Cookies

Tag: openbaarheid van uitspraken

Geplaatst op

Ga maar rustig slapen; sprookjes over de rechtstaat (NRC)

rechter2open brief aan columnist, voormalig hoofdredacteur NRC n.a.v column

Geachte heer Jensma,
Afgelopen weekend kreeg ik op de Brink in Deventer weer eens een NRC-next in handen gedrukt. Zoals gebruikelijk neem ik dat aan met de woorden dat ik geen abonnement wil. De straatventers van NRC worden echter de laatste tijd steeds happiger om toch een discussie te voeren over het hoe en waarom daarvan. Op zich een goede zaak. Ik ben ook de beroerdste niet en een echte discussie is nooit weg. Dus als ik tijd heb dan ben ik meestal wel bereid daar een paar minuten aan te besteden. Met name als het om de NRC gaat besteed ik er aandacht aan dat de berichtgeving over de rechtstaat en het rechterlijke apparaat weliswaar typisch een NRC-onderwerp is, maar dat het dan juist tegenvalt qua diepte en bereidheid om aan waarheidsvinding te doen. Ja de krantenventer begon aanvankelijk al te glunderen want hij dacht  al dat hij een aanknopingspunt had, maar helaas voor hem en de NRC was dat wel een aanknopingspunt in de discussie maar niet voor het verkooppraatje.  Uiteindelijk komt in zo’n gesprek dan ook wel eens de manier aan de orde waarop voormalig hoofdredacteur Jensma, zonder er ook maar iets van te lezen al wist dat een door mij geschreven artikel dan wel een voor uw publiek geschreven variant daarop, niet interessant genoeg zou zijn. Afin per slot nam ik, uiteraard zonder iets te kopen of te beloven, een exemplaar van de zaterdageditie van NRC-next mee naar huis zodat ik mijn toch wel sceptische mening over de conditie van de Nederlandse hoofdstroommedia zou kunnen toetsen en eventueel bijstellen. Vol goede moed voorzag ik mijzelf van een kopje koffie en bladerde wat door de krant op zoek naar iets dat mijn belangstelling zou kunnen wekken.
En natuurlijk was het even schrikken, want in dit nummer kwam ik een column van uw hand tegen waarin u, in Colijn’s voetsporen, uitlegt dat we hier in Nederland allemaal rustig kunnen slapen omdat we hier in tegenstelling tot andere plekken op deze wereldbol  in een rechtstaat zouden leven. Ik kan me voorstellen dat u er niet rustig bij kunt slapen als u werkelijk uw journalistieke verantwoordelijkheid neemt om te berichten over de staat van de Nederlandse rechtstaat zoals bijvoorbeeld beschreven in mijn artikel over onder andere de openbaarheid van rechtspraak. Als u moet erkennen dat de scheiding der machten vooral door die rechterlijke macht zelf wordt gebruuskeerd voelt dat vast ongemakkelijk. Ik merk op dat u ook veel schrijft voor het Nederlands Juristenblad, een bezigheid die mogelijk in gevaar zou kunnen komen als u zich kritisch (meer dan het ietsepietsje dat u eerder ventileerde) uitlaat over de rechterlijke macht en al helemaal als u daarbij aandacht zou geven aan wat ondergetekende daarvan vindt.
Toch ben ik er ergens van overtuigd dat het niet helemaal mogelijk is dat u ooit hoofdredacteur was van een ‘gezaghebbende’ krant zonder diep van binnen ook wat journalistieke mores mee te hebben gekregen. Waarschijnlijk houdt u uw morele waarden vooral in stand door stevig de andere kant uit te kijken als er zich iets aandient wat niet past binnen uw cognitieve elastiek. Ik bedoel met dat woord dat het wellicht te onplezierig is om de werkelijkheid te zien. Het zou de nachtrust kunnen bederven.
Ik maak mij weinig illusies over uw reactie in deze en dat is natuurlijk op zich al een betreurenswaardige situatie. Immers wij pretenderen in Nederland om met elkaar in gesprek te blijven. Ook al zo’n sprookje helaas. Mijn afwerende houding naar de reguliere Nederlandse media wordt elke keer weer bevestigd door een zeer afstotende houding van die media zelf. Om denigrerende reacties voor te zijn, merk ik nog op dat ik veel, maar ook veel niet, gepubliceerd heb in diverse journalistieke formats (wetenschappelijk, vaktijdschriften, opinieartikelen, boekhoofdstukken en boeken) en dat bedoeld artikel door mijn toenmalige promotor als goed en overtuigend was betiteld.
Ik ga niet rustig slapen. Werkelijk niet.
met vriendelijke groet

