Cookies

vrouwen van de wereld gefeliciteerd

beleden roos
Cobi Schreijer zette het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen” op haar plaat “plant een roos”

Wereldvrouwendag is in het verleden voor mij nogal eens aanleiding geweest om nog eens flink van leer te trekken over de misstanden die het feminisme naast een paar goede zaken, toch heeft aangericht.

Toen ik gisterenmiddag de nieuwe Google-Doodle voor de vrouwendag van vandaag zag wilde ik dat direct gaan aanpassen met mannentekentjes en andere mooie dingen. Tot me inviel dat ik ook gewoon vandaag eens extra aardig kon doen tegen al die vrouwen die ik in de afgelopen jaren er van langs heb gegeven omdat ze maar niet wilden zien dat vaders af en toe behoorlijk in het verdomhoekje zitten. Want het zijn natuurlijk op de eerste plaats ook vrouwelijke medemensen.  En verder aan de vrouwen die ik toch al aardig vond, daar ga ik vandaag nog wat aardiger tegen doen.En dan wilde ik dat gelijk maar voorzien van een mooi muziekje. Bijvoorbeeld “ik hou van alle vrouwen” gezongen door de Belgische groep Rum. Maar mooier is eigenlijk nog het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen”van Joke Smit. Dit lied staat al jaren op mijn inspiratiepagina. Dit lied is het mooiste wat ik van het feminisme mee heb genomen. Een lied waar ik gewoon achter sta. Nou ja, als het maar duidelijk is dat jongens misschien dan wel moeten worden bevrijd van de plícht tot flink en stoer doen, maar dat ze niet hoeven te worden bevrijd van het flink en stoer doen op zich, want dat is eigenlijk best af en toe wel een mooi jongetjesding. Ja het aardige van het lied is dat twee coupletten over vrouwen gaan, een over mannen en een over de mensen in het algemeen.

Ik zag ook net dat Anja Meulenbelt een half jaar geleden een blogje aan mijn favoriete vrouwenlied heeft gewijd. Het verbaast me elke keer weer hoe mensen die 80% hetzelfde denken zo tegenover elkaar kunnen komen te staan. Ik bedoel dus waarom praat zo’n vrouw niet gewoon met me? Volgens mij……nou ja… Zij linkt in haar blog naar de prachtige vertolking door Cobi Schreijer. Maar het wordt natuurlijk gewoon tijd dat ik als man dat lied opneem. Gezongen heb ik het wel eerder.

In de loop van deze dag heb ik zinnen uit dit lied toegewezen aan:

* Rietje Mees, rechter die me op een andere 8 maart het contact met mijn dochter ontzegde: Waar onrecht niet als een natuurgegeven wordt beschouwd.
* Anja Meulenbelt, die alles in zich heeft om wijs te zijn, wat een zoektocht: Waar rimpels niet de eenzaamheid voorspellen, maar paspoort zijn naar wijsheid, aanzien, ‘s werelds raadsvrouw zijn.
* XB: Die het liever over mensen heeft in plaats van mannen en vrouwen, maar zelf een prachtige vrouw is: Er is een land waar mensen willen wonen
* Edith S, mijn zingmaatje-diva:: Nou ja we gaan het hele lied nog een keer zingen toch?
* Aggie F, waarvan ik voor het eerst van dit lied hoorde en waar de accoorden vandaan komen: Waar moeder niet hetzelfde is als huisvrouw
* Gretha S: Waar vrouw-zijn niet betekent: tweederangs en bang en klein
* Gerda Dijksman, de politiefunctionaris met een vreemde passie over mannelijk geweld:Waar niemand wint ten koste van een ander
* Mevrouw Römkens, idem:Waarin geweld door niemand meer geduld wordt
* T B, was dat niet waar het over ging?: Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk
* Nanneke Quik Schuijt, in de hoop dat we gaan uitdragen dat mannen juist ook vaders zijnen daarom 100% nodig: Er is een land waar mannen willen wonen
* Liesbeth Groenhuijsen, dat liefde en verbondenheid meer telt: Waar vrouw en man elkaar niet hoeven haten, maar eindelijk bondgenoten kunnen zijn
* Rosa, dochter, ik wens haar flinke, maar ook kwetsbare toe: Waar jongens van de plicht tot flink en stoer doen zijn bevrijd
* Rosalie R: Waar angst en rouw niet weggemoffeld worden
* Joke Smit: Dat is het land waar mensen willen wonen, het land waar de saamhorigheid bestaat

Het is mij nog niet gelukt om alles op 8 maart voor elkaar te krijgen, vooral mijn opname is nog niet om over naar huis te schrijven. Ik had ze de nacht voor 8 september al opgenomen, maar het kan hopelijk beter. Moeilijke akkoorden en ook de melodie vergt de nodige aandacht. Mijn akkoordenschema heb ik van bovengenoemde Aggie. Maar ik twijfel of ze wel helemaal goed zijn doorgekomen. Dus graag tips?

