Cookies

Quik-Schuijt door of uit de bocht?

Het salomonsoordeel geeft die ouder gelijk die zijn/haar kind niet als eigendom ziet

Kinderrechter/senator Quik-Schuijt pleit (samen met Groenhuijsen) in een betoog in NRC afgelopen weekend tegen gelijkwaardig ouderschap.  Maar voor het eerst laat ze haar opvatting dat kinderen voor 100% afhankelijk zijn van hun moeder vallen. Vaders bestaan dus. Net zoiets als “negers zijn toch wel mensen”. Maar afin elke vooruitgang is er een.

En dan de kop: Die wet creëerde vechtscheidingen. Even hoop je dan nog dat Nanneke tot het inzicht is gekomen dat ook de wet vaders discrimineert. Maar nee dat blijkt niet het geval. Het feit dat de term gelijkwaardig ouderschap in de wet is gekomen dankzij  een amendement van haar partijgenoot SP-er Jan de Wit (voorzet van mij en SP Deventer) blijkt het euvel.  Quik-Schuijt, die zelf voor de wet stemde waarin dat uiteindelijk dus was opgenomen, denkt dat ouders nu door die wet méér vechten. Dit baseert ze op niet met name genoemd onderzoek waarbij ze haar lezers min of meer verwijt  “De resultaten van onderzoek worden lang niet altijd benut en een gedegen psychologische analyse van wat ouders en kinderen werkelijk overkomt ontbreekt vaak”  Blijkbaar lezen wij andere onderzoeken. Of zou ze een aantal loze opmerkingen van Ed Spruijt inmiddels als onderzoek hebben aangemerkt?

Zelfs als Nanneke mogelijk gelijk zou hebben  wat betreft toegenomen vechtgedrag, het zou kunnen, dan nog heeft dat meer te maken met het nog steeds grote gebrek aan handhaving van gedeeld ouderschap.  Dit, nu al weer decennia oude probleem, wordt nog steeds in stand gehouden door rechters die kinderen toewijzen aan die ouder die het hardst aan de kinderen loopt te trekken, vooral als dat de moeder is.  Je hoeft geen psycholoog te zijn om te begrijpen dat dat, toch al in scheidingsinstabiliteit verkerende ouders in onzekerheid brengt over het handhaven van contact met hun bloedeigen kinderen. Waarna inderdaad de kans groot is dat dat verlies vooral gemunt wordt als je niet om het hardst gaat vechten. Waarna dus inderdaad ouders, vooral vaders in een flight-fight-spagaat komen dat door de rechtstaat wordt opgestookt tot een ware oorlog.

Quik-Schuijt kan dan in het vervolg van haar betoog nog wel heel wijs gaan delibereren over de staat van ouders na scheiding, maar wat zou het een opluchting zijn als ze bovengenoemd eenvoudige principe zou begrijpen.  Het macabere is dat het omgekeerde niet alleen gebeurt, maar ook nog wordt verkocht onder het mom een salomonsoordeel te zijn, terwijl het dat nu juist precies niet is.

Kortom niet dïe wet, maar dé wet in het algemeen en de uitvoering daarvan door haar en haar collega’s in het bijzonder, is de oorzaak van de zogenaamde vechtscheiding.

Maar Mevrouw Quik-Schuijt lijkt vatbaar voor nieuwe inzichten. Niet alleen het vaderschap bestaat nu, je mag toch aannemen dat de door haar voorgestelde zorgverdeling (gelijk aan die voor scheiding… dus vader brengt iedere avond wel zijn kinderen naar bed??) dan wel wordt gehandhaafd in een eventuele beschikking die dan  niet, zoals eerder, door haar wordt verwezen naar een onnutte plek boven het bed van een slapeloze vader.

Wat is nou eigenlijk gelijkwaardig ouderschap?

