Cookies

Weg met de geheime rechtspraak

DSCF3534
Ik sprak gisteren op de jeugdzorgmanifestatie op het Malieveld. Ja die mensen daar kijken even naar iemand met een ondersteunende opmerking. Op de achtergrond het ministerie van VWS

Die rechter zei toen, ‘ja u moet ook geen contact opnemen met Joep Zander’
Ik kende dit soort manipulatie al. Zelf werd me ooit aangeraden om vooral geen contact op te nemen met de Stichting Dwaze Vaders. Dat was in de tijd dat ze nog niet zo braaf ingepast en aangepapt waren als nu. Er waren zelfs kinderbeschermers die dat, bijvoorbeeld in de zaak van Jan Dijkstra, durfden op te schrijven.
De smaak van dit soort uitspraken is: Als u dat toch doet bent u een querulant, want u heeft contact met een querulant. En querulanten hebben dus een afwijking, en die kunnen maar beter hun kinderen niet meer zien, dat is heel slecht voor die kinderen.
Ik weet er dus alles van, maar het is toch weer heel confronterend om te horen hoe mensen tegen elkaar, tegen mij, worden uitgespeeld. En te horen hoe mensen dus in de knel raken tussen de wens hun kinderen te zien en hun mond open te doen en hulp te zoeken bij iets anders dan jeugdzorgers, rechters en angehauchte clubs, die eigenlijk totaal onbetrouwbaar zijn, maar die je dan in hemelsnaam toch maar moet proberen te vertrouwen.
En het is ook vervolgens even nadenken of je het in je blog weer gaat hebben over dat soort manipulaties. Misschien raak ik daarmee die kinderen van die mij onbekende ouder. Dit is kenmerkend voor de dilemma’s waar we in gevangen raken. En inderdaad kies ik ervoor om dit verhaal wel op te schrijven, maar de traceerbaarheid te verminderen. Hoewel ik eigenlijk kennis neem van ernstige strafbare feiten, kan ik daar niets mee doen. En al zou ik aangifte doen. de kans dat ik daarom zelf wordt opgesloten is groter dan de kans dat er wat gebeurt aan de misdaad waar ik mee aan kom zetten. Ik kan ouders dan ook niet altijd aanmoedigen om aangifte te doen tegen rechters en jeugdzorgers, kinderbeschermers. En dat is wrang in een rechtstaat.
En dat hele STASI-achtige gemanipuleer is volgens mij ook een van de belangrijke oorzaken dat, ondanks de grote onvrede, er te weinig mensen op het Malieveld verschenen. Het kan ook zomaar zijn dat een hoop mensen mijn blog niet eens meer durven te bezoeken. Enzo.
En dat gaat dus al decennia zo door. En het wordt niet minder. En dat baart me heel grote zorgen.
Ik was tevreden dat ik mijn toespraak bijna zo uit het blote hoofd kon doen. Dat komt natuurlijk veel beter over dan als je alles van papier opleest. Mocht u het Malieveld gisteren letterlijk dan wel overdrachtelijk niet hebben kunnen vinden dan kunt u hier de voorbereide tekst en de beeldregistratie van mijn optreden terugkijken. Dankzij een moedige journalist stond ik vandaag ook nog behoorlijk uitgebreid in de Stentor.

Hollow point

Kroon>vogelvrij. Mijn bijdrage aan het Moluks Centrum Deventer.
Kroon>vogelvrij. Mijn bijdrage aan het Moluks Centrum Deventer. (c) Joep Zander

Ah het moet dus in mei 1977 geweest zijn dat ik ontsnapte aan een hollow-point-kogel door mijn lijf. Ik stond bij de tramhalte bij het vredespaleis in Den Haag wat donker weggedoken in het schuilhokje. Een aankomende mevrouw schrok nogal van mij. Ik bleek op een Molukker te lijken. Mijn uitbundig krullende haardos had indertijd wel wat weg van zo’n typisch Molukse begroeiing. En er was blijkbaar, ik hoorde het van die mevrouw, net een treinkaping begonnen door jonge Molukse vrijheidsstrijders. Terroristen zijn we dat nu al snel geneigd te noemen.

Ik kon die mevrouw dus geruststellen “want geen terrorist”. Zelfs niet Molukker. Maar voor hetzelfde geld was ik natuurlijk wel Molukker geweest. Ik was destijds behoorlijk revolutionair angehaucht. Als ik toen wel Molukker was geweest en wat meer kennis zou hebben van de jarenlange verdrukking, statenloosheid dan had ik zomaar ook in die trein kunnen zitten (nou ja; zie ps). Maar in die tijd was ik niet alleen geen Molukker, ik wist van de Molukse achtergrond denk ik ook niet veel meer dan dat ik als jongetje nogal bang was voor onze leeftijdsgenootjes uit de Molukse wijk in Sittard (Sanderbout toch). Niet dat we ze ooit zagen bij ons, maar onze pijlen en bogen lagen klaar.

