Cookies

Van vader tot gevaar- interview AD en Stentor

 

honger1
Mijn hongerstaking voor het kantongerecht Deventer 1995.

Mijn interview voor Stentor en AD over de kwestie James Shields
Het heeft iets ongemakkelijks om, weer,  aan het woord te komen over een familiedrama; een vader die dodelijk geweld heeft gebruikt tegen moeder, kind, partner en zichzelf.  Moeilijk om enerzijds duidelijk te maken in wat voor waanzinnige draaimolen vaders, moeders en kinderen vaak terechtkomen als ze zich begeven in het door de rechtelijke macht en zogenaamde jeugdzorgers opgemaakte en van wapens voorziene toernooiveld van hechtscheiding. In dit geval speelt er ook nog een extra dubbel. Het gaat niet alleen over overdrachtelijke wapens maar ook nog eens over de in de VS zo gemakkelijk verkrijgbare fysieke wapens die weer worden aangeleverd door een andere profijtdragende industrie. Rechterlijke macht en wapenhandel als dragers van de coalitie van het kwaad.
Anderzijds wil je dan nog graag duidelijk maken dat geweld geen oplossing kan zijn en wil je dan nog oprecht je verontrusting en je leedwezen met directe en indirecte slachtoffers uitspreken. Dat lukt maar moeizaam in een kort interviewtje. Maar ik moet zeggen dat de betreffend journalist ieder geval erg zijn best heeft gedaan om een en ander zo getrouw mogelijk over te brengen.
Wat ik er graag nog een keer aan zou willen toevoegen. Pak die rechters aan, stap de rechtbanken binnen sla daar de vuist op de balie bijvoorbeeld in de rechtbank Almelo bij Mr Olthof die (is dat toeval of zo) een achternaamgenoot van het moeder-slachtoffer is.
En zeg nou niet dat ik zelf de ballen nog niet had om dat te doen. Ik heb ooit met een paar vaders gedemonstreerd voor de rechtbank Zutphen, 12 dagen gehongerstaakt voor het (toen nog) kantongerecht Deventer. Met vaders de rechtbank Arnhem bezet en de rechtbank Zwolle ondergeplakt, met Fathers voor Justice grote schoonmaak gehouden bij de rechtbank Arnhem en met vader Erik (weer) voor de rechtbank Arnhem gedemonstreerd. Als je dan toch ten einde raad ben doe dan zo iets. Ook als je nog niet helemaal aan het einde van je raad zit. Neem mijn raad ter harte, richt je pijlen op de ware daders.
artikel Stentor/Algemeen Dagblad.
tekst Stentor en AD 4 aug

Ontwaakt! Sta op!

rb-utrecht
Fathers 4 justice op de rechtbank Utrecht

We kunnen ons nog een keer door de politiek (van Wilders tot en met Roemer uitgezonderd Omtzigt) voor de gek laten houden of in opstand komen. Ik had eerder beloofd om terug te komen op het eerste woord van de internationale. Ontwaakt! Het was een diepe winterslaap, maar het is nu de hoogste tijd. Aanleiding is een inspirerende blog bij Nico van den Ham.
“geef ons terug wat van ons is, iedereen kan het beter hebben als we er met z’n allen voor gaan en Nederland helemaal lam leggen!”
Het is tijd voor rebelse actie inderdaad. Zonder geweld graag maar toch. Blijf niet achter jullie schermpjes zitten. Doe wat voordat het echt te laat is. Mag ik een paar inspirerende voorbeelden aandragen waar ik zelf deel aan had:
Bezetting Rechtbank Arnhem door vaders plus interview met o.a. mij:[archiveorg Damocles94 width=540 height=110 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true] Mijn eigen 12 daagse hongerstaking voor de deur van het Deventer Kantongerecht:[archiveorg InterviewMetJoepZander1995 width=540 height=400 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]
Zoiets, maar dan met veel meer mensen en een goede theoretische onderbouwing die verder gaat dan een opsomming van cases.

