Cookies

Dank je Anja

Schema uit " de ziekte bestrijden, niet de patiënt". oorspronkelijk Stichting Ombudsvrouw

Mijn échte volgers weten het. Ik kanker wel veel op het historische en reëel bestaande feminisme, maar vaak ben ik het ook dankbaar. Er valt zoveel van te leren. Dat geldt natuurlijk ook voor Anja Meulenbelt. Ik snap niet waar ze zich in verstopt, mannenangst, mannenhaat….? Maar haar boeken lees ik af en toe graag. In een van die boeken kwam ik vandaag bijgaand schema tegen. Stof tot nadenken voor veel mannen. Voor de eerste drie fases maakt het eigenlijk niet uit of je links of rechts begint te lezen. Daarna zul je moeten beslissen of het doorlopen van deze drie fases nou juist heeft geleerd tot welke groep je behoort; onderdrukker of onderdrukte. Succes ermee. Ook verderop lijken enkele fases op elkaar. Cruciaal is de woede. Die komt maar aan een kant voor. Daarom vindt Anja kwade vaders ook zo’n verwerpelijk verschijnsel denk ik.

En solidariteit he, jongens denk daar nou eens aan. Als iets ons vooruit helpt is het dat wel!!

Het stof

stripkaart-

Er zijn veel mensen in mijn omgeving die vinden dat ik er een te persoonlijk punt van maak. Van het stof waar we van Ed Spruijt als vaders eventueel in moeten gaan liggen.

Onlangs werd in het blad Pedagogiek een polemiek tussen Spruijt en mij afgesloten die daar onder andere over handelde. Spruijt handhaaft daarin uitdrukkelijk zijn oude adagium dat je je desnoods moet onderwerpen aan de moeder ten bate van de rust voor het kind. In de zeventiger jaren waren het de feministen die beweerden dat de kinderen het middel van mannen zouden zijn om vrouwen op de knie te krijgen. Wat daar ook van waar moge zijn, in recente decennia heerst blijkbaar de vrouw.

Inmiddels heeft Hans Stempher over dit thema een cartoon getekend. Hij rolde net als A5-kaart van de pers. Hij is te bestellen bij Relapublishing. De bezorger leverde net de doos af; bestellen maar dus.
Het plaatsen van de bijgaande (lage resolutie) afbeelding op andere websites en mails is toegestaan op voorwaarde van vermelding van © Stichting Spagaat 2011 en verkoopadres http://relapublishing.nl/verkoop

Artikel Joep Zander in Pedagogiek
citaten uit antwoord Spruijt en repliek Zander en verdere verwijzingen
bestellingen Relapublishing (kaarten en boeken)

feminocentrisme op wikipedia

moeder alleen?

Wikipedia kent te weinig vrouwelijke bewerkers. Dat is een gangbare mening binnen en buiten de wikipediagemeenschap. Op zich valt op deze stelling weinig af te dingen vermoed ik. Alleen wordt het af en toe geformuleerd alsof het de schuld is van mannen. Voor deze schuldtoedeling zou enige, let wel énige reden kunnen zijn als die mannen zich erg antivrouwelijk gedragen, het tegendeel is echter waar. Wikipedia barst juist van feminocentrisch denken. Dit lijkt erop te wijzen dat mannen zich deze vorm van bevooroordeeldheid pro vrouw, eigen hebben gemaakt. Dit bleek me ook wel eens tijdens wikipediadiscussies.

Vandaag vielen me weer twee van deze POV-fragmenten (wikipediaans voor niet-neutraal) op.
Zo is weliswaar Huishouden in Wikipedia gedefinieerd als alle zaken en taken rond het leven in een huis, maar bij de voorbeelden worden slechts die klussen genoemd die in de regel nogal vaak door vrouwen worden gedaan, u kent het wel, afwassen en ramen zemen. Een klassieke fout overigens, waar ook de Verenigde Naties zich ooit schuldig aan maakten.

Een andere POV trof ik aan toen ik, dwalend via het Lemma Esther Vilar, op het lemma van de Duitse feministe Alice Schwarzer terecht kwam. Zij zou zijn grootgebracht door een alleenstaand moeder. Behalve dat het woord alleenstaand ten onrechte de indruk wekt dat ze haar dochter alléén opvoedde, wordt de status van de vader in het geheel níet genoemd. Welnu Alice werd vooral opgevoed door haar grootouders. De vader, overigens een vriend van haar moeder, heeft ze volgens mijn bronnen nooit gekend. In hoeverre dat laatste waar is blijft overigens de vraag. Maar een váder heeft ze ongetwijfeld gehad. Ook deze vader is ergens in de grote vaderdiaspora verdwenen.

