Cookies

Tag: discriminatie

Geplaatst op

Discreditionair of discriminatoir?

vaderdiscriminatie mindertekst
Kunt u lezen, onderscheiden wat hier staat? Als u hier klikt weet u het wel.

‘De wetgeving over gelijkwaardig ouderschap dient natuurlijk niet te absoluut te worden toegepast’ vertelde mijn gespreksgenoot in een lange discussie over de positie van vaders en moeders en de houding van andere wetenschappers dan wij (U weet wel; ik hoef niet elke keer alle namen te noemen toch). Er dient volgens mijn gesprekspartner discretionaire ruimte te zijn.

Het begrip discretionair was ik al eens eerder tegengekomen in mijn leven als, een beetje juridisch gespecialiseerd, pedagoog. Het wijst meestal op de ruimte die de rechter in ons rechtssysteem heeft om binnen de marges van de wet maatwerk te leveren met zijn oordeel. Ik herinner me het vooral van de procedure bij het Europese Hof voor (of tegen?) de Rechten van de Mens. Je moet de nationale rechter enige ruimte blijven gunnen vanuit dat internationale gremium gedacht. En het begrip doet me ook denken aan de discussie over taakstraffen met het gelijk van Lilian Helder die als PVV-miep werd geacht geen verstand te hebben van statistiek, maar dat wel bleek te hebben.Ik kan me niet meer herinneren of de term discretionair daar viel, maar de eigenstandigheid van het rechterlijk oordeel speelde een grote rol in de discussie. Ook het begrip discriminatie was dus ruimschoots van toepassing, maar dan op het gedrag van betweterige Kamerleden naar een PVV-er (nee nee zelf ben ik SP-er). Zie hieronder de link naar mijn eerdere blog hierover.

Maar terug naar mijn discussie op de universiteit in Amsterdam. “Die discretionaire ruimte van de rechter mag geen ruimte geven voor discriminatie”, reageerde ik vrij spontaan naar mijn gesprekspartner. In tweede instantie ontdekten we de merkwaardige, maar liefst 5 letters omvattende alliteratie in deze wijsheid. De merkwaardige praktijk is natuurlijk dat als het om vaders gaat de grenzen die het recht stelt niet alleen ruim worden genomen, maar juist al te vaak worden overschreden door een beroepsgroep waarvan we veronderstellen dat ze zich als geen ander aan de wet conformeert, rechters namelijk. Formulieren van rechtbanken en uitspraken van rechters maken dat maar al te duidelijk. Al te duidelijk schrijf ik. Maar dat is voor mij wellicht zo, voor anderen is vaderdiscriminatie of vaderschapsdiscriminatie helemaal niet zo duidelijk te onderscheiden. De discriminatie van vaderschapsdiscriminatie noem ik dat dan maar. Het inspireerde mij een jaar of tien geleden tot bijgaand plaatje, maar dan in een wat herkenbaardere vorm (als u klikt op het plaatje). In dit plaatje combineer ik de algemeen gekende betekenis van discriminatie (art 1 grondwet), met de algemenere betekenis; het maken van onderscheid. Kunnen we de letters onderscheiden van de achtergrond als we een deel van de letters weghalen. En willen we dat plaatje wel herkennen bedoel ik dan impliciet. Willen we vaderdiscriminatie herkennen?

Regelmatig doe ik pogingen om duidelijk te maken wat discriminatie eigenlijk is. Dan denk ik met voorbeelden, van Quik-Schuijt haar uitspraken tot formulieren van rechtbanken, meer dan genoeg materiaal in handen te hebben. Maar er wordt vaak wat schouderophalend gereageerd met de bedoeling mij te verlokken om het ook maar gewoon lachend achter me te laten als zijnde een paar domme opmerkingen van mensen die zichzelf eigenlijk lopen te beledigen. Ja zeker lachen kan nooit kwaad. Lachen doe je het liefst zelfs tot je met je hoofd in de guillotine hangt. Ik weet niet of ik dat zou kunnen, maar ik meen het echt. Maar het als een soort losse incidenten zien… nee dat zijn het namelijk niet. Maar als je dat begint uit te leggen wordt je in verdachte hokjes gepropt, anarchist, libertair, complotdenker, doemdenker, gevaarlijke vaderactivist, misandrist en meer van dat fraais.

