Cookies

Lolbroekerige mannenfoltering

Geweld tegen mannen wordt in onze westerse wereld nog meer onderschat dan dat tegen vrouwen. Ik heb er al vaker over geschreven. Zondag zag ik iets op de Nederlandse publieke omroep dat ik eerst een beetje gelaten over me heen liet komen.

Als je de in dit filmpje gemartelde man door een vrouw zou vervangen zou de wereld te klein zijn. vergelijk de commotie over een vrouwonvriendelijke hoes van de Stones (hieronder).

Is deze vrouw wel slachtoffer eigenlijk?

De commotie over de Stones zag ik gisteren op tv nog weer opgerakeld worden in een programma van Arte (https://www.arte.tv/de/videos/092193-001-A/ground-control-anna-calvi-selah-sue-songo/ 21:50). En dat zette me aan het denken. In de afbeelding hiernaast zie je een geknevelde vrouw die 4 Stones er stevig onder houdt. Ik zou zeggen eerder op een SM-erotische manier, maar de ophef erover was groot.

Dacht ik eerst nog even dat de clip van Klikbeet een soort leuk was, als je er iets langer bij stilstaat wordt dat anders. het staat gewoon voor een sadistisch-schijnfeministische vernedering die ook nog voor een deel door mannen zelf wordt opgevoerd. Dus misschien eigenlijk eerder masochistisch.

Opmerkelijk zijn de regenboogkleuren van de folteraars. Wat zal ik daar nou s over zeggen? Het zet natuurlijk wel aan het denken, dus vooral niet weghalen hoor! Ik ben wel voor vrijheid van meningsuiting… mmm.. nou ja is dit een mening??

Slaat dit ergens op? ……..grotendeels mannen gebruiken geweld……..

Ik kreeg van het Etty Hillesumcentrum een uitnodiging voor een voorstelling met discussie over mannelijk geweld. Het centrum heeft bij mij wel wat credits opgebouwd door wel een expositie over vaderschapsdiscriminatie te organiseren, waarmee zij, tevens meldpunt discriminatie, baanbrekend waren. Maar ja hier moet ik toch echt wel op reageren ( zie onder de uitnodiging).

WAAROM MANNEN SLAAN
een voorstelling over geweld vanuit het mannelijke perspectief

TRAILER: https://www.youtube.com/watch?v=qTdadWEpnWE&t=3s

Theatermaakster Jurrien van Rheenen maakte de voorstelling 'Waarom
mannen slaan' op basis van diepte-interviews met mannen en vrouwen die
te maken hebben gehad met geweld. De voorstelling kwam tot stand in
samenwerking met de Leidse maatschappelijke instellingen De Waag,
Exodus, Rosa Manus en Nieuw Pancrat.

Het publiek is getuige van een gevecht tussen een man en een vrouw. Ze
vertragen de tijd. Proberen de herinneringen te ontleden. Stap voor stap
reconstrueren ze het geweld en leggen ze de onderliggende structuren
bloot.

'Waarom mannen slaan' is een voorstelling over onomkeerbaarheid,
beschadigd DNA en terugkerende patronen. In de voorstelling wordt de
nadruk op het verhaal van de man gelegd, om dichter bij zijn realiteit
van een geweldsituatie te komen. Wat gebeurt er tijdens de roes van een
gevecht? Is het mogelijk je dit te herinneren? Hoe is die ervaring om te
zetten in woorden? Hoe komt het dat het grotendeels mannen zijn die
geweld gebruiken? Wat is de positie van de man in onze samenleving en
welke rol speelt deze positie in een geweldsituatie?

Mijn antwoord:

De veronderstelling dat het grotendeels mannen zijn die geweld gebruiken, zoals in je mail staat, lijkt me niet evidence based. En die praktijken ken ik van Emancipator. Daar valt vanuit ongelijke posities ( eenzame toekijker/luisteraar versus programmamaker) moeilijk wat tegen te beginnen. Dat blijkt ook uit de manier waarop de linkedingroep Mannenemancipatie nieuwe stijl waarin de leading person van Emancipator het voortouw heeft alternatieve opvattingen probeert te onderdrukken door argumenten die systemische kritiek weergeven om reden van het feit dat ze systemisch zijn, te weren.

