Stille Mars Deventer spoedwet Corona
Verantwoordelijkheid nemen les 2: kijk naar jezelf
Ik had beloofd les 2 te wijden aan een groter plan dan het gezin. Maar het voelt beter om nu eerst naar een kleiner plan te kijken en het te hebben over onze verantwoordelijkheid om naar onszelf te kijken. Een hele moeilijke omdat zoiets natuurlijk niet bij jou begint maar bij mij. En wat moet ik daarover zeggen zonder weer overdreven kwetsbaar te gaan doen. De toestanden rond mijn dochter leidden ertoe dat ik een aantal keren rondjes begeleid zelfinzicht heb gemaakt. Dat is me niet altijd bevallen, want de meeste begeleiders en therapeuten begrijpen niets van wat je als vader kan overkomen in deze maatschappij als ze het niet zelf hebben meegemaakt. En zelfs in dat laatste geval willen ze er vaak zo hard niets van weten dat deze ervaring zich verdringend tegen hun cliënt keert. Desalniettemin blijft voor mij de volgende wijsheid van Etty Hillesum van kracht:
“Omstandigheden zullen er immers altijd zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte, moet men aanvaarden, wat niet belemmert dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren. Maar men moet weten uit welke motieven men die strijd voert en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.”
Zelf zei ik het zo in een interview met Marieke Vroom voor het boek ‘Een nieuwe Start‘: ‘Ik vind dat je samen de verantwoording moet nemen: samen in therapie gaan of begeleiding zoeken om de omgangsregeling uit te werken. En geen juridische procedure aanspannen om de andere ouder rechten te ontzeggen. Dat is een manier om je eigen problemen te ontwijken.’
Mijn verantwoordelijkheden houden niet in dat ik de hele dag achter mijn toetsenbord ga zitten om de meest onmogelijke vragen en opmerkingen van allerlei mensen te beantwoorden, want dan kom ik ook nooit ergens anders aan toe. Vandaag heb ik nog iemand na twee mailtjes moeten uitleggen dat hij toch echt beter eerst goed mijn al opgeschreven teksten kan lezen. Waarna ik wel een half uur piekerde over de vraag of dat niet te arrogant was.
Hoe dan ook kan iedereen kritiek op mij indirect (relevante kritiek met reactie) en ook direct spuien op mijn linkerwangpagina. Deze laatste pagina is geheel ongemodereerd. Hoewel als er ook anderen beledigd worden zal ik misschien toch moeten ingrijpen. Maar tsja voorlopig staat er vooral niets op deze pagina. Jullie weten wat ik bedoel met Linkerwang? Daar bedoel ik dit mee: ALS IEMAND JE OP DE RECHTERWANG SLAAT, KEER HEM DAN OOK DE ANDERE WANG TOE. (Matteüs 5, 38-45). En ‘hem’ mag ook ‘haar’ zijn natuurlijk. Maar niets dus tot nu toe. Misschien pleit dat wel voor de wijsheid van dit bijbelcitaat. Maar misschien denkt u er anders over. Overigens is ook de rest van mijn blog in principe niet gemodereerd. Er wordt pas achteraf gekeken of iets er mee door kan, en daarbij laat ik het meeste toe. Er is één uitzondering.
Ondanks al die moeite om naar mezelf te kijken mis ik misschien nog wel eens wat. Of misschien wel juist veel, Zeg het maar! Het pakket aanklachten dat het Vader Kennis Centrum mij een paar jaar geleden per advocaat liet toekomen moet ik dat ook nog online zetten? Met mijn reactie, het al geschreven verweerschrift dat er niet om liegt? En hoe beschaamd of beledigd zal die andere kant zich dan weer voelen? Ja ik vraag me wat af. En misschien willen lezers wel duidelijk leiderschap zonder kwetsbare zelfkritiek. Met zelfkritiek had Lenin het ook niet ver geschopt. Enzo, ja dat is dan ook allemaal fout afgelopen met de Sovjet Unie.
Zo nu heb ik het dus vooral over mijzelf gehad, nu jullie? Toch eerst een beetje over de clubjes boven ons?
Bijna 20 jaar geleden kreeg het unithoofd Raad voor de Kinderbescherming Mulder een spiegel van een aantal Dwaze Vaders, en hij keek erin.