Rationeel is het niet zo moeilijk uit te leggen, maar de cognitieve dissonantie straalt je tegemoet. Het denkelastiek van mijn toehoorders haalt het dan gewoon niet. Per saldo wordt je dan natuurlijk voor gek versleten. Nou ja toch wel een beetje. In ieder geval niet helemaal meer serieus genomen. En dan…. Ja vult u maar in. Maar afin ondertussen schrijf ik gewoon door. En wonder boven wonder sommige boeken die ik schrijf halen druk na druk. Ja Verpasseerd Ouderschap is binnenkort ook weer verkriijgbaar. Maar voor het onderwerp vaderschapsdiscriminatie kunt u eigenlijk beter het boek Gemist Vaderschap lezen. In de uitverkoop zo lang de voorraad strekt.

PVV en de statistiek (ach ja en dan had je ook nog Fred Lambert op Wikipedia die vond dat ik niks van statistiek snap; heb ik wat weg van Lilian?)
interessant interview met een wetenschapper hierover
Boek Gemist Vaderschap

ps: dat woord discreditionair in de kop is een neologisme dat ik natuurlijk alleen in de kop gebruikte en iets anders dan discretionair in de tekst zelf. Een nadenkertje!!

Geplaatst op

Krijgen zwarte mannen de zwarte piet?

Zwarte Joep
Zwarte Joep

In een discussie vanochtend in Utrecht met een jonge Afrikaanse vrouw en een aimabele blanke man  kreeg het begrip “Zwarte Piet, zwarte piet” weer een heel andere dimensie dan ik de laatste tijd in de media heb gezien. In dit onverdachte gezelschap dreigde er overeenstemming te ontstaan over de slechtheid van zwarte mannen. Immers altijd op zoek naar ander en  nieuw, vers vrouwenvlees. Mijn vrouwelijke gespreksgenoot vertelde hoe zij in haar geboorteland jarenlang had afgezien van een zwarte partner.  Haar vlucht naar Nederland was niet daardoor veroorzaakt, maar wel was ze erg blij dat mannen hier een heel andere mentaliteit zouden hebben. Mijn mannelijke gespreksgenoot had daarvoor al, enigszins verontschuldigend, uitgelegd hoe hij op vergelijkbare wijze moeite had met de voormalige Afrikaanse partner van zijn dochter.

Ik had bijna hiep-hoi geroepen. Want ik ben een witte man, zoals u weet, weliswaar met krullen op hoofd en in mijn hart, maar toch. Maar u kent mij. Geen hiep-hoi maar een vraagteken. Discriminatie mag niet. Naar zwarte medemensen is dat in onze omgeving al helemaal not done. Maar mogen we wel zwarte mannen in een adem op een hoop gooien als zijnde intrinsiek slecht?

Mijn mannelijke gesprekspartner had de openheid en het lef om zijn witte ziel in deze discussie helemaal bloot te geven door te erkennen dat hij ook makkelijk valt voor veel vrouwen om hem heen, inclusief de aantrekkelijke zwarte vrouw tegenover hem. Maar dat hij wel zijn grenzen wil trekken. Hiermee nam hij niet alleen verantwoordelijkheid voor zijn gevoelens maar ook voor zijn medemens.  Ik weet niet of ik zelfstandig de moed had gehad mijn ziel zo open te gooien. Maar nu hij dat al gedaan had kon ik zijn vraag, of het voor mij ook niet een beetje zo lag, niet ontlopen. Dus moest ik erkennen dat ik mijn vrouwelijke gesprekspartner ook heel attractief vindt en mijzelf daarover al in mijn ziel had gekeken.

Oftewel; diep in ons hart zijn we net zwarte mannen, maar alleen hebben we het meer onder controle. Ja dat kwam me bekend voor ‘controle’. Vaak vind ik mensen uit Afrikaanse culturen zo mooi omdat ze vanuit hun hart leven; iets wat ik ook met stelligheid in het gezicht van mijn  vrouwelijke gesprekspartner zag. Dat roept de vraag op of de typische rationeel handelende witte man die vaak zijn gevoelens achter het hekje opsluit wel wat zou kunnen betekenen voor haar. “Jij kent de zwarte man, maar je kent de witte mannen nog niet” Dit laatste bleek echter niet waar.