Vriendelijke groet

Zie ook over mannen en geweld

recent betoog over vergelijkbare cijfers mannelijk en vrouwelijk geweld

"Coercive control" door hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter

kind in jezelf
8 jaar geleden maakte ik het introspectieve schilderij; kind in jezelf. Ik maakte het in een periode van zelfkritiek. Ik heb de foto van Corine er toen niet bij genomen, maar ze heeft er wel wat van weg vind ik.

“De benadering van het onderhavige casus door de psycholoog lijkt te zijn gekleurd
door vooronderstellingen en getuigt van datgene dat zij zegt te bestrijden: confirmation
bias. Het heeft er de schijn van dat zij de lezing van F., zoals die wordt ondersteund
door het logboek dat zij heeft bijgehouden, op voorhand voor waar heeft aangenomen uitgaande van de door de psycholoog in dit geschil bij voortduring benadrukte, grote statistische kans dat in vechtscheidingen sprake is van geweld of seksueel misbruik.” (CENTRAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG Beslissing in de zaak onder nummer van: c2014.219 over Corine de Ruiter)

Morgen wordt Ivo Vrijkotte gehoord door de klachtencommissie integriteit van de Universiteit van Maastricht. Ik zal hem daarbij steunen.
De kernkwestie is of Corine de Ruiter al dan niet een aan tunnelvisie lijdt Deze tunnelvisie ook wel confirmation bias  genoemd was in 2014 door het centraal tuchtcollege voor de gezondheidszorg in een ander geval al wel vastgesteld. Kijkt de Ruiter wel goed naar zichzelf of is ze projectief op zowel micro als macro niveau. Die tunnelvisie betreft dan zowel op macro als micro schaal het waarnemen van huiselijk geweld. Ik zal Corine niet beschuldigen van húiselijk geweld want zo intiem ben ik nooit met haar geweest al zat ik wel ongeveer naast haar in een overleg bij de directie van de Raad voor de Kinderbescherming, wel vind ik dat ze zich inmiddels flink schuldig maakt aan een vorm van geweld die ze zelf coercive violence noemt. Intimidatie en vage valse beschuldigingen aan mijn adres. Immers leidde het transparant openbaar maken van de klacht (van Ivo Vrijkotte) tegen haar tot een beschuldiging van smaad en laster waarbij ze de universiteit van Maastricht als slaghout gebruikte.  Enfin dat leidde tot een klacht tegen het klachtpunt van de universiteit bij het college van bestuur van de universiteit. Daarna volgde er een bemiddelingspoging van de universiteit waar ze niet aan mee wenste te werken, bij nader inzien weer wel en toen bleek dat ik Ivo zou ondersteunen toch maar weer niet.  Vervolgens ging de kwestie naar de klachtencommissie wetenschappelijke integriteit op universiteitsniveau. Deze kondigde aan klager en beklaagde apart te willen horen omdat gezamenlijk horen geen doel zou dienen. Vervolgens kaatsten wij terug dat het klachtenreglement een zwaarwegend argument voorschrijft. Toen was het verhaal dat ondergetekende ‘verbaal agressief bejegend’ gedrag naar de Ruijter zou hebben vertoond zonder te markeren om welke uitlatingen het precies zou gaan. Ivo en ondergetekenden protesteerde daarop met een briefje waarna vervolgens de klachtencommissie weer liet weten dat gezamenlijke behandeling geen doel dient. 1 dag voor de behandeling komt Corine de Ruiter met een uitgebreid verweerschrift. Met dit verweerschrift lijkt de tunnelvisie van Corine zich te vergroten in een draaitunnel. Een paar jaar geleden was ik een keer met mijn zoon in Noorwegen aan het wandelen en toen liften we terug naar de hut via een soort spiraaltunnel omhoog. Corine kunnen we daar inmiddels naar beneden zeilend aantreffen vrees ik.
Alles over de klacht
tuchtuitspraak over Corine de Ruiter
tuchtuitspraak 2
 

Intimidatie

update 2021: Per saldo heb ik besloten deze en andere blogs over B te anonimiseren omdat de inmiddels volwassen B dat verlangde en dat op zichzelf een redelijk recht is.

dossier repressie familierechtDit blog gaat over de ernstige intimidatie die jeugdzorginstanties uitoefenen om hun misdaden te verbergen. Maar voordat ik het daarover ga hebben ga ik eerst aan de hand van een voorbeeld uitleggen hoe intimidatie werkt. Ik gebruik dan een voorbeeld wat iets eenvoudiger is, om zo de opstap te maken naar het grote verhaal.