Mijn voorlopige vertolking (versie 2) staat hier, ik ben dus nog niet tevreden: 

De hele tekst staat al minstens 10 jaar, maar ik dacht zelfs nog een paar jaartjes langer op mijn website

Eigenlijk ontbrak er nog een couplet aan het leid van Joke: Er is een land waar kinderen willen wonen ( overigens heeft ze het daar wel over)

Mannen; universiteit versus wikipedia

zandkastelen een vorm van mannelijke agressie?

Wikipedia is een mannenbolwerk. Hoewel het een volstrekt open toegang heeft, registratie is niet nodig, je kunt er direct zelf in schrijven, trekt Wikipedia weinig vrouwelijke schrijfsters. De universiteit trekt hoe langer hoe minder mannen. Die er wel rondhangen lijken zich te schikken in hun lot als grappige bijverschijnselen. “Tsja wij zijn niet zo bezig onze prestaties op te vijzelen, de vrouwen zijn veel beter.” reageerden de heren in het filmpje van nieuwsuur gisteren. Mijn promotor Louis Tavecchio weet het aan de vervrouwelijking van de academische cultuur, het weinig inspelen op de beweeglijkheid aan mannen.

Wikipedia bestaat tien jaar en heeft in Nederland zo’n zevenhonderdduizend artikelen opgeleverd. Een kwantiteit, maar ook in een kwaliteit waar Encarta en Winkler Prins hier en daar nog wat van kon leren. En dan het proces om zover te komen. Sla eens een overlegpagina open op Wikipedia en zie met hoeveel ijver soms over komma’s discussies gevoerd worden. Naast chagrijnige doorzeurdiscussies zitten daartussen vele interessante wetenschappelijke discussies. Kortom een bibliotheek vol aan informatie. En dan heb ik het nog niet over het doorklikken naar de Engelse versie met zijn miljoenen artikelen en de als heel degelijk bekend staande Duitse versie met ook ver over de miljoen artikelen.

Zelf vind ik het prettig op Wikipedia bij te dragen omdat de discussie er meer open is dan in de maatschappij….meestal. Jarenlang werd IRL het discours over huiselijk geweld bepaald door vrouweninstituten met mevrouw commissar Gerda Dijksman voorop. Daar kon je met geen argument tegenop. Het was gewoon de macht van het doordrukken. En dan zie je dat die macht van dat soort mensen op Wikipedia wat kleiner is. Dat je het daar nog over argumenten kunt hebben en ook gewoon op correcte manier wetenschappelijk onderzoek kunt aanhalen. Inmiddels zijn we zover dat overal in de maatschappij is doorgedrongen dat ook vrouwen zich schuldig maken aan huiselijk geweld.

Op het Wikipedialemma van de soroptimisten heb ik een keer een heftige strijd moeten voeren met de Nederlandse soroptimistenafdeling die vonden dat ze het recht zouden hebben om gewoon hun eigen tekst integraal er door te drukken. Academisch opgeleide vrouwen, juristen, het topje van de vrouwelijke beïnvloedingsmachine (categorie 1 NGO in de VN) bleken een wat malle opvatting te hebben over wat een encyclopedie is. Ook op de Duitse Wikipedia zag ik een paar vrouwen wat malle discussies voeren op lemma’s als vaderschap, mannenbeweging en ouderverstotingssyndroom.
Hoewel vrouwen op de Wikipedia dus niet zoveel macht hebben als daarbuiten komen lemma’s over feminisme en feministes goed, zeker niet negatief, uit de verf. Eigenlijk vind ik dat we ondanks alles nog te weinig aandacht besteden aan de mannelijke kant. In een van mijn vorige blogs gaf ik daar een paar voorbeelden van. Een paar lemma’s over bekende mannenorganisatiess en dergelijke ontbreken opvallend.

Het klinkt wat ruig, maar zou het kunnen dat mijn persoonlijke ervaringen in sociale wetenschappen en Wikipedia relevant zijn voor de beoordeling van wat er met mannen en wetenschap gebeurt?
Kan het zijn dat de mannelijke agressie ( in zijn goede betekenis) een mooie weg vindt in de bouw van dat prachtige kasteel dat een encyclopedie toch een beetje is?

http://s.nos.nl/swf/nieuwsuur_video_embed.swf?tcmid=tcm-5-964979

Geweld-ige Gerda ontslagen

Gerda Dijksman is weg als districtschef. Vanwege de teister-twitter waarbij een koolmonoxidedrama werd weggezet als Huiselijk Geweld.
Bij de media ligt nog steeds het kritische accent op het twittergedrag. Haar systematies scheve obsessie met Huiselijk geweld blijkt nog steeds weinig relevant in de analyses.
Ik heb het er al een paar keer over gehad. Namens de Raad van Hoofdcommissarissen loog ze een paar jaar geleden in een persbericht een eind weg over de sekseverhoudingen. 98 % van de daders van huiselijk geweld zou man zijn. Niet waar en ook nergens uit te halen.

