Cookies

Tag: gevangenis

Geplaatst op

In de gevangenis omdat je je kinderen niet wenst te ontkennen

Een poster met daarop een verhaal met mooie afbeeldingen over een programma om de band tussen ouders en kinderen goed te houden ook als die ouders in de gevangenis zitten. Met erop een opvallend gele pop-up : “Vader-Kind” Maar ik kom in deze gevangenis juist een vader bezoeken die dat juist zelfs buiten de gevangenis niet mag. Nou dan moet je wel een ernstige misdadiger zijn toch? Nee hoor Vader Ivo zit in de bajes omdat hij het op social media over zijn kinderen heeft en met zijn kinderen op zijn profielfoto staat.

Misschien was hij beter af geweest als hij iemand had vermoord, dan had hij met dit project nog wel zij kinderen mogen zien zei een andere vader vandaag tegen mij. Welke categorie lijken hij erbij fantaseerde zal ik hier maar niet vertellen. Dat volk kan bij een cynische grap nogal van slag raken.

Afin doet u mij nog maar zo’n projectje…..

Vandaag op de penitentiaire inrichting, gevangenis, Grave. Ik had me gisteren al erg vervelend gevoeld toen ik er eens in was gedoken wat je allemaal mag en moet en niet mag als je daar op bezoek gaat. En het bleek vandaag nog veel erger te kunnen. Was er op de site van justitie nog sprake van een lijst van spullen die je wel mee mocht nemen, bij de ingang kreeg ik na aanvankelijke toestemming voor een boek pen en schrijfblokje plus nog een doorzichtig flesje drinken toen het erop aankwam toch weer een verbod om wat dan ook naar binnen te brengen. Nou ja mijn kleren mocht ik ook aanhouden, nou ja niet allemaal want mijn trui moest uit. Dat laatste was erg prettig gezien de extreme winderige (extreme ventilatie op mijn door fietsen bezwete rug) kou in de bezoekruimte. Ga me nou niet vertellen dat de overheid die er geen been in ziet om op haar ministeries hier en daar de kachel tot 22 graden op te stoken hier ineens aan energiezuinigheid is gaan doen. Het is gewoon pesten lijkt me. Ooit …. ach ik houd even op. Dinsdag komt Ivo weer even vrij… wat heet vrij trouwens?

Geplaatst op

Gevangen is?

moeder in de bak?

Het lijkt wat op een moeder in een gevangenis. Het plaatje rechts stond eerst bij mijn vorige blog over vaders die misschien wel liever in de gevangenis zouden zitten dan hun kind te missen. Maar op een of andere manier zag ik er een moeder in. Ik schreef daar al over in een commentaar bij die blog, waar je nu een ander plaatje kunt aantreffen. Ik ontdekte dat ik ergens in een overheidsforum ervan “verdacht” werd de moeder van mijn dochter in de gevangenis te hebben gekregen vanwege onttrekken van vader aan kind vice versa? Moet ik nou zeggen “was het maar waar”? Nee ook niet echt. Zover zou het niet mogen komen. Uiteindelijk is er misschien geen andere oplossing….

Maar eigenlijk moeten die rechters in de bak. Nóg een ander plaatje dus…. Rechters misbruiken hun macht als ambtenaar. Dat is strafbaar. Ze doen dat in sommige gevallen als organisatie (de illegitieme ASZM en later de Raad voor de Rechtspraak, werkgroep kinderrechters) en dat terwijl ze juist als rechter expliciet ook individueel onafhankelijk dienen te zijn. Ze overtreden wetten in samenwerking, een samenwerking gericht op wetsovertreding. Ze zetten de politiek onder druk. Die samenwerking strekt ook tot buiten de rechterlijke macht.

juridiculous
Dat heet dan de onderlinge afhankelijkheid in de familierechtketen. Quik Schuijt speelt in een en ander, als senator, vooraanstaand en leidend kinderrechter, een belangrijke rol. Maar iets meer achter de schermen zitten waarschijnlijk de grote poppenspelers. Zoals dat ook in criminele organisaties vaak het geval is.
Dat woord “ook” in de laatste zin. Durf ik dat ook weg te halen. Ik laat het aan de lezer over.


