Cookies

Tag: homo

Geplaatst op

Liever een meisje

De Wageningse politieke folkgroep De Maatjes zong tientallen jaren geleden, midden in de tweede feministische golf, het lied “De man die als vrouw geboren had willen worden; een vertaling van het lied ¨Green Fields of France” van Eric Bogle (en ook bekend van de Furey Brothers). De titel was zoals je kunt zien nogal vrij vertaald. Maar destemeer veelzeggend. Het lied gaat over de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. Van de mannen in de loopgraven. Want als er iets verschrikkelijk was tussen 14 en 18 dan dat toch wel. En het was iets dat mánnen overkwam.

En als je dan zo op internet bezig bent krijg je eerst tranen in je ogen van die versies plus soldatenplaatjes bij het lied Greenfiels of France. Maar dan krijg je ineens een cynische combinatie voorgeschoteld door You Tube. Somme plus scheiden met VFAS. "Scheiden? de scheidingsadvocaten van de VFAS helpen u verder!" En van uw partner en portemonnee af. zoiets. In ieder geval werd ik ineens van verdrietig heel boos.
Op internet bezig zijnde krijg je eerst tranen in je ogen van al die soldatenplaatjes bij het lied Greenfields of France. Maar dan ineens een cynische combinatie, voorgeschoteld door You Tube.  Slagveld Somme plus scheiden met VFAS. “Scheiden? de scheidingsadvocaten van de VFAS helpen u verder!” En van uw partner en portemonnee af. zoiets. In ieder geval werd ik ineens van verdrietig heel boos.

VN columnist Stephan Sanders schreef zo’n anderhalf jaar geleden: “Het gezinsleven zoals het nu bestaat, is voor het grootste deel een vrouwenwens die gehonoreerd is. Hij de buitendienst, zij de binnendienst, schreef Kool-Smit. Maar het is allang zo dat zij een beetje de buitendienst, en de volledige binnenmacht heeft. Want wat er met het echte buitendienstgeld gebeurt, van de man, wordt binnenshuis beslist, en wel door haar.
Ik geloof niet in homotrots, jongens, dat weten jullie – maar ruilen hoef ik ook niet.”

Stephan voelde zich duidelijk niet alleen gediscrimineerd als homo, maar zag ook de voordelen. Wat Stephan volgens mij even over sloeg is de dubbel moeilijke positie van homo-vaders. Hij weet daar wel alles van en heeft daarover eerder geschreven. Zijn partner kwam ik vorige week nog tegen. Ook een gemist vader.

Eigenlijk is het wonderlijk hoe mannen zich al eeuwen zo wonderlijk herstellen uit de diepe wonden die fysiek en geestelijk geslagen worden. Af en toe willen we, in navolging van De Maatjes, verzuchten; ach was ik maar vrouw of was ik maar homo. Tegenwoordig bestaat de mogelijkheid om je om te laten bouwen en misschien kun je ook een andere seksuele voorkeur kiezen.

Volgens Nathanson en Young (zie onder) heeft de man nog maar weinig keuzes voor een identiteit. Zij achten vooral de feministisch angehauchte en de criminele identiteit voor een man een haalbare kaart.

Fijn om te weten. Ik denk dat er nog wel alternatieven zijn. Bijvoorbeeld de activistische.

Op You tube zijn veel versies te vinden van het lied Greenfields of France. Ik koos eerst voor een Duitse versie van Hannes Wader. Bij geen van de versies kon ik mijn tranen bedwingen. maar die van de Furey Brothers vond ik nog beter. En hij zit als eerste op een afspeellijst. Dus u kunt vanzelf door laten spelen.
Hieronder nog de door mij ingezongen Nederlandse versie:

En jawel er is toch een Nederlandse versie online als je heel goed zoekt. https://www.youtube.com/watch?v=V1keoRe7lcI cursor op op 7.40 De titel is daar 14-18. deze is van Wolverlei. De maatjes hebben die nog iets aangepast (waaronder blijkbaar de titel).

