Cookies

Eigen recht, Eigen beleid, Eigen kracht

Onrecht, misleiding en verkrachting kennen maar één goed antwoord.  Terug naar ons eigen recht, want het recht is van ons en niet van die rechters, ze zijn slechts de uitvoerders. Terug naar een eigen beleid want politici worden door ons gekozen, eigen kracht want zonder ons burgers is onze samenleving krachteloos.
De beweging voor vadersrechten, familierechten zou weer moeten worden gebaseerd op solidariteit. Samen bouwen, samen pijn, samen vechten. Eigen kracht. En dat is heel wat anders dan  likken naar boven en trappen naar onder. Solidariteit is vaak samen trappen naar boven. Naar de machtige machtsmisbruikers. En  niet zoeken naar preferente onderhandelingssituaties. Niet het afserveren van actieve vaders door vaderbewegingshotemetoten. Praten met overheden, met rechters, met jeugdzorgers. Prima. Maar vanuit kracht en niet vanuit zwakte. Zoals we dat ooit met vaders ook deden.

Gisteren zat ik bij radio Apeldoorn weer wat te vertellen over eigen jongerenbeleid. Hoe jongerencentrum Gigant in de jaren 70 een echt eigen bolwerk was een uiting van eigen kracht. De interviewer was er nogal van overtuigd dat die mentaliteit, die spirit er weer in moet worden gebracht. En uiteraard was ik het daar mee eens. Of was hij het met mij eens? afin…. Hieronder de opname.
 
[archiveorg 20102016OprichterGigant width=470 height=30 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]

Opgehaalde geschiedenis

Een van de dingen die je ontdekt als je weer contact krijgt met je ooit verstotende kind, is dat er een geschiedenisgat is ontstaan. In het geval van mijn dochter heb ik haar dankzij met moeite bedongen schoolcontacten nog wel een beetje kunnen volgen. Maar andersom weet ze heel weinig van mij. Nou ja dat ik als een zeer gevaarlijke variant van iets dat zich zomaar vader durft te noemen om de haverklap op TV verscheen. Maar verder… ook niet van mijn leven voor haar geboorte. Toen ik dus een paar weken geleden voor de ingang van het Apeldoornse (pop)podium/filmtheater Gigant wachtte op een afspraak kwam ik op het idee om een selfie van mezelf en de voorgevel van Gigant te maken en die via whatsapp naar mijn dochter te sturen. Ze had geen idee waar het over ging, maar dat is een mooie gelegenheid om iets van mijn persoonlijke geschiedenis te vertellen. Dit alles in het kader van het 40-jarig bestaan van Gigant. Ik ben er best trots op. Begonnen als Open Jongeren Centrum is het een van de belangrijkste poppodia van Nederland geworden waar ook U2 nog heeft opgetreden. Met de trots die ik daarover voel is het vervolgens eigenlijk de kunst nog bescheiden te blijven. Immers, ik was wel degene die de naam (acroniem) uiteindelijk bij elkaar bedacht en eerste voorzitter, maar Goede Ideeën bedenk je eigenlijk nooit in je eentje.

gigantkrant-2016-deel-joep
Interview met de Stedendriehoek ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van GIGANT. Ook na mijn bijdragen aan de opstart van Gigant heb ik altijd de dialoog (bovenkop) gezocht met hotemetoten die zich rechter of kinderbeschermer noemen. Misschien wel teveel en te aardig.

Het hele artikel op de Stedendriehoek (zie pag 5)
Eerdere blog over Gigant
Mijn centrale webpagina over Gigant
In gesprek met Jan Westerhof over Gigant ( bij 10-jarig bestaan)
[archiveorg JanWesterhof87OverGigant width=440 height=140 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]

Gigant

skriptie mo-a in krant
Stukje in de Apeldoornse Courant. Ongeveer 1976. De dienstdoende journalist schrijft scriptie in plaats van het door mij toen gebruikte skriptie.

Soms krijg ik te horen dat ik alleen maar om me heen zou willen schoppen. Dan wijs ik mijn geachte opponenten graag eens op de zaken die ik heb mogen helpen opbouwen. Constructief. Zo was ik als eerste bezig met het van de grond krijgen van een Vader-en-Kind-Centrum (helaas toen vast gelopen; maar later met verve overgenomen op andere plekken). Een van de mooiste resultaten waar ik toch wel enigszins, als eerste voorzitter en initiatiefnemer in voorop liep was het jongerencentrum Gigant in Apeldoorn. Onder iets gewijzigde noemer bestaat het nog steeds. Als beginnend pedagoog schreef ik er ook een skriptie (k!) over. Bij het opruimen van mijn archieven kwam ik het erover recenserende krantenbericht weer een keer tegen.

De kop valt op. Ik pleit voor het betrekken van ouders bij het jongerenwerk. Terwijl mijn skriptie toch de titel had: Jongerencentrumstrijd… jouw jeugdbeleid. Mmm. Een beetje dwars op de toen heersende opvatting dat jongeren vooral moesten worden aangemoedigd om van huis weg te lopen naar alternatieve hulpverleners bij JAC, Release of Soosjale Joenit. Ik ben altijd al wars geweest van aangepast gedrag. Zelfs wars van aangepast gedrag naar op zichzelf warse alternatieve bewegingen.

Afin, de krant zal ook wel een bijzonders graantje uit mijn woorden hebben gepikt. Zo gaat dat met krantenkoppen. En ja als pedagoog moet je ook wat. Maar het valt me wel mee van mezelf. Ik ging namelijk ook wel eens mee in de arrogantie van de alternatieve hulpverlening en co tegenover ouders.

Pas zelf ouder zijnde had ik echt door wat ik fout zag. En toen werd ik zelf met die arrogantie geconfronteerd  van “wij weten alles beter, vooral beter dan vaders”.

Ik vraag me af of ik compassie kan opbrengen voor wat ik destijds allemaal dacht. Ik denk dat dat goed is. Compassie naar anderen met negatieve standpunten over ouderschap en vaderschap? Nog belangrijker is eigenlijk om in te zien dat er een belangrijke structurele anti-vader-component is die mensen op het verkeerde been zet.

Maar ik ben toch wel blij dat het een beetje meeviel met me, gezien dat artikel. Misschien dat ik mijn verleden met wel heel erg weinig compassie aan het bekijken was. Zo erg tegen ouders was ik toen dus ook niet.