Inmiddels snap ik wat beter hoe waanzinnig Molukkers behandeld zijn in Nederland. Gelukkig ken ik Molukkers niet meer als een soort gevaarlijke tegenstanders. In de Oranjewijk in Deventer deed ik een kunstproject waar ik er veel tegenkwam en ik bezocht het Moluks cultureel centrum. Het oprichten van dit soort centra was eigenlijk een gevolg van de harde acties (historici check me). Maar de credits gingen niet naar de actievoerders. De meesten daarvan overleefden de mariniersaanval op de gekaapte trein niet. Met een Hollow point-kogel in je lijf werd hun binnenwerk zo effectief mogelijk vernietigd. Een standrechterlijke executie in het kwadraat. Naar ik begrijp op commando van Dries van Agt die zich ondertussen vooral profileerde door ongeboren levens te redden.

Nu de link naar de (dreigende) acties tegen jeugdzorg en voor vaderschap. Met name die verzetsgroep die kinderen onder laat duiken en de verdonkeremaande invloed van bezettingen en dergelijke op de geschiedenis. Daarover een volgend blog.

Dit is maar een blog. leest u meer achtergronden.
het recente nieuws hierover
Wikipedia over de kaping

ps: Ik ben niet voor geweld tegen personen. Voorzover dat niet duidelijk was zeg ik het nog maar een keer ten overvloede. Dus als die Molukse gijzelnemers dat van plan waren geweest (daar hebben ze mee gedreigd) dan had ik niet daaraan meegedaan. Gijzelneming van onschuldige burgers is overigens ook geweld, dus niet doen!

ingrijpen; maar hoe?

Gisteren verscheen er een viral filmpje op you tube van een moeder die haar kind uit huis gehaald zag worden zodat het begeleid omgang met de vader kon hebben. De laatste maanden worden we bijna ondergesneeuwd door zielige verhalen van moeders die zich beklagen dat vaders het er niet bij laten zitten dat ze hun kinderen niet mee kunnen verzorgen en opvoeden. Een van de voorbeelden heb ik onlangs besproken in mijn blog.

Daarvoor voerde ik een discussie met het AD over Verstoten moeders.

Er is alle reden om sceptisch te zijn over dit geval. De moeder produceert wel heel erg veel, niet altijd consistente, modder over de vader van dit joch. Het gaat hier notabene om een begeleide omgang. Veel mis kan er daar ook niet gaan. Zelfs al zou de vader een bruut zijn dan is het nog maar de vraag of begeleide omgang moet worden onthouden. Belangrijk is het om op te merken dat werkelijk mishandelde kinderen helaas juist vaak wel heel erg naar hun mishandelende ouder tanen. Dit is verwarrend voor buitenstaanders maar een belangrijke realiteit.

Verder is weerstand bij verplaatsing van de ene naar de andere ouder onder condities van loyaliteitsconflicten vaak dramatisch. Als het joch bij de vader zou zijn gefilmd zou je gegarandeerd het omgekeerde te zien krijgen (nou ja als die vader ongeveer net zo bezig is, anders misschien iets minder dramatisch). Al die mensen die op allerlei fora kort door de binnenbocht reageren mogen zich daar wel eens bewust van zijn. Kortom houd er ernstig rekening mee dat in dit geval het kind juist tegen de vader is opgezet. Juist dat kan het gedrag verklaren.

Nog belangrijker opmerking: Op grond van zo’n filmpje alléén is het moeilijk om een oordeel te vellen over de werkelijke situatie. Direct afgaan op de opvatting van rechters of jeugdzorgers is óók niet aan te raden. Zo’n vader of moeder kan nog zo beroerd zijn, jeugdzorg en consorten is vaak nog erger.

Wat je wel redelijk helder over zo’n gebeurtenis kunt opmerken is dat jeugdzorg c.s weinig moeite lijkt te hebben gedaan om dit probleem tactisch aan te pakken. Ik heb als deskundige in Ouderverstotingssyndroom al enige keren mooie procedures ontwikkeld om dit soort zaken goed aan te pakken. Helaas ben ik de laatste waarvan de rechterlijke Macht in Nederland wat aanneemt (hoewel, …) en laten we eerlijk zijn; dat is vice versa.

Per saldo zou het zo maar kunnen zijn dat dit soort dramatische aanpak van ouderverstoting door jeugdzorg juist bedoeld is om weerstand te kweken onder naïeve burgers tegen het oplossen van deze gijzelingsproblematiek, vooral niet te kijken naar hun eigen falen in het voortraject, laat staan naar preventieve oplossingen zoals al zo vaak door mij en anderen voorgesteld.