In die tijd wist de Raad voor de Kinderbescherming (WOPR) zelfs het volgende te produceren:
“Al eerder is vastgesteld dat de juridische procedure alléén, met inbegrip van de adviserende rol van de Raad voor de Kinderbescherming én de uiteindelijke rechterlijke beslissing, niet kan beletten, en in een aantal opzichten zelfs bevordert dat het fundamentele recht van het kind op een gezonde en even wichtige ontwikkeling en uitgroei naar zelfstandigheid langdurig en ernstig wordt bedreigd. Een dergelijk, indirect en onbedoeld schadelijk effect van raadsaktiviteiten is in strijd en onverenigbaar met de waarborgfunktie van de Raad ten aanzien van de rechten van het kind”
Maar helaas degene die dit formuleerde is afgevoerd of zo. Zo is dit blog toch nog even macro aangeland, nu weer terug naar micro en foon:
Vrede, liefde, verbinding, hoop, geloof. Onderstaande video past hier. En inclusief, als altijd inclusief, spiegel.
https://youtu.be/o1SzE_dtUfw
Dit is NEPNIEUWS
‘Alle Kretenzers liegen altijd. Alle complotdenkers liegen altijd. Kortom als ik het zelf zeg dan verspreid ik nepnieuws.’
Een beschouwing over de jaarwisseling. Mijn blog in 2017
update: 12-1-2017
Vorig jaar, 2016, was vooral het jaar van de indirecte censuur. ‘Complotdenkers zijn een gevaar voor de mensheid (net als communisten, socialisten, christenen, en ja eigenlijk iedereen die wat denkt, gelooft, hoopt of liefheeft)’, was een hoofdlijn van de complotdenkende mainstreammedia. En op het eind van het jaar was daar weer een andere term voor; Nepnieuws (fakenews). Er werd ook hoe langer hoe meer echt gecensureerd. Overdreven zware bestraffingen voor zogenaamde smaad, verdwijnen van youtubefilmpjes, smaaddreigingen. Ook mijn blog had ermee te maken. Er zijn nog net geen filmpjes verwijderd bij mij. Dat kun je ook maar beter vóór zijn, vandaar dat ik op het eind van dit jaar een account opende op het Russische videokanaal VK. Dat is natuurlijk niet om Poetin te steunen maar om op twee benen te kunnen staan. Dat laatste kan ik ook u, lezer aanbevelen. Ga altijd op zoek naar de andere kant van de medaille. Niet om op het midden uit te komen, nee dat zou juist heel gevaarlijk zijn want daarmee zou je de winst geven aan degene die de onzin zo hoog mogelijk opdrijft. Dus probeer op een andere manier tot een synthese te komen. Of… luister gewoon naar mij natuurlijk 🙂
Zelf zal ik in 2017 denk ik al bloggend weer met weerstand te maken krijgen. De bezoekerscijfers zullen verder stijgen maar de repressie zal er mogelijk gelijke tred mee houden. Het laatste jaar heb ik me erg bezig gehouden met een van de belangrijkste complotten die er in de afgelopen decennia tegen de Nederlandse rechtstaat zijn gesmeed. Op 25 augustus 1997 besloot een vergadering van rechtbankpresidenten onder een illegale titel (ASZM) om een definitief einde te maken aan de algemene openbaarheid van rechterlijke uitspraken in Nederland. De helft van de Rechterlijke uitspraken is al decennialang niet meer openbaar. En het bijzondere is dat dit dus een complottheorie van míj is waarvan de feitelijke juistheid door iedereen heel makkelijk is vast te stellen. Lees mijn dossier openbaarheid van uitspraken. Stap naar een rechtbank en vraag een uitspraak in het familierecht op die nog niet is gepubliceerd. Tegenwoordig houdt rechtspraak.nl ook ongepubliceerde uitspraken bij (zonder de inhoud te verklappen dus) en dat maakt het wel makkelijker om ze precies op nummer op te vragen. Nog beter werkt het als u er een weghaalt bij een van uw buren die met familierecht is geconfronteerd en kijkt of u die als gewone burger ook bij de rechtbank te pakken kunt krijgen. En als we dat allemaal gaan doen verandert er misschien wel iets. (Ja; warempel er begint al iets te veranderen; zie. ) En dat zou ik u ook willen aanbevelen. Ga dit massaal doen. Het is niet alleen uw recht het is uw burgerplicht.
Wat rest ons nog te kiezen dit voorjaar. Zijn er nog partijen die het volk vertegenwoordigen? nee. Mijn laatste discussie op dat vlak was met Dhr Datema hoofd beleid en strategie van de Christen Unie. Ja mijnheer Zander er zouden meer burgers als u moeten zijn die zich bezig houden met de rechtsstaat, maar wij gaan daar niets mee doen, we hebben belangrijkere zaken aan ons hoofd. Zijn er nog parlementariërs die volksvertegenwoordiger durven te zijn? Ik denk dat er nog twee of drie zijn. Ik maakte er al geen geheim van dat het voor mij Peter Omtzight wordt tenzij er nog ergens een interessante nieuweling opduikt.
