Cookies

Eigen recht, Eigen beleid, Eigen kracht

Onrecht, misleiding en verkrachting kennen maar één goed antwoord.  Terug naar ons eigen recht, want het recht is van ons en niet van die rechters, ze zijn slechts de uitvoerders. Terug naar een eigen beleid want politici worden door ons gekozen, eigen kracht want zonder ons burgers is onze samenleving krachteloos.
De beweging voor vadersrechten, familierechten zou weer moeten worden gebaseerd op solidariteit. Samen bouwen, samen pijn, samen vechten. Eigen kracht. En dat is heel wat anders dan  likken naar boven en trappen naar onder. Solidariteit is vaak samen trappen naar boven. Naar de machtige machtsmisbruikers. En  niet zoeken naar preferente onderhandelingssituaties. Niet het afserveren van actieve vaders door vaderbewegingshotemetoten. Praten met overheden, met rechters, met jeugdzorgers. Prima. Maar vanuit kracht en niet vanuit zwakte. Zoals we dat ooit met vaders ook deden.

Gisteren zat ik bij radio Apeldoorn weer wat te vertellen over eigen jongerenbeleid. Hoe jongerencentrum Gigant in de jaren 70 een echt eigen bolwerk was een uiting van eigen kracht. De interviewer was er nogal van overtuigd dat die mentaliteit, die spirit er weer in moet worden gebracht. En uiteraard was ik het daar mee eens. Of was hij het met mij eens? afin…. Hieronder de opname.
 
[archiveorg 20102016OprichterGigant width=470 height=30 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]

de geromantiseerde rechtsstaat

Actievoerders romantici. Dat bedoelde Femke natuurlijk niet positief. Ze sprak over romantiseren. Romantisch zijn is leuk en kan ergens toe leiden (vaderschap?). Maar romantiseren…
Wat mij opvalt zijn haar eigen romantiseringen van de “democratische” rechtsstaat. Ik zal dat nu de geromantiseerde rechtsstaat noemen. Een koekje van eigen deeg.

Het a priori uitgaan van het aanwezig zijn van een (demokratische) rechtsstaat is gevaarlijk. Een rechtsstaat moet zich kunnen bewijzen.
Mijn optie, en die van meer activisten, is dat deze rechtsstaat maar beperkt bestaat. Natuurlijk wordt er vaak recht gesproken. En meestal zal dat recht misschien iets met récht te maken hebben. Maar veelal is het linkspreken. Veelal zijn rechters gestuurd door stands- en economische belangen, vooroordelen en houden ze zich niet aan de door de wetgever vastgestelde rechtsorde. En dat op belangrijke punten zoals de openbaarheid van uitspraken. Of wat dacht u van dat beruchte formulier waarop vaders bij voorbaat elke kans op zeggenschap over hun kinderen werd ontzegd?  Het gaat te ver om in een column dat allemaal uitvoerig uit de doeken te doen. Daarvoor vind u hier onderaan de nodige links.

Juist als het er om gáát nemen rechters in Nederland een ondemocratisch standpunt in.
In alle minder democratische landen, nu en in het verleden, namen rechters voor het merendeel waarschijnlijke rechtvaardige besluiten. Het gaat om die keren dat ze mensen die actief opkwamen voor mensenrechten, die zich verzetten tegen onrecht, neersabelden.

En ook dan waren er óók altijd politici die meenden de zogenaamd democratische rechtsstaat te moeten verdedigen. Femke bevindt zich in goed gezelschap. Het klinkt bijna als een argumentatie ad Hitlerianum maar dat kan ik dan ook niet helpen.

Om meer te weten te komen kunt u ook mijn andere weblogs daarover nog eens allemaal nakijken. Ik heb ze met dat doel vandaag allemaal nog een keertje opgepoetst.

dossier rechterlijke macht
dossier openbaarheid van uitspraken