Stel; u hoort van uw buurman dat hij mishandeld wordt door zijn vrouw. U mag het van hem niet verder vertellen, want als zijn vrouw het hoort gaat ze hem nog eens keihard met de sleutelbos in zijn gezicht staan meppen en desnoods zelf aangifte doen van zogenaamde mishandeling door hem. Ja je zal maar zo’n buuv hebben.  Wat staat je in zo’n geval te doen. Braaf je mond houden of er een punt van maken. Het meest voor de hand liggende punt wat je kunt maken is aangifte doen/melden bij een officiële instantie. Dat zal vaak niet helpen want aangifte over geweld tegen mannen wordt nog steeds niet erg serieus genomen.  Iets doen voor het slachtoffer wat het slachtoffer niet wil: dat lijkt een dilemma.  Wat is de oplossing ? Ik zou zeggen probeer naar gelang je inschatting van Buuv en je eigen capaciteiten een gesprek, maar als dat niet werkt, gooi het dan onmiddellijk naar buiten. Probeer aangifte of melding, maar als dat niet onmiddellijk werkt de sociale media in, op internet. Je nooit en te never laten intimideren.

Ok dat was het voorbeeld. Nou de intimidaties van jeugdzorg. De lezers van mijn blog kennen het verhaal van B. Hij wist zich met succes te ontworstelen aan een illegale uithuisplaatsing door Jeugdbescherming Gelderland. Mijn blog speelde daarin een cruciale rol. Jeugdzorg deed een poging tot ontvoering en pleegde daarmee tevens huisvredebreuk. Inmiddels heeft B gelijk gekregen. Er was geen geldige machtiging en uithuisplaatsing was nergens voor nodig. Ook van zijn OTS is hij nu verlost. Alle reden tot vreugde zou je zeggen. Ja, maar niet bij jeugdzorg natuurlijk. Want het hele verhaal staat inmiddels op internet en in diverse kranten. En omdat die kranten moeilijker zijn aan te pakken moet internet(lees ik) dus aangepakt worden. Niet rechtstreeks natuurlijk. Nee stel je voor, dat levert alleen maar meer herrie op. Nee wij jeugdzorg,  eisen van de grootouders  dat ze een filmpje van de site van Joep afhalen. Ik heb de brief in bezit. Lekker onmogelijk geformuleerd want hoe kunnen hun iets van míjn site afhalen immers. Maar de bedoeling is evident. Men hoopt druk te organiseren vanuit de grootouders op mij om zo zelf buiten schot te blijven. Dat werkte niet. In zo’n geval neem ik mijn maatregelen. Per direct zorg ik dat het filmpje op allerlei manieren wordt veiliggesteld zodat het ook als er bij mij iets uit de lucht wordt gehaald niet verdwijnt.

Maar nu krijg ik van de direct betrokken B, inmiddels bijna volwassen, het verzoek om van alles over hem weg te halen. Een afspraak om het toe te lichten komt hij niet na. Het enige wat er nog over blijft is het een mantra in de vorm van dictaat in één woord: Verwijder. En hij dreigt met het inschakelen van ons beider grootste vijand; justitie. Het is duidelijk; B wenst niet langer trots te zijn op zijn verleden, hij is rechtstreeks of indirect op het idee gebracht dat zijn winst op jeugdzorg in de doofpot moet belanden. Het is moeilijk om van iemand die met succes wordt geïntimideerd aan te tonen dat hij wordt geïntimideerd. Hij zal dat uiteraard ontkennen. Maar uit het woordgebruik valt veel te begrijpen. Net als bij kinderen met ouderverstotingssyndroomverschijnselen Gezien het optreden van jeugdzorg naar zijn grootouders in relatie tot het eerdere strafbare optreden van jeugdzorg (aangifte daarover werd geseponeerd, maar het probleem door een rechter de facto onderkend) meen ik dat mijn angst gronden heeft. Dat er zelfs sprake kan zijn van een loyaliteitssyndroom. Niet met een moeder als programmerende ouder, maar de instituten ( die overigens toch al altijd achter moeders aanliepen) als programmerende grootheid. Ik zal dan ook zeker niet tot verwijdering overgaan. Wel heb ik gemeend zijn achternaam tot de beginletter terug te kunnen brengen op dit en andere blogs (het duurt even voordat dat overal is doorgevoerd).

