Cookies

Tag: kinderbescherming

Geplaatst op

we doen zo ons best

Liesbeth Groenhuijsen
Liesbeth Groenhuijsen tijdens een betoog van mij

Jeugdzorgers en kinderbeschermers (what is in a name?) doen volgens eigen zeggen alle mogelijke moeite om kinderen met Ouderverstotingssyndroom naar de verstoten ouder te sturen. Zeggen ze. Sommige althans.

Ik zie het al voor me zo’n kinderbeschermer zoals mevrouw Liesbeth Groenhuijsen  (zie hiernaast) die gaat uitleggen aan een kind dat het echt wel heel erg perse naar hun vader moet.  Ik zie het niet alleen voor me,  ik kwam haar pas nog tegen op een congres van de NIP (psychologenvereniging) waar we allebei een workshop verzorgden.

Zo’n kind ( het gaat in dat geval vaak om puber die zich wat minder makkelijk laten moven) weet natuurlijk al lang dat dat soort mevrouwen of ze nu rechter of hulpverlener zijn ook zijn overgeleverd aan een wispelturig familierechtsysteem waar geen peil op valt te trekken, laat staan de garantie uit te halen dat ze dan ook bij haar vader mag blijven komen. Dit systeem biedt geen zekerheid en geen veiligheid voor kinderen in deze situatie. Ook Mevrouw Groenhuijsen zelf is wat dat betreft niet echt betrouwbaar ( zie mijn recensie over een van haar boeken).

Een tijd geleden kon ik Mevrouw Groenhuijsen op de tv nog horen vertellen dat als een moeder maar een foto van de vader op hangt ze blijkbaar een positieve attitude naar die vader heeft.  Inmiddels is het punt geland dat dat nog lang niet alles zegt. Het gaat ook om een diepe overtuiging dat beide ouders van belang zijn.

Wat nog niet geland is is het punt dat je zelf als hulpverlener ook die overtuiging moet hebben. Anders werkt het nooit.

In mijn workshop op dat congres bleken veel mensen rond te lopen die praktische handvaten hadden gemist. Bijvoorbeeld hoe je kinderen uit die verwrongen loyaliteitskeuze kunt trekken.

Dat een kind gedwongen moet worden om naar beide ouders te gaan vonden ze een twijfelachtige aanpak. Hun twijfel maakt het twijfelachtig vrees ik.

We doen zo ons best om tegen onszelf te vechten; dat is het beste wat ik er van zou kunnen maken.  Maar zelfs dat niet vrees ik. De negatieve kwalificaties blijven inmiddels dusdanig de raadsrapporten vulllen dat je je kunt afvragen of inmiddels niet de zogenaamde hulpverleners de primaire programmeurs van ouderverstotingssyndroom zijn.

Over het boek (Dees, een vader en een viool) van Liesbeth Groenhuijsen

klachtuispraken over Mevr. Groenhuijsen: http://www.tuchtcollege-gezondheidszorg.nl/images/2008h117.dh.pdf en http://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2012/YG1785

Geplaatst op

ontweting 2

Soms wil ik wel eens stiekem dat ik níets weet. Het is wat oneerbiedig naar de Schepper die me met een goed verstand heeft toegerust. Niét weten spaart een hoop ergernis. Daarmee benader ik alsnog de essentie van mijn vorige ontwetingsblog.
Het is niet alleen het feit dat sommige docenten en hun masterstudenten op de Utrechtse universiteit door hun onwetendheid en onwelwillendheid, onkunde en desinformatie in het rond strooien. Zeker dat gebéurt, en wel met subsidie van de overheid. Veel fundamenteler is dat mensen als ondergetekende, die het wel eens doorzien, er geen zín meer in hebben dat te doorzien. Je wordt toch niet serieus genomen en je hebt er alleen maar last en ergernis van. Ik begrijp dan ook de mensen die sommige delen uit mijn boeken overslaan omdat ze het te erg vinden. Ga maar lekker slapen!

Nu na de UU-thesis van Kaplan ook de eerdere studie van haar docent Spruijt over PAS even goed doorgenomen. Ik kan het niet laten. Van Ed Spruijt mag je PAS niet met syndroom vertalen ondanks de letterlijke aanwezigheid van “syndrome” in de laatste letter van PAS.
Ik constateer dat Spruijt valentie (de mate van ernst) en prevalentie (het voorkomen van) van PAS op een of andere manier op één hoop gooit. Ik zie dat bijna alles wat ik aan kritiek op Esma Kaplan hieronder heb gemeld eigenlijk rechtstreeks van haar leermeester afkomstig is. Dus nogmaals, neem het haar niet kwalijk, zij heeft het gewoon verkeerd geleerd.

