Cookies

Carmel scholen stappen over op gelijke informatievoorziening beide ouders

Etty Hillesum
Etty Hillesum: een pleister op alle wonden…..

Na wat gedoe is de school waar ook mijn zoon op zit, overgeschakeld op gelijkwaardige informatievoorziening voor beide ouders. Vandaag lees ik dat in een brief van de directie. Dus zowel ik, als zijn moeder, krijgen die informatie nu, en niet slechts een van ons beiden. We kunnen het goed met elkaar vinden, maar je zou er zomaar ruzie van kunnen krijgen. Over hoe de fout in elkaar zat wordt wat vaag gedaan in de brief, maar het resultaat telt.
Eerst leek het of de computer het niet aan zou kunnen om het onderscheid in ouder1 en ouder2 los te laten. Je mag je afvragen of die computer een zelfstandige verantwoordelijkheid heeft (rechtspersoon?).
Het was mij inmiddels gebleken dat het probleem voor alle 12 scholengemeenschappen die onder de koepel Carmel vallen hetzelfde was. Omdat het probleem ook door mij bij de centrale juridische dienst is aangekaart, mag ik aannemen dat het ook op al die scholen nu is opgelost en het computersysteem is (of wordt) aangepast. Het gaat om tienduizenden kinderen en ouders. Het is inmiddels 19 jaar geleden dat de wet in deze werd aangepast. En ik mag hopen dat het zo langzamerhand eens op alle scholen is doorgedrongen dat die wet moet worden uitgevoerd. Ik heb me al vele malen over dit probleem moeten buigen (vooral voor anderen, soms op de scholen van mijn kinderen voor anderen, soms op andere scholen). En toen ik het weer tegenkwam ben ik, echt waar, in een jankbui uitgebarsten. Het voelde zo pijnlijk omdat het telkens het trauma triggerde van die eerste keer toen het om mijn vervreemde dochter ging. Toen werd aanvankelijk gewoon de hoorn erop gegooid.
Ik had eigenlijk besloten om de wereld in deze zin de wereld te laten. Ik heb wel genoeg geknald met schoolhoofden en klachtencommissies met politici… en helaas met vaderorganisaties die veel beloven en weinig doen. Afin deze keer bleek het ook zonder klachtencommissie te kunnen. Misschien toch de echte Etty Hillesum mentaliteit? Zucht. Scholen volg dit goede voorbeeld! Dus Carmel-ouders (zie voor alle Carmel-scholen) gebruik je rechten. En andere ouders; laat je ook niet op de kop zitten, en laat je vooral niet uit elkaar drijven!!

zie ook mijn eervorige aanvaring

PS: In bovenstaande post stond aanvankelijk een opmerkelijke vergissing. Het is namelijk niet 9 maar 19 jaar geleden dat een wet werd aangenomen waarin ouders gelijke toegang tot schoolinformatie werd gegund. Zelfs voor mij is dat volledig onbegrijpelijk geworden. Blijkbaar zo onbegrijpelijk dat ik een soort fehlleistung maakte, of een soort wishfull thinking pleegde…. Twee decennia negeren van wetten…. En zo kom je tot dat soort foutjes. Opmerkelijk. Ook geen van mijn lezers had het opgemerkt tot nu toe.
Verder zijn er overigens nog wat verwikkelingen in casu bovenstaande die mogelijk wat afbreuk doen aan mijn enthousiasme. U hoort van mij.

Etty Hillesum 100 jaar; niet berusten

……………een pleister op vele wonden…((c) Joep Zander

Ik ben wel vaker een dag te laat met een verjaardag. Meestal vinden mensen dat niet heel erg. Je reageert niet als een robot, of robotgestuurd ( automatisch via je digitale maatjes). Soms vergeet je het, soms ben je te laat, soms zit je helemaal fout. Ik ben niet perfect gelukkig.
Ik kijk dus nu, een dag later, terug op de verjaardag van Etty. Mijn zoon zit op het Etty Hillesum Lyceum. Dan mag je dus wel wat verwachten. Wat vooral is blijven hangen zijn de pogingen van de school om hem als 15-jarige te laten koekhappen ter gelegenheid van deze verjaardag.

Zelf deed ik een ijverige poging om een van de lijfspreuken van Etty, die ik ook bij mijn uitgangspunten heb gevoegd aan hem uit te leggen:

“Omstandigheden zullen er immers altijd zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte, moet men aanvaarden, wat niet belemmert dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren. Maar men moet weten uit welke motieven men die strijd voert en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.” 

Deze zin is voor mij ook een nuancering van het gemak van een andere spreuk. God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen; de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.  Een spreuk die bij de meeste mensen een moeilijke dialectiek tussen kunnen en willen onopgelost laat. Afin per saldo hebben ze allebei wel iets. Ik ben ook maar zoekende natuurlijk.

Bij Etty en haar tekst voel ik meer verbinding en liefde.  “Men zou een pleister op vele wonden willen zijn”  staat dan ook op het monument hier op de Welle in Deventer.  Ik bedenk me dat ik op de Taize-viering in Deventer onlangs pleisters uitdeelde zonder daarbij speciaal aan Etty te hebben gedacht. Dat ik dus ook een pleister op vele wonden zou willen zijn laat onverlet dat ik er zelf nog wel een paar kan gebruiken. Niet berusten, wonden voorkomen, wonden helen. Of is dat ongeveer hetzelfde? Kunnen we alleen wonden voorkomen als we andere wonden helen?

Een ontmoeting in 1994 bracht mij voor het eerst met de thema’s van Etty in aanraking, die toen ook al leken op mijn eigen thema’s