mensontrechtende organisaties

Save Bradley ManningEen jaar of tien geleden zei Boris Dittrich tegen mij dat hij niet zomaar voor mensenrechten ging opkomen als niemand van het volk zich ervoor zou interesseren. Oftewel als het geen stemmen oplevert doe ik niets. Het ging toen over het cruciale mensenrecht op eerlijke procesgang waarvan de openbaarheid van rechterlijke uitspraken een essentieel onderdeel uitmaakt (zeker juist in het familierecht). Dittrich ging later bij de mensenrechtenorganisatie “Human Rights Watch” werken. Kijk mij eens goed bezig zijn….. moet ie gedacht hebben.

Aan dit voorval moest ik denken toen ik probeerde uit te zoeken hoe het zit met Bradley Manning en Amnesty. Bradley bracht het beruchte videofimpje naar buiten waarop je kunt zien hoe een Amerikaanse helikopter met opzet Iraakse burgers en journalistieke medewerkers ombrengt. Hij werd mishandeld en er hangt hem een levenslange gevangenisstraf boven zijn hoofd.
Waarom vertikt Amnesty het om Bradley konsekwent te steunen door hem tot politiek/gewetens gevangene te verklaren? Ze geven slechts wat laffe statements af.
Ook Human Rights Watch van Boris speelt hierin weer een belangrijke verkeerde rol.

Dan heb je het Nederlandse Helsinki comite waar Joris Demmink (voormalige Secretaris Generaal justitie; verdacht van diverse gevallen van seksueel kindermisbruik) ras aan de slag ging. Ook een mensenrechtenorganisatie. Voor de eerlijkheid dient daarbij te worden vermeld dat de Amerikaanse tak van die organisatie nu juist voorop liep in het ontmaskeren van Demmink.

Ach en dan denk ik ook nog even aan dat moment in mijn hongerstaking van bijna 20 jaar geleden. Het moment dat enige ontroerde plaatselijke Amnesty-leden toch uiteindelijk hun handen in plaats van hun mouwen opstroopten.
Mensenrechtenorganisaties daar heb je wat aan probeer ik maar te zeggen. Bedenk zelf liever eens goed wie er nu echt om steun verlegen zitten. Wat kunt u zelf zo rechtstreeks mogelijk doen?

site Bradley ondersteuners
Meer over de rol van Amnesty
openbaarheid van uitspraken

honger

interview met mij tijdens mijn hongerstaking 1995; klik hier

Lange strijd maakt soms hard. Aardigheid en genuanceerdheid delven vaak het onderspit. In veel discussies op dit blog  is het moeilijk om duidelijk te maken dat het rond kinderen niet gaat om macht en winnen. Als ik hier vertel dat je als vader niet moet opgeven en ervoor moet gaan dan lijkt het soms net of ik van niets anders weet.
Ik denk dat het in veel maatschappelijke strijd zo gaat. Het is moeilijk om kwetsbaar en genuanceerd over te blijven komen.
Toen ik in een digitaliseringsactie een filmpje onderhanden had over mijn hongerstaking viel me op hoe relaxed ik me tegenover de studentes van de Hogeschool van Amsterdam wist uit te drukken. Dat lukt me niet altijd, ook al zijn mijn opvattingen opvallend onveranderd.

En de kans om een dik half uur je ideeën te mogen uitleggen aan een geduldig gehoor heb je ook niet zo vaak.

Afin vanuit dit oogpunt vond ik het dus toch een goed idee om dit filmpje op het net te zetten. Het lukte me niet dit te embedden. U moet dus op de fotoanimatie hiernaast klikken om hem te zien.

Een enigszins voldaan gevoel dus. Ook al ging het hier om een serieuze hongerstaking met weinig directe resultaten.

De onderwerpen die in dit interview aan de orde kwamen kunt u mede traceren aan de hand van de tags hieronder.

Meer over deze actie kunt u nog nalezen