Lees de blogs die ik hierover schreef. Download ze, like ze. Schrijf erover. Sla de filmpjes op op eigen media. Ik merk op dat in een van de filmpjes B klaagt over de slappe houding van zijn vader naar jeugdzorg en moeder. Laat ik sterk zijn. Help me daarbij alsjeblieft.

https://youtu.be/BXSLDuEyuyo

(verbeterde audio)

Laat je nooit en never intimideren door jeugdzorg

PS: Bij intimidatie is het van belang er geen gras over te laten groeien, je moet de tegenpartij niet de indruk geven dat er nog ruimte is om op mijn angst in te spelen. Daarom publiceer ik dit blog zonder het drie keer door te lezen, en zonder dat er nu al links en tags bij staan. Die tags en verbeteringen komen er wel. Dus kom hier terug!

PS2: Uiteraard is het ook in het belang van B dat ik met rechte rug reageer. Zo wordt het onaantrekkelijk om verdere druk op hem uit te oefenen. Het zal immers niet helpen.

PS3 Er stond een foutje in het blog over de plaats delict waar Jeugdzorg huisvredebreuk pleegde. Dat was niet bij de Grootouders maar bij de tante van B.

het AD over de kwestie

Mannen; universiteit versus wikipedia

zandkastelen een vorm van mannelijke agressie?

Wikipedia is een mannenbolwerk. Hoewel het een volstrekt open toegang heeft, registratie is niet nodig, je kunt er direct zelf in schrijven, trekt Wikipedia weinig vrouwelijke schrijfsters. De universiteit trekt hoe langer hoe minder mannen. Die er wel rondhangen lijken zich te schikken in hun lot als grappige bijverschijnselen. “Tsja wij zijn niet zo bezig onze prestaties op te vijzelen, de vrouwen zijn veel beter.” reageerden de heren in het filmpje van nieuwsuur gisteren. Mijn promotor Louis Tavecchio weet het aan de vervrouwelijking van de academische cultuur, het weinig inspelen op de beweeglijkheid aan mannen.

Wikipedia bestaat tien jaar en heeft in Nederland zo’n zevenhonderdduizend artikelen opgeleverd. Een kwantiteit, maar ook in een kwaliteit waar Encarta en Winkler Prins hier en daar nog wat van kon leren. En dan het proces om zover te komen. Sla eens een overlegpagina open op Wikipedia en zie met hoeveel ijver soms over komma’s discussies gevoerd worden. Naast chagrijnige doorzeurdiscussies zitten daartussen vele interessante wetenschappelijke discussies. Kortom een bibliotheek vol aan informatie. En dan heb ik het nog niet over het doorklikken naar de Engelse versie met zijn miljoenen artikelen en de als heel degelijk bekend staande Duitse versie met ook ver over de miljoen artikelen.

Zelf vind ik het prettig op Wikipedia bij te dragen omdat de discussie er meer open is dan in de maatschappij….meestal. Jarenlang werd IRL het discours over huiselijk geweld bepaald door vrouweninstituten met mevrouw commissar Gerda Dijksman voorop. Daar kon je met geen argument tegenop. Het was gewoon de macht van het doordrukken. En dan zie je dat die macht van dat soort mensen op Wikipedia wat kleiner is. Dat je het daar nog over argumenten kunt hebben en ook gewoon op correcte manier wetenschappelijk onderzoek kunt aanhalen. Inmiddels zijn we zover dat overal in de maatschappij is doorgedrongen dat ook vrouwen zich schuldig maken aan huiselijk geweld.

Op het Wikipedialemma van de soroptimisten heb ik een keer een heftige strijd moeten voeren met de Nederlandse soroptimistenafdeling die vonden dat ze het recht zouden hebben om gewoon hun eigen tekst integraal er door te drukken. Academisch opgeleide vrouwen, juristen, het topje van de vrouwelijke beïnvloedingsmachine (categorie 1 NGO in de VN) bleken een wat malle opvatting te hebben over wat een encyclopedie is. Ook op de Duitse Wikipedia zag ik een paar vrouwen wat malle discussies voeren op lemma’s als vaderschap, mannenbeweging en ouderverstotingssyndroom.
Hoewel vrouwen op de Wikipedia dus niet zoveel macht hebben als daarbuiten komen lemma’s over feminisme en feministes goed, zeker niet negatief, uit de verf. Eigenlijk vind ik dat we ondanks alles nog te weinig aandacht besteden aan de mannelijke kant. In een van mijn vorige blogs gaf ik daar een paar voorbeelden van. Een paar lemma’s over bekende mannenorganisatiess en dergelijke ontbreken opvallend.