De relatie met haar witte vriendje was inderdaad precies hierop gebroken. Hij sloot zijn hart af en bleef in zijn hoofd. Hiermee zaten we met zijn drieën dus weer helemaal op een lijn. Dan doemt een duistere zwarte(sic)  conclusie op. Alle mannen, zwarte en witte zijn dus slecht, “blijf voorlopig maar single” was die conclusie, het advies, van mijn mannelijke gesprekspartner naar de dame in het gezelschap.

Of zijn vrouwen ook  slecht?  Leest van mijn andere blogs!  Of zijn we juist wel allemaal een beetje goed, maar een beetje verdwaald op zoek naar elkaar? Man vrouw, zwart wit? En delen we dan het liefst zwarte pieten uit? En raken we hier dan niet een van de manco’s van de wat eendimensionale Zwarte-Pietendiscussie van de laatste tijd. Misschien staat Zwarte Piet wel voor de gediscrimineerde positie van de man in het algemeen en hebben we hem daarom ook zwart geverfd. De meeste Zwarte Pieten zijn namelijk van oorsprong niet zwart maar blank. Misschien moeten we geen zwarte pieten meer uitdelen omdat Zwarte Pieten eigenlijk Blanke Pieten zijn. Of we moeten juist met hernieuwd enthousiasme zwarte pieten uitdelen omdat zwart gewoon een heel mooie kleur is. Want dat was wel het ultieme wat ik over deze discussie van vanochtend kan vertellen. Ik zat, God dank, met twee ( allah drie) mooie mensen aan tafel op een heel mooie plek onder de domtoren.

Geplaatst op

Een korte geschiedenisles over vaderschapsdiscriminatie

Het lemma vaderschapsdiscriminatie is al weer een tijd verdwenen van wikipedia. Niet omdat vaderschapsdiscriminatie zelf is verdwenen, integendeel. Het verdwijnen van dit lemma is juist eerder teken van totaal onbegrip over de mogelijkheid dat vaders wellicht zouden kunnen worden gediscrimineerd.
In het (al een jaar of 6 bestaande) lemma was ook een deel van een historisch formulier van de rechtbank Arnhem zichtbaar waaruit bleek dat je in ieder geval in 1994 bij de rechtbank Arnhem (idem Zwolle en wie weet nog meer en nog steeds) weinig kansen had als vader. Niet alleen van rechters, maar ook van wikipedia moet je het als vader nog steeds niet hebben. Ook op het algemene lemma discriminatie bleek dit museumstuk over evident onrecht snel verwijderd. Op wikipedia heerst inmiddels het idee dat ik vooral geen off-wiki aandacht mag vragen voor het on-wiki-gebeuren. U begrijpt, ik heb me altijd al laten intimideren door kinderbeschermers en kinderrechters. Dus gaat u vooral niet op wikipedia kijken wat u eraan kunt doen.


Fragment van een formulier van de rechtbank Arnhem uit 1994, een historisch voorbeeld van vaderschapsdiscriminatie. De voorgedrukte tekst op het formulier gaat er vooraf van uit dat de moeder de voogdij krijgt. Ik ontving dit formulier (kladformulier griffie) als Raadsman voor vader Peter de Jong. Het gebruik van dit plaatje wordt zwaar bestreden door de pseudonieme wikipediabewerker Theobald Tiger vanwege het veronderstelde feit dat het hier zou gaan om een preoccupatie van mij terwijl het gaat om een preoccupatie van de betreffende rechtbank. zie ook bericht volkskrant; zie ook: Walburg Harry, Tijd voor je kind ; kiezen voor vaderschap nieuwe stijl, blz 37 Utrecht 1997 ISBN 90 215 9244 4 Kosmos- Z&K. Of beluister hoe Frenk van der Linden hierover Joep Zander interviewt En dit waren dan nog de bronnen onder verantwoordelijkheid van derden. Zelf heb ik ook herhaaldelijk (ook gereviewd) gepubliceerd over dit fenomeen

Engelstalig wetenschappelijk artikel over vaderschapsdiscriminatie; oa over dit formulier
Mocht u toch zo onverstandig zijn te willen weten wat er on-wiki gebeurt; Misschien wilt u dit formulier, met alle bronnen terugplaatsen op wikipedia. Bijvoorbeeld onder het lemma discriminatie; oeioeioei.
Het hele formulier

Geplaatst op

Pappa?