Mijn wijzigingen aan het lemma huishouden
De vader van Alice Schwarzer

prenataal

Vaders die vroegtijdig, prenataal, bij hun kind betrokken zijn, dragen meer bij aan het welzijn van hun kind. Dit heeft Mevrouw Cabrera onderzocht. Mooi dat we dat weten. Het werpt ook een wrang licht op de manier waarop het feminisme enerzijds wel en anderzijds helemaal niet de vader als medeouder erkent tijdens de zwangerschap. Onder het feministische motto “baas in eigen buik”  zijn vaders buiten de deur gehouden als het gaat over meebeslissen over abortus, om nog maar te zwijgen over het erkennen van hun onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid. Deze begint natuurlijk bij de conceptie.

Mannen die betrokken willen zijn bij hun ongeboren kind doen dat dus niet  uit een soort machtsgeilheid (wat sommige quasi-feministes wel eens beweren). Voor zover we dat al niet wisten wordt dat nu ook door wetenschappelijk onderzoek bevestigd.

mannen van mina

dolle mina logo

Vrouwen kregen voor de bezetting van het Maagdenhuis een lagere boete dan mannen. Dat vonden de mannen uit het oogpunt van vrouwenemancipatie erg ongewenst. En dat was eigenlijk het startpunt van de beweging Dolle Mina.

De veertigste verjaardag van het ontstaan van de emancipatiebeweging Dolle Mina wordt in de media nog steeds gevierd. In de aflevering van afgelopen vrijdag van Andere tijden werd de belangrijke , zo niet funderende rol van mannen bij het ontstaan van de beweging belicht.

Het aardige aan het maagdenhuisfeitje vind ik dat het hier ging om het afschaffen van een soort positieve discriminatie. In de huidige vrouwenbeweging gebeurt meestal het omgekeerde. Vergelijk het gelijktrekken van de boetes met de boetes die mannen betalen eens met het juist weer instellen van een lagere straf voor vrouwen die thuis geweld gebruiken in Spanje. Iets wat hier in Nederland defacto ook ongeveer gebeurt, maar dan implicieter.

Een andere belangrijke les die we uit die geschiedenis kunnen leren is dat de rol van de verlichte personen uit de onderdrukkende groep altijd cruciaal is bij het opheffen van discriminatie. Friedrich Engels was een van de eerste mannelijke voorvechters van vrouwenbevrijding. In de tijd van de apartheid waren een aantal blanken actief in de anti-apartheidsstrijd. Een vergelijkbare rol hadden mensen als Marx in de klassenstrijd. Het is wel moeilijk met dat punt om te gaan.  De  tweede-golf vrouwen losten dat op door na een tijdje mannen uit de beweging te werken; “we kunnen het toch beter zelf doen”. Ik vraag me af of ze daar goed mee hebben gedaan.

De vaderbeweging heeft ook, gelukkig, te maken met steun uit de vrouwenhoek. Anders dan bij de vrouwenbeweging is het hier gebleven bij steun van een aantal individuele vrouwen. Alle organisaties van vrouwen keren zich nog steeds met veel bombari tegen alles wat mannen beweegt. Soms kunnen we leren van de geschiedenis.

De aflevering van  andere tijden
Mijn vorige blog over de verjaardag van Dolle Mina
Meer over de geschiedenis van vrouwen en mannen en emancipatie in het boek Verpasseerd Ouderschap

bron maagdenhuis:
Hoe dol was Dolle Mina?: een geschiedenis van de Dolle Mina’s in Vlaanderen Door Katrijn De Smit blz 23

http://www.opzij.nl/WAD-Mediabank-pagina/De-mannen-van-Dolle-Mina.htm

Uit-Kramer

gebroken vrouw

Sommige advocaten zijn echte bijters, ze doen whatever om hun louche zaakje te winnen. En dan bedoel ik niet alleen hun case maar ook een of ander, door een verouderd vrouweninstituut voorgeschreven,  “ideaal” dat eigenlijk niet beter kan worden omschreven als “hoe maak ik alle mannen die na tweeëneenhalve golf feminisme hun bek nog durven open te trekken, volstrekt met de grond gelijk”. Andere quasi-feministen zijn hier al behandeld.

