Cookies

waarheden zijn er niet (behalve deze)

steven pont 13BNog voordat Steven Pont het had uitgelegd, zag ik al waar het naar toe ging. Waarheid is niet eenduidig want de B in het rijtje ABC kan in dit plaatje (zie hiernaast) net zo goed worden gelezen als 13. Hiermee toon je inderdaad aan dat het waarnemen van feiten altijd contextgevoelig is. Maar betekent dat dan maar dat het geen zin heeft om de waarheid te zoeken? Iets wat een spreekster voor hem beweerde en wat veel jeugdzorg-koude-grond-filosofen menen? Nee geenszins. Steven kwam ook niet tot die conclusie geloof ik. Hij vond juist dat je de discussie tussen die twee waarheden moet voeren. En voeg ik er dan aan toe (ik geloof niet dat ik hem dat heb horen zeggen) dan stuit je als het meezit op een diepere waarheid.

Steven ging nog even verder over oplossingsrichtingen voor ouderverstotingssyndroom en dacht daarbij uit te moeten tekenen dat ik voor escalatie ben en Justine van het Lorentzhuis voor de-escalatie. Eerst dreigde ik een beetje rood aan te lopen (waarmee deze uitspraak bijna selffulfilling werd,) maar ik greep soepel zijn eigen waarheidsfilosofie aan om uit te leggen dat je dat heel anders kan zien. Ik ben bijvoorbeeld voor het niet-belonen van ouders die conflicten om kinderen escaleren om zo het gelijk bij de rechtbank binnen te halen terwijl het Lorentzhuis…..; afin. Escalatie ter plekke ging Steven ook uit de weg door zijn uitleg dat escaleren in dit geval betekent dat ik het probleem naar macro-nivo til. Dat is nog steeds een wat oogkleppen-kijk op mijn verhaal maar het duidt wel een onderscheid aan met het verhaal van Justin. Ik ben er overigens ook voor dat mensen goed naar zichzelf kijken en dat heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken.

Die andere scheidingsdeskundige had ik ook al met deze variant van de kretenzers (leugenaars)-paradox geconfronteerd (zie ook Gödel en Quine). Want als je zegt dat er geen waarheid is, wat zij beweerde, dan kan het natuurlijk ook zijn dat deze wijsheid ook zelf niet waar is. Oh maar feitenonderzoek moet wel repliceerde ze. Ah, alweer een nieuwe diepere waarheid?? Met betrekking tot het familierecht heb ik over waarheidsvinding al heel wat afgeschreven en gedebatteerd. Dus even een praktisch voorbeeld. ouder1 zegt dat de ander de omgangsregeling niet uitvoert en vice versa. Kan dat allebei waar zijn? Daar kun je een poging tot waarheidsvinding op los laten. Dan blijkt bijvoorbeeld dit: Ouder1 is wel eens te laat van het werk gekomen en heeft daarover wat slordig gecommuniceerd. Ouder2 vindt een onderling getekend contract geen omgangsregeling omdat die nog niet langs de rechter is geweest (maar ja waar heeft die ander zich dan niet aan gehouden?). Het kan ook voorkomen dat een vader een weekend wil ruilen en de moeder niet, de ruil niet doorgaat en dan kan worden beweerd dat de vader de omgangsregeling niet wilde uitvoeren. Terwijl hij het wel deed. Soms is het voor het constateren van zoiets handig als het overstappen van de kinderen even zorgvuldig wederzijds wordt bevestigd na of tijdens de overdracht (ideetje ter plekke van Carlo Korf). Door zo door te graven kom je vaak op heel wat anders uit dan het schijnneutrale van jeugdzorgers die roepen dat waarheidvinding niet nodig is en ondertussen bereid zijn leugens naar de rechters voor hun rekening te nemen. Onder het mom van “geen waarheidsvinding” mag er dan worden gelogen vinden ze. Dit uitgangspunt werd ooit door Mr Suyver een voorganger van Joris Demmink bekrachtigd in een brief die ook verder zelf bezijden de waarheid oreerde.

