Cookies

maak van je woede gerichte toorn

toorn
Toorn. Allereerst moeten we vaststellen dat er een toorn bestaat die biologische betekenis heeft. Toorn is vaak een beveiliging tegen kwaad. De ziel staat op en weerstaat het kwaad met diepe verontwaardiging. Waarschijnlijk had Nietzsche gelijk toen hij zei: “Uw deugd heeft weinig te betekenen als ze zich niet laat opzwepen tot woede” Als we niet meer in staat waren woedend te zijn dan zouden we worden tot “morele koeien, in onze plompe onbehaaglijkheid” Jezus kon vol toorn zijn. “Hij keek toornig om zich heen, bedroefd zijnde over de verharding hunner harten” Maar let wel: het was toorn vermengd met smart. Hij was ‘bedroefd’. Dat is het onderscheid tussen gewettigde en ongewettigde toorn. Als er een ondergrond is van zedelijke gekwetstheid, zedelijke smart en niet van persoonlijke wrok in onze toorn dan is die toorn goed en waardevol en gezond. Het Werk, Etty Hillesum blz 417, Hier citeert Etty Stanley JonesEen bijschrift invoeren

‘Als je te veel aanschurkt bij het tuig dat onze kinderen en gezinnen kapot maakt door zich consequent niet aan de wet te houden dan slaat de agressie die dat tuig oproept naar binnen toe. Dan raak je zelf zwaar gewond en ben je geneigd je medestanders jouw wrevel op hun schouders te laden’
Dat was vandaag mijn stelling over de manier waarop mensen in deze beweging elkaar weer eens zo erg het leven zuur maken dat het tot uit elkaar vallen leidt. En ik markeerde ook vandaag, het punt waarop deze verwrongen manier om niet vooruit te komen mijn energie niet weer eens zal opslorpen. Want voordat je het weet is er weer eens iemand, een persoon of een organisatie die juist de onderlinge samenwerking bij je grootste vijand voor de voeten wil gooien, de rechterlijke macht. Het zou niet de eerste keer zijn dat een ‘prominente’ doch geperverteerde vaderorganisatie (en dergelijke) liever mij dan de rechterlijke macht bestrijdt en rechterlijke procedures om niets probeert op te zetten. En ik ben ook zeker niet de eerste die dit overkomt. Zover laat ik het dus niet komen. En ik vind het ook geen gezeur om het daarover te hebben.
Het moet dus allemaal precies omgekeerd. We moeten de macht recht in de ogen kijken en onze pijlen richten naar waar ze op gericht moeten worden. Toorn heet dat. Dat kijken naar de macht lukt niet zo erg en dat richten dus al helemaal niet. Deze drive laten we ons elke keer weer ontnemen, met alle gevolgen van dien. De woede richt zich op medestanders, en die medestanders zitten op hun beurt in dezelfde positie. Het is een pressurecooker met een wanddikte van enkele meters.
Een van de aspecten waar ik het tot nu toe zelden over heb is dat je je kunt afvragen of de vaderbeweging en contreien zich terecht de kritiek van vrouwenorganisaties op de hals heeft gehaald die wezen op de ego-patriarchale aspecten (zie bijvoorbeeld Tonelotto). Zoals ook in algemenere zin maakt de vrouwenbeweging dan echter te weinig onderscheid tussen de, inderdaad vaak uit mannen bestaande toppen van organisaties en de gemiddelde man die zelf ook te leiden heeft onder dat patriarchaal ego-gedrag. Ego-mannetjesmakers waar vaak dezelfde vrouwen zich weer graag tegen aan schurken.
Bovenstaande analyse van mij is al oud en ik herhaal hem, in varianten, elke keer weer, maar blijkbaar zijn er weinig mensen die dit tot zich door willen laten dringen.
Zie voor oudere analyses:
tegen de wind in (2001)
verraden in plaats van de macht in de ogen kijken (2012-2014) met verwijzingen naar artikelen uit 2006 en 2000
En volg op die plekken ook de links onder deze artikelen!

Herontbinden

Ego alpha

Op deze plek had ik een blog geschreven over de aanvaring tussen Jeugdzorg Amsterdam (BJAA)en professor Heertje zie: http://www.parool.nl/parool/nl/224/BINNENLAND/article/detail/3644311/2014/04/29/Jeugdzorg-daagt-Arnold-Heertje-over-column.dhtml. Het ging hierover: http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/column/arnold-heertje/jeugdzorg-ontvoert-jongetje. Parool ziet het dus eigenlijk niet goed want pikt de verkeerde case op.

Vanwege twijfels over een kwestie die door Heertje is aangesneden heb ik deze blog even uit de lucht gehaald. Er is veel mis met jeugdzorg, maar ik wil niet het risico lopen ze toevallig indirect via Heertje te bekritiseren voor iets wat wellicht goed, of niet al te slecht , is opgelost.

Het gaat waarschijnlijk om deze kwestie: http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/column/arnold-heertje/jeugdzorg-ontvoert-jongetje. De eerste vraag is of het zo is dat Heertje hier verzwijgt (dan wel niet weet?) dat het om ingrijpen ten behoeve van een herstel van het contact met de vader zou gaan.

Vervolgvragen gaan dan eventueel over de kwestie of dat terecht was, of dat op een adequate en proportionele  manier is gebeurd, hoe de contacten met beide ouders inmiddels verlopen en eventueel wat Heertje al dan niet heeft bewogen.