In 1997 zonden honderden ouders op initiatief van het Comité Ouders Blijven Ouders deze kaarten naar het parlement. Tot tweemaal toe werd deze actiekaart door Eerste Kamer leden omhoog gehouden tijdens de behandeling van wetsontwerp 23714. Dit plaatje hoort blijkbaar niet thuis op het lemma pappa. Maar op het (slechte) lemma gezamenlijk gezag blijkbaar ook niet.

De afgelopen dagen de verleiding niet kunnen weerstaan me weer eens met Wikipedia te bemoeien. BE-MOEI-EN. Ik wordt er moe van.Ik voel me daar  alleen staan en kwetsbaar. Ik probeer er transparant te zijn. Ik verstop me dus niet achter een pseudoniem. Gebruikers die zich wel achter een pseudoniem verschuilen kunnen mij daarom aanvallen op mijn vermeend activisme. wat hun drijft valt niet te achterhalen. Ik ben echter meer dan activist, ik ben een goede encyclopedist, wetenschapper en nog meer. En ja af en toe zal er wel wat mijn betrokkenheid terug te lezen zijn. Dan zou dat verbeterd kunnen worden.

Maar als nog steeds maar een enkele loslopende activist zich druk maakt over vaderschapsdiscriminatie hoeft Wikipedia er niets over te melden. Zelfs als er een keer wel wat te melden valt.  Dat beweert een van mijn geachte opponenten.

Een van de historische feiten die te melden vielen en die nu gaat worden verwijderd is het plaatje hier rechts. Tot tweemaal toe werd deze actiekaart door Eerste Kamer leden omhoog gehouden tijdens de behandeling van  wetsontwerp 23714 (ik weet het nummer nog steeds uit mijn hoofd).

Een ander historisch feit was het formulier van de rechtbank Arnhem waarop vaders bij voorbaat geen voogdij (lees gezag) konden krijgen. Dat was nogal wat! Ook op de nominatie om te verdwijnen van wikipedia nadat het er al jarenlang opstond. En geen medestander die helpt om de argumenten aan te voeren.

Fragment van een formulier van de rechtbank Arnhem uit 1994, een historisch voorbeeld van vaderschapsdiscriminatie. De voorgedrukte tekst op het formulier gaat er vooraf van uit dat de moeder de voogdij krijgt. klik op afbeelding voor hele formulier.

Argumenten die overigens niet eens worden gehoord als het de geachte opponenten niet uitkomt. Gewoon roepen dat ik er geen verstand van heb lijkt voldoende.

Iedereen kan zich in de discussie mengen. Alleen kan ik het niet. Wat is dat toch voor n waanzin. Zoveel vaders hebben dit meegemaakt, maken dit mee. En je hoort er niets meer van. Ik weet waarom dat is. Ik snap alles. Maar ik voel me verdomd alleen op dit soort momenten.

Geplaatst op

Keywords

Parental alienation, fathers, discrimination, Case-study; Nog één trefwoord te vinden voor bij mijn Engelstalige artikel met een casebespreking over ouderverstoting en vaderschapsdiscriminatie. Leuk dat mijn zoon ook erg geïnteresseerd is. Zowel ten aanzien van het inhoudelijke als die 6500 woorden lange oefening in de Engelse taal.Wonderlijk genoeg had hij nog geen 2 seconden nodig om het vijfde trefwoord te vinden. Children. Yes!! Je kunt je afvragen waarom ik daar langer dan een minuut over aan het denken was. Maar geweldig natuurlijk dat mijn zoon nu ook een aandeel heeft in dit artikel.

Voor dat dit artikel geplaatst wordt zal het eerst nog een review-proces doormaken. Dus het blijft nog even spannend. Ik houd jullie op de hoogte. En kinderen, ja daar gaat het natuurlijk echt en in eerste instantie over. Tsja.

Geplaatst op

mannen van mina

dolle mina logo

Vrouwen kregen voor de bezetting van het Maagdenhuis een lagere boete dan mannen. Dat vonden de mannen uit het oogpunt van vrouwenemancipatie erg ongewenst. En dat was eigenlijk het startpunt van de beweging Dolle Mina.