Mw mr I. M. B. (Berna) Kramer, een dame van de werkgroep vrouw en recht cq Clara Wichmaninstituut probeerde mij een paar jaar geleden live op de radio naar de afvalbak te werken door op te merken in mijn richting: Dan zal er wel wat mis zijn met u (omdat mij door de staat (etc) mijn  opvoedingsrelatie met mijn dochter werd afgenomen).

Onlangs werd ik geconfronteerd met een advocate met dezelfde initialen die mij als derde partij, in een klacht tegen een psychologe, voor ongeveer hetzelfde uitmaakte.  Ze beweerde tevens, wars van de feiten, dat ik geen pedagogische opleiding zou hebben.  De betreffende psychologe had mijn boeken  genoemd in haar klachtantwoord.

Verder werd, alsof het niets is,  Prof. Richard Gardner in dezelfde tekst voor pedofiel uitgemaakt.

Aangezien er geen andere advocaten te vinden zijn met dezelfde idealen en initialen zou het heel goed dezelfde Kramer kunnen zijn.  Gewapend met haar (mobiele) telefoonnummer wist ik haar te bereiken bij een overstap op Kennedy airport (als ik het goed verstond). Ze ontkende reflexmatig. Maar dat trok ze weer in op het eind van het nogal vervelende gesprek: “Ik doe geen uitspraken over klachtenprocedures” en “Ik wil weten van wie u dat mobiele nummer heeft, want ik wil niet op mijn vakantie worden lastiggevallen. Op het gevaar af dat ook ik ergens word aangeklaagd voor het diagnosticeren van een ernstige psychische kwaal wil ik toch wel stellen dat de verschijnselen bij deze dame me sterk doen denken aan een aantal van de gevolgen die optreden bij volwassenen die als kind een vorm van ouderverstotingssyndroom hebben opgelopen. Als dat zo is verdient ze enig mededogen.

Mevr. Mr. I.M.B.K  klaagde de genoemde psycholoog aan voor het feit dat díe het gewaagd had bij een kind te constateren dat een aantal dingen haar aan ouderverstotingssyndroom deden denken. Sommige ontkenners Kramen misschien zelf het levende bewijs uit.

De radiouitzending met Joep Zander en Berna Kramer
De kinderbescherming erkent haar onrechtvaardige gedrag naar mij wel

Vader zwanger

vader ook zwanger

negenmaandengids1“Wij Ouders” , een boek uit 1980 van het feministisch uitgeverscollectief SARA. Een voorlichtingsboek voor aanstaande ouders dat in naam dus ook voor vaders is bedoeld, maar waar de schrijfsters af en toe ongemerkt hun algemene positie verlaten. En waarin kun je dan kunt lezen dat als de relatie met de vader niet helemaal meer goed is je, (als moeder blijkbaar) misschien maar beter in je eentje door kunt gaan met de opvoeding. Niks wíj dus. Verder hebben ze nog aardig hun best gedaan het ook nog óver vaders te hebben. De moeder van wie ik dit boek ooit kreeg heeft later besloten inderdaad alleen verder te gaan met uitsluiting van de vader van haar kinderen.
Inmiddels is vaderschap een meer zelfstandige entiteit geworden en dat blijkt ook uit de voorlichtingsboeken die voor ze worden gemaakt; vanuit mannelijk perspectief.
Henk Hanssen van Ik Vader schrijft alweer jaren dit soort boeken. Zijn gids voor de negen maanden zwangerschap is opnieuw uitgebracht met nóg meer illustraties en een mooie poster. Met zo’n , bijna 400 pagina dikke en zware bijbel kun je de werkelijkheid te lijf.
En behalve dat de adviezen en informatie redelijk bestendig zijn is de vormgeving ( glad papier; daar kun je nog een keer een poepje van afvegen) en ronde hoeken ook redelijk gebruiksbestendig.
Zijn “babymanagement voor mannen” is momenteel vertaald en klaargemaakt voor de export naar de States. Voorwaar Hollands glorie in krisistijd. Vroeger vertaalden we Spock in het Nederlands nu Hanssen in het Engels.

