Cookies

De aanschurkstaat

Het is heel gemakkelijk om het onrecht van de schurkenstaten te benoemen. Journalisten, rechters in de gevangenis. Dat is Turkije een beetje. Nederland is meer een aanschurkstaat. Allerlei clubs schurken aan tegen corrupte overheden en semi-staatsorganen. Het effect is per saldo hetzelfde. De waarheid komt niet boven tafel. Leugens worden beloond, het brengen van de waarheid afgestraft. En dat met behulp van bakken overheidsgeld. Hieronder een van de kritici op de NOS die zich hoe langer hoe meer profileert als een staatsomroep. (analyse vanaf :20 ongeveer)

Tot schuld bewezen


Joris Demmink heeft, als Secretaris Generaal Justitie 10 jaar leiding gegeven aan het verval en de corrumpering van justitie in Nederland. Het is voor hem begonnen en na hem afgemaakt. Een corruptie die is gaan beklijven in de fijnste haarvaatjes van het apparaat en de mensen die ermee omgaan, zoals advocaten en parlementariërs. Daarmee is de term onschuldig tot schuld is bewezen tot gotspe gemaakt. Ik doe geen afstand van het begrip zelf, maar onder het huidige rechtssysteem betekent het eigenlijk niets. En dat is heel erg, en leidt ertoe dat we nooit zullen kunnen vertrouwen op een serieuze afhandeling van de beschuldigingen tegen Demmink, tenzij er een geheel nieuw apparaat wordt opgetuigd dat zich weer baseert op democratische principes. Er zullen andere manieren moeten komen om recht te doen.
Vandaag wordt Demmink verhoord. Gelukkig is er in dit land nog meer te beleven dan de zwijgende NOS alleen, zoals Powned. En het schijnt dat de Russische TV aanwezig zal zijn (als ze toestemming krijgen). Tsja wat zal ik er van zeggen…

Vaderdag zoeken en vermijden

beeldje trofee
vaderdagtrofee m/v

Ik wens mijn vele vadervolgers een mooie vaderdag. Du moment ik dit schrijf weet ik dat een aantal vaders nauwelijks nog wil weten dat er zoiets als vaderdag bestaat. Verstoten, verguisd, vergeten, vervreemd. Vaders die het hebben meegemaakt willen het vaak niet meer weten. Hoewel ik een prima en levende relatie heb met mijn beide kinderen vertoon ik zelf ook deels vermijdingsgedrag.
Maatschappelijk voel ik me er ondanks alles buiten staan. Ik vermijd de confrontatie met de uitreiking van de vaderdagtrofee m/v die, als het gegaan is zoals afgesproken, ten dele weer bestaat uit het uitreiken van een door mij ontworpen beeldje. Ik wil ook niet van jullie weten of dat wel gebeurd is of niet. Ik kan er niet meer tegen om er mee om te gaan ten positieve noch ten negatieve. Er is me teveel strijd om geweest, teveel stress, te veel uitsluiting, teveel ….. ach ik wil dat niet eens meer opschrijven.
Ik zie in het groot iets wat veel vaders in het kleiner meemaken, afstand naar iets dat misschien omarmd moet worden, maar misschien ook wel niet omdat de omarming, ondanks het positieve, aan brandplekken doet denken. Ik zie iets wat ik liever niet zie bij mezelf, wat ik velen heb verweten. Zelfs deleuke  Google Doodle over vaderdag, heeft u hem al gezien, riep tegenstrijdige gevoelens op.
Even voelde ik de angst dat ik geen vaderdag zou vieren met mijn kinderen. Mijn zoon teveel aan zijn proefwerkweek bezig, en zou mijn dochter eraan denken? Voelde me bijna verlaten. Maar dat bleek nergens voor nodig. Vanochtend niet de gebruikelijke vaderdagbrunch met mijn zoon, maar wel met mijn dochter. En ik heb er van genoten. een mooi gesprek over verlating, maatschappelijke verantwoordelijkheid en Tarik Z (maar liefst 4 jaar cel?) die mijns inziens, niet helemaal handig, in ieder geval iets dééd tegenover onze Orwelliaanse staatsomroep die ook vadernieuws vaak verzweeg. Niets doen steekt daar misschien toch armzalig tegenover af.
Hart, ziel en hoofd erbij dat is wat telt bij een echte beslissing, deed hij dat? Kan ik dat nog wel? Ik herinner mij een aantal situaties, zoals mijn beslissing, dit jaar alweer 20 jaar gelden, om in hongerstaking te gaan. Daar was ik helemaal bij, en dat werkte.
Straks pannenkoeken eten met mijn zoon. En dan gaan we het vast over heel wat anders hebben. Dus dat komt helemaal goed vandaag!
dossier vaders en censuur
hongerstaking 20 jaar geleden