De veertigste verjaardag van het ontstaan van de emancipatiebeweging Dolle Mina wordt in de media nog steeds gevierd. In de aflevering van afgelopen vrijdag van Andere tijden werd de belangrijke , zo niet funderende rol van mannen bij het ontstaan van de beweging belicht.

Het aardige aan het maagdenhuisfeitje vind ik dat het hier ging om het afschaffen van een soort positieve discriminatie. In de huidige vrouwenbeweging gebeurt meestal het omgekeerde. Vergelijk het gelijktrekken van de boetes met de boetes die mannen betalen eens met het juist weer instellen van een lagere straf voor vrouwen die thuis geweld gebruiken in Spanje. Iets wat hier in Nederland defacto ook ongeveer gebeurt, maar dan implicieter.

Een andere belangrijke les die we uit die geschiedenis kunnen leren is dat de rol van de verlichte personen uit de onderdrukkende groep altijd cruciaal is bij het opheffen van discriminatie. Friedrich Engels was een van de eerste mannelijke voorvechters van vrouwenbevrijding. In de tijd van de apartheid waren een aantal blanken actief in de anti-apartheidsstrijd. Een vergelijkbare rol hadden mensen als Marx in de klassenstrijd. Het is wel moeilijk met dat punt om te gaan.  De  tweede-golf vrouwen losten dat op door na een tijdje mannen uit de beweging te werken; “we kunnen het toch beter zelf doen”. Ik vraag me af of ze daar goed mee hebben gedaan.

De vaderbeweging heeft ook, gelukkig, te maken met steun uit de vrouwenhoek. Anders dan bij de vrouwenbeweging is het hier gebleven bij steun van een aantal individuele vrouwen. Alle organisaties van vrouwen keren zich nog steeds met veel bombari tegen alles wat mannen beweegt. Soms kunnen we leren van de geschiedenis.

De aflevering van  andere tijden
Mijn vorige blog over de verjaardag van Dolle Mina
Meer over de geschiedenis van vrouwen en mannen en emancipatie in het boek Verpasseerd Ouderschap

bron maagdenhuis:
Hoe dol was Dolle Mina?: een geschiedenis van de Dolle Mina’s in Vlaanderen Door Katrijn De Smit blz 23

http://www.opzij.nl/WAD-Mediabank-pagina/De-mannen-van-Dolle-Mina.htm

Geplaatst op

buitensluiting

Wij doen niet meer aan jodenvervolging. We vervolgen niet, we discrimineren niet. We trekken alle kasten open als dat wel gebeurt….Behalve als het over vaders gaat. Ze hebben geen gele ster, maar wel een piemeltje voor het geval niet snel genoeg op het gezicht af kan worden vastgesteld of het een vader of een moeder betreft. Niemand kan het helpen met een piemeltje geboren te worden. Sommigen zouden willen dat ze een vrouw waren.

Als vader kun onterecht worden vervolgd of worden buitengesloten. Het huisverbod voor vaders die als lastig worden ervaren, ligt eraan te komen.

Buitensluiten is ook: zeggen dat je je er niet mee bemoeit als twee ouders over elkaar heen buitelen, maar ondertussen een van de twee buitensluiten. Dat doen niet alleen rechters en kinderbeschermers, dat doen ook allerlei maatschappelijke instituten. Het is een cynische manier. Maar een manier die veel voorkomt bijvoorbeeld bij scholen. Hieronder noemde ik al mijn ervaringen met de Vrije school waar sommige vaders gewoon uit de gemeenschap van ouders worden gestoten, liefst met geweld en zonder er woorden aan vuil te maken. Ik uitte toen al het sterke vermoeden dat Vrije Scholen wat dat betreft nog erger zijn dan andere scholen. Vandaag kreeg ik weer een wrang verhaal te horen over een Waldorfschule, zeg maar vrije school, in Duitsland, waar hysterische ouders een vader vals probeerden buiten te houden.

Hoewel er, moet ik zeggen, ook veel dingen verbeterd zijn de afgelopen jaren kun je je als vader op veel plekken outsider voelen, waar je als ouder insider zou moeten zijn.

Vaderdiscriminatie is niet alleen een woord maar ook een gevoel. Maatschappelijke buitensluiting.