilometer lange sjaal te breien.  Uiteraard moet die sjaal -in clubkleuren van buurtgenoot Go-Ahead, rood geel zwart en ook wat wit geloof ik- de onderlinge verbinding illustreren van de bewoners van Voorstad Deventer. Het leek me een mooi idee daar op zijn minst ook een klein stukje van te breien. Als man mag je niet achterblijven bij zoiets vind ik. Dus op deze foto zie je me in een typische vrouwenomgeving met een activiteit die meestal door vrouwen wordt beoefend.
Bij zo’n activiteit in Deventer zijn er dan ook altijd mensen die me nog kennen van mijn hongerstaking 20 jaar geleden als Dwaze Vader op de Brink alhier. Had ook te maken met de zogenaamde vrouwenactiviteit kinderen opvoeden, wat niet mocht van de Raad voor de kinderbescherming.
Er moeten toch nog wel wat mannen zijn die eigenlijk wel kunnen breien. Mijn zoon heeft op de vrije school wel breien geleerd.  Hij kon me dan ook helpen bij een paar losse steken. Oorspronkelijk was breien geloof ik ook helemaal niet zo speciaal een vrouwenactiviteit. Het werd bijvoorbeeld ook veel door herders gedaan. Pedagoog was dertig jaar geleden ook helemaal niet speciaal een vrouwenberoep, maar dat is het wel in sneltreinvaart aan het worden. Tijd voor positieve discriminatie. En ja, mijn lapje mag klein zijn, maar er is me een goede plek beloofd in het grote geheel.
PS: Na de eerste reacties heb ik besloten de reactiemogelijkheden voor dit blogje te sluiten. U kunt desgewenst mij bereiken via: http://joepzander.nl/formjoepa.htm