Mensen die nog wel eens willen zien waar goede voorstellen staan om familierechtproblemen op te lossen kan ik om te beginnen verwijzen naar De verklaring van Langeac. Maar in mijn publicaties is ook veel terug te vinden.

Ongehoorzaam

[youtube=http://youtu.be/0JVKC7ItmAs]

Overwegen om een val te zetten
En ze denken: ach, wie zal het zien?
Ongehoorzaam aan gebod en wetten
Lijkt hun plan onschuldig bovendien

Hoor hen altijd weer misleidend spreken
Onrecht huist voortdurend in hun hart
Hun keel is vaak een open graf gebleken
Met een stem die steeds de waarheid tart
……
Als er een god bestond zou ik hem smeken:
Toon uw gramschap en verhef uw hand
Maar er is geen god om zich te wreken
’t Ligt aan onszelf dat wij hier zijn beland

Ineens weg uit mijn Linkedin verzameling. Dan zal hij wel zijn heengegaan. Ja alweer anderhalve maand geleden blijkt. Peter Koene was al een tijd ziek. Ik beklaag me niet dat ik geen overlijdensbericht heb ontvangen. Zo dichtbij was ik nu ook weer niet. Maar eigenlijk zou ik zo’n linkedinverdwijning graag anders zien gaan. Maar afin Peter; ooit waren we samen aktief in de strijdmuziek onder andere zaten we samen in de redactie van het muziekblad Soliedair. Protestliederen kenden we in allerlei soorten en maten. Nieuw was de soort vaderprotest. Het “Wiegelied der omgangsgerechtigde vaders”, geschreven door mij en van muziek voorzien door Frans van Meel was de eerste in die soort die evenzogoed gewoon werd gepubliceerd in dat linkse liedjesmagazine. Geen feministe horen klagen. Maar, ik moet zeggen, het was wel een beetje een braaf protestliedje nog.

Een van Peter’s laatste liedjes heet psalm 151. We delen nog steeds dat verzet tegen en ongehoorzaamheid aan, het banale kapitalisme (luister naar het lied). Jeugdzorg van tegenwoordig vind ik persoonlijk het meest banale kapitalisme ooit vertoond. Ook kinderen zijn niet ontkomen aan de kapitalisering van alles wat ons lief is.

Dit laatste inzicht deelden we mogelijk niet. Ik heb het niet meer aan durven kaarten in Peter’s laatste maanden. Peter, ik wil je graag gedenken en aan je denken met een van je laatste liedjes. Als er misschien toch een God bestond dan vind hij dit lied vast geen belemmering om je in de hemel toe te laten.

Peter Koene website (waar ook de complete versie van deze psalm 151 is te vinden; gaat over kapitalisten)
Het wiegelied der omgangsgerechtigde vaders
Het IISG registratie wiegelied der omgangsgerechtigde vaders

verziekvaderen en wegdiagnosticeren

quichotte querulant?

Na ‘doodgemoederd’ (vorige post) leek dit me wel een mooie titel voor een andere variant op de uitsluiting van vaders. Wegdiagnosticeren.

Het begon eigenlijk met een reactie op mijn eervorige post waarin een reageerster even voor de vuist weg de vader van haar kinderen als narcist neerzet. Op mijn vraag of dat een diagnose is van haar zelf of van een deskundige bleef ze het antwoord schuldig. Tevens weigerde ze te geloven dat in de meeste gevallen het juist moeders zijn die hun kinderen mishandelen en doden. Immers allerlei mensen (God betere het)  zouden haar nou eenmaal hebben uitgelegd dat vaders nou eenmaal vaker zoiets doen. Daarbij werd weer wat impliciet naar dat vermeende narcisme-verhaal verwezen.. Vermeend narcisme bij vaders is een interessante manier om vaders buiten spel te zetten. Ik kwam daarover een mooie passage tegen uit een oud betoog van voormalig vaderactivist Maarten Legene, wat erg mooi aansluit bij mijn eigen constateringen in deze.

Maarten was ooit door het beruchte FORA zijn zogenaamd narcistische plek gewezen met “pre-occupatie met eigen rechten die kunnen leiden tot querulantisme”. Die aangewezen plek heeft Maarten toen niet opgezocht. Hij heeft er destijds terecht ongeveer zijn levenswerk van gemaakt om dit FORA-monster aan te pakken. In mijn overwegingen over de bovengenoemde reactie van een moeder wees ik iemand al eens op de vergelijking met de Goelag Archipel.  Vermeend Querelantisme wordt al decennia aangevoerd tegen vaders en ook hoe langer hoe meer tegen moeders.  Als je als vader aan de alcohol bent, drugs gebruikt of in de gevangenis zit dan dien je een relatie met de kinderen toch te ondersteunen. Op zich zeer terecht. Maar als je een klacht indient tegen jeugdzorg dan ben je een querulant, en dat heet vervolgens een psychiatrische afwijking. Zo ging dat in de Sovjetunie ook. Maar toen kon je in ieder geval ergens in het buitenland er nog over klagen. Waar moeten wij klagen?  Soms, zoals Maarten ook, bereik je wat individiueels bij een klachtencommissie. Maar dan moet je je terechte kwaadheid tijdens de klachtzitting wel even inhouden. Structureel is het nog steeds moeilijk. FORA heeft nog tot voor kort bestaan (is nu gesloten om bedrijfseconomische redenen) en directeur Bullens is nog steeds op zijn post als BIG geregistreerd klinisch psycholoog/psychotherapeut.