(ps: ik zal deze brief op mijn blog publiceren en hem daar voorzien van de nodige linken ter onderbouwing (https://joepzander.wordpress.com/)
—
Joep Zander
Geplaatst op

FARK 16-4175 091216

Na 20 dagen was er een antwoord van het team familierecht van de rechtbank Limburg te Maastricht. En het aardig is dat ik de gevraagde uitspraak tegen betaling van euro 4,08 geanonimiseerd mag ontvangen. Daarmee is deze uitspraak in principe, en dan wel op mijn verzoek, toegevoegd aan de 1 a 2 % ongeveer openbare uitspraken. Daarmee is het pleit nog niet beslecht, maar het is een andere reactie dan ik tot nu toe op dit soort verzoeken kreeg. Er komt een uitgebreid blog hierover. Maar eerst maar even deze uitspraak binnenhalen. Ik heb eerder meegemaakt dat een toezegging van een rechtbank van hogerhand werd afgeblazen. Zie PS bij dit blog.

Mijn vaste lezers weten het al. Er is in Nederland geen openbaarheid van rechterlijke uitspraken. En die praktijk is in strijd met de wet.
De openbaarheid werd door de wetgever zo belangrijk gevonden dat nietigheid de sanctie is op een gebrek aan openbaarheid. Met gevolg dat al de uitspraken in het familierecht op ongeveer 2% na nietig zijn. Maar dat interesseert de rechterlijke macht allemaal geen fluit. Ze hebben zelfs het lef om onder elke uitspraak te zetten dat die in het openbaar is uitgesproken, terwijl dat niet zo is. Zie mijn schrijfsels hierover.
Ik heb natuurlijk al vaak uitgeprobeerd of het toch niet mogelijk was om een uitspraak te pakken te krijgen die nog niet was gepubliceerd. En af en toe moet je dat herhalen, want je weet maar nooit. Ik hoorde dat er een spraakmakende uitspraak zou zijn van de rechtbank Maastricht die op een heldere manier zonder veel omhalen de blokkade van een moeder tegen omgang doorbreekt. c/03/22819/FARK 16-4175 091216 schijnt het nummer te zijn.
Dus toch nog maar weer eens een telefoontje eraan wagen dacht ik. Eerst moest ik de receptie uitgebreid uitleggen over wat voor zaak het ging. Vervolgens werd ik doorgeschakeld naar het team familierecht. Daar vroeg men mij wat mijn functie dan wel niet is. Hoewel ik het gevoel had dat het zou helpen als ik zou zeggen dat ik pedagoog of liever nog advocaat ben, zei ik ‘burger’ Want dat is de clou. Ik wil die uitspraak niet krijgen vanwege mijn kwalificaties, maar vanwege het feit dat ik een burger ben. Nou dat lag dan toch nog ingewikkeld zei de andere kant van de lijn. Of ik wel wist dat in het familierecht van alles achter gesloten deuren ging. Ja uiteraard. Maar de uitspraak is altijd openbaar voegde ik er hoopvol aan toe. Nou niet altijd. Dat staat eronder zeg ik. Ja maar dat is toch niet precies zo. Hoe bedoelt u? Openbaar is openbaar toch?  Ja maar er is dus een spanningsveld. Nou dat heb ik uiteraard wel door, hoewel het spanningsveld er geloof ik voor mij heel anders uitzag dan voor hem. Maar u moet het schriftelijk aanvragen, dan komt het vast wel goed dacht hij. Bij de afdeling communicatie. Communicatie?  Dus er moet worden nagedacht over de communicatieve aspecten van het nakomen van de wettelijke voorschriften begreep ik.  Afin. Als ik het maar krijg. Het zou mij verbazen. Op moment van schrijven van dit blog zijn er 8 dagen zonder antwoord, zelfs geen ontvangstbevestiging, verstreken. Ja daar zat een extra kerstdag tussen.  Ik ga het verloop op dit blog bijhouden.
Beste mensen,
Ik had net uw rechtbank aan de telefoon in verband met het opvragen van een uitspraak. Ik begreep dat ik me tot de afdeling communicatie moet richten. dat is naar ik begrijp via dit mailadres. Zo niet verzoek ik u om deze mail door te sturen.
Ik zou graag van u een kopie ontvangen van de volgende openbare uitspraak:
Mr F.L.G Geisel c/03/22819/FARK 16-4175 091216.
Bij voorbaat mijn dank
Met vriendelijke groet
Joep Zander
blogs over openbaarheid van uitspraken.
PS!. Woensdag 4 januari gepoogd de afdeling communicatie van de rechtbank te bellen. 4 keer heen en weer tussen de receptie en de niet antwoordende communicatiespecialisten van de rechtbank. Ik bedoel dus dat ze hun telefoon niet opnamen. Uiteindelijk 06-nummer dat ook niet opneemt maar wel een voicemail heeft. Sorry maar het is altijd hetzelfde met communicatiespecialisten, ze communiceren vooral niet. Afin ik wacht af of ik teruggebeld word.
PS2 Nou ik moet zeggen dat valt dan toch weer een klein beetje mee. Binnen een half uur een mailtje met de mededeling dat mijn verzoek naar de betreffende afdeling is doorgestuurd. Dus het moest toch niet bij communicatie zijn en is weer vrolijk teruggestuurd naar de sector familierecht? We wachten weer af.
PS3 Er is een in principe positief antwoord. Maar met wat vraagtekens van mij; of daarmee de kwestie openbaarheid van uitspraken is opgelost is de vraag. Ik heb verder gereageerd  (zie 0nder het plaatje hierboven). Er volgt meer.
PS 4: 17 januari. Er is een probleem met het verstrekken van een correcte nota daarom zal de versturing van deze nota en daarmee de betaling en ook de verstrekking van het afschrift nog even op zich laten wachten. Want de rechtbank wil wel eerst 408 centen op tafel zien, en ik een nota waar gewoon opstaat waar het voor is. Nu staat er een heel andere omschrijving op de nota namelijk.  Afin de rechtbank heeft even tijd gevraagd om een en ander in het computerboekhoudsysteem aan te passen zodat dat allemaal mogelijk is. Uiteraard wordt hiermee de weg gebaand voor toekomstige verstrekkingen hoop ik.
PS 5   26-1 De Rechtbank kondigt aan dat ik binnen afzienbare tijd een nota zal ontvangen. Ze bedankt mij voor mijn geduld en begrip.
PS 6 31-1 rekening valt door de bus
PS7 11-2 uitspraak binnen; Overigens is deze uitspraak inmiddels op dezelfde rechtbank in een volgende uitspraak ongedaan gemaakt. blog over eea 

