Cookies

Angst voor het bespreken van angstcultuur

mulder
justitiemedewerker (c)Joep Zander 1995

Twintig jaar geleden ging justitie mij vervolgen voor het doen van aangifte tegen een onderdeel van hun eigen apparaat. Ik kreeg zelfs een straf aan mijn broek, die overigens in tweede aanleg weer werd ingetrokken. Daar wordt je bang van. Maar ik was niet de enige die bang werd. Betrokken agenten waren bang (eigenlijk maken we hetzelfde mee als u) maar vooral een Raadsmedewerker die we als getuige hadden willen oproepen was bang dat hij represailles van zijn justitiebaas zou moeten verwachten als hij zou getuigen in een strafproces. Kortom mij hoef je niets meer te vertellen over de angstcultuur bij justitie.
Nu heeft de top van justitie bedacht dat alles maar eens een keer bespreekbaar moet worden gemaakt. Jaja haha reageerde ik zelf al eerder. Maar nu constateert ook de ‘ondernemingsraad’ van Justitie dat medewerkers zelfs bang zijn om te praten over angstculuur. Dat is precies wat ik al dacht. Angstcultuur hoor je niet te onderzoeken je hoort er een einde aan te maken door radicaal te breken met alle machtsmisbruik en te excuseren voor historische gevallen van machtsmisbruik met Demmink aan top.
Angstcultuur op een departement als Justitie en Veiligheid creëert uiteraard onveiligheid en onrecht naar de burgers. Angst wordt doorgegeven aan de mensen die van je afhankelijk zijn en die geven het weer verder door. Het is een kankergezwel in de samenleving waar we ook, net als in een echt kankergezwel, onze levensstromen aan opofferen. En dat is per saldo waar het om gaat. Justitie en Veiligheid is geheel het omgekeerde geworden dan wat de naam doet vermoeden. En helaas moeten we de zogenaamd onafhankelijke rechters rekenen tot dat gezwel.
PS: En beste lezer, hoe staat het met uw angst voor het lezen over angst voor het bespreken van angst?
PS 2. Ik maak tegenwoordig vaak een Engelse samenvatting van mijn blog. Die is vaak terug te vinden in de RSS-feed. Daarin noemde ik het ministerie ‘Department of safety and Justice’ Maar safe is wel het laaste waarmee de staat van het ministerie kan worden aangeduid. Dus maar weer security (Goed beveiligd tegen de buitenwereld)

Van Brexit naar Civilexit

De Britten willen uit de EU. Volgens mij wordt die keuze gedragen door een wil van de burger om weer greep te krijgen op de macht. Dat zijn ook de sentimenten in Nederland. Maar zal  een Brexit of een Nexit daartoe voldoende zijn? Ook zonder Europa leven we in een land waar de democratische controle schijn is en het justitiële apparaat en de rechterlijke macht de touwtjes, feitelijk zonder checks and balances, in handen heeft. De burger heeft vooral nog maar zijn mond te houden en mag voor de vorm af en toe stemmen. Parlementariërs zijn bang om echt in te grijpen. Slechts een enkeling durft nog zijn mond open te trekken als het om échte wantoestanden gaat. De manier waarop de rechterlijke macht ons stelselmatig en samenspannig voorliegt dat ze openbare uitspraken doen (in minstens 40 % van de gevallen niet dus), de manier waarop ze de wet als wc-papier gebruiken en de controle op hun handelen onmogelijk maken. Het voortdurende geknoei van de justitietop. Kamerleden houden hun mond, want de macht van de justitiële armen bereikt hen ook, terwijl de rechterlijke macht voortdurend de grenzen van de scheiding der machten overtreedt door de wet voor te schrijven. Maar het gaat natuurlijk tevens om grote multinationals die ons tot machteloze afhankelijke jaknikkers maken. Of het nu gaat om Monsanto/Bayer of om Facebook.

illegaal verklaard
zie gele markering, ik voel me een outlaw

Kortom de wens van een Nexit is de wens van een Civilexit. Zelf maakte ik al 20 jaar geleden die stap, voor zover me dat lukte. In feite, beweerde ik toen, ben ik door de rechterlijke macht van mijn burgerschap  ontdaan. En ik koos er toen voor om dat ook zo naar buiten te brengen. Ik ben geen burger meer. Waar ik nog méé doe heeft dat voortdurend iets dubbels. Mijn eigen Civilexit voedt mijn enthousiaste sentiment over de Brexit. Ik ben er van overtuigd dat heel veel buitengesloten vaders, maar bijvoorbeeld ook jeugdzorgslachtoffers, diep van binnen die Civilexit voelen, ook al betalen ze nog braaf belasting.
 