Maarten Legene, die destijds ook nog een mooi achtergrondstuk schreef over verpsychiatrisering in het familierecht,  heeft inmiddels de pijp aan zijn spreekwoordelijke naamgenoot en tegenhanger gegeven.

Ondertussen lees ik een verhaal van Nico Mul  waaruit vrij overtuigend blijkt dat de kans op seksueel misbruik onder de regie van jeugdzorg relatief ongeveer 100 keer groter is dan in het eigen gezin.  Ook andere vormen van mishandeling zijn buiten het gezin groter.

En mijn gedachten gaan ook uit naar de omstreden methodes van voormalig vertrouwensarts Pollmann die risicotaxaties maakt. Niet om het risico in de jeugdzorg te meten, maar specifiek juist het risico in gezinnen, bij ouders. Het wordt tijd voor een risicotaxatie; bij jeugdzorg uiteraard. En verder heeft de helft (of meer) van Nederland wel een afwijking. Ook jeugdzorgers. En querulantisme dient uiteraard te worden aangemoedigd. Zijn er nog querulanten die bij jeugdzorg werken eigenlijk?

100 keer groter risico
risicotaxatie bij kindermishandeling
Het Fora-dossier
Het misbruik door de familierechter van de psychologische en psychiatrische wetenschappen (Maarten Legene)
discussie met reageerster

ps: In eerste instantie meldde ik hier dat FORA nog steeds bestaat. Dit blijkt echter niet juist. Ze houden wel merkwaardigerwijs, al weer anderhalf jaar na sluiting, een website in de lucht met een werkende link naar een aanvraagmogelijjkheid.

doodgemoedereerd doodgemoederd

matriarchaalDoodgemoederd lijjkt me een mooi neologisme voor een ervaring van  kinderen die dominant permissief zijn opgevoed. Door hun moeder doodgeknuffeld. Dat soort dingen. Maar misschien ook wel een term voor het gevoel van vaders die in de valkuilen van de moedermythe zijn getrapt. Het blijkt volgens de NRC echter vooral een verkeerde schrijfwijze te zijn van het woord doodgemoedereerd. Een schrijfwijze die, weliswaar fout, toch bij menige journalist(e) ingeburgerd is geraakt zo leerde volgens de NRC een snelle blik op een googleresultaat.

Mijn optreden op tv van al weer bijna 14 dagen geleden evaluerend overwoog ik dat er nog wel wat scherpe uitlatingen waren blijven liggen. Ik had me erg stellig voorgenomen om niet al te bijterig, een beetje doodgemoedereerd, over te komen. Ik ben niet te direkt ingegaan op het betoogje van Groenhuijsen en … afin lees mijn vorige blog. Zeggen wat ik op mijn hart heb, zelfs zeggen wat ik gewoon weet, lukt eigenlijk alleen maar prettig als ik de ruimte voel om me een beetje kwaad te mogen maken. Het lijkt af en toe wel of sommige onwaarschijnlijke  waarnemingen aan de idiote praktijk van jeugdzorg, rechters en kinderbesch…… niet alleen voor anderen teveel vergen van hun cognitieve elastiek, maar dat dat mechanisme mijzelf ook kwelt. Doodgemoederd?  Sommige wetenschappelijk vast te stellen waarheden zijn emotioneel gewoon niet te behappen. Maar dat gaat weer wat beter als je je kwaad mag maken. Een “leuke” waarneming aan mezelf dus. Een toevoeging aan mijn betoog (dat ik ooit schreef)  over cognitieve afstand, wat weer in verband te brengen is met het bekendere begrip cognitieve dissonantie van Festinger.

Als je dus rustig wilt blijven, zoals ik me bij debat op 2 heilig had voorgenomen dan beperkt dat je mogelijkheden om je scherpe opmerkingen te binnen te laten schieten. Maar er zijn andere mogelijkheden om toch ruimte te scheppen voor de juiste opmerkingen over de repressieve tactieken van onze monopoliebedrijfstak familierecht. Hierover een andere keer meer

Afin ik hoop maar dat u dit nog allemaal kon volgen. Test uw eigen cognitieve elastiek! En laat je niet doodgemoedereerd doodmoederen!

