Cookies

Postbus 52

zorgelijke jeugdzorger
zorgelijke jeugdzorger

Een adreslijst van de klachtencommissies jeugdzorg hebben ze niet bij postbus 51. Volgens hun site zijn er zelfs nog provinciale klachtindienmogelijkheden. Daar zou ik eigenlijk het liefst de adressen van willen hebben. Het enige waar de site naar verwijst is het AKJ (advies- en klachtbureau jeugdzorg).

Iemand die eerder belde met postbus 51 met de vraag waar je een klacht tegen jeugdzorg in kunt dienen werd ook zonder omhaal naar de AKJ doorverwezen. Dit terwijl het AKJ gewoon een instelling is die door de overheid wordt betaald om klachten af te vangen en weg te stoppen zoals ik in ons boek Gemist Vaderschap heb mogen uitleggen.  Van dat boek heeft het AKJ inmiddels een stapeltje gekocht zodat je ook van deze instelling inmiddels mag zeggen dat ze kunnen weten wat er scheelt.

Ook al zou je de AKJ als een onafhankelijke klub zien, dan nog moet je mensen in eerste instantie in ieder geval het adres van de klachtencommissies geven als ze daarom vragen. Waar moet ik dan die lijst van klachtencommissies dan vandaan halen vraag ik de voorverlichtingsmedewerker van PB51, van postbus 52 misschien? Dat vindt ie wel een leuke grap, maar een beetje je schamen dat je zoiets niet hebt, ho maar. Maar ik mag wel het AKJ bellen natuurlijk.

Afin dat maar proberen dan. Om een ook erg lang verhaal kort te maken; ook geen lijst. Dienen die wel eens een klacht in, vraag je je dan af.  Op de site van Bureau Jeugdzorg Limburg wordt je naar een, niet meer bestaande, externe provinciale klachtencommissie verwezen, erkennen ze later zelf. Tegenwoordig heet de interne commissie namelijk gewoon extern ook al is ie intern. Ja het briefpapier moet nog worden aangepast. Maar echt waar hoor helemaal “onafhankelijke klachtencommissieleden”. Jaja. En zo door tot postbus 1291289893489340340978232098238203

een corrupte AKJ-directeur
cliënten zijn lastig volgens het AKJ
Meer in het hoofdstuk geschiedenis van het boek Gemist Vaderschap

ver trouwen

t(e)reurVertrouwen komt te voet en gaat te paard. Als je dan het vertrouwen op, voor jezelf moverende gronden, hebt opgezegd, zal de eerste stap van de andere kant moeten komen. Toen ik dus onlangs het vertrouwen opzegde in de klachtencommissie van de VBS ( Vereniging Bijzondere Scholen) lag het voor de hand dat ze een stap zouden zetten. Die stap bleek een trap. Ik werd gesommeerd binnen een paar dagen mijn vetrouwen uit te spreken anders zouden ze geen klacht meer behandelen van mij. Nu had ik al geschreven (sic) dat ik vanwege dit wantrouwen die klacht zou intrekken.

Het is niet ongebruikelijk dat dit soort instituten het begrip “vertrouwen afdwingen” nogal letterlijk opvatten. Zo was het probleem jaren geleden bij de rechtbank Zutphen dat we geen inzage kregen in openbare rechterlijke uitspraken. Volgens de griffier lag het probleem geheel bij ons. Wij zouden immers geen vertrouwen hebben in de rechtstaat. Door tenenenmale geen inzage te geven werden wij natuurlijk niet geheeld van onze merkwaardig afwijking. In tegendeel ons vertrouwen werd alleen nog maar kleiner.

In mijn boek Gemist Vaderschap beschrijf ik het geval van een vader die zich gedwongen voelde om voortdurend met instanties die hij niet vertrouwde om te moeten gaan. Je wordt als het ware gedwongen om ze te vertrouwen. Net te doen alsof natuurlijk. Het creëren van dit soort fake is een corebussiness van onze politieke en sociale instituten. Zo ook moeten wij Hirsch Ballin, die al meerdere malen gelogen heeft (en hij is toch echt niet de eerste liegende politicus) gewoon geloven. Anders horen wij bij de mensen die denken dat we een bananrepubliek zijn ( en die bananenrepubliek willen bestrijden). Misschien is iedereen die politici verdenkt van liegen wel een potentiële terrorist.

Trouwen doe je ook uit een soort van vertrouwen. Beetje gedegradeerd in deze maatschappij. Vandaar dat veel allochtonen ver(weg)trouwen. Dat nu mag echter niet meer van Verdonk.

terrorist; sluit hem op (veulpoepers)
boek gemist vaderschap