Geplaatst op

Valsheid in geschrifte

rubbelaar1
Ook vandaag zijn er in Nederland weer (als elke werkdag)  zo’n duizend uitspraken gedaan op het terrein van familierecht. Die zijn allemaal ondertekend onder de slotpassage dat ze in het openbaar zijn uitgesproken. Aangezien daarvan (bij gelijkblijvend beleid) maar ongeveer 20 uitspraken zullen worden gepubliceerd en de rest nergens ter beschikking staat en ook zeker niet letterlijk openbaar zijn uitgesproken, zijn dat dus zo ongeveer 980 overtredingen van het strafrecht door rechters. Valsheid in geschrifte namelijk.

slotzin-openbare-uitspraak-schermafdruk_2016-09-29_21-53-12
Zo ziet dat er bijvoorbeeld uit. vergroting

In theorie zouden we dus met zijn allen naar het dichtsbijzijnde politiebureau kunnen stappen om 980 (x 2; de griffiers ook) aangiftes door te geven. Ik hoop dan maar dat ze tegenwoordig op politiebureau’s computersystemen hebben waarmee je kunt copy/pasten. Een aantal jaren geleden heb ik namelijk een agent bezig gezien om met twee vingers een melding handmatig te kopiëren naar een aangifte. Want copy-pasten kon het systeem toen niet.
Afin. Behalve dat het valsheid in geschrifte is, overtreden al die rechters plus hun griffiers ook nog eens hun ambtseed (respect voor de grondwet) en meestal in dit soort, totaal van slag geraakte procedures waar niemand meer zicht, laat staan controle op heeft, nog wel een aantal andere wetten. Er is geen controle meer op deze poot van de Trias Politica.
Complottheorie? Nee voor iedereen vrij simpel te traceren werkelijkheid. Is dat ook de reden dat bovengenoemde misstand op geen enkele als complotterssite bekend staande website aan de orde is? Ik weet het niet. Op dit moment zijn een aantal zogenaamde complotterssites (ze verdienen een veel betere benaming) erg druk met elkaar in gevecht over de waarheid rond pedofielennetwerken en hun bestrijders.  Heel belangrijk, echt waar. Maar moeilijk te ontrafelen. De vraag is of de waarheid erover ooit boven water zal komen.
Maar waarom in hemelsnaam geen aandacht voor een zo evidente misstand die toch de kern zou kunnen blootleggen van het machtsmisbruik door het juridische systeem, dat nou juist bedoeld is om machtsmisbruik tegen te gaan? Dat zou ook een punt kunnen zijn waaromheen zich de rijen sluiten. Immers zolang zo evident georganiseerd machtsmisbruik door de rechterlijke macht dagelijks doorgang vindt, zo lang zullen ze ook in alle andere opzichten over de burgerij heenlopen! En als we dat misbruik gestopt hebben kunnen we ons justitiesysteem misschien aan het werk zetten om eindelijk de waarheid over pedofielennetwerken enzovoorts aan het licht te brengen.
Gisteren belde ik met een advocatenkantoor om een bepaalde uitspraak op te vragen. Daarbij ontstond een aardige korte discussie. Volgens de dienstdoende secretaresse is er geen openbaarheid van uitspraken in het familierecht. Zo’n stelling zag ik een tijdje geleden ook op de website van een advocatenkantoor (zie plaatje). En inderdaad dat geeft dus de praktijk weer. Maar wel een praktijk die strijdt met de slottekst van elk van die uitspraken en met de grondwet en de wetstekst die al deze uitspraken per definitie nietig verklaart. Nou ja ik heb ze uit de aard van de zaak niet allemaal, maar probeert u er gerust een paar uit als u ze via kennissen toch te pakken krijgt nadat u tevergeefs bij de rechtbank aanklopte.