Eigenlijk zou u dit, al weer 15 jaar oude artikel over de bedrijfstak familierecht moeten lezen. Oud maar steeds meer waar geworden.

afspraken over afspraken

Ah, ik ben het eens met Petra, wie doet er nog meer mee?
Ah, ik ben het op dit punt eens met Petra, wie doet er nog meer mee?

Ook met een jeugdzorgdirecteur kun je een leuk gesprek hebben, als je even je aversie over hun desastreuse optreden op een apart vuurtje zet. Gisteren was ik in debat op 2. Veel gezegd, maar ook aan veel dingen niet toegekomen. Het merkwaardig eenzijdige beeld dat het programma schetste bijvoorbeeld waarbij moeders de goede ouders en vaders de kwade ouders zijn. Terwijl kindermishandeling en kinderdoding meestal door moeders wordt gepleegd. Vaders zijn eigenlijk eerder een garantie tegen mishandeling.

Hét moment van de avond viel eigenlijk na de uitzending toen advocate Petra Slingenberg en ik een rondje gingen maken om nog meer debatdeelnemers achter het voorstel van Petra te krijgen om te werken aan vroegtijdige afspraken over ouderschap. Afspraken dus die ook afdwingbaar moeten zijn. Petra had daar een uitwerkt beeld bij. Zelf heb ik dat ook eerder voorgesteld in het Nederlands Juristenblad en in Pedagogiek. Het is ook in beginsel terug te vinden in de Internationale verklaring van Langeac. Martin Sitalsing van jeugdzorg Groningen zegde direct zijn  volledige medewerking toe. Over een paar maanden kunt u een geheel nieuwe campagne verwachten. Wat mij betreft met de volgende hoofdlijnen:

– Ouders maken altijd afspraken over de opvoeding
– Zo mogelijk voor, maar uiterlijk bij het begin van de zwangerschap.
– De afspraken worden gespecificeerd voor verschillende relatiecondities ( zeg maar voor en na scheiding)
– Er wordt gestreefd naar juridische inbedding en afdwingbaarheid van die afspraken (Petra stelde voor bij de huwelijkse voorwaarden, samenlevingsovereenkomst of gezamenlijk gezag aanvrage.
– Erkenning van het kind door de biologische vader maakt het mogelijk dit ook in alle gevallen van ouderschap toe te passen.
– Het is aanbevelenswaardig deze afspraken te laten meeondertekenen door getuigen van beide ouders.
– Deze getuigen kunnen beloven om eventueel te helpen bij het oplossen van conflicten tussen de ouders. Bijvoorbeeld door het vormen van een arbitragecomite.
– Het verdient aanbeveling het tekenen van deze afspraken op te tuigen met een feestelijk ritueel.

Waarom duurde het zolang voordat dit soort ideeën doordringen?  Afin nu aanpakken daar gaat het om!

Afspraken over afspraken; U hoort er nog van. Afgesproken!

Over vroege zorgafspraken in 1998 met Frenk van der Linden
In hoofdartikel Algemeen Dagblad vertel ik dat dit nog beter zou zijn dan een ouderschapsplan op het moment dat het mis gaat.
Mijn eerdere artikeltje in het Nederlands Juristen Blad plus 3 stukjes uit de polemiek hierover met Ed Spruijt in het blad Pedagogiek. 
De Internationale verklaring van Langeac
Visie van Hans Crombrugge op afspraken idem
interessant commentaar van Nico Mul
mening van Peter Prinsen over de kwestie van de broertjes

En hoe ging het verder: Jeugdzorg wil niet (tegen het eind) en  perverse prikkels

– complete analyse van het gebeuren rondom debat op 2

praat-je over jeugdzorg en socialisme?

De Russiche Jonge Pionier Morozov die volgens de (mytische?) overlevering zijn vader zou hebben verraden aan de communistische staat. bron wikipedia

Zucht. Precies dertien minuten communicatie met een communicatiemedewerker van de SP-kamerfractie. Mijn eigen partij. Het was best een zinvol gesprek, maar ik moet moeite doen het onderwerp te beperken tot de communicatie an sich. En me niet kwaad maken als ik na kamerlid Kooiman en ex-kamerlid Langkamp ook nog  Quik-Schuijt en Meulenbelt te berde breng. Met deze laatsten kan ik zelf ook niet communiceren. Eigenlijk vooral omdat ze de bui al voelen aankomen en ook niet meer met mij willen communiceren, omdat ik in hun ogen kwaad ben. Ja en?

