Cookies

Deelgezag vergroot niet zozeer de rechten van de ouders en secundaire opvoeders maar vooral de macht van de staat

Gisteren heb ik mijn visie op het wetsvoorstel deelgezag op geüpload naar de inspraaksite van de overheid. Overigens noemen ze dat proces zelf “downloaden”. Afin. Het is een kwestie met een lange geschiedenis waar ik zl eerder over heb geschreven op mijn blog. Hieronder mijn reactie:

Commentaar wet deelgezag

Bij deze maak ik gebruik van de mogelijkheid om in het kader van de consultatie mijn opvatting te geven over de genoemde wet.

De wet deelgezag is een wat cynische stap naar meer rechten voor secundaire opvoeders, terwijl nu vaders in de praktijk bijna geen enkel daadwerkelijk recht hebben op onder andere informatie over hun kinderen (ondanks de al 25 jaar in de wet vastgelegde rechten). Anderen krijgen dat informatierecht nu dus wel, hoewel te vrezen valt dat hun dat ook vaak weer zal worden afgenomen.

Er wordt weer een wet gecreëerd waarvan je je maar moet afvragen of die niet meer conflicten dan oplossingen oplevert. Waar een moeder zich nu verzet tegen informatievoorziening aan de andere ouder, zou dat negatieve gedrag ook best eens over kunnen gaan op de volgende en eventueel daaropvolgende stiefouder, deelgezagdrager. Immers vaak wordt het probleem van die moeder niet opgelost. Er worden theoretische rechten uitgedeeld die praktisch erg vaak niet worden gehandhaafd, wat dan wel weer leidt tot een eindeloze hoeveelheid frustrerende conflicten die vooral voor kinderen heel belastend zijn. Deze maatschappij gaat fundamenteel slecht om met dit soort zaken.

De wet is volgens velen, bijvoorbeeld Vera Bergkamp1, een aanzetje naar volledig meerouderschap. Met volledig meerouderschap wordt ouderschap verder losgeweekt van een natuurrecht tot een door de staat te vergeven recht waarmee de staat zich steeds meer begeeft op het terrein van privacy en familylife.

Het is opmerkelijk dat een vader als hij niet getrouwd is met de moeder nog steeds niet vanzelfsprekend aan een kind dat hij heeft verwekt is gekoppeld. Zou juist dit nu niet eens eerst moeten worden geregeld. Het COC bepleit al jaren ouderschap voor homoseksuele (met name lesbische) partners waar heterovaders en homovaders dat niet hebben. Met deze campagne wordt artikel 1 van de grondwet geschoffeerd en worden in feite de rechten van homo-vaders en moeders niet gediend.2

Ook grootouders hebben vanzelfsprekende rechten, ze worden nu echter gedegradeerd tot een mogelijke deelgezagouder. De vraag is of dat ook juridisch niet eerder een achteruitgang is.

Het is een geluk dat deze wet nog beperkt is in vergelijking met de oorspronkelijke plannen. Maar met de eventuele invoering van de wet deelgezag stevenen we af op nog veel meer macht van de staat over onze kinderen immers is het steeds weer de in dit opzicht zeer gebrekkige rechtstaat die van alles mag beslissen. Macht en gezag over kinderen wordt van nature gedragen door de ouders. Het natuurlijke bestaan, de natuurlijke rechtspersoonlijkheid van mensen en dus van ouders mag de staat zich niet toe-eigenen. Ons lichaam en onze kinderen, dat is het laatste dat we in handen mogen geven van de staat. De integriteit van ons lichaam is vergelijkbaar met die van onze meest intieme relaties.

Deventer 11 mei 2020

Joep Zander, pedagoog

joep@joepzander.nl 06-29073291

1 https://www.gaysite.nl/actueel/2019/07/kabinet-wil-nog-geen-meerouderschap

2 Zie ook: http://joepzander.nl/homo.htm https://blog.joepzander.nl/2007/11/01/lesbos-contra-vaders/

Waarom meerouderschap zes maal zoveel conflictstof oplevert als tweeouderschap


Een van de voorstellen van de Staatscommissie Herijking Ouderschap is om de mogelijkheid in te voeren dat een kind 4 ouders heeft. Dit voorstel ligt in het verlengde van een trend waarbij al langer sprake is van meemoeders en dergelijke die allerlei vormen van wettelijke status krijgen. Dit keer krijgt u geen lange politiek/ideologische verhandeling van mij maar een overzichtelijk wiskundige. In een tweeoudergezin is er een interouderlijke relatie, met het kind erbij een driehoek. Dat levert tegenwoordig al vaak heel wat conflictstof op. Bij drie ouders zijn er niet twee maar drie interouderlijke relaties. Ga er maar aanstaan. Bij vier ouders springen we ineens naar…..




Kortom , volop werk voor mediators (een mediator per ouder die weer met elkaar moeten overleggen), kinderbeschermers, kindbehartigers, kindcuratoren en rechters.. En dan hebben we het nog niet eens over de onmetelijke complexiteit van een samengesteld gezin waarin elk kind misschien wel vier verschillende vierouderstellen heeft.

Er is er maar één die hier garen bij spint en dat is de overheid en in zijn kielzog de bedrijfstak familierecht. Door sommigen ook misdaadgroep genoemd. Uiteindelijk wordt door dit soort manoeuvres de verantwoordelijkheid bij de ouders weggehaald. Telkenmale zal de staat, onder het mom dat al die rare ouders zoveel ruzie maken, de kinderen aan zich binden. Ze zullen zich via wet en rechtspraak steeds meer met kinderen bemoeien door juist steeds langzamer knopen door te hakken.

Eenvoudige wiskunde kan soms wel eens dienstig zijn in de sociale wetenschappen, hoewel het duidelijk zal zijn dat het nog maar een vereenvoudigd plaatje is wat ik hier weergeef. De werkelijkheid is nog veel complexer, maar zelden eenvoudiger lijkt me.

Het ons door de natuur gegeven model van tweeouderschap is eigenlijk de enige manier om te voorkomen dat kinderen in steeds ingewikkeldere loyaliteitssituaties komen met de staatsloyaliteit op de horizon. Hiermee stellen we het natuurrecht boven de door de staat gecreëerde doolhoven. De autoriteit van de schepping is voor sommigen de autoriteit van God. Als bron van schepping valt dat misschien samen. Hierover het stukje van Kees van de Staaij van de SGP

SGP-er Van der Staaij over meerouderschap

Of ( geen registratie nodig)

Zelf pleitte ik al 20 jaar geleden in het kader van de voorstellen homohuwelijk voor natuurlijk ouderschap als basis zonder overigens homoouderschap te verwerpen.