Vandaag kwam ik ook een subsidieaanvraag uit 1998 tegen van de genderhulpverleningsorganisatie Transact, thans opgegaan in Movisie. Daarin werd ook net gedaan of er exclusief vrouwelijke slachtoffers en mannelijke daders bestaan. Tegenwoordig zijn ze hoop ik genuanceerder. Gelukkig is de schrijfster, toenmalig directeur Karin Klijnsma iets zinnigers gaan doen. Ben benieuwd wat voor geweldige taak ons aller Gerda oppakt. Misschien iets huiselijks om tot bezinning te komen?

de subsidieaanvraag Transact- zie blz 2 halverwege

Wat dacht je van huiselijk geweld

“Tot dusver werd altijd gedacht dat het percentage mannelijke slachtoffers veel lager lag, ergens rond de 16.” (digitale editie Trouw). “Mannen zijn veel vaker slachtoffer van huiselijk geweld dan gedacht (gedrukte editie Trouw).”

Trouw erkent nu dat 40% van de slachtoffers mannen zijn. Hiermee is vooral duidelijk dat de betrokken redacteuren (Bouma en Kreulen) eerder anders dachten en zich inderdaad jarenlang op het verkeerde spoor hebben laten zetten. Dit ondanks dat de feiten al veel langer bekend waren. Het is tekenend dat journalisten al lang niet meer voorop lopen in het ontrafelen van de werkelijkheid maar zelf slachtoffer zijn van politiek correcte hypes. Hypes om vrouwen te verslachtofferen in dienst van een vreemd soort feminisme met Gerda Dijksman voorop ( zie onder).

Maar over slachtoffers gesproken; wie zijn nu de werkelijke objectieve slachtoffers van dit soort alom rondgedragen fabels? Dat zijn de mannen en vaders die niet konden melden dat ze geslagen waren. Die ergo moesten accepteren dat ze hun kinderen niet meer konden zien omdat hun vrouw het conflict aanscherpte met een paar flinke kwetsuren. Waarna ze van De heer Spruijt konden vernemen dat ze zich vooral moeten onderwerpen als er geen normaal gesprek meer mogelijk is met zo’n vrouw.

Dat is, en zeker was, de werkelijkheid voor veel mannen in Nederland. De gevolgen voor deze mannen en hun kinderen waren vaak immens. Die gevolgen worden nog steeds niet in kaart gebracht door Trouw. Hoewel deze krant wat dat betreft misschien nog wel steeds de minst slechte is van Nederland. Met genoegen las ik gisteren weer en column van Ger Groot over het feminisme. Het klimaat verandert.

Een ander voorbeeld van die klimaatsverandering is de oprichting van allerlei mannen- en vadercentra in het land, en nu ook in Deventer. Vanmiddag ga ik naar de opening. U hoort van me. Als u mij nog eerder wilt horen dan wijs ik u op een intrigerend interview met Deventer radio gisteren. Zie de link hieronder.

dossier huiselijk geweld
artikel Trouw
interview over Spruijt, ouderverstoting en mannen in de knel
Artikel uit 1997 Trouw, Niets geweten?

Ja hoor en een dag later is ook de Volkskrant erachter: ‘Mannen zijn vaker slachtoffer van huiselijk geweld dan tot nu toe werd aangenomen’ en: ‘Daar schrik je van’ (Ivo Opstelten)

de doodlopende tunnelvisie van Gerda

Dit plaatje gaat over de stalkingaffaire Johan Last die ooit ook in Meppel speelde en ook tot een zeer onterechte beoordeling leidde

Koolmonoxidevergiftiging als huiselijk geweld kwalificeren is eigenlijk nog maar een kleinigheidje vergeleken met wat politiecommissaris Gerda Dijksman in het verleden verder nog voor waanzinnige obsessies ten aanzien van huiselijk geweld ten toon spreidde. Zo meende ze op basis van een onderzoek van het instituut Beke te moeten concluderen dat 98% van het huiselijk geweld door mannen wordt gepleegd. Terwijl dat helemaal geen conclusie was van dat onderzoek.

Ik kan me dan ook enerzijds verkneukelen voor het feit dat ze nu wordt aangepakt, anderzijds mag er wel wat dieper gegraven worden in haar verleden hieromtrent. Waar blijven al die journalisten. Waarom kijken ze niet op internet. Waarom letten ze überhaupt zo slecht op bij iets wat zich al jaren als een maatschappijbrede politieke tunnelvisie ten aanzien van genderverhoudingen ontwikkelt. Mannen worden vanwege deze huiselijk-geweld tunnelvisie regelmatig ten onrechte opgesloten om enigszins tegemoet te komen aan de door de cijfers van Gerda gecreëerde verwachtingen.

Laat dit gebeuren een waarschuwing zijn. Het schreeuwt om onderzoek.

Lees het dossier over de oude Gerda-kwesties