Ik ben blij dat het weer voorbij is eerlijk gezegd. Ik houd van voetballen. Mijn zoon Joshua ook. Vooral ook om het zelf te doen.
Maar die gekte….. Als ik Jeroen Bosch was, had ik er vast iets moois over geschilderd. Ach wie weet.
Op bijgaande plaatje, een onderdeel van “de tuin der lusten” zie je dat Bosch niet náár oranje keek, maar vanúit oranje.
zwart
Jaren geleden zat ik eens, als enige man, bij een vrouwendiscussie over een zogenaamd toekomstscenario voor het regionale emancipatiebureau. Een van de opmerkelijkste gebeurtenissen daar was een opmerking van een caribische emancipatiewerkster. Dat gedoe over mannen meer betrekken bij de zorg voor de kinderen hoefde van haar niet. We moesten ook maar eens wat specifieker kijken naar de verschillen tussen groepen vrouwen. Caribische vrouwen hadden het altijd zelf en alleen gedaan en dat hoefde voor haar niet te veranderen. Ze betitelde het eigenlijk als een soort racisme om de normen van de blanke emanciaptiewerksters op te leggen aan zwarte vrouwen.
Aan deze gebeurtenis moest ik denken toen ik in de krant las dat de zwarte presidentskandidaat Barack Obama het voorzien had op de afwezige zwarte vader.
Een oproep aan zwarte vaders om je verantwoordelijkheid te nemen is nooit weg. Ik las dat in de States 60 procent van alle zwarte kinderen zonder vader opgroeit. Maar het leek er een beetje op dat Obama ook de schúld bij de zwarte vaders legt. daar denk ik genuanceerder over. Het lijkt er een beetje op dat Barack wat makkelijk zijn éigen gemiste vader projecteert op al die andere. Hoewel; ben wel benieuwd wat die vader van Barack er zelf van vindt trouwens.
In dit geval kunnen we trouwens spreken van enkele vormen van vooroordelen die we genderracistisch kunnen noemen. Ze maken onderscheid naar ras en sekse tegelijk.
roze
Als schilder ben ik natuurlijk gebaat bij alle kleuren van de regenboog. En ook de kleuren die er niet inzitten (die vergeten we nogal eens). Zoals de kleur roze waaraan wat merkwaardige associaties zijn verbonden.
Zo heb je de roze brillen en de roze wolkjes. Maar ook de roze laarsjes en roze kinderkamers van meisjes. Je zou bijna zeggen dat meisjes en vrouwen de wereld dan wel met een roze bril moeten bekijken willen ze er nog lol aan beleven. Soms zetten ze hun bril even af en dan ziet de wereld er bikkelhard uit. Help er lopen hier jongens rond….
Berichtje van Dennis over de kleur roze: “De buitenschoolse opvang is veel te veel een meidenplek in meidenkleuren met meidenspullen. Jongens moeten vaak uren doorbrengen in een roze ruimte waar je vooral niet te veel mag bewegen. Jongens hebben nu heel vaak het gevoel dat ze op de slaapkamer van hun zusje moeten zitten als ze op de bso zijn”
Dennis is een van de erg weinige mannelijke werkers in de kinderopvang en zelf vader. En Superheld (zie hieronder). Hij schreef een aantal mooie weblogs over zijn ervaringen op de kinderopvang. Over de slechte informatievoorziening aan gescheiden ouders daar, de werkomstandigheden specifiek voor mannen en de magere visie op jongens in de opvang. De moeite waard om te lezen.
deze weblog ( en andere; zie rechts) van Dennis. (archive.org)