Op weg naar een Civilexit dus, we nemen de zaak zelf wel in handen. En het kan ook niet anders. Maar dat mag niet alleen een kwestie zijn van nationalisme. Als democratisch burger rest ons per saldo nog maar één plicht, zie de touwtjes, grijp de touwtjes.
Cicilexit, civil disobedience, remain civilian

Stuurloos met van der Steur

(bijgewerkt, aangevuld 27-3)
‘Dat weten wij ook wel, dat er misstanden zijn bij justitie, maar u kunt toch niet verwachten dat wij daar wat aan gaan doen?” zei een politieagent tegen mij en arresteerde mij vervolgens voor een poging er wel iets aan te doen namelijk aangifte doen.
‘U heeft wel gelijk, maar er komt binnenkort weer een reorganisatie op Justitie en ik moet ook aan mijn eigen kinderen denken’ zei de ambtenaar en per saldo werd hij ontslagen en kreeg míjn kind de zak.
Een paar persoonlijke belevenissen van mij met Justitie. En dan heb ik het nog niet over de meer fundamentele aanvaringen die ik samen met anderen als Jan Hop had over de openbaarheid van uitspraken, het liegen in rapporten, corrupte wetenschapsbeoefening in opdracht van justitie, manipuleren van de pers en nog zo het een en ander.
Zou aan deze bende eindelijk een einde komen nu na het aftreden van Teeven, Opstelten en Cloo? Nee het wordt nog even erger, van der Steur zal ook nog weg moeten, maar ik begin te geloven dat dat ook gaat gebeuren, de bal rolt en krijgt massa. Bij justitie zal de onderste steen boven moeten komen ook al vindt oud-Secretaris Generaal Borghouts dat dat te gevaarlijk is. Borghouts denkt dat dan het hele apparaat instort. Ja dat krijg je er misschien van als je te laat de bezem erdoor haalt. Maar daarom maar zo door gaan kan niet.
Kijkt u naar deze uitspraak in onderstaande onthutsende en  uitstekende montage van JDTV over de jarenlang smeulende jusititepuinhopen.

De waanzin in het familierecht is in nog zwaar onderbelicht, maar de geldklopperij van het familierechtsbedrijf,; advocaten, rechters, mediators, angehauchte organisaties die preferent met zo’n overheid aan tafel willen; het zal instorten. Althans; hoop doet leven.
Als het niet wordt aangepakt zitten we definitief in een ingenieuze Orwelliaanse dictatuur gevangen. Een werkelijk subliem stukje Orwelliaanse dubbeldunk zien we nu al bij Steur. Kijk hier.. Als er een is die wegkijkt dan is dat is de minster van Justitie en V als het gaat om het sekstoerisme van haar voormalige ambtenaar Joris Demmink. Kotsmisselijk wordt ik daarvan. Sorry, maar ik voelde echt even mijn maaginhoud naar boven kruipen.
En wat doe ik zelf, behalve dit schrijven. Ik wijs even op mijn actieverleden, dat ik niet als veel andere voormalige vaderactivisten verwerp, maar waar ik trots op ben. Maar even kan ik niet, is de knel te groot. Maar ik prijs me gelukkig dat ik nooit zo wanhopig ben geweest dat ik me zoals andere vaders aan geweld heb overgegeven. Dat geweld was overigens vaak zelfdestructief zoals in vele familiedrama’s en de zelfontbranding van vaders als NN* (geanonimiseerd op verzoek) in Almelo. Ja wie weet het nog.

mijn persoonlijke vadergeschiedenisdossier (in opbouw; alleen voor de liefhebbers); geschiedenis van de vaderbeweging We zullen niet vergeten.
mijn interview met exminister van juistitie en veiligheid

Pedo

stop kindermisbruik

De verdachte in de grote Amsterdamse ontuchtzaak is een donkerblonde een donkerogige, een  homo, een Let, een man. Gooi eruit wat niet relevant is en streep door wat geen beoordelingskriterium mag zijn.

Eerst dacht ik nog erover om er hier uitvoerig bij stil te staan dat er meer mannelijke pedoseksuelen zijn dan vrouwelijke. Maar ontdekte ik wat afkeer van dit soort gecijfer toen ik dat voor de andere kenmerken wilde uitzoeken.

Er resten een aantal eenvoudige opmerkingen. Het lijkt me dat de hoofdoorzaak gezocht moet worden bij de combinatie van slechte kwaliteitsbeheersing en commerciële verlokkingen. Geld verdienen aan kinderen door ze in slechte crèches in te vangen en er eigenlijk alleen naar om te kijken voorzover het niet anders kan; als de GGD op de stoep staat, en dan nog niet eens. Louis Tavecchio wees er al jaren op dat er iets mis was.

