Cookies

Pedo

stop kindermisbruik

De verdachte in de grote Amsterdamse ontuchtzaak is een donkerblonde een donkerogige, een  homo, een Let, een man. Gooi eruit wat niet relevant is en streep door wat geen beoordelingskriterium mag zijn.

Eerst dacht ik nog erover om er hier uitvoerig bij stil te staan dat er meer mannelijke pedoseksuelen zijn dan vrouwelijke. Maar ontdekte ik wat afkeer van dit soort gecijfer toen ik dat voor de andere kenmerken wilde uitzoeken.

Er resten een aantal eenvoudige opmerkingen. Het lijkt me dat de hoofdoorzaak gezocht moet worden bij de combinatie van slechte kwaliteitsbeheersing en commerciële verlokkingen. Geld verdienen aan kinderen door ze in slechte crèches in te vangen en er eigenlijk alleen naar om te kijken voorzover het niet anders kan; als de GGD op de stoep staat, en dan nog niet eens. Louis Tavecchio wees er al jaren op dat er iets mis was.

Pedoseksualiteit zit ingebouwd in veel van de organisaties die in Nederland te maken hebben met jeugdverzorging en jeugdbescherming.  Kinderbeschermers, justitiebeambten hebben een eindeloze macht. Als er ergens te makkelijk misbruik kan plaatsvinden dan is het daar. Als er ergens moeilijk wat boven water kan worden getild is het daar. Als er iets frustrerend werkt op de aanpak is het wel de boter op het hoofd van de mensen die het moeten aanpakken. In dit verband moet er bijvoorbeeld  nog steeds een keer goed gekeken worden naar de kwestie Joris Demmink; de justitiesecretarisgeneraal die al jaren geleden volgens de NOS toe heeft gegeven dat hij niet zo erg op leeftijd lette bij zijn homoseksuele contacten. En waar nog steeds veel onder tafel lijkt te liggen.

Het lijkt me passend weer eens af te sluiten met mijn favoriete songwriter Joop Visser ( uit het lied “Het uiterlijk”)

Laatst dacht ik nog “ha een kinderrechter”
Bleek ’t een pedofiel te zijn
En laatst dacht ik “he een pedofiel”
Was ’t gewoon een kinderrechter

Of nee toch nog een afsluiter.  Stop stop stop seksueel ( en overigens ook ander) misbruik van kinderen. Nog een keer een filmpje waar ik al eerder aandacht voor vroeg en dat er alles mee te maken heeft. [youtube=http://www.youtube.com/watch?v=RBbmVzd9-cU]

bakfietsen

op de bakfiets met mijn zoon JoshuaVandaag ga ik weer eens aan de slag om mijn bakfiets in goede staat te houden. Voor de kenners; die mooie bakfiets waarop ik van de Raad voor de Kinderbescherming niet mocht fietsen met mijn kind omdat dat teveel vanuit mijn eigen behoefte om een leuke vader te zijn zou worden gestuurd en niet zo verstandig zou zijn.

Tussen 1994, toen de Raad deze uitspraak deed, en heden, is de bakfiets razend populair geworden. Vooral ook voor het vervoer van kinderen. In het blad van de fietsersbond las ik dat de gemeente Delft zelfs de aanschaf van bakfietsen voor de kinderopvang gaat subsidiëren. Daarbij wordt dan wel een cursus gegeven.

Gisteren kwam er iemand van een mediaproductiebureau om de bakfiets te lenen voor een kinderprogramma. (helaas even niet beschikbaar wegens herstelwerk).

Kortom je kunt wel zeggen dat de Raad voor de Kinderbescherming de slag om de bakfietsen heeft verloren.

uitspraak over bakfiets van de Raad voor de Kinderbescherming

roze

Als schilder ben ik natuurlijk gebaat bij alle kleuren van de regenboog. En ook de kleuren die er niet inzitten (die vergeten we nogal eens). Zoals de kleur roze waaraan wat merkwaardige associaties zijn verbonden.
Zo heb je de roze brillen en de roze wolkjes. Maar ook de roze laarsjes en roze kinderkamers van meisjes. Je zou bijna zeggen dat meisjes en vrouwen de wereld dan wel met een roze bril moeten bekijken willen ze er nog lol aan beleven. Soms zetten ze hun bril even af en dan ziet de wereld er bikkelhard uit. Help er lopen hier jongens rond….

Berichtje van Dennis over de kleur roze: “De buitenschoolse opvang is veel te veel een meidenplek in meidenkleuren met meidenspullen. Jongens moeten vaak uren doorbrengen in een roze ruimte waar je vooral niet te veel mag bewegen. Jongens hebben nu heel vaak het gevoel dat ze op de slaapkamer van hun zusje moeten zitten als ze op de bso zijn”

Dennis is een van de erg weinige mannelijke werkers in de kinderopvang en zelf vader. En Superheld (zie hieronder). Hij schreef een aantal mooie weblogs over zijn ervaringen op de kinderopvang. Over de slechte informatievoorziening aan gescheiden ouders daar, de werkomstandigheden specifiek voor mannen en de magere visie op jongens in de opvang. De moeite waard om te lezen.

deze weblog ( en andere; zie rechts) van Dennis. (archive.org)