Cookies

Hout en verf

 

rechts mijn schilderij Toorn, links de Log van Jos

 

(BLog)

Het hout straalt rust uit maar de agressieve lijnen en breuken doen denken aan mijn schilderij er recht tegenover.

Toen ik maanden geleden mijn expositie voorbereidde, had ik met de beheerder vaan de School van Frieswijk besproken dat het mooie stuk hout in de gang misschien even moest worden opgeborgen. Anders leek het net of het bij mijn expo zou horen. Uiteindelijk kon ik dat toch niet over mijn hart verkrijgen. Het bleef hangen.
En nu de expositie een maand hangt en ik er een beetje rondhang om gastheer te spelen, stuit ik op een merkwaardige folder in de folderbak van de School van Frieswijk. Iets over dat je een boom ook kan sms-en in plaats van je naam er in te krassen. Nature Access Network heet het.

Ineens zie ik daar een bekende plaatsnaam, Avezaath, en dan een foto van een vergelijkbaar stuk hout. En al rap ontdek ik dat het stuk hout is bevonden en bewerkt door Jos Bregman. Afgestudeerd bij vrouwenstudies. Iemand waarmee ik herhaaldelijk heb samengewerkt maar waarmee de samenwerking soms moeilijk verliep door zijn (mijns inziens) wel erg star-feministische kijk op de vaderwereld. Hij staat een beétje tegenóver mij. Maar ik heb gelukkig geen confict (meer) met hem. En nu hangt zijn werkstuk (een woodword log) dus letterlijk en geheel toevallig tegenover een werkstuk van mij. En dan nog wel het meest uitgesproken werkstuk; Toorn, door Louis Tavecchio genoemd als voorbeeld van mijn onrustige maar terechte kwaadheid.

 

hier Log in beeld met een vriendelijker stukje vaderbeeld

 

Ik hoorde net een bezoekster nog zeggen dat het haar te agressief en doorgedraaid leek. (De rest van mijn werk vond ze wel mooi) Juist dat hangt recht precies tegenover Jos. Mijn meest dikdimensionale schilderij, een mooi tegenwicht tegenover het, voor een stuk hout erg platte, maar diepdoorsneden Log. Als ik het had bedácht zou ik het ook zo hebben opgehangen. Maar ik heb het níet bedacht. Net zoals ik vaak over mijn schilderijen op zich van alles achteraf kan vertellen dat ik er nooit bewust in heb gestopt.

En nu is dat stuk hout dus toch ook een beetje onderdeel van mijn expositie. Of een onbedachte gezamenlijke Kunstlog. In beeld. een K-Log misschien.

Vandaag stuur ik dit (b)Logje door naar Jos.

De website van Jos
de toespraak van Prof Tavecchio

Natuur anders

in het echt wordt het nóg véél mooier

(Tweede verslag van het rustpuntkunstproject)

Eerder deze week met mijn zoon Joshua door de ernstige meikou naar Lettele gefietst om de plannetjes voor het project door te nemen met Liesbeth. Hiernaast ziet u een klein stukje van de schetsen.

Vandaag de eerste wilgentenen in de grond gezet. En alles zat natuurlijk mee. Zo kwam uitgerekend vandaag toevallig Peter Heike van de stichting Natuur Anders op de boerderij langs om met Liesbeth het onderhoud van hagen en knotwilgen te bespreken. En die bleek heel veel verstand te hebben van het planten van wilgentenen. Dat was net het restje kennis dat er bij mij aan ontbrak. Natuur anders werkt met bijzondere en eigengereide mensen aan het onderhoud van eigenwijze natuur van weer andere eigenwijze mensen. Ik ken dat gebeuren nog van wijlen de buurvrouw in mijn straat die een grote tuin door ze liet onderhouden. Altijd weer een bijzonder gebeuren.

Ook verder was er veel aanloop op boerderij ’n Aanvang. Vandaag was namelijk de boerderijwinkel open. Dus veel klanten keken met belangstelling en vraagtekens in de ogen naar de beginnetjes van dit kunstwerk. In meerdere opzichten heb ik voor de komende week daar in Lettele wel mijn biotoop gevonden.

Kunst van Joep Zander
Boerderij ’n aanvang

(O)Pa

kiempjes in diasporaAf en toe verbaasd hoe mijn zoon Joshua leuke dingen van mij oppikt. Soms bang dat hij ook verkeerde dingen kan oppikken. Tsja ik ben ook maar een mens nietwaar ook al denken sommigen van niet. En dan de dingen die hij nog van zijn opa blijkt te hebben opgepakt, zoals zijn liefde voor de natuur.

Het is erg persoonlijk, maar een bezoek aan het graf van mijn eigen vader hoort toch in een weblog met miniatuurtjes over vaderschap. Een paar van mijn sporen van het project diaspora paterna eindigen hier met een paar net uitgekomen eikeltjes. Kiemen van zaden ook in een van de objecten van het kunstproject ( zie hiernaast).

Het is natuurlijk natuur; zo van dood en leven. Bijzonder dat het ongepland allemaal voorbij komt. En dan Jan Wolkers ook. Ook voorbij. Maar daar zal nog veel aan ontspruiten.