Daarnaast wil ik graag nog het volgende statement afgeven; onderdeel van elke lezing die ik geef over ouderverstoting:

Het herstellen van een relatie met een verstoten ouder dient overdacht decisief en met compassie te gebeuren. Het wegrukken van de kinderen uit het huis van de programmerende ouder met behulp van veel politie en anderen is in het algemeen niet de goede methode. Het beeld moet niet zijn dat kinderen bij de moeder worden weggehaald, maar de andere ouder bij de kinderen wordt toegelaten. Dit kan bijvoorbeeld door de moeder even weg te halen.

Verder heeft jeugdzorg cs vaak boter op haar hoofd omdat er een periode van gerommel en onrust is gecreëerd die vooraf gaat aan ingrijpen. Deskundigheid over dit soort transitieprocessen bij ouderverstoting ontbreekt bij jeugdzorg. Ik heb over deze processen althans wel nagedacht.

Veel meer info inclusief een openbare uitspraak in de zaak in kwestie waarin de namen van de betreffende medewerkers gewoon zijn terug te vinden: http://www.slachtoffersjustitie.nl/wordpress/2014/04/30/2549_door-professor-heertje-genoemde-namen-staan-gewoon-op-het-internet-openbare-vonnissen-van-op-voorspraak-van-jeugdzorg-veroordeelde-ouders/  (ter verificatie: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHAMS:2014:549)

Eerdere en fundamentele en ook zeer interessante uitspraak in deze zaak: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2013:7841

Het kort geding tegen Heertje blijkt uitgesteld vanwege het idee van de rechter om het achter gesloten deuren te behandelen (!!)http://www.telegraaf.nl/binnenland/22575539/__Kort_geding_Heertje_uitgesteld__.html

Inmiddels is er een nieuwe rechter op de zaak.

Joep Zander

zie mijn volgende blog hierover: http://joepzander.wordpress.com/2014/05/04/herontbinding-revisited-gegijzelde-kinderen-bij-moeder-weg/

ego aan het roer

Ook in de vaderbeweging moeten er mensen aan het roer staan. Zoals bij veel groepen in de verdrukking is dat de moeilijkste positie. Eigenlijk doe je het altijd fout. Daarom geen graag gewilde positie. Behalve voor de mensen die het met een sterk ego-belang doen.

De enkele keren dat ik dit soort posities had deelde ik ze met anderen. Desalniettemin is het op me nemen van die verantwoordelijkheden me niet in mijn koude kleren gaan zitten. Zo erg dat ik het al jaren niet meer doe. Ik trek me het teveel aan om voortdurend pispaaltje te zijn. Dat heeft me overigens altijd wel geïntrigeerd de nabijheid van die twee rollen.

Maar ook de andere kant is vaak niet prettig. Als je de leiding niet neemt hebben anderen dus de leiding. Die dat nog doen, zijn vaak zo gehard tegen kritiek dat ze terechte en onterechte kritiek niet meer kunnen onderscheiden, een gezonde blik op zichzelf ontberen. Leiding als egopopup die de in hun vaderschap getraumatiseerde een welkome pleister tegen het verlies van eigenwaarde biedt. Als zelfdenkende volger kan je het daar knap moeilijk mee krijgen.

Kapiteins aan het roer hoeven in storm niet te velen dat een matroos zich bemoeit met de stand van de zeilen. Maar anderzijds zou het hun dan ook alleen erom moeten gaan het schip een behouden vaart te bieden, moeten matrozen wel gewaardeerd worden en na de storm gewoon weer mee mogen denken. Kapitein aan het roer in de vaderbeweging vraagt vaderlijke stuurmanskunst in optima forma. Waar haal je dat vandaan?

Een paar jaar gelden zei ik, als forumlid van de vadertop, een keer dat het gezond zou zijn als in de vaderbeweging eens wat minder op het ego zou worden gespeeld. Een bestuurslid van de stichting Dwaze Vaders in de zaal merkte op “dat moet jij nodig zeggen” Kennelijk bedoeld om de bal naar mij terug te spelen. Hoewel het me irriteerde, de bal had nog geen halve seconde bij hemzelf gelegen, zit er niets anders op dan ook dit ter harte te nemen. En ik moet zeggen; ik verdedig mijn ego ook wel eens. Teveel? Ik vind het moeilijk. te zeggen. Ik laat me soms niet uit de geschiedenis schrijven terwijl ik misschien beter bezig kan zijn nieuwe geschiedenis te maken. Mij rest mededogen met mijn en andermans gekwetste ziel.

bescheiden

rouwkaart-johan

Ik ga nog wel eens tekeer tegen mensen binnen de vaderbeweging die hun ego teveel oppoetsen. Misschien heb ik daar zelf ook wel eens last van. Ik probeer kritisch te blijven. Het probleem is dat je hele persoonlijkheid ervan lijdt als je in het familierechtbedrijf wordt vermorzeld. Compensatie ligt dan op de loer.

Een paar dagen geleden overleed een bescheiden iemand die stil veel bijdroeg aan het beter maken van deze wereld door teksten te corrigeren. Niet een werkje waardoor je erg opvalt. Maar wel werk dat gedaan moet worden.

De laatste keer dat ik hem sprak drukte hij mij op het hart om mijn auteurs strak aan hun deadline te houden. Dat, moet ik tot mijn schaamte bekennen, is mij niet gelukt. Inmiddels heeft Johan zijn eigen deadline bereikt. Johan Lek is op 8 november dood aangetroffen.  De nog ongecorrigeerde teksten voor het volgende boek liggen doodstil. Ik ben Johan zeer dankbaar.  Nu maar hopen dat ik in dit stukje geen fouten maakte.

Johan Lek was tekstcorrector van de boeken Gemist Vaderschap en Moeder-Kind-Vader.
uitgebreider in memoriam door Rob van Altena