Het klinkt wat ruig, maar zou het kunnen dat mijn persoonlijke ervaringen in sociale wetenschappen en Wikipedia relevant zijn voor de beoordeling van wat er met mannen en wetenschap gebeurt?
Kan het zijn dat de mannelijke agressie ( in zijn goede betekenis) een mooie weg vindt in de bouw van dat prachtige kasteel dat een encyclopedie toch een beetje is?

http://s.nos.nl/swf/nieuwsuur_video_embed.swf?tcmid=tcm-5-964979

Geweld-ige Gerda ontslagen

Gerda Dijksman is weg als districtschef. Vanwege de teister-twitter waarbij een koolmonoxidedrama werd weggezet als Huiselijk Geweld.
Bij de media ligt nog steeds het kritische accent op het twittergedrag. Haar systematies scheve obsessie met Huiselijk geweld blijkt nog steeds weinig relevant in de analyses.
Ik heb het er al een paar keer over gehad. Namens de Raad van Hoofdcommissarissen loog ze een paar jaar geleden in een persbericht een eind weg over de sekseverhoudingen. 98 % van de daders van huiselijk geweld zou man zijn. Niet waar en ook nergens uit te halen.

Vandaag kwam ik ook een subsidieaanvraag uit 1998 tegen van de genderhulpverleningsorganisatie Transact, thans opgegaan in Movisie. Daarin werd ook net gedaan of er exclusief vrouwelijke slachtoffers en mannelijke daders bestaan. Tegenwoordig zijn ze hoop ik genuanceerder. Gelukkig is de schrijfster, toenmalig directeur Karin Klijnsma iets zinnigers gaan doen. Ben benieuwd wat voor geweldige taak ons aller Gerda oppakt. Misschien iets huiselijks om tot bezinning te komen?

de subsidieaanvraag Transact- zie blz 2 halverwege

dochter van de Vader

Jesu Mina van Emiel Smulders

In een huiselijke sfeer geposeerd en verbeeld geweld; huiselijk geweld?
Is dit de gemankeerde dochter voor God de Vader?
Een gemankeerde dochter voor andere vaders?
Een werk van mannelijke kunstenaarshand die het vrouwenlichaam goddelijk vind?
Een lichte SM fantasie of een uitdaging om dat er niet in te zien?
Is het een oproep om niet te lijden maar te genieten?

“Jesu Mina!!” was de uitroep van de eerste aanschouwer van dit kunstwerk van Emiel Smulders. Dat begrijp ik.

Welke feminist gaat deze erg dolle mina bevrijden?

de website van Emiel
ander verbeelding van vrouw aan het kruis (minder dimensionaal en pregnant vind ik)

Wat dacht je van huiselijk geweld

“Tot dusver werd altijd gedacht dat het percentage mannelijke slachtoffers veel lager lag, ergens rond de 16.” (digitale editie Trouw). “Mannen zijn veel vaker slachtoffer van huiselijk geweld dan gedacht (gedrukte editie Trouw).”

Trouw erkent nu dat 40% van de slachtoffers mannen zijn. Hiermee is vooral duidelijk dat de betrokken redacteuren (Bouma en Kreulen) eerder anders dachten en zich inderdaad jarenlang op het verkeerde spoor hebben laten zetten. Dit ondanks dat de feiten al veel langer bekend waren. Het is tekenend dat journalisten al lang niet meer voorop lopen in het ontrafelen van de werkelijkheid maar zelf slachtoffer zijn van politiek correcte hypes. Hypes om vrouwen te verslachtofferen in dienst van een vreemd soort feminisme met Gerda Dijksman voorop ( zie onder).

Maar over slachtoffers gesproken; wie zijn nu de werkelijke objectieve slachtoffers van dit soort alom rondgedragen fabels? Dat zijn de mannen en vaders die niet konden melden dat ze geslagen waren. Die ergo moesten accepteren dat ze hun kinderen niet meer konden zien omdat hun vrouw het conflict aanscherpte met een paar flinke kwetsuren. Waarna ze van De heer Spruijt konden vernemen dat ze zich vooral moeten onderwerpen als er geen normaal gesprek meer mogelijk is met zo’n vrouw.