Ik vind het ernstig dat de Raad voor de Kinderbe…..ing Spruijt nog steeds serieus neemt. Nee ergo. Dat Spruijt de enige is die door de Raad serieus wordt genomen. Ook dat zal ik allemaal nog verder uitleggen in dat nieuwe boek.

Nieuw boek (misschien, verrassing) toch nog met een andere titel?
dossier wetenschap en vaderschap

Geplaatst op

Duyven onder dak uit

Ik heb samen met het comité stop omgangsonrecht een keer het gebouw van de kinderbescherming directie Oost bezet. Daar heb ik nooit iets aan verheimelijkt, ik kwam er zelfs mee in het NOS-journaal. Heel veel verschilde het niet met inbraak. We braken niet in, maar het hing wel een beetje tegen lokaalvredebreuk aan. Ik ben nu wel ineens bang nooit meer kamerlid te mogen worden-niet dat ik ambitie heb overigens-. Namen van ambtenaren heb ik ook wel eens (zonder adressen) op mijn site gepubliceerd (joepzander.nl). Ik heb nooit geroepen dat je ze moet bedreigen, en dat meen ik ook. Ik ben een keer flink van leer getrokken tegen een medeactivist die tegen een kinderbeschermingmedewerker begon te roepen; “we zullen jouw kinderen eens bij je weg halen”. Maar ja Wijnand Duyvendak heeft ook nooit gezegd dat je ambtenaren moet bedreigen. Ik zit er dan ook niet mee om nog een extra duit in het zakje te doen. Er moet méér ingebroken worden in overheidsgebouwen om de informatie waar de burger recht op heeft boven water te halen.

En waarom? wel. In de tijd van Wijnands inbraken kon je nog wel eens wat loskrijgen van een ambtenaar, je kon ze ook nog gewoon bellen en dan kreeg je nog wel eens ongewone dingen te horen, zoals “nou mijnheer Zander, u bent dan uw kind kwijt; ik kan geen brood voor mijn kinderen verdienen als ik u gelijk zou geven”. Tegenwoordig wordt je onder alle omstandigheden omgeleid via voorlichters die per definitie niets zeggen. Zo ben ik weken bezig geweest voorlichters met vragen naar ambtenaren te sturen zonder dat daar enig antwoord uitkwam. Bijvoorbeeld over de vraag waarom de cijfers over kindermishandeling tegenwoordig niet meer worden uitgesplitst naar sekse.
Je kunt wel elke keer proberen daar procedures over te voeren, maar daar breek je dat wansysteem niet mee open.
Onlangs hoorde ik nog van kamerlid Jan de Wit, dat zelfs hij geen informatie meer rechtstreeks van ambtenaren krijgt. Desalniettemin bleef steun van hem voor Wijnand uit.

Zo worden al die kamerleden braaf gehouden. Als je niet netjes op hok blijft vlieg je eruit. Duif onder het dak uit, Duyvendak onderuit, mede dank zij hemzelf, braaf afgenokt. You look sensational. Met dank ook aan die slijmjurk die de groenlinksen aanvoert.

mijn eigen site, met veel namen van ambtenaren
de acties tegen de kinderbescherming Oost

Geplaatst op

ouderverstotingssyndroom

vervreemdDe Spaanse associatie van psychologen heeft het ouderverstotingssyndroom erkend als een afwijking die dient te worden uitgebannen. Al eerder waren er geluiden uit Spanje dat rechters het syndroom erkenden. In Nederland zijn er ook rechters die het syndroom noemen in hun vonnissen.

In 1999 schreven we onder mijn redactie het eerste Nederlandstalige boek over het ouderverstotingssyndroom. Inmiddels werken we aan een ( zeer uitgebreide) herdruk van dit uitverkochte Ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context.

Het is tekenend voor de Nederlandse situatie dat we hier hard op moeten roeien tegen veel weerstand. Dat het onmogelijk lijkt het boek bij een grote uitgever te plaatsen. Deze geven liever zwaar door de overheid gesubsidieerde boeken uit. Ondanks de pogingen een reëel bestaand verschijnsel (ik citeer weer de Spaanse psychologen) te marginaliseren blijven we ook in Nederland aan de weg timmeren, al is het tegen de klippen op. Ok nog een positief geluid; de Nederlandse raad voor de Kinderbescherming heeft voor al haar vestigingen reeds een exemplaar van het toekomstige boek besteld. Het kost ze minder dan de subsidiëring van Dhr. Spruijt, die een paar jaar geleden een poging deed om het probleem ouderverstoting te marginaliseren.