Pedoseksualiteit zit ingebouwd in veel van de organisaties die in Nederland te maken hebben met jeugdverzorging en jeugdbescherming.  Kinderbeschermers, justitiebeambten hebben een eindeloze macht. Als er ergens te makkelijk misbruik kan plaatsvinden dan is het daar. Als er ergens moeilijk wat boven water kan worden getild is het daar. Als er iets frustrerend werkt op de aanpak is het wel de boter op het hoofd van de mensen die het moeten aanpakken. In dit verband moet er bijvoorbeeld  nog steeds een keer goed gekeken worden naar de kwestie Joris Demmink; de justitiesecretarisgeneraal die al jaren geleden volgens de NOS toe heeft gegeven dat hij niet zo erg op leeftijd lette bij zijn homoseksuele contacten. En waar nog steeds veel onder tafel lijkt te liggen.

Het lijkt me passend weer eens af te sluiten met mijn favoriete songwriter Joop Visser ( uit het lied “Het uiterlijk”)

Laatst dacht ik nog “ha een kinderrechter”
Bleek ’t een pedofiel te zijn
En laatst dacht ik “he een pedofiel”
Was ’t gewoon een kinderrechter

Of nee toch nog een afsluiter.  Stop stop stop seksueel ( en overigens ook ander) misbruik van kinderen. Nog een keer een filmpje waar ik al eerder aandacht voor vroeg en dat er alles mee te maken heeft. [youtube=http://www.youtube.com/watch?v=RBbmVzd9-cU]

gereformeerd ongelijk

Het gelijkheidsprincipe is ons wat waard. Zelfs de godsdienstvrijheid kan er niet tegenop. Dat bleek deze week in de uitspraak over het passieve kiesrecht van vrouwen in de SGP. Met passief kiesrecht kun je de facto erg actief zijn, het gaat hier om een taalkundige aanduiding. Het “worden verkozen” is een passieve bewoording.

Zoals hier wel eens meer opgemerkt is er echter iets bijzonder ongelijks aan de toepassing van het gelijkheidsprincipe. Het passieve recht om vader genoemd te mogen worden bijvoorbeeld is in hoge mate wettelijk afhankelijk van de toestemming van de moeder. Het actieve recht om vaderschap uit te mogen oefenen is er nog een stuk beroerder aan toe. De facto moet je in deze maatschappij maar aantonen dat je een toegevoegde waarde hebt anders vergt het “belang van het kind” dat je als vader oprot. Deze invulling van het begrip belang van het kind is niet alleen van geen enkel nut voor kinderen, maar is ook een principieel ongelijkwaardige. Als moeder hoef je defacto namelijk nooit iets aan te tonen.

Conclusie? Moederschapsideologie heeft in deze de ontwikkelde landen een hogere status dan godsdienst, ergo staat boven de wet. Gelijke behandeling hoeft niet in het licht van moederschap. En die conclusie reikt zowel naar de uitvoering van wetenschappelijk onderzoek (denk aan het beruchte onderzoek van Tamar Fischer in 2004) als naar het praktische functioneren van de justitiële instanties. Het woord “ontwikkeld” hierboven slaat dan ook niet op enige morele status maar is eerder in verband te brengen met het woord ontwikkeld in de zin: Hij heeft een ernstige ziekte ontwikkeld. En een ontwikkelingsland is dan dus een land waar die ziekte nog ontwikkeld moet worden. En ontwikkelingshulp is dan de hulp die ik nodig heb om van een en ander weer te bekomen.

zie ook dossier emancipatie
Ook Ger Groot veegt, overigens deze keer om andere redenen, de vloer aan met deze actie van het Clara Wichmaninstituut
De juridische toelichtingen van de Hoge Raad

De dubbele bodem van de dubbele moraal

engel met een verbrande vleugel

De sfeer waar in je proeft dat mensen wat anders doen dan ze pretenderen hoog te houden. Priesters en andere vertrouwensfiguren, die kinderen misbruiken, slaan. Niet alleen dat soort daden van fysiek misbruik zelf, maar de sfeer en houding dat het er natúúrlijk helemaal niet om ging om te doen wat je zegt. Dat je maar een slemiel bent als je dat wel probeert. Dat is de onderliggende kloe van deze viezigheid.

