Cookies

Stanford prison en de bedrijfstak familierecht

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Ol1KB-_rIgA]

Aardige studenten die meededen aan een sociaal psychologisch experiment werden sadistische bewakers, gevangenen gingen elkaar dwarszitten terwijl de leiding zogenaamd schuldloos buiten schot bleef. Dat is in het kort het Stanford Prison experiment dat gevaarlijk real-life werd. Het verhaal is onlangs in een heel dik boek ook in het Nederlands verschenen.

Het verhaal bevestigt mijn gedachten over de verantwoordelijkheid van rechters wetenschappers en kinderbeschermers en aanverwante zogenaamd nette mensen die vaders en moeders aanzetten tot een sadistische strijd tegen de andere ouder. Het is niet zo dat de moeders het schuld zijn. Of de vaders. Natuurlijk houden ze hun verantwoordelijkheid.

Afin ik heb het boek nog niet uit en wil nu eens het verhaal kort houden. Wie leest het boek met mij uit of bekijkt het verhaal goed op internet? Dan wil ik hier ter plekke een virtuele leesclub starten. De meest concrete vraag is; Vergelijk de methoden die in het experiment voorkomen met real-life procedures en handelwijzes in het familierecht. Als het een beetje meezit wil ik daar ook een wiki voor open gaan stellen.

Ik wil wel een aantal mensen erop wijzen dat ik van plan ben hier een serieuze en gerichte discussie te beginnen. Dus eerst inlezen en kijken en dan denken en dan reageren. Met argumenten en voorbeelden. Bijdrages die hieraan niet voldoen worden verplaatst naar een speciale dumppagina of een meer gepaste pagina.

Zegt dit voort!!

Een goede uitleg met veel visueel materiaal
Iets anders is het prisoners dilemma. maar in dit verband ook niet oninteressant in dit artikel van Peter Prinsen

Dag van Spruijt

Je kunt het de dag van de scheiding noemen natuurlijk, maar het lijkt meer op de dag van Ed Spruijt, zelfbenoemd die zich profileert als scheidingsdeskundige . Hij profileert,  net zoals op veel andere dagen in het jaar, vooral de scheiding der denkbeelden en hun geesten. In Spits kon ik vandaag lezen dat ie vindt dat niet zozeer gelijkwaardig ouderschap als wel een kindwaardige scheiding moet worden gepropageerd. Hier brengt hij een volstrekt onnodige scheiding aan. En niet alleen onnodig, deze debatingtruuk verheelt dat onder het mom van Spruijts soort kindwaardigheid kinderen al jarenlang de dupe zijn en een fatsoenlijk beleid voor kinderen  niet van de grond komt.

Maar Spruijt is toch een wetenschapper? hoor ik u roepen. Ja helaas durft hij zich als zodanig te profileren. Aan zijn wetenschappelijkheid kleven echter wel wat macabere puntjes. Omdat hij zijn onderzoek meer dan eens betaald wordt door de Raad voor de Kinderbescherming propageert hij vooral wat ze daar willen horen. En daar kneutert past hij dan wel een quasi wetenschappelijk verhaal bij, zonder dan weer erbij te vertellen door wie hij wordt betaald. Een doodzonde in de wetenschap. In feite is gelijkwaardig ouderschap, zo blijkt uit onderzoek een van de beste dingen die een kind kan overkomen, zeker na scheiding. Daar zijn ook erg veel onderzoeken naar gedaan.

Geen gelijkwaardigheid na scheiding betekent strijd over wie de”beste” ouder is. Met als saldo-resultaat helaas dat meestal de slechtste ouder, die het niet kon laten tegen de andere ouder te strijden haar (zijn) zin krijgt. Walgelijk, en volstrekt in strijd met de wijsheid van Salomon. Maar het verdíént lekker, al die scheidingen. Voor advocaten, rechters, kinderbeschermers en jeugdzorgers. Waarvan er dan ook steeds meer moeten komen. Een nog steeds groeiende moloch die kindertjes eet. Een moloch die haar bestaansrecht mede lijkt te willen ontlenen aan de uitspraken van Spruijt.

Overigens betekent gelijkwaardigheid niet de facto 50-50 verdeling maar rechtens 50-50-verdeling. Ik leg het nog maar eens uit. Een wettelijk recht op een fifty-fifty, zoals in België in theorie bestaat geeft juist ouders de ruimte om zonder angst voor verlies van de hoofdmacht een passende afspraak en tijdsverdeling te maken. En die kan ook best 70-30 zijn, maar niet 100-0.

voetnoot: Ik heb in deze blog  op 23-9 een paar kleine aanpassingen gedaan. Weliswaar is een blog geen wetenschappelijk artikel, het past meer in de normen voor een column, maar het komt nu wel in een wetenschappelijke discussie terecht. Ik vond het verstandig om er dan toch nog maar een paar nuances in te brengen. Ook mét nuances is het al erg genoeg overigens, of misschien wel erger. De oude passages zijn doorgehaald. Nieuwe passages zijn vet gezet. Overigens had ik me in mijn reacties al wat genuanceerder uitgedrukt (zie hieronder) en ook de verwijzingen wijzen naar goed onderbouwde nuchtere artikelen.

Meer over Spruijt
Meer over gelijkwaardig ouderschap
De mogelijke betekenissen van het begrip gelijkwaardig ouderschap
Mijn andere blogs over Spruijt