Dit alles naar aanleiding van het congres Herverbinden 2014 wat zeker interessant was, al was het maar omdat ik voor het eerst met mijn dochter samen een lezing gaf. Maar mijn herverbinding met de liegende en bedriegende bende van iets wat zich rechtstaat en justitie durft te noemen. Nee dat blijft moeilijk voor mij.

dossier waarheidsvinding

rosalezing1

PS: Na het congres en het schrijven van dit blog blijft er natuurlijk nog van alles boven komen over waarheidsvinding. Ik zal dan toch maar even wat puntjes noemen, ook voor mij zelf.
– De kwestie van waarheidsvinding is ook macro doorgeschoten. In sociale wetenschappen lijk het wel haast ook niet meer van betekenis. Schijn van onderzoek zoals bij Ed Spruijt is genoeg om de zaak te bedotten.
– Als er dan toch meerdere waarheden bij ouders zijn dan wel de waarheid van twee ouder-kind relaties.
– volgt meer

Ei gelegd

ei ton
Allemachtig wat een ei (Ton Posthumus)

Ik moet af en toe even mijn ei kwijt. Niet alleen in mijn blog want dat voelt zo alleen. Vandaag, pasen, is het bij uitstek de dag om eieren kwijt te raken en te vinden. Vanochtend even een ei gelegd in een mailtje aan een collega-inleider op het congres herverbinden van aanstaande vrijdag. Zonder een brugje met haar vrees ik dat we niet kunnen verbinden. Gelukkig maken we er een wederkerig proces van. Ook mijn inleiding op het congres met mijn dochter samen, is natuurlijk een geweldig groot ei dat gelegd moet worden.
Vorige week voerde ik nog een discussie met een redacteur van een vakblad over mijn noodzaak om mijn eieren kwijt te raken en zowaar ik krijg een leuk plekje toebedeeld voor een reactie op een interview met iemand waar ik altijd graag op reageer. Ja beste lezer, ik laat u vandaag ook nog een ei zoeken. Ik weet immers dat veel van mijn lezers dit soort familietraditie node moeten missen.

Drie ei is een paasei!

Ter gelegenheid van Pasen vond ik het ei hiernaast op de foto terug.

Ik houd u op de hoogte via, onder andere, dit blog. En check herverbinden.nl!

Reconnection

rosauitzicht1
ons uitzicht december 2012

Voor de mensen die mijn blog consequent volgen was het al wel bekend dat ik weer contact heb met mijn dochter. Maar erg breed had ik het nog niet uitgemeten. Omdat we binnenkort hopelijk samen op een conferentie optreden nog even opnieuw.  Gisteren bracht ik dit, al weer wat belegen nieuws, voor mijn linkedin-connections als volgt onder de aandacht:

Some of you already know, some of you really need to know by now. Since December 2012 I reconnected with my daughter Rosa in quite a wonderful way. This happened after 20 years of a broken relation. She now is 26 years old and I’m proud to be her father and she is happy to have a father. We now have a frequent and loving contact.

I do not especially blame her mother for what happened. Merely I blame the Dutch ( West European) judiciary system which forces parents to conflicts in which they tend to turn their worst faces towards each other. This should be stopped.

On 25 April, World Awareness Day Parental Alienation Syndrome my daughter and I hope to show up on a conference called Reconnection 2014 (Parental Alienation) in Amsterdam (please visit www.herverbinden.nl before 11-4). This conference still needs some participants and attention,

In my opinion one important thing in reconnection, it sounds strange, is stay in touch! I mean, even if your child states that he/she has problems with contact, even if he/she is turning against you, go on giving signs of life and interest. This is against some mainstream advice being given to a lot of fathers. But of course, next to that, you should always have an open look at your own state of being and your own mistakes.