advocaat-over-openbaarheid-schermafdruk_2016-09-29_18-45-11
In het midden de passage over openbaarheid. Een praktijk van niet-openbaarheid die zo is ingeburgerd dat het erop lijkt dat zelfs juristen niet meer beter weten. vergroting

Justitie is er in dienst van het volk en niet andersom. Daarom wordt er van ons burgers actie verwacht. Dat is namelijk de systematiek van de rechtstaat. dat wij als burgers de rechterlijke macht controleren. Dat is toch al een marginale controle, dus aan de slag.
dossier openbaarheid van uitspraken
ps: Zoals gebruikelijk had ik bij het schrijven van dit blog weer eens de neiging het probleem te onderbelichten, waardoor ik iets heb moeten corrigeren. Het gaat niet om 980 aangiftes want dat zijn alleen de rechters. Je moet dat geval maal 2 doen en er ook nog eens een factor op toepassen die de meervoudige colleges in kaart brengt. Laat ik het nu maar even houden op 2500 aangiftes dus. En dan heb ik het alleen nog maar over familierecht. Ik betwijfel over het daarbuiten wel goed geregeld is. Een educated guess. Maar ja een meer of minder maakt natuurlijk niet meer zo uit.
ps 2: Dit blog is een korte beschrijving van zaken die ik met veel meer argumenten onderbouwd (zie mijn dossierverwijzingen) meen te kunnen aanduiden als een samenspannig misdrijf. De misstand wordt samenspannig in stand gehouden. Het kan natuurlijk zijn dat sommige rechters gaan beweren dat er naar allerlei uitspraken nooit gevraagd is. Dat geldt misschien ook voor de uitspraak die ik hier als voorbeeld nam. Dus je zal maar net zien dat Mr Olthof morgen bij de balie in Almelo een exemplaar legt van bovengenoemde beschikking. En dan daarmee wil aantonen dat ik ongelijk zou hebben. Maar daarom staat er ook dat het slechts een voorbeeld is van de manier waarop er wordt ondertekend. En heus ik heb het ook echt allemaal een keer uitgeprobeerd. Lees daarvoor ook mijn blogs over de rechtbank Arnhem en meesters Sluijters en van Son. en er zijn rechters die dit misdrijf gewoon erkend hebben. Er is zelfs een artikel aan gewijd door een rechter die het “de grote leugen” noemt wat natuurlijk wel een understatement is.
ps3: De website van de advocaat in het tweede plaatje is zeer onlangs uit de lucht gegaan. Dit overigens nadat ik enkele maanden geleden twee maal per mail aan deze advocate heb gevraagd wat zij met de passage over openbaarheid eigenlijk precies bedoelde, en daar geen antwoord op kreeg. Ik heb de screenprint vandaag genomen van de google-cache van de site.
Summary: Dutch Judges commit forgery on a daily basis. About thousand times a day they sign the statement that they publicly spoke out a sentence without doing so, or even plan to do so. Sentences which are not spoken publicly (litterally or by publication, or at least access are null. Judges who are responsible for those sentences have no respect for the constitution and thereby neglect their own oat of office.