Dat is, en zeker was, de werkelijkheid voor veel mannen in Nederland. De gevolgen voor deze mannen en hun kinderen waren vaak immens. Die gevolgen worden nog steeds niet in kaart gebracht door Trouw. Hoewel deze krant wat dat betreft misschien nog wel steeds de minst slechte is van Nederland. Met genoegen las ik gisteren weer en column van Ger Groot over het feminisme. Het klimaat verandert.

Een ander voorbeeld van die klimaatsverandering is de oprichting van allerlei mannen- en vadercentra in het land, en nu ook in Deventer. Vanmiddag ga ik naar de opening. U hoort van me. Als u mij nog eerder wilt horen dan wijs ik u op een intrigerend interview met Deventer radio gisteren. Zie de link hieronder.

dossier huiselijk geweld
artikel Trouw
interview over Spruijt, ouderverstoting en mannen in de knel
Artikel uit 1997 Trouw, Niets geweten?

Ja hoor en een dag later is ook de Volkskrant erachter: ‘Mannen zijn vaker slachtoffer van huiselijk geweld dan tot nu toe werd aangenomen’ en: ‘Daar schrik je van’ (Ivo Opstelten)

de doodlopende tunnelvisie van Gerda

Dit plaatje gaat over de stalkingaffaire Johan Last die ooit ook in Meppel speelde en ook tot een zeer onterechte beoordeling leidde

Koolmonoxidevergiftiging als huiselijk geweld kwalificeren is eigenlijk nog maar een kleinigheidje vergeleken met wat politiecommissaris Gerda Dijksman in het verleden verder nog voor waanzinnige obsessies ten aanzien van huiselijk geweld ten toon spreidde. Zo meende ze op basis van een onderzoek van het instituut Beke te moeten concluderen dat 98% van het huiselijk geweld door mannen wordt gepleegd. Terwijl dat helemaal geen conclusie was van dat onderzoek.

Ik kan me dan ook enerzijds verkneukelen voor het feit dat ze nu wordt aangepakt, anderzijds mag er wel wat dieper gegraven worden in haar verleden hieromtrent. Waar blijven al die journalisten. Waarom kijken ze niet op internet. Waarom letten ze überhaupt zo slecht op bij iets wat zich al jaren als een maatschappijbrede politieke tunnelvisie ten aanzien van genderverhoudingen ontwikkelt. Mannen worden vanwege deze huiselijk-geweld tunnelvisie regelmatig ten onrechte opgesloten om enigszins tegemoet te komen aan de door de cijfers van Gerda gecreëerde verwachtingen.

Laat dit gebeuren een waarschuwing zijn. Het schreeuwt om onderzoek.

Lees het dossier over de oude Gerda-kwesties

mannen pakken

De wet heet in Nederland gelijk te zijn voor iedereen. In de praktijk is zij voor mannen veel harder dan voor vrouwen.

Filosoof Ger Groot heeft al eerder zijn nek uitgestoken over mannenzaken. Hij doet dat met verve, maar wel met enig defaitisme. Ooit was hij, met mij, de enige die publiekelijk struikelde over de uitspraak van Femke Halsema waarin ze opriep om mannen te discrimineren. Volgens hem waren mannen al teveel gewend om in de hoek getrapt te worden om hier nog op te reageren.

Nu belicht hij in Trouw de problemen die een kennis van hem ondervindt met het behoud van het contact met zijn kinderen.

De Nederlandse rechter raadde hem aan zich er maar bij neer te leggen: ’Wij kunnen niets voor U doen.’

Hij wist ook nog iets dat ik niet wist maar wel erg kwaad over kan worden. In Spanje worden mannen per definitie zwaarder gestraft bij huiselijk geweld dan vrouwen. Het feit dat je een man bent is een verzwarende factor. Daarbij vergeleken is Nederland nog niets.  Hier worden  alleen maar stelselmatig de cijfers vervalst zodat het lijkt of vooral vrouwen slachtoffer zijn. Met enige moeite kon ik op internet iets over vinden over de Spaanse situatie.

Het staat in België in de krant
Dossier Huiselijk geweld
Over die discriminerende uitspraak van Femke

Het artikel in Trouw is voor abonnees te vinden door in de digitale krant van vandaag te kijken en evt te klikken voor een downloadbare versie van het artikel.