Cookies

gone with child

still uit de klassieker “Gone with the wind”

Voor de nieuwsbrief Ouderverstoting las ik vandaag een verslag van een lezing van mevrouw Kim Bastaits. Daarin werden de opvoedingsprestaties van vaders geschetst als iets geheel nieuws. Alsof vaders voor de feministische golven nooit iets aan opvoeding deden. Aangezien ik niet bij de lezing aanwezig was weet ik niet helemaal zeker of ze het ook zo bedoelde. We hebben uiteindelijk het verslag een iets neutraler tintje trachten te geven.

Toen ik dezelfde dag s’avonds met het bekijken van de film “Gone with the wind” een belangrijk stuk culturele bagage aan het inhalen was, stuitte ik daar ook op de scene waarin de twee hoofdpersonen ruziën om hun kind. Een stukje ouderverstotingssyndroom avant la lettre. Beide hoofdpersonen komen er in de film aanvankelijk niet al te best van af. Ook waar het om hun kind gaat lijkt de strijd aanvankelijk hoog op te laaien. Na hierboven getoonde scene gaat de vader er met het kind vandoor. Maar gelukkig niet voor al te lang.

Ik schreef al eerder een blogje over de geschiedenis van ouderverstoting. In een commentaar daarbij verwees ik nog naar een andere website met veel heel oude gevallen van ouderverstotingssyndroom.

historische gevallen van ouderverstoting
vorige blog over geschiedenis
Over vaders en film