Die meester die door de juf in de tweede klas als het dreigbeeld werd voorgehouden, want wee je gebeente werd je met zijn rietje op je blote kont geslagen in het schoonmaakhok van de school. Dat hok was een duister kamertje naast het heilighartbeeld. Een keer moest ik mee. Ik geloof dat er mij toen niets gebeurd is. Maar het beeld zit er goed in. En voordat dit een erg manonvriendelijk stukje dreigt te worden wijs ik er nog maar eens op dat de voor mij meest vertrouwde persoon de juf van klas 2 was. Juist díe leverde mij uit aan een sadist.

Erg pregnant werd die dubbele moraal bij de verkennerij (scouting) waar je ook nog een belofte moest afleggen op een moraal die als dubbele moraal bedoeld was. Zelf richtte ik toen maar een eigen klub op die daardoor wel wat rigide was in de uitvoering van de regels. Dat krijg je dan.

Ooit werkte ik als groepsopvoeder in een internaat waar ik de bedompte sfeer van de dubbele moraal voelde rondzweven. Waar kinderen volgens een structuurmodel werden opgevoed, dus vrij autoritair, door een instituut dat de regeltjes helemaal niet zo nauw neemt. Uiteraard liepen die jongens in die groep voortdurend weg. En zelf ben ik daar ook snel weer weggegaan. Toen een jaar of tien geleden allerlei verhalen de ronde gingen over seksueel misbruik door paters in tehuizen moest ik vaak aan dat internaat denken, waar ik maar een klein half jaar had gewerkt. Zou…… Ik praatte er met een vroegere collega over, die ik in Deventer nog wel eens tegenkom. Of hij wel ooit iets had gemerkt. Er waren toch jongetjes die op vrij vreemde momenten bij de pater-directeur moesten komen. Hij kon er niets van bevestigen. Dus het bleef bij een vage indruk.
Vandaag lees ik in de NRC dat er uit die periode bij het Wezeveld in Twello wél een melding is van misbruik.

De dubbele moraal heeft echter ook nog een dubbele bodem. Nu zijn geestelijken bloot komen liggen. Die geestelijken fungeerden vaak als kinderbeschermers. In die hoek zullen we nog veel verder moeten zoeken. Niet alleen seksuéél misbruik door kinderbeschermers, maar allerhande kindermishandeling door kinderbeschermers en andere justitiebonzen. De ergste dingen komen niet het eerst, maar het laatst, aan het licht. Goed dat we nu die paters flink aanpakken, maar daar moet het niet bij blijven. Nog steeds willen we niet echt zien wat er in het hier en nu nog steeds gebeurt. Door de mensen die, misschien nog wel meer dan religieuzen pretenderen de moraal hoog te hebben, maar in feite de broek laag laten zakken.

Je kunt proberen daar aangifte van te doen. Maar niemand zal het interesseren. Net zo min als het dertig jaar geleden iemand had geïnteresseerd als je aangifte had gedaan van alles, dat nu wel ineens de vraag oproept waarom toen niemand aangifte deed. Als geen ander weet ik uit ervaring dat aangifte in dit soort gevallen leidt tot vervolging van degene die aangifte doet.

Wij worden gedwongen loyaal te zijn aan idioten die geen vertrouwen en zeker geen loyaliteit waard zijn.

Dit blog zou iets met vaderschap te maken moeten hebben? Pater omnipotentum? Eigenlijk het tegenovergestelde van vaderschap dat juist een duiding zou moeten zijn van gezag. En gezag is juist gebaseerd op een samenstel van integriteit en overtuigingskracht.

persoonlijk en politiek verhaal van Peter Tromp
misbruikkaart van NRC
poging tot aangifte, leidend tot vervolging van de aangever
later toegevoegd: dit was vlak voordat ik daar kwam werken

alternatief

Vandaag is de opmaak van het boek VerPASseerd Ouderschap begonnen. Zo heet nu het boek met de werktitel Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. De laatste twee woorden zijn trouwens behouden in de ondertitel. Het is een heel loslaatproces. Tot het laatst als alles al eigenlijk af is ga je toch nog weer verbeteringen aanbrengen.

En juist die laatste paar verbeteringen lijken altijd nog noodzakelijker dan elke verbetering daarvoor. En toch gaat het om een oneindig proces dat je ergens moet beëindigen. Je kunt niet bezig blijven.