Nu ging het over de communicatie van iemand anders met de SP-fractie. Niet netjes genoeg en dan wordt de toegang geblokkeerd. Geen communicatie. Ik snap het en ik snap het niet. Een gedachte blijft overeind. Er is eigenlijk geen communicatie meer mogelijk tussen de mensen die zich hard maken tegen de misstanden in de jeugdzorg en rechtstaat enerzijds en volksvertegenwoordigers anderzijds.. De frustratie is te hoog opgelopen. Zelf trek ik me ook liever op mijn weblog terug dan om te proberen de diverse SP-dames iets duidelijk te maken. Tsja en er komt veel terecht en langs op mijn weblog maar Kooiman en Langkamp komen hier dus nu terecht, maar vast niet langs.

Met de SP is het soms makkelijker, maar ook moeilijker communiceren. Ze zijn gevoelig voor misstanden maar ook gevoelig voor meer staat voor kinderen. Meer geld in de jeugdzorg. “Ja maar we moeten de nodige zorg toch niet beknotten omdat er ook misstanden zijn” Dat zo de hengelbereidheid naar  kinderen waar wellicht nog wat jeugdzorg aan kan worden toegevoegd groter wordt dringt niet door.. Dat meer jeugdzorg de afgelopen jaren gewoon heeft geleid tot minder welzijn voor kinderen is voor de SP blijkbaar nog steeds niet doorgedrongen. Ondanks de toch verontrustende signalen van de commissie Samson, extra risico op seksueel misbruik. Alsof het niets is.

Sommige mensen wijzen op de oude leninistische gedachtengoederen die de SP mogelijk parten zouden kunnen spelen. En inderdaad de gelijkenissen met het verhaal van de Russische jonge pionier Pavlik Morozov borrelen wel eens bij mij boven. Er zijn denk ik wel een paar verbanden. Maar ook een paar verbanden niet.

Verder zou de SP zich kunnen realiseren dat goede banden met het veld soms aardig kunnen zijn (Kooiman en Langkamp komen uit de jeugdzorg, waarschijnlijk zijn veel SP-leden werkzaam in de jeugdzorg) maar ook een kritisch oordeel in de weg kunnen staan.

Ik heb per saldo goede hoop dat dit korte gesprek zin heeft gehad.

Wikipedia over Morozov

Elke post op dit blog heeft een aantal Tags. Een daarvan is Anja Meulenbelt. Ter gelegenheid daarvan nam ik zelf nog eens al mijn blogjes door die iets te maken hebben met Anja. Ik vond daar zulke juweeltjes tussen zitten dat ik u die exercitie ook durf aan te bevelen. leest!

Kind vlucht voor jeugdzorg

(recht)s (recht)s (link)saf en dan weer recht-door en terug. De jeugdzorgelijke rechtsgang van een jeugdige.© Joep Zander

Zie ook toegevoegd commentaar en vragen onderaan dit blog

Je wordt jarenlang door je moeder opgevoed. Je mag je (Joodse) vader niet zien. Door problemen van de moeder wordt je een tijd door je joodse grootouders verzorgd. Dan komt jeugdzorg en hun psychiater die het toch wel extreem en uitzonderlijk gek vinden dat je niet meer naar je moeder wilt. Daarom moet je maar de pleegzorg in onder bezielende leiding van iets wat jeugdzorg heet maar toch vooral bekend staat om maffia-achtige praktijken variërend van razzia’s, seksueel misbruik, verdachte vastgoedpraktijken en bij de rechter blijven zitten na afloop van de rechtszitting.

Weglopen is het enige antwoord dat rest nadat een rechter in eerste aanleg jeugdzorg gelijk had gegeven. Juist op dat moment wordt in tweede aanleg de jongen wel een voorlopig verblijf bij de grootouders gegund.
Maar nu worden de grootouders ervan beschuldigd te hebben meegewerkt aan ontvoering.
Dus nog een keer bot vangen.

Het AD en de Stentor berichtten afgelopen week over de zaak. Toevallig weet ik een heel klein beetje meer van de achtergronden, zonder te durven beweren dat ik de hele zaak helemaal doorzie. Wat me opvalt is dat de aanwezigheid van een vader geheel buiten beschouwing blijft in de media.

In de jaren zestig en zeventig was het heel gebruikelijk dat Jac, Release en Soosjale Joenit jongeren hielpen die weg wilden van huis (te makkelijk soms). Uit die tijd stamt de speciale regeling in de wet die bepaalt dat hulp bij onderduiken van kinderen mag als er sprake is van een zekere nood. Het overgeleverd worden aan Jeugdzorg acht ik in het huidige tijdsgewricht al een dusdanige vorm van nood dat ik dit artikel van toepassing vind. Misschien zijn er wat nieuwe Soosjale Joenits nodig om deze uitwijkmogelijkheid nieuw leven in te blazen.