Thank you all for your support

yours, stay in touch, love

Joep Zander

 Ik kreeg veel mooie en hartverwarmende reacties, waaronder de opmerking dat ik opmerkelijk mild ben naar de moeder van mijn dochter. Dit is niet om haar van de verantwoordelijkheid voor haar gedrag te ontslaan, maar zoals ik het ook schreef om het geheel te plaatsen in een systeem van ziekelijke systemische waanzin waarin ouders tegen elkaar worden opgezet. De keuze om je daar niet in mee te laten slepen is mogelijk maar moeilijk. Ik heb dat wel steeds geprobeerd. Graag zie ik een en ander in de context van deze uitspraak:

´What we can do is to love the person while hating the evil they do – the message of Christianity, Islam, civil disobedience, creative non-violence, and every other humane doctrine. We can teach them what the Bible, Gandhi, and Martin Luther King all taught: that “unmerited suffering is redemptive.” We can teach them the one central principle of both religion and political action: that salvation requires sacrifice.´ (uit Fathers’ Rights Are Fathers’ Duties Stephen Baskerville)

Ik zet dit verhaal nu op mijn blog om nog even te laten weten hoe ik met zo’n principe worstel.

En verder roep ik u graag op om deel te nemen an dat congres dat hier genoemd staat. U kunt er het beste snel bij wezen. herverbinden.nl

 

 

Verstoten moeders

Moeders zonder kinderen ziet er nog beroerder uit dan vaders zonder kinderen? Beeld Donald de Leest. Gaat dit om een vader of een moeder?

Ik heb beloofd wat te schrijven voor en over verstoten moeders. Morgen komt er een kadertje met mijn opvattingen over ouderverstotingssyndroom in het Algemeen Dagblad. En ondanks dat het verhaal ernaast over een moeder gaat heb ik het toch ook weer veel over vaders (nee dus; juist dat is geschrapt door het AD). Ik wil met deze bijdrage bekrachtigen dat iedere moeder contact en zorg moet behouden met en voor haar kinderen, net als elke vader. Dat is wat kinderen nodig hebben. En de westerse samenleving gaat daar waanzinnig mee om.

Sinds een paar jaar laten verstoten moeders danig van zich horen. Komt dat omdat er meer verstoten moeders zijn gekomen? Ja, iets meer vermoed ik dan 10 jaar geleden toen je het als vader wel helemaal kon schudden. Maar niet zoveel meer dat het het toenemende geluid kan verklaren. Er spelen ook de volgende factoren een rol:

