Cookies

feminocentrisme op wikipedia

moeder alleen?

Wikipedia kent te weinig vrouwelijke bewerkers. Dat is een gangbare mening binnen en buiten de wikipediagemeenschap. Op zich valt op deze stelling weinig af te dingen vermoed ik. Alleen wordt het af en toe geformuleerd alsof het de schuld is van mannen. Voor deze schuldtoedeling zou enige, let wel énige reden kunnen zijn als die mannen zich erg antivrouwelijk gedragen, het tegendeel is echter waar. Wikipedia barst juist van feminocentrisch denken. Dit lijkt erop te wijzen dat mannen zich deze vorm van bevooroordeeldheid pro vrouw, eigen hebben gemaakt. Dit bleek me ook wel eens tijdens wikipediadiscussies.

Vandaag vielen me weer twee van deze POV-fragmenten (wikipediaans voor niet-neutraal) op.
Zo is weliswaar Huishouden in Wikipedia gedefinieerd als alle zaken en taken rond het leven in een huis, maar bij de voorbeelden worden slechts die klussen genoemd die in de regel nogal vaak door vrouwen worden gedaan, u kent het wel, afwassen en ramen zemen. Een klassieke fout overigens, waar ook de Verenigde Naties zich ooit schuldig aan maakten.

Een andere POV trof ik aan toen ik, dwalend via het Lemma Esther Vilar, op het lemma van de Duitse feministe Alice Schwarzer terecht kwam. Zij zou zijn grootgebracht door een alleenstaand moeder. Behalve dat het woord alleenstaand ten onrechte de indruk wekt dat ze haar dochter alléén opvoedde, wordt de status van de vader in het geheel níet genoemd. Welnu Alice werd vooral opgevoed door haar grootouders. De vader, overigens een vriend van haar moeder, heeft ze volgens mijn bronnen nooit gekend. In hoeverre dat laatste waar is blijft overigens de vraag. Maar een váder heeft ze ongetwijfeld gehad. Ook deze vader is ergens in de grote vaderdiaspora verdwenen.

Mijn wijzigingen aan het lemma huishouden
De vader van Alice Schwarzer

Slavernij

Ik ken mijn zoon nauwelijks terug. Helemaal verstrakt en angstig.. Waarvoor is hij bang? Voor de moeder van zijn kind! Een oma-buurtgenote spreekt me aan over haar zoon en kleinkind. De moeder laat de vader wel af en toe toe,  als hij doet wat ze zegt, of ook weer juist niet.  Als het haar uitkomt verwijt ze de vader zelfs dat hij niet genoeg aanwezig is en zegt  dan weer over een eerdere weigering dat hij toch kon begrijpen dat zij dat zo niet bedoelde.  Eén grote willekeur en vooral veel machtsmisbruik dus. De vader wringt zich gedwongen in een harnas, waarvan de contouren onduidelijk zijn maar die onmiskenbaar naalden aan de binnenkant verbergt. Het doet me denken aan de robotachtige figuur op mijn pappa?-kaart.

Afin, eigenlijk een klassieke situatie. Die Rituale der Umgangsvereitelung zou Klenner, die ik al jaren geleden vast in de literatuurverwijzingen opnam, zeggen.

Als het zo in de buurt gebeurt valt eerder op dat het zich op een of andere manier nog als iets bijzonders presenteert.  Mensen kennen dit onrecht pas als ze er zelf mee worden geconfronteerd. En dan nog…..geloven ze dat het kind op den duur vanzelf wel weer bij de vader terechtkomt. Naast de rituelen van omgangsverijdeling dus ook de mythes van omgangsonrecht. Ik twijfel er dikwijls aan of ik de woorden onderdrukking en slavernij mag gebruiken, of om met Esther Vilar over dressuur te spreken.  Maar vandaag niet. Gezamenlijke opvoeding…. dat is daar nog een end vandaan.

Het artikel van Klenner (wie gaat het een keer vertalen?)