Iets méér achtergrond over de, ook in de dagelijkse praktijk, wat moeilijke positie van vaders mag er overigens in al deze boeken wel bij, al was het maar in de verwijzingen.
De 9 maandengids voor mannen van Henk Hanssen; Ik vader boeken
en voor de export: www.babymanagement.com

eind van het feminisme?

het boek van Roos
het boek van Roos
Gastblog door Dennis

over de presentatie van het boek Fuck! ik ben een feminist van Roos Wouters

Ondanks het tegenvallende weer en de grote vertraging bij het openbaar vervoer was de zaal waar Roos haar boek presenteerde afgeladen met geïnteresseerden . Mensen stonden tegen de muren en zelfs tot in de hal en de deuropeningen te luisteren. Minstens 400 mensen waren er op de boekpresentatie afgekomen van Roos Wouters. De zaal was veel te klein. 24 november 2008 gaat de geschiedenis in dat Roos Wouters de wereld veranderde. Het onderwerp gezamenlijk ouderschap leeft!

Veel feministes waren aanwezig. Zoals Margriet van der Linden, de opvolgster van de gepensioneerde Cisca Dresselhuys van het feministische maandblad Opzij. Van deze Margriet kwam kritiek omdat zij zich bedreigd voelde. Ze wilde niet dat de term feminisme voortaan femanisme zou worden genoemd. Op zich wel begrijpelijk vanuit haar standpunt. Als het feminisme zou verdwijnen is haar blaadje Opzij en haar bestaansrecht als hoofdredacteur natuurlijk verdwenen. Uit puur eigenbelang stak deze Margriet daarom van wal dat ze vond dat het feminisme nog springlevend was en dat ze het veel te vroeg vond om over te stappen naar het gedachtegoed van Roos Wouters. Roos Wouters pleitte voor het gezamenlijk werken aan de verdeling van opvoeding en werk, helaas gaf Margriet aan daar nog lang niet aan toe te zijn. Zij wil eerst nog verdeeldheid en conflicten veroorzaken binnen het huwelijk en de werksfeer.

Ondertussen werd het warmer en warmer in de zaal. Er volgde drie debatachtige taferelen voorin de zaal met Roos natuurlijk als leading lady. Ere wie ere toekomt! De boel werd ondertussen aan elkaar gepraat door een vlotte babbelaar die was ingehuurd. Pia Dijkstra, die zich inmiddels heeft laten strikken als voorzitter van de Taskforce DeeltijdPlus, was ook aanwezig. Het moet gezegd, Roos heeft lef. Allemaal personen uit te nodigen die het min of meer niet eens zijn met haar boek. Gelukkig was vrijwel de gehele zaal wel op de hand van Roos.

Ook ik hoor bij die groeiende groep mensen die vinden dat opvoeding en werk gezamenlijk geregeld moet worden tussen ouders. Dat is namelijk het beste voor opgroeiende kinderen, en daar gaat het om. Al het andere is ondergeschikt! Koop en lees haar boek. Wees erbij zodat je later tegen je kleinkinderen kunt vertellen, als zij op de Roos Wouters school zitten bijvoorbeeld, dat je een eerste druk van het debuut in je boekenkast hebt staan van deze belangrijke vrouw.

Vanaf nu noem ik mezelf een femanist en vind ik ook dat we de samenleving moeten remanciperen. Nu maar hopen dat de samenleving daar ook maar aan toe is?!

verslag van ikvader
Ook interessant: manifest pappa-plus

sjezus, wás ik feminist?

Fuck, ik ben een feminist, het nieuwe boek van Roos Wouters wordt vandaag gepresenteerd. Ik ben er niet bij want ik zit even met teveel dingen en de intercitytreinen naar Amsterdam zijn in staking of zo. Roos wel even gebeld. Ik wil niet op het punt komen dat ik mijn kind in de zandbak vergeet mee te nemen refereer ik aan een casebeschrijving (haarzelf) van Roos in haar boek. Ik zorg vandaag dus gewoon voor mijn zoon. En werk aan “mijn” boek, en zit in gedachten bij mijn zieke moeder en…en..en.
Je zit in zo’n uhhh tang, wafelijze,,, uh wat was het nou ook weer Roos? Nou ja tussen twee dingen, nee wel meer dingen.

Afin dat boek ga ik lezen heb ik afgesproken. En zij mijn boek ook. En dan krijgt u als lezer van dit blog over een tijdje een mooie recensie voorgeschoteld. En als u dat boek van Roos nou ook leest en kunnen we er tezijnertijd ook weer een mooie discussie aan wijden. Het boek gaat over de emancipatie van het ouderschap, het femanisme noemt Roos dat. Beweerde ik in een van mijn vorige blogs, tegen een reaguurder, nog dat ik feminist ben. Voortaan noem ik mezelf ook maar gewoon femanist.

site van Roos
verslag van de presentatie