En vlak na de verkiezingen krijgen we op 1 april, de aanstelling van Corien Prins als voorzitter van de wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Zij is gespecialiseerd in openbaarheid van uitspraken, maar weigert tot nu toe de eenvoudige wetenschappelijke exercitie te bespreken die ik hiervoor beschreef.
Het is alsof de tegenstanders van Galileo Galilei een gat in hun achtertuin graven en hun sterrenkijker naar het middelpunt van de aarde richten om vervolgens te concluderen dat er niet eens een zon te zien is, laat staan dat de aarde er om heen zou draaien.
Aanstelling per 1 april, nee dit is geen grapje. Ik heb er onlangs nog een mailtje aan gewijd. Misschien komt ze op andere gedachten en hebben we op 1 april wat te vieren.
Gezien de stand van de Nederlandse wetenschappen heb ik er geen spijt van mijn promotiebezigheden bij de UvA te zijn gestopt. Onder die condities hoeft dat circus er ook niet bij. De tegenwerking die ik kreeg past prima in dit plaatje van duistere non-wetenschap. Ik overweeg mijn artikel over de Raad voor de Rechtspraak en de openbaarheid van uitspraken in het Engels te vertalen en daarmee een start te maken voor een promotie op een buitenlandse universiteit. Liefst een universiteit buiten het gebied van de Raad van Europa en dus buiten de geografische jurisdictie van het EHRM, de grootste illusi0nist van mensenrechten.
Ik ben eigenlijk niet al te optimistisch over de vooruitzichten in 2017. Maar we hebben het wel zelf in de hand. Geloof, hoop en liefde blijven daarbij belangrijke middelen. En liefde de belangrijkste (ja dat komt uit Korinthiërs)
We are going
Heaven knows where we are going
We know within
We will get there
Heaven knows how we will get there
we know we will
It will be hard
We know
And the road will be bumpy and rough
But together
Heaven knows how wer will get there
We know we will
Vaderschap in een hokje
Joop Visser is zo’n man die in geen enkel hokje wil passen. Daar moest ik aan denken toen ik een handleiding voor/voor mezelf schreef op mijn wikipedia-gebruikerspagina. Toen ik nog jong was wilde ik al niet erg in het hokje Jos passen. Joep leek me leuker. Zo veranderde Jaap Fisher zijn naam in Joop Visser. Elke keer pas ik niet in het hokje waar een ander me net lijkt te hebben gezien.
“Ik kijk teveel naar mezelf zei een vriend een keer (tot ik een keer naar hem keek). Dat is dan weer het ómgekeerde van een missionaris die vooral anderen wil bekeren. Tegen die communicatiespecialist vertelde ik dat ik net altijd in een ander hokje te vinden ben dan waar je me zoekt, en als je me vindt ben ik daar al weer weg. Zoiets als zo’n elementair deeltje dat nooit zit waar je het waarneemt (help me even heren en dames fysici, want ook fysicus ben ik maar heel even). Little boxes all made out of ticky-tacky.” (verder? zie link naar handleiding hieronder)
Alleen “vader”, in dat hokje houd ik me graag staande. Ook van dat hokje weet Visser het een en ander af.
Zegt ze “doe eens wat leuks met de kinderen”
Zegt ze “doe ook eens wat leuks met de kinderen”
Doe ik wat leuks met de kinderen
Doe ik wat leuks met de kinderen
Zegt ze “je probeert tussen ons te komen”
Mooier dan Joop kan ik het weer niet zeggen. Het is het beeld wat ik, in mijn denkhokje, wel eens betitel als Dominant permissief. Volgens mij kom je het veel tegen in opvoedingssituaties. Ik zie het doorschemeren in de interviews die ik met slachtoffers van ouderverstotingssyndroom houd. Ik zie het doorschemeren in mijn eigen opvoeding. Maar het is moeilijk te herkennen omdat het zo aardig lijkt. Daar heb ik Joop dan weer voor nodig. Denk ook even aan zijn prachtig beeld: “Dat door een moeder wordt bemind, En dat met liefde wordt bedrogen, Drie, vier, vijf, zes, zeven jaar” (Medea)
Vaderschap is dus het hokje waar de klappen vallen omdat je er niet zomaar uit vlucht.
Een hand-leiding voor/voor mezelf. Benieuwd? Echt waar? Neemt u mij aan de hand dan? Zoals moeder de kinderen in de hand neemt in het couplet van Joop? Ach….