Geplaatst op

Geef mij mijn leven terug

Lees eerst de eerdere berichten over B. Scroll na klikken eerst naar beneden als u bij het begin wilt beginnen).
22-7 Zie het verslag van de zitting door Bob C bij de reacties
26-7 B is opgeroepen als verdachte in verband met overtreding leerplichtwet.

Dit  blog openbaart over familierechtprocedures. Volgens de wet dienen procedures in het algemeen openbaar te worden gehouden en als de zitting niet openbaar wordt gehouden dient dat te worden gemotiveerd.  De uitspraken dienen altijd openbaar te zijn. Desalniettemin zijn er natuurlijk rechters die het niet leuk vinden dat er over hun handelen  wordt gewaakt. Die dan bijvoorbeeld roepen dat het openbaren strafbaar is, terwijl juist het niet openbaren, het gedrag van die rechters zeer strafbaar is. Maar we zijn in Nederland inmiddels vergaand de weg kwijt. Het is daarom van belang dit soort artikelen op internet zoveel mogelijk te delen en zelf op te slaan.

—————————-

Vandaag gaat de 17-jarige B in zijn eigen woorden de rechter in Zutphen het volgende uitleggen:
Geachte Meneer de Kinderrechter,
Ik zou me even voorstellen, ik ben B

rest tekst weggehaald op verzoek B op 8 dec 2016
https://youtu.be/qsDP_6F8e9U

Geplaatst op

Wie is deze rechter?

rechter joepTsja nu komt de aap uit de mouw, Joep was zelf ook ooit rechter. Met een stikker op zijn hoofd ( even inzoomen) zodat je als justiabele meteen wist waar je aan toe was. En je kunt niet zeggen dat hij niet aan openbaarheid van uitspraken deed…… Deze uitspraak werd namelijk voor het Alkmaarse stadhuis gedaan en ten overstaan van al het winkelende publiek. Kijk zo doe je dat.

Geplaatst op

Van Brexit naar Civilexit

De Britten willen uit de EU. Volgens mij wordt die keuze gedragen door een wil van de burger om weer greep te krijgen op de macht. Dat zijn ook de sentimenten in Nederland. Maar zal  een Brexit of een Nexit daartoe voldoende zijn? Ook zonder Europa leven we in een land waar de democratische controle schijn is en het justitiële apparaat en de rechterlijke macht de touwtjes, feitelijk zonder checks and balances, in handen heeft. De burger heeft vooral nog maar zijn mond te houden en mag voor de vorm af en toe stemmen. Parlementariërs zijn bang om echt in te grijpen. Slechts een enkeling durft nog zijn mond open te trekken als het om échte wantoestanden gaat. De manier waarop de rechterlijke macht ons stelselmatig en samenspannig voorliegt dat ze openbare uitspraken doen (in minstens 40 % van de gevallen niet dus), de manier waarop ze de wet als wc-papier gebruiken en de controle op hun handelen onmogelijk maken. Het voortdurende geknoei van de justitietop. Kamerleden houden hun mond, want de macht van de justitiële armen bereikt hen ook, terwijl de rechterlijke macht voortdurend de grenzen van de scheiding der machten overtreedt door de wet voor te schrijven. Maar het gaat natuurlijk tevens om grote multinationals die ons tot machteloze afhankelijke jaknikkers maken. Of het nu gaat om Monsanto/Bayer of om Facebook.

illegaal verklaard
zie gele markering, ik voel me een outlaw

Kortom de wens van een Nexit is de wens van een Civilexit. Zelf maakte ik al 20 jaar geleden die stap, voor zover me dat lukte. In feite, beweerde ik toen, ben ik door de rechterlijke macht van mijn burgerschap  ontdaan. En ik koos er toen voor om dat ook zo naar buiten te brengen. Ik ben geen burger meer. Waar ik nog méé doe heeft dat voortdurend iets dubbels. Mijn eigen Civilexit voedt mijn enthousiaste sentiment over de Brexit. Ik ben er van overtuigd dat heel veel buitengesloten vaders, maar bijvoorbeeld ook jeugdzorgslachtoffers, diep van binnen die Civilexit voelen, ook al betalen ze nog braaf belasting.
 

