Cookies

wortels zoeken

Met horten en stoten zijn we met een aantal mensen bezig aan een geheel nieuwe uitgave van het boek “Ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context”. Die was namelijk uitverkocht.

Ik voel me tegelijkertijd heftig geconfronteerd met de mythe “dat het heus wel goed komt” na het oplopen van dit syndroom dat wordt veroorzaakt door stelselmatig loyaliteitsmisbruik.
Ik wil niet zeggen dat het na het oplopen van ouderverstotingssyndroom perse nóoit goed komt, maar het duurt op zijn minst lang en gaat met vele ups en downs gepaard. Volgens Gardner, de grondlegger van de theorie over het ouderverstotingssyndroom, komt het mééstal niet goed.

Natuurlijk er zijn veel kinderen op zoek naar hun vaders, en ze maken vast hier en daar contact. Op programma’s als spoorloos ziet het er erg spectaculair en hoopvol uit. Als je een vader hebt die met recht als “slecht” te boek staat en daar spijt van heeft, of zelf (zogenaamd) nooit contact heeft gezocht, valt er veel te bereiken. Hier hoef je immers de loyaliteit met de moeder niet af te vallen (Ze had gelijk, hij is slecht, maar toch een mens) Maar wat met vaders waar eigenlijk weinig op aan te merken is? Die zijn de steen des aanstoots van programmerende moeders die hun falen niet onder ogen willen komen. En die dus ook niet willen zien dat zoon of dochter in die steen des aanstoots ineens een rots van goede wil zou kunnen herkennen.

Op grond van deze idiotie die vooral door zogenaamd arbitrerende instanties in stand wordt gehouden zou je dus moeten concluderen dat vaders maar het best wat fout kunnen doen zodat er een excuus is voor herstel van de relatie. Dit lijkt te voeren naar een cynische conclusie die ik echter zelf niet zal trekken.

hier meer informatie over het (aankomende) nieuwe boek

Oost West; ouderloos nest

Duiven vlogen van Oost naar West en vice versa volgens het lied van Klein Orkest.  Nu de muren geslecht zijn mogen Oost-Europeanen híer uitvliegen en werken . Met achterlating van hun kinderen meestal, die achterblijven in een verlaten nest. Want het heen en weer van de duiven is een lange auto of busreis geworden. Ik maak me op  dit blog veelal druk over kinderen die door loyaliteitsmisbruik van een van hun ouders vandaan worden gedreven, ja uiteindelijk van béide ouders vandaan dreigen te drijven. Het is goed om weer eens onder ogen te zien hoe andere loyaliteiten, zoals onze drang tot economische expansie, ook kunnen leiden tot een kloof tussen kinderen en hun ouders.

De industriële revolutie bracht ons de verwijding van de kloof tussen vaders en kinderen die een soort band op afstand moesten ontwikkelen. Voor Poolse kinderen geldt nu soms dat niet alleen hun vader maar ook hun moeder op afstand zijn. Op nog veel grotere afstand, en voor telkens langere tijd. Oost-West, thuis niet best. De verkeerd-globalisering. Ik ben dan ook van harte infant-i-globalist.

Trouw over de kinderen die achterblijven
Tekst Over de muur van het Klein Orkest