let op! link hersteld!19-3-2012 Vrij Nederland Stephan Sanders: Vrouwen hebben het feministisch onbehagen overgenomen, maar niet de feministische oplossing. Vrij Nederland
Misandry and Emptiness: Masculine Identity in a Toxic Cultural Environment; Paul Nathanson, Katherine K. Young
Het filmpje waaruit bovenstaande screenprint is genomen

Geplaatst op

bloed band in jezusnaam

De Autonome Feministische Actie protesteert met verfbommen tegen het World Congress of family’s dat zich vanaf vandaag in Amsterdam afspeelt.
De feministen zijn bang dat er teveel nadruk zal worden gelegd op de biologische banden (bloedbanden) tussen kinderen en ouders. Immers moeders willen het recht hebben om kinderen alléén op te voeden en anderzijds dienen vaders natuurlijk onder die regie de helft van de praktische taken uit te voeren.

Het gehekelde congres is georganiseerd door een Amerikaanse conservatief-religieuze denktank (The Howard Center). Behalve die bloedband spelen er dus nog een heleboel andere dingen doorheen. Zoals dat je met bidden echtscheiding kan voorkomen of zoiets. En verder schijnt men iets tegen homo’s te hebben naar verluidt.
Minister Rouvoet gaat het congres openen. En dat mag niet van die feministen. En van mij ook niet trouwens, maar dan wel om heel andere redenen. In eigen land komt Rouvoet namelijk helemaal niet op voor het behoud van kind-ouderrelaties. Onder zijn bewind gaan de uithuisplaatsingen en vervreemdingen van kinderen niet alleen door, maar nemen een hoge vlucht. Laat staan dat hij wat aan het probleem van ontvadering doet.
Die club die dat congres organiseert lijkt me trouwens ook niet alles. Want ik heb helemaal niets tegen homo-relaties. Ook niet als binnen die relatie kinderen worden opgevoed. Als de basis voor dat besluit om het op die manier te regelen maar ligt bij de biologische ouders.
Dat heeft voor mij weinig met religie te maken. Ik vind de band tussen ouders en kinderen een natuurrecht. Als je dat natuurrecht niet erkent geef je de bevoegdheid van de ouders uit handen aan de staat. Of zoals het nu vaak gaat aan één van de ouders. De moeder meestal.

Dus ook los van religie of conservatief sentiment valt te kiezen voor autonoom ouderschap. Op grond van internationale mensenrechtenverdragen mogen wij worden beschermd tegen staatsopvoeding en onfrisse inmenging van de staat in ouderlijke opvoedingspraktijken. Autonoom ouderschap in plaats van autonoom feminisme en verfbommen.

informatie over het congres
Over de kritiek
Een stukje denkwerk van mij voor een links blad

Geplaatst op

lesbo’s contra vaders

Ik heb vaak vaderactivisten op de vingers getikt die onverhoeds sneerden naar flikkers en potten (ik gebruik die woorden hier als geuzennaam). Ik vond altijd dat dat een wat onderbuikachtige, homofobe, reactie, gebaseerd op angst voor het herkennen van homofiele elementen in je eigen persoonlijkheid, verlies aan mannelijkheid. Ik wees erop dat er binnen de homobeweging ook sprake is van discriminatie van homoseksuele vaders (zie onderstaande link). Als de reactie speciaal tegen potten was gericht zag ik daarin dikwijls ook een element van onterecht gevoelde miskenning als mannelijke partner.

Helaas moet ik onderkennen dat er elementen ontstaan bij de lesbische emancipatie die regelrecht strijden met de redelijke acceptatie van vaderschap. De commissie die onder leiding van PvdA ex-bewindsvrouw Ella Kalsbeek voorstelde om het ouderschap van lesbische moeders op te waarderen ten koste van vaders (die kunnen dan misschien een omgangsregeling krijgen) wil de erkenningsregeling in de wet zo veranderen dat alle vrouwen kinderen kunnen erkennen van andere vrouwen. Vaders hebben ondertussen nog steeds niet het recht om hun eigen biologische kinderen te erkennen. En dat alles onder het mom van gelijkheid voor de wet.

homodiscriminatie

volkskrant: misschien een omgangsregeling