– Vrouwen zoeken makkelijker hulp en krijgen die ook makkelijker. Neem alleen al het aantal vrouwen dat mij belt om hulp. Zowel vanuit een voormalige kindslachtofferpositie als vanuit verstoten ouderschap. Het is blijkbaar heel makkelijk om als vrouw ergens aan te kloppen. En dat gebeurt bij mij ook ondanks dat ik juist gespecialiseerd ben in vaderschap.
– Vaders worden niet begrepen als ze willen duidelijk maken dat ze van hun kinderen houden. Dus rep je er ook maar niet over, laat staan dat je laat blijken dat je in die liefde wordt gefrustreerd. Pas trouwens nog een prachtig filmpje gezien van een vader (Jan Rot) die een liedje zingt met zijn kind. Als je niet snapt wat vaderliefde is moet je dat filmpje zien. Bij dat filmpje moest ik ook heel erg denken aan een lezing van Femmie Juffer over veilig hechtingsgedrag. Maar daarover een andere keer.
-Vaders worden niet begrepen als ze uitleggen wat voor secundaire uitsluitingsperikelen ze meemaken.Bijvoorbeeld dat je per definitie te kwaad bent, gevaarlijk bent, het wel allemaal fout zult bedoelen, tegen gelijkwaardigheid voor vrouwen zou zijn, dat je zomaar mag worden opgesloten, uitgescholden, geen recht hebt op informatie over je kind. Lees de rest van mijn blogjes.Uit onderzoek blijkt dat vaders vaak zo diep in de misère zitten dat je gewoon niets meer van ze hoort. Ze behoren bij de non-respons van veel onderzoeken.
– Ouderverstoting is een proces waarbij soms allebei de ouders verstoting programmeren. De achterstandpositie van vaders, vaderdiscriminatie maakt dat vaders vaak alleen kunnen winnen door zich extreem op te stellen. Soms is er sprake van een reactie op acties van de moeder. De waardering van de maatschappij voor vaderschap en ook de zelfwaardering van vaders is denk ik gestegen de afgelopen jaren. Vaders laten zich niet altijd meer uit het veld slaan. Dat betekent soms dat ze preëmptief reageren op wat ze te wachten zou kunnen staan of bij onraad eieren voor hun geld kiezen. Dit leidt vaak tot omdraaiing van de machtsverhoudingen. Bekend zijn de zogenaamde ‘ontvoeringen’ door vaders, die in zekere zin ook een ultimum remedium zijn. Hoe gretig er dan naar moeders wordt geluisterd weten we nog van de kwestie Sara en Ammar. Er werd zelfs een minister ingezet om de kinderen naar de moeder te krijgen en de beloofde omgang met de vader werd daarna gewoon (weer) niet nagekomen. (zie PS hieronder)

Kortom het klimaat voor moeders in distress is minder beroerd dan voor vaders, ze worden meestal geloof-d, ge-loof-d en begrepen.
Dat alles wil dus niet zeggen dat ik de kwestie van verstoten moeders maar even terzijde leg. Alle moeders die mij hierover gebeld hebben weten dat ik hierop serieus reageer. Ook hier geldt het adagium van Joke Smit: “Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk”. Voor moeders die hun kinderen niet zien zijn er dingen erger dan voor vaders. Vaders kunnen nog quasi stoer zeggen dat ze ‘loslaten’ wat door velen wordt beschouwd als een daad van vredelievendheid. Maar moeders zonder kinderen daar kun je nietmakkelijk stoer mee wegkomen. Wat we dus vooral goed moeten gaan begrijpen is dat vaders en moeders allebei zielsveel van hun kinderen houden en dat kinderen die onvoorwaardelijke liefde en opvoedingsverantwoordelijkheid nodig hebben.

PS: Het AD had een aantal specifieke opmerkingen van mij, waarover met de betreffende journalist overeenstemming was, geschrapt. Vooral waar de opmerkingen genderspecifiek waren.  De originele geaccordeerde tekst staat hier.. Begrepen dat er gekort moest worden ivm overval in Deurne.  Inmiddels ben ik met het AD overeengekomen om een aanvulling te schrijven die vrijdag 11-4-2014 is geplaatst.Weer met fouten.! Lees: http://joepzander.wordpress.com/2014/04/13/normaal-afdwingbaar/

PS2: Ik lees dit alles 3 jaar later nog eens over en merk mijn eigen worsteling met het punt dat soms beide ouders verstoting programmeren. Uiteindelijk is de finale act van verstoting om het kind bij de andere ouder weg te houden, omgang niet na te komen, gezamenlijk gezag te verbreken. Het is heel moeilijk voor een verstoten ouder om met dat proces om te gaan en de verstotende ouder nog te waarderen als ouder. Het kan wel. Maar als het niet lukt kun je dat nog niet direct tot programmeren bestempelen. Wel wederzijdse verstotingsprogrammering wordt het als beide ouders afwisselend het kind niet naar de andere ouder willen laten gaan. Maar laten we vooral ook niet vergeten dat ouderverstoting een maatschappelijk proces is. Ik worstel nog met de verhouding tussen misdragingen van ouders en het wangedrag van rechters, jeugdzorg en kinderbescherming. Zie ook een verhaal van Karen Woodall.