Cookies

The prayer of the fathers

“Hear the prayer of the mothers” En nu voor de vaders! Ik had alle macht in mijn handen als gitaarbegeleider van een van de vier windrichtingen van de Deventer walk of peace. Maar die had ik niet nodig want gelukkig liepen er ook een paar vrouwen mee die uit zichzelf al begonnen over fathers. Het was de tweede keer dat ik meeliep (eerste keer)

Heel eerlijk gezegd vond ik het nog wel allemaal erg veel vrouwendinges uitstralen. Maar ik mag niet klagen met mijn krachtig mannelijke schilderij op de achtergrond aan de grote of Lebuinuskerk van Deventer. Gisteren had ik daar in het kader van het door mij geïnitieerde vrede-dichtbij-kunstproject nog een uitleg en discussie geleid.

“De man die als vrouw geboren had willen worden” Op de Deventer Lebuinuskerk aan het Grote Kerkhof vlak naast het verzetsmonument. En ik bedenk nu hoe speciaal het is dat een schilderij wat zijn aanleiding vond in een lied over de eerste wereldoorlog aan het grote kerkhof is verschenen. Erg wrang toepasselijk. vrede op het grote kerkhof. “The green Fields of France” is de Engelse titel van het lied. Zie ook de video in mijn eervorige blog.

Op het terras nog nagepraat met de vrouwen van de Enschedese zanggroep de Sistas waarvan er een nog in het strijdkoor Kanaillerood had gezeten, voor mij bekend vanwege mijn organisatorische bemoeienis met de landelijke strijdmuziekdagen. Ik vroeg me naar huis fietsend af of ik nog links was of inmiddels rechts. Soms lijkt het stuivertje wisselen. Veel van wat vroeger links was en beslist ook wel eens over complotten nadacht (kapitalisme enzo) heet nu vaak rechts omdat er over het mogelijke bestaan van samenzweringen wordt nagedacht. Ik voel me eigenlijk nergens thuis, maar vandaag en gisteren op het Grote kerkhof in Deventer wel.

Van opa op vader op zoon

Joshua slijpt onder het toeziend oog van Ton
90 graden of toch niet? De stellage waarin de schaatsen moesten worden geslepen maakte alleen 90 graden mogelijk leek het, maar waar kwam dat idee van Ton en mij vandaan dat links anders wordt geslepen dan rechts?

Afin het was toch een goed idee geweest om de schaatsslijpapparatuur van pa/opa nog te redden uit de weg te gooien boedel van mijn ouderlijk huis. Want zo ingewikkeld was het uiteindelijk niet om zelf je schaatsen te slijpen. Joshua had net twee echte Noorse Vikingen voor een prikje op de kop weten te tikken en huisvriend Ton was in de buurt om te helpen; hij had het tenminste al eens eerder gedaan.

Als je nog nooit hoge Noren met origineel lage schoenen hebt geschaatst is het wel even wennen op de ijsbaan. En die hoek? Ach…scherpslijperij denk ik. Wij slijpen schaatsen en scherp. Linkse schaats, rechtse schaats als je maar geen scheve schaats rijdt. En vannacht bij de nachtmis linkse kerk, rechtse kerk soit, als ze ergens maar eens wat voor vaders gaan doen in plaats van ze gewoon door het ijs te laten zakken. Dat is dan gelijk wel een mooi motto voor het jaar 2011. Dus als ik voor 1 januari niet meer aan een blogje toe mocht komen heeft u de nieuwjaarswens bij deze alvast te pakken.