Mijn laatste verbeteringen waren wat relativeringen in ernstige opmerkingen over ouderschap in de jaren zeventig. In die tijd kwam de alternatieve hulpverlening van de grond. Het kreeg namen als JAC, Release en niet te vergeten de Soosjale Joenit in Den Haag. Bij de laatste kwam ik in die tijd zelf nogal eens binnenlopen. Men was daar altijd erg staat “ondermijnend” bezig. Zo kan ik me nog iets vaags herinneren van iemand die ernstige misstanden had ontdekt bij Justitie en dat wel even boven water ging tillen. Nooit meer iets van gehoord dus. Tegenwoordig blijft Justitie nog steeds ver onder water, tenzij u mijn weblog leest natuurlijk.

Eigenlijk zou je dus verwachten dat ik me nog steeds goed kan vinden in het werk dat toen bij die clubs werd verricht. Maar nu de andere kant. Men hield zich daar bezig met jongerenhulpverlening. Dit was ook maatschappijkritisch. Maar vooral ook ouderkritisch om niet te zeggen ouderondermijnend.

En die maatschappelijke kritiek? Ach, zoals u weet is de alternatieve hulpverleningsgeneratie uiteindelijk lekker ingekaderd in de genormeerde hulpverlening. Een ding zijn ze echter niet kwijtgeraakt; het afserveren van ouders. En dat afserveren is nu juist de kern geworden van die extreme staatsinmenging in het privéleven waar we nu mee te maken hebben, en die voor ouders en kinderen niets goeds oplevert.

Nou lijkt het me een mooie opgave voor u om uit te zoeken of ik het nu beter heb uitgelegd dan in mijn boek, andersom, of dat het elkaar aanvult.

Daartoe hebt u nu nog steeds de unieke mogelijkheid dat boek met een voorintekenkorting en zonder verzendkosten aan te schaffen. En die voorintekenprijs hebben we zelfs net nog iets verlaagd tot 12 euro. Dit vanwege het feit dat er wat minder afbeeldingen in verwerkt zijn dan eerst in de planning zat en ik graag van het begin af aan flinke voorraadbeheersing wens te doen. Overigens is het aantal pagina´s flink uitgebreid. Dus over informatie niets te klagen. Als u drie boeken tegelijk aanschaft krijgt u nog meer korting. U mag daarvoor ook andere boeken van Rela nemen. Maar let op deze aanbieding geldt tot aan de presentatie van het boek, waarvan overigens de datum nog niet bekend is.

meer informatie over het (bestellen van) boek Verpasseerd Ouderschap. over loyaliteitsmisbruik en ouderverstotingssyndroom

ontweting

Een brij aan statistische gegevens in een als exploratief bedoeld onderzoek verhullen dat er eigenlijk niets te zeggen valt. Sorry dat ik zo moeilijk met de deur uw pc binnenval. Ik was vanmiddag bezig aan wat leeswerk voor de laatste loodjes voor het boek Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom.

Onderzoek rond scheiding van kinderen van hun ouders deugt heel vaak niet. Er is geen bekommernis over de non-respons; als er weinig mensen antwoorden geven is het toch al gauw conclusies trekken geblazen. Als ook de Utrechtse socioloog Ed Spruijt bij het onderzoek is betrokken wil het helemaal nogal eens fout uitpakken. Deze “wetenschapper” “onderzoekt” namelijk in opdracht van justitie en kinderbesch….ing op zo’n manier dat we vooral het vertrouwen in dit soort instituten blijven behouden. Ik heb dat uitvoerig beargumenteerd uitgelegd in mijn vorige boeken Moeder-Kind-Vader en Gemist Vaderschap. U kunt het daar teruglezen of indien u goed Engels leest de link hieronder volgen.
Nu gaat het om de masterthese  van een leerlinge van Spruijt;  Esma Kaplan. Eigenlijk beweert ze dat PAS (ouderverstotingssyndroom) veel voorkomt in Nederland, maar tegelijkertijd kan het volgens haar niet gecorreleerd worden aan conflicten na de scheiding. Rara hoe kan dat. Ik zal het u gelijk maar vertellen; dat kan in principe niet.

Ik zal hier niet uitgebreid in kunnen gaan op het geknoei met zogenaamd wetenschappelijk onderzoek. U zult dus denk ik het volgende boek moeten lezen waarin een keur van wetenschappers en juristen het nodige uit de doeken doen over het ouderverstotingssyndroom. Zonder Spruijt dat wel. Maar dat is voor hem niet erg; kan hij weer een gesubsidieerd boekje uitgeven of andere gesubsidieerde media voorzien van verkapte overheidsvoorlichting.
Ik schaam me bijna dat ik op de Utrechtse Universiteit heb gestudeerd.

De in het engels gepubliceerde versie van mijn aanklacht over de Nederlandse scheidingswetenschappers
De genoemde boeken op de site van Relapublishing
De thesis van Kaplan