Ah de pagina (Handleiding voor/voor Joep) over vooroordelen is weggehaald van mijn wikipediaaccount, dat vonden ze daar allemaal maar bedreigend. Lees een kopie hiervan en beoordeel zelf wat daar mis mee zou kunnen zijjn (persoonsbelediging, privacyschending, verstoring werksfeer op wikipedia?)
bloemetjes bijtjes en libelles
Ik wil niet zeggen dat libelles de beste metafoor bieden om met een puber het seksleven te bespreken. Maar het is volgens mij een stuk interessanter en mooier dan om het aan de hand van bloemetjes en bijtjes te doen. In mijn bijgaande video ziet u het gebeuren. Ik maakte het tijdens een rustpauze van de enige solitaire wandeling tijdens onze vakantie. “Oh ja; die maken een hartje” zei Joshua al voordat dat inderdaad daadwerkelijk terug te zien was op mijn camera. “Doen ze dat volgens jou nou omdat ze het leuk vinden of gewoon voor de voortplanting?” enigszins zweemend naar een serieus discussieonderwerp. Er kwam even een discussie los over het verband tussen die twee of niet. Ik zou bijna voor het seksleven van libelles tekenen, ware het niet dat bij nadere beschouwing ze elkaar nogal ruig bejegenen. De voortplanting geschiedt in de regel met het laatst ontvangen zaad. Er schijnen bij andere libellen mannetjes te zijn die gewoon het oudere zaad eerst uit het vrouwtje pulken. Maar bij deze soort richt het mannetje zich op de verdediging van het vrouwtje tegen andere mannetjes. En weinig pappa en mamma voor de jonge larven die ze voortbrengen. Die moeten het helemaal op eigen houtje doen. Kijk dat doen wij dan toch weer aardiger.
Om terug te komen op liefde en sex. Op zijn minst valt vast te stellen dat een mooie waarneming als deze een geweldige liefde voor de natuur oproept. Misschien zit die liefde dan ook wel ín de natuur?
Als ik deze bosbeekjuffer was zou ik geloof ik niet teveel van mensen houden. Ze is op diverse plekken in Europa waaronder Nederland met uitsterven bedreigd. Je kan raden waardoor; kanalisering, bebouwing. Zouden die mensen dat nou uit liefde of voor de voortplanting doen? Misschien wel allebei niet vrees ik. Dus laten voorzichtig spreken over liefde.
Eerst maar weer met mijn zoon een hele grote berg opgegaan, de natuur zien en bedwingen, en op driekwart van de de afdaling down gaan; (au) bedwongen door vader natuur……
Natura artis magistra.
het wringt, het wrong
Ik wist het. De verhouding tussen mijn niet verbeelde (ingebeeld) maar wel verbeelde (afgebeeld) kwaadheid, woede enerzijds en anderzijds de lucht en de liefde, was weer dik aan de orde bij de opening van mijn expositie. Er zijn mensen die het liefst lieve, luchtige kunst zien. En dat bedoelen ze goed. Ze bedoelen vooral dat ik ze me graag lief en luchtig ervaren en mij de lucht en liefde gunnen.
Maar zonder kwaadheid en woede geen liefde. Zeker niet in het geval van vaderschap, mijn vaderschap juist. Maar belangrijker; juist omdat er liefde is , kan er kwaadheid en woede zijn. Over wat er tussen komt met name. Het lijkt te wringen, het is wrong en ook een beetje wrang. Maar het is zo.
Omdat ik wist dat het eraan kwam had ik er in mijn inleiding al over gesproken. Helaas ging die voor veel mensen een beetje te snel. U vindt de link naar de tekst hieronder. Professor Louis Tavecchio die zo aardig was om zich in mijn werk te verdiepen tipte het op een bijzondere manier aan. Als een waarneming, niet als een oordeel. Hij wist niet direct of zijn waarnemingen juist waren zei hij. In de kunst is elke waarneming een waarheid meldde ik. Daarin verschilt het van de wetenschap, bracht ik daarmee ook over. Want daarmee houden we ons allebei ook bezig. Mmmm, soms ligt wetenschap overigens toch ook wel weer tegen kunst aan. Maar daarover een andere keer verder. Het is een onderwerp waarover ik mij nog verder wil buigen.
Verder; de meeste van mijn lezers hebben het gemist. Maar dat kunt u nog goed maken….!! Tot 11 november is de expositie nog te zien in de “School van Frieswijk” Wel even een afspraak maken of langskomen op 9,10,23 of 24 oktober tussen 13.30 en 17 uur. Dan ben ik speciaal voor jullie ter plekke.