Het Algemeen Dagblad hierover

Het laatste bericht van de Stentor
discussie op slachtoffers justitie

Dit blog was een belichting van het probleem van het betrokken kind vanuit het perspectief van zijn belang van goede relaties met zijn ouders, grootouders en eventuele andere relevante opvoeders.

Op deze post is zeer uitgebreid gereageerd. Uiteindelijk leidde dat tot een onoverzichtelijke discussie. Deze heb ik in eerste instantie afgesloten met vragen aan de partijen in dit conflict. Daarna was het een tijd behoorlijk stil. Daarna werd me door de moeder van het betreffende kind gevraagd de naam van haar kind en andere betrokkenen buiten beeld te brengen. Ik ben daar in dit soort gevallen, waar ook de pers uitgebreid over heeft bericht, niet altijd toe bereid. Omdat op dat moment ook beide partijen geen verdere duidelijkheid wensten te verschaffen leek het me op dat moment beter deze reacties op deze blog vooralsnog te verwijderen. Dit met uitzondering van mijn laatste reactie.

Nieuwe reacties die expliciet reageren op mijn vragen bleven welkom. Ik riepo daarbij met succes op daarbij geen namen voluit meer te nomen. Verder bleef ik bereid om waar dienend aan de discussie oude reacties uit de prullemand te vissen. Het aantal is te groot om ze stuk voor stuk door te werken. Ik vroeg daarvoor uw begrip.

Mijn originele post vind ik nog steeds verantwoord, maar ik raad een ieder aan om daarbij dus wel mijn commentaar/vragen te lezen; zie hieronder.

openstaande vragen:

– Wat is de positie van de vader in casu, en wat kan er worden gedaan om hem weer bij de opvoeding en zorg van zijn zoon B te betrekken. En waarom is dit punt nog niet opgepakt.
– Is er een onterechte belastering van de moeder door de grootouders? Er werd gesproken over dreigen. Kunnen we dat opnieuw op een rijtje zetten? Is het terecht om de kwalifikatie Borderline te gebruiken? En is dat ook nodig?
– Is het ingrijpen van Jeugdzorg gebaseerd op een diagnose van ouderverstotingssyndroom wat hier eerder min of meer werd gesuggereeerd? Is er in deze ook de vervreemde positie van de vader bekeken?
Was dat syndroom, indien aanwezig zorgvuldig en door iemand met kennis van zaken gediagnosticeerd?
En zo ja, was het zo ernstig (3de graad) dat het kind op deze manier bij zijn grootouders moest worden weggehaald?
En zo ja; wat is de deskundigheid van het tehuis waar B verblijft in deze?
– Wat is de positie van jeugdzorg. Is er voldoende geprobeerd om tot ander vormen van begeleiding over te gaan?
Is het optreden van jeugdzorg in vorm vergelijkbaar met dat van de Gestapo? Is het optreden van jeugdzorg legitiem? Is het wettelijk en mensenrechtelijk in verband te brengen met dat van de Gestapo?
Is het gebruik van de term Gestapo een belediging voor Jeugdzorg of een terechte vergelijkende kwalificatie die ons alert maakt op de ernst van de situatie?
– Werkt het optreden van Jeugdzorg wederzijdse agressie en belediging in de hand tussen moeder en grootouders? Vergroot dit het probleem of is het onoverkomelijk?

Inmiddels zijn er weer bijna honderd nieuwe reacties binnengekomen. Er werd me steeds meer duidelijk over het conflict en ging me daar ook wetenschappelijk voor interesseren. Hieruit vloeide voort dat ik aanbood deze case mee te nemen in mijn promotieonderzoek. Na aanvankelijk hoop te hebben gehad dat dit mogelijk zou zijn ben ik tot de slotsom moeten komen dat dit vooralsnog niet op een verantwoorde wetenschappelijke wijze mogelijk is.  Ik ga op deze kwestie niet al te diep in, maar ik zal me uiteraard op de daarvoor gepaste plek verantwoorden.

volkstribunaal

Mijn beeld van de moderne inquisitie

De laatste dagen wil ik voortdurend meer schrijven en tot me nemen dan ik aankan. En daar raak ik een beetje van buiten adem. Vandaar hier even een kleine hyperventilatie. Belangwekkende opmerkingen en notities over de laatste dagen in “onze rechtstaat”.

Ik zie aan de bezoekcijfers van mijn blog meestal het eerst dat er weer wat met Joris Demmink aan de hand is. In de mainstream-media zie of hoor je weinig. Maar internet staat er bol van. Dat leverde de vorige blog op. En dagen van 600 blogbezoekers.