Spaanse psychologen over ouderverstotingssyndroom
dossier ouderverstotingssyndroom

Geplaatst op

in memoriam

actie Kinderbescherming AssenVaders gaan dood. Ook dwaze vaders. Juist dwaze vaders. Als je een scheiding achter de rug hebt, zeker als je daarna je kinderen geen contact met je mogen hebben, leef je korter. Dit wordt er niet minder om als de staat zich daar met valselijke beschuldigingen in mengt. Wonderlijk eigenlijk dat er nog geen verzekering is die gescheiden vaders een betere lijfrente-uitkering geeft omdat ze net als rokers een kortere levensverwachting hebben.

Vaderactivist Gerben Roorije is overleden. Naast Fathers4Justice een van de meest beeldende vaderactivisten. Dat heeft hij te danken aan de blok-aan-het-been-prijs en de inpakactie van de kinderbescherming Assen. De strijd tegen de instituten; rechtbank, kinderbescherming, zorginstellingen was het enige dat hem overbleef nadat hij op valse gronden van het contact met zijn kiinderen verstoken bleef. Gelukkig zag hij zijn dochter weer kort voor zijn dood.

Hij was een voorbeeld in doorzetting en verbeelding aan de macht.

de acties van Gerben in Assen
condoleanceregister

Geplaatst op

De rechtbank Zutphen wil haar kritikaster kwijt


Jan Hop bestrijdt met een grote hoeveelheid procedures, namens gedupeerden, het machtsmisbruik van de monopoliebedrijfstak familierecht. Het is dan ook een wonder dat er nu een rechtbank opstaat die zegt dat hij méér aangiftes, méér hoger beroepen en klachtprocedures moet voeren. Ze willen hem desalniettemin weigeren als procesvertegenwoordiger.

De rechtbank Zutphen, waar vader Jan Hop ooit zelf klant was, voelt als geen ander de hete adem van deze fabuleuze autodidactische procesvertegenwoordiger in zijn nek. Ze hadden daar genoeg van al zijn aantijgingen tegen rechters en voogdijmedewerkers. Corrupt, vals, bedrieger, stasipraktijken, razzia. Het vervelende voor hun is dat Jan die aantijgingen aan hun, allemaal perfect kan staven. En meestal doet hij ook aangifte als het om strafbare feiten gaat. Ook tegen rechters. Een groot probleem daarbij is dat veel politiebureaus dit soort aangiften simpelweg weigeren op te nemen. Zelf ben ik een keer een politiebureau uitgekogeld omdat ik aangifte wilde doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. En in plaats dat die agenten vervolgd werden werd ik vervolgd ( in eerste instantie veroordeeld in beroep vrijgesproken). Ook Jan verhaalde weer van zo’n politiebureau.

Nou die paar aangiftes en klachten die nog niet waren gedaan moest Jan dan maar snel gaan doen vond men. Dat beweerde men althans in de procedure tegen Jan waarin zij hem het recht wilden ontzeggen als procesvertenwoordiger op te treden.

Afijn, alles bijelkaar een mooie gelegenheid voor Jan om zijn verhaal nog eens in de grote samenhang, voor publiek, neer te zetten. Jan bedankte de rechters daarvoor en ook rechters deden hun best om vriendelijk te blijven; dat spelletje hebben ze op hun communicatiecursus wel geleerd. Desalniettemin is het nettoproduct van deze vertoning waarschijnlijk dat alleen nog maar advocaten als procesvertegenwoordiger worden toegelaten. Advocaten die bang zijn om hun mond open te trekken als ze een rechter zien. Laat staan dat ze durven te wraken. Iedereen is bang voor de rechterlijke macht. Er is geen gezag maar intimidatie en gebrek aan democratische controle.

een uitgebreider verslag op de website papa.nl.nu
de site van Jan Hop
mijn aangifte in Zwolle

Geplaatst op

Achter de voordeur

Kabinet grijpt in tot achter de voordeur kopt NRC. Speciaal voor de dames en heren staat daar bij mij wel de bijl van Prof Swaan en Hillenius. (Achter de deur heb ik een bijl klaar staan, voor als de kinderbescherming komt’, schreef de onvergetelijke kenner van kikkers en mensen, Dick Hillenius eens, ongeveer. NRC 1997) Ik heb al genoeg overheid achter mijn voordeur gezien. Ze altijd vriendelijk ontvangen. Maar de maat is wel vol. Eerst maar eens de normen en waarden heren en dames. En dan mag je vriendelijk komen meelullen. Over ingrijpen kunnen we nog wel een praten als u flink in uw eigen kruis en portemonnee hebt ingegrepen.

artikel de Swaan