Vandaag moest ik na een bezoek aan de website van Jan Hop en een vergeefs bezoek aan diverse, inmiddels blijkbaar opgeheven sites, zoals die van kunstenaar/ vaderactivist Marco Piono en Fathers4Justice denken aan een gedicht van Martin Niemöller . Dit gedicht gaat over het door de nazi’s oppakken van de een na de andere  groep ongewenste burgers.

Ik werd geïnspireerd voor een contemporaine variant:

 

Toen de staat de vaders weghaalden bij hun kinderen, heb ik gezwegen;

ik was immers geen vader.

Toen ze de kinderen ook bij hun moeders weghaalden, heb ik gezwegen;

ik was immers geen moeder.

Toen ze gezinnen niet meer relevant achtten, heb ik niet geprotesteerd;

ik dacht immers geen gezinslid te zijn.

Toen ze de de mensen die zich hiertegen verzetten aanpakten, heb ik niet geprotesteerd;

ik verzette me immers niet

Toen ze mij kwamen halen zag ik te laat dat ik ook kind moet zijn geweest van een vader en een moeder;

maar er was niemand meer, die nog protesteren kon.