What the hell is ASZM en meer over de vorming van de rechtersdictatuur afdeling Nederland

hoe zit dat met de openbaarheid van uitspraken?
vorige blog inclusief o.a de uitgebreide reactie van Wouter

Geplaatst op

gevangenis

“Het doet pijn als ik op de televisie kinderen zie die hun vader in de gevangenis opzoeken. Zelfs als de kinderen zelf slachtoffer van vaders misdaden waren. Wat ze ook in hun leven misdeden, zij werden niet door hun kinderen afgewezen. ‘Het blijft toch je vader’, hoor je ze vaak zeggen.
Ik was in de ogen van mijn kinderen kennelijk slechter dan die vaders. Mijn kinderen wilden niet meer bij mij horen, als was ik een monster.
Als zij, net als de rest van de familie, geen contact meer met mij willen, zonder dat mij het recht wordt gegund te weten wat ik gedaan heb, dan moet ik misschien ook maar een monster worden. Dan zou het verhaal weer kloppen.”
(uit: Raphael S Creemers; Lone Wolf of stille held 2012)

Een van de pijnlijkste kanten aan het ontzeggen van de opvoedings- en verzorgingsverantwoordelijkheid is dat het je ontzegd wordt slechts omdat de andere ouder tegenwerkt. In de gevangenis zitten is een minder groot probleem bij contact tussen vaders en kinderen. Bezoek in de gevangenis wordt weer wel en met veel zorg en soms met aparte programma’s geregeld. Soms zelfs als ze veroordeeld zijn voor mishandeling van hun kind. Dat gebeurt soms zelfs in een omgangshuis vernam ik van de schrijfster van het boek Ratgevallen: “Veroordeelde mishandelaars die zelf drugs gebruiken en daar ook voor veroordeeld zijn, die de moeder mishandeld hebben voor de ogen van de kinderen en daarvoor ook strafrechtelijk veroordeeld zijn hebben recht op omgang met hun kind(eren). Dat gebeurt dan in een zogenaamd ‘omgangshuis’. Zij moeten die man ‘papa’ noemen.”

Ik ben zo genuanceerd om dan nog te willen nadenken over de vraag of die vader wel dan niet hun kinderen moeten/mogen ontmoeten. Dit terwijl ikzelf mijn dochter niet mocht opvoeden omdat ik me teveel als progressieve vader zou profileren en nog wat van die onzin. “Tsja we moeten wel een reden bedenken als omgang door de moeder onmogelijk wordt gemaakt zei de directeur van de Raad voor de Kinderbescherming tegen me.” Kortom je voelt jezelf erger behandeld dan een mishandelende gevangene; en dat gevoel is objectief te plaatsen. Ook in de laatste zin van Raphael kan ik meegaan; misschien moet ik dan maar een monster worden. Dat laatste zou ook handig zijn om mijn dochter een escape te bieden om wel contact met me op te nemen. Dan kan ze tegen haar moeder zeggen. “Tsja mijn vader is misschien wel slecht, maar het is wel mijn vader. Dat is makkelijker dan de moeder de kast op te jagen door te veronderstellen dat haar vader ook nog iets voorstelt wat de moeite waard is.”

En dat alles wordt er dan nog eens extra ingewreven door vreselijke krengen die bereid zijn te veronderstellen dat “er met jou dan wel iets mis zal zijn.” Het valselijk poneren van huiselijk geweld als verondersteld feit. Alleen al het feit dat je je kind niet mag zien doet een vermoeden van iets vreselijks aan je kleven. Walgelijk.

ratgevallen
Raphael Creemers

Bewaren