Cookies

geïntegreerde mannen

wethouder Margriet de Jager

“Jullie gaan mee integreren, een inspanning leveren aan de samenleving, dan ben je welkom in Deventer” Zo begon wethouder zorg Margriet de Jager haar openingstoespraak van het mannencentrum Salomon in Deventer.

Ik voelde me niet aangesproken, want ik ben wel man maar dacht dat Margriet zich nu toch echt richtte op de vele aanwezige allochtone mannen die aangepast zouden moeten worden aan het westerse model van vaderschap. Maar dit had ik volgens een van de initiatoren toch echt verkeerd begrepen. De wethouder bedoelde hiermee dat mannen moeten integreren in de Deventer samenleving. Voorwaar zulk revolutionair geluid had ik gewoon niet verwacht. Nu voel ik me beslist aangesproken.

Een uitnodiging aan alle Deventer mannen om deel te nemen aan de samenleving. Ik ga de verdere twijfels maar een beetje voor me houden. Het was een druk bezochte meeting met echt ook wel heel wat vrouwen en autochtone mannen, waaronder op zijn minst drie gezellig samen optrekkende Gemiste Vaders.

De verhouding vrouwelijke en mannelijke inleiders was 2 op 1. Ineke van Dijk, de andere prominente inleidster, bazin van de verantwoordelijke welzijnsclub Cambio,  ken ik nog van de Rode Vrouwenbijeenkomst 15 jaar geleden in kasteel Oudaen in Utrecht. Desondanks zal ik nu geen kwaad woord over haar loslaten. Ach en ook toen waren er best wel aardige Rode Vrouwen zoals Mieke van der Burg. Hoewel het politieke standpunt van laatste te denken gaf. Maar ja; ze liet me aan het woord, dat is al heel wat.

Ineke heeft me nog niet aan het woord gelaten, maar de verwachtingen dat ik nog een keer iets moois ga doen daar op het mannencentrum Salomon zijn hooggespannen. Mannen gaan inderdaad integreren, en liefst op de salomonmanier. Wijs en decisief en uiteraard met het oog op kinderen. Opmerkelijk dat ik juist dat aspect , het bekendste onderdeel van de salomonswijsheid, het salomonsoordeel niet heb horen noemen. Omdat het algemener moet zijn dan vaders, omdat het misschien wel te wijs is in confrontatie met de politiek correcte bewegingsruimte?  Hoe dan ook. Het mannelijke wordt weer hoe langer hoe meer geïntegreerd in de maatschappij.

over vadercentra
over het salomonsoordeel
mannencentrum salomon

Projectvoorstel gemeente Deventer

rust roest nog steeds

roest (wikipedia GNU-licensie door FIR 0002)

Rust roest. Ik hoor het voormalig beleidsmedewerker van de Raad voor de Kinderbescherming Ton Veldkamp nog zo zeggen. Niet gisteren, niet vorig jaar, maar pakweg 13 jaar geleden, na een uitzending bij de VPRO-radio waar we met elkaar en een rechter en Mieke v.d.Burg (PvdA) in discussie gingen.

Ik was blij dat er nog raadsmedewerkers zijn die snappen dat het meestal niet helpt om even rust in te bouwen als een moeder bezig is de kinderen bij een vader weg te houden. Ergo, dat is precies wat ervoor zorgt dat die situatie blijft voortbestaan en de kinderen in de problemen komen. Bij voorbeeld de ernstige afwijking ouderverstotingssyndroom er aan overhouden.

Maar ook na 13 jaar blijkt Ton een roepende in de woestijn te zijn geweest. Nog steeds schrijven Kinderbeschermers en rechters het op. “Even rust voor mevrouwtje”. Vanmiddag las ik het weer in een besluit van een rechter van een paar maanden geleden, waarvoor nu een hoger beroep loopt. Notabene had de moeder in kwestie eerst jarenlang gezeurd dat vaderlief te weinig van zich zou laten horen. Maar toen hij dat wel deed was het natuurlijk ook niet goed.
Je moet ergens ruzie over hebben, nietwaar, als je de pest erin hebt. Ach misschien nog wel een menselijk trekje. Maar die rechters die blind en doof blijven; is dat nou een menselijk trekje of een standsdeformatie? Snappen die dan niet dat daar geen kind gelukkiger van wordt, en de vader ook niet en … die moeder wordt daar ook niet beter van.
“Ik zou graag op mijn kop gaan staan als het zou helpen om mijn kinderen te zien. Maar echt, ik weet niet wat die rechters van me willen. Wat ik doe is gewoon fout, wat ik zeg deugt niet, wát ik ook zeg of doe. En als ik zeg dat ik het vanzelfsprekend vind dat ik mijn kinderen zie dan ben ik volgens de raad voor kinderbe..ing  een herrieschopper.”
Het is niet minder dan geestelijke marteling.

De VPRO-uitzending op het binnenhof onder leiding van Michal Citron