Maandag kwam het officiële rapport van de commissie Samson uit.
Leuk die excuses van jeugdzorg, maar ze hebben wel eerste het hele onderzoek proberen tegen te houden. Een aantal wetenschappers klaagt inmiddels erover dat de meest kritische opmerkingen gewist zijn. Dat gaat dan over die tegenwerking van de landelijke jeugdzorgkoepel. De onderzoekers hebben hun eigen rapport op internet gezet. De onderzoekers, waaronder de eminente professor Ijzendoorn, klagen er ook over dat de commissie Samson niet scherp kijkt naar de structurele oorzaken.

Als wetenschapper zou ik nu het rapport van de commissie Samson en dat hele onderzoeksrapport moeten lezen. Maar echt… even niet. Ik vrees dat zelfs die kritische collega-wetenschappers het nog te licht en simpel zien.

Een beter zicht op de werkelijkheid komt van advocaat Oude Middendorp uit Enschede. Oude Middendorp staat een slachtoffer uit Enschede bij van misbruik in jeugdinstelling Alexandra in Almelo. Er zou sprake zijn van chantage en druk op de ouders. Hee ken ik dat verhaal al niet van jaren geleden van Jan Hop, of was dat een andere instelling. Want er zijn er meer waar het zo gaat.

Wat extra doorsteekjes waren te zien in de verhalen in het Algemeen Dagblad over weer nieuwe aantijgingen tegen Joris Demmink. Zelfs ík kwam op het punt om te denken dat dat gewoonweg niet waar kán zijn. Een justitieambtenaar die een moordenaar het land uitsmokkelt….

Een goede blik op de werkelijkheid kun je ook krijgen als je in de huid van andere ouders kruipt. Neem Judith Leenders en Ron Nienhuis. Uit hun verhaal blijkt heel duidelijk hoe de misstanden in de jeugdzorg verweven zijn met die in de rechterlijke macht. Defacto kan jeugdzorg haar belangen er bij de rechter gewoon doordrukken. Wraken helpt niet want dan wordt je raadsman buiten de rechtbank gehouden. Ook een zaak van Jan Hop trouwens.

Tussen Demmink en die verkrachting op een kamertje in een jeugdzorginstelling zit het verband van bovenstaande verhalen. Ik heb dat nu nog maar een klein stukje uitgelegd. Ik ga daar meer over vertellen. Bij stukje en beetje zal ook dat eens boven water komen. Ik begin te geloven dat dat niet meer is tegen te houden.

Jose van Rijn startte een petitie om de staat te dwingen onderzoek te doen naar de misstanden rond Demmink. Mooi, goed idee, behalve dat je de staat in deze geen onderzoek meer kunt toevertrouwen. Daarvoor is alles al teveel verziekt en doordrongen van machtsmisbruik. Daar moet je dus iets anders voor verzinnen. Daar waren we het ook snel over eens. Nu is ons uitgangspunt om te streven naar een soort Russell-tribunaal.

We kunnen ons, terecht, geen maatschappij voorstellen zonder rechterlijke macht. We zijn er eigenlijk op dezelfde manier van afhankelijk als die banken die ons oplichten. Ze pikken miljarden, maar we kunnen niet buiten ze. Dus dokken maar belastingbetaler. Rechters en andere justitieadepten gaan zich te buiten aan extreem machtsmisbruik, maar ja wat moeten we zonder ze…. Dat was ook een beetje de reactie van Rieke Samson op de kritiek van de wetenschappers. We kunnen niet buiten Jeugdzorg Nederland… zij moeten de veranderingen doorvoeren…..Jaja…

Wat we dus hard nodig hebben is een soort overgangsprogramma. We moeten het zootje integraal aanpakken, maar ondertussen hebben we een maatschappij draaiende te houden. Hoe doe je dat. Er zijn er die ons zijn voorgegaan. Het is cruciaal om hier zicht op te hebben. Sommige sleutelpersonen die in principe aan onze kant staan spreken zich onvoldoende uit omdat ze bang zijn voor de chaos.

Jaren geleden droomde ik al eens van een soort omgekeerde inquisitie op het marktplein van Zutphen waarbij een bij mij en Jan Hop zeer bekende soroptimistenrechter op de brandstapel kwam met behulp van een soort volksgericht. Ach ja zo moet dat natuurlijk niet precies. Maar het geeft de radeloosheid weer als je geen functionerende rechterlijke macht hebt. Een rechterlijke macht die vooral haar eigen broek en rok omhoog houdt. Nu een serieuzere variant dus. Gewoon een net, maar streng en strak tribunaal. Wie wil ons helpen dit uit te werken. Voer de discussie. En teken alvast die petitie dus!!


Chantage Alexandra

Al in 2001 problemen over sex in Alexandra (zie ook website Hop burojeugdzorg.nl contactjournalen Alexandra)
Kritiek wetenschappers op Samson
Dossier rechtersdictatuur met een video over de zaak Leenders/Nienhuis
Teken de petitie
Lees ook het blog van Jose