Het dossier Quik-Schuijt

Anja eruit Nanny blijft

Het kostte even moeite om de definitieve kandidatenlijst voor de SP in de Eerste Kamer te vinden. Maar ik heb hem nu toch. Anja Meulenbelt is eruit, waarmee het boegbeeld van ongelijkwaardig ouderschap, wat ze immers in persona vertegenwoordigde, uit het politieke spectrum is verdwenen. Nanneke Quik-Schuijt staat echter op de 8ste plaats, waarmee nog veel ellende behouden blijft. Zij was het immers die dwars op het amendement van haar partijgenoot Jan de Wit ging staan, die het gelijkwaardig ouderschap in de wet introduceerde.

Aan haar wijdde Peter Prinsen nog een prachtig weblog over waarheidsvinding en jeugdzorg. In een discussie met Peter Prinsen begreep ik dat er mensen zijn die haar een geweldig charisma toeschrijven. Misschien, dacht ik zelf, heeft Nanneke het charisma van de Nanny. Een doordenkertje. Als ik meer tijd heb kom ik hier nog op een en ander terug. Maar dat jullie het nieuws maar alvast hebben.

weblog Peter Prinsen
dossier waarheidsvinding
dossier Quik-Schuijt

naschrift: Ik heb uiteindelijk wel SP gestemd. Gelukkig stond QS op de 9de en niet op de 8ste plaats (foutje in de lijst die ik van het partijbureau van de SP kreeg). Ze is er dus net niet ingekomen.

Duyven onder dak uit

Ik heb samen met het comité stop omgangsonrecht een keer het gebouw van de kinderbescherming directie Oost bezet. Daar heb ik nooit iets aan verheimelijkt, ik kwam er zelfs mee in het NOS-journaal. Heel veel verschilde het niet met inbraak. We braken niet in, maar het hing wel een beetje tegen lokaalvredebreuk aan. Ik ben nu wel ineens bang nooit meer kamerlid te mogen worden-niet dat ik ambitie heb overigens-. Namen van ambtenaren heb ik ook wel eens (zonder adressen) op mijn site gepubliceerd (joepzander.nl). Ik heb nooit geroepen dat je ze moet bedreigen, en dat meen ik ook. Ik ben een keer flink van leer getrokken tegen een medeactivist die tegen een kinderbeschermingmedewerker begon te roepen; “we zullen jouw kinderen eens bij je weg halen”. Maar ja Wijnand Duyvendak heeft ook nooit gezegd dat je ambtenaren moet bedreigen. Ik zit er dan ook niet mee om nog een extra duit in het zakje te doen. Er moet méér ingebroken worden in overheidsgebouwen om de informatie waar de burger recht op heeft boven water te halen.

En waarom? wel. In de tijd van Wijnands inbraken kon je nog wel eens wat loskrijgen van een ambtenaar, je kon ze ook nog gewoon bellen en dan kreeg je nog wel eens ongewone dingen te horen, zoals “nou mijnheer Zander, u bent dan uw kind kwijt; ik kan geen brood voor mijn kinderen verdienen als ik u gelijk zou geven”. Tegenwoordig wordt je onder alle omstandigheden omgeleid via voorlichters die per definitie niets zeggen. Zo ben ik weken bezig geweest voorlichters met vragen naar ambtenaren te sturen zonder dat daar enig antwoord uitkwam. Bijvoorbeeld over de vraag waarom de cijfers over kindermishandeling tegenwoordig niet meer worden uitgesplitst naar sekse.
Je kunt wel elke keer proberen daar procedures over te voeren, maar daar breek je dat wansysteem niet mee open.
Onlangs hoorde ik nog van kamerlid Jan de Wit, dat zelfs hij geen informatie meer rechtstreeks van ambtenaren krijgt. Desalniettemin bleef steun van hem voor Wijnand uit.

Zo worden al die kamerleden braaf gehouden. Als je niet netjes op hok blijft vlieg je eruit. Duif onder het dak uit, Duyvendak onderuit, mede dank zij hemzelf, braaf afgenokt. You look sensational. Met dank ook aan die slijmjurk die de groenlinksen aanvoert.

mijn eigen site, met veel namen van ambtenaren
de acties tegen de kinderbescherming Oost