Op weg naar een Civilexit dus, we nemen de zaak zelf wel in handen. En het kan ook niet anders. Maar dat mag niet alleen een kwestie zijn van nationalisme. Als democratisch burger rest ons per saldo nog maar één plicht, zie de touwtjes, grijp de touwtjes.
Cicilexit, civil disobedience, remain civilian

Geplaatst op

Wegkijken van het falen van de rechtsstaat

mijn leerboek
mijn oude leerboek “Nederland, een rechtstaat” met uitgelicht deel over de openbaarheid van uitspraken. 2 keer doorklikken voor leesbare vergroting.

“Die meneer Wilders trekt heel veel van dat soort onvrede aan, en het is in mijn beleving maar goed dat hij dat doet. We hebben niet of nauwelijks vakbewegingen, er is geen way out voor die onvrede. Zonder een Wilders zou de samenleving nog veel beroerder zijn dan zij nu al is. Die onvrede zou anders misschien op een halfmisdadige manier tot uiting kunnen komen. Daar zitten we nu heel dichtbij.” Arnold Heertje in Paper 13-4 2016
Ik ben bepaald geen PVV-er , het is geen democratische club. Ze kunnen maar beter geen meerderheid krijgen. Maar bovenstaande uitspraak van Professor Heertje vind ik een goede karakterisering van dit tijdsgewricht.  Mijn mail aan 6 andere hoogleraren en nog een redactielid van het Nederlands JuristenBlad past daar prima bij. Ik deed hem zojuist de deur uit:
Niet willen weten leidt tot niet weten; wegkijken van het falen van de rechtsstaat
Geachte redactieleden van het Nederlands JuristenBlad,
Niet willen weten leidt tot niet weten. U heeft mijn artikel over het falen van de openbaarheid van uitspraken en de voorgeschiedenis van de Raad voor de Rechtspraak, voor uw blad, ten tweede male afgewezen op gronden die voor mij onbegrijpelijk zijn.
U komt formeel het recht toe om een artikel af te wijzen. Of dat in dit geval een verdedigbare grondhouding weerspiegelt betwijfel ik. Maar wat ik wel weet, is dat het tiental argumenten dat u levert om tot deze afwijzing te komen stuk voor stuk van zin verstoken zijn, en in twee gevallen zelfs een onware bewering over mijn artikel behelzen. Ik vind niet dat u het recht toekomt om een burger die zich zo kwijt van zijn burgerlijke plichten af te serveren als ware ik een soort onbesuisde herrieschopper. Ik sta in deze opvatting niet alleen. Ik word begeleid door een hoogleraar die mijn artikel als ‘goed en overtuigend’ kwalificeerde.  Het is ook uw goed recht en uw plicht om het niet bij voorbaat met mij eens te zijn. Maar het is wel, denk, ik uw plicht, zeker als wetenschapper om de discussie te voeren, en ook om die openbaar te voeren. U heeft besloten deze discussie op geen enkele manier te voeren, zelfs niet om onwaarheden te corrigeren. Dat neem ik u kwalijk.
Ik kan er moeilijk van uit gaan dat u niet zou begrijpen dat mijn verhaal een aantal belangrijke problemen ten aanzien van de controle op de rechterlijke macht blootlegt. Mijn hypothese is dan ook dat het probleem van de gemankeerde en valselijk voorgewende openbaarheid in bijna de helft van de rechterlijke uitspraken, een dusdanige omvang heeft aangenomen dat niemand er meer raad mee weet, en u ook niet. En dat wilt u liever niet echt weten, dat kan ik als wetenschapper, zelfs begríjpen. Cognitieve dissonantie (hoogleraren zijn daar door de psychologie helaas niet van vrijgesteld), onder andere, staat in de weg om mijn verhaal tot u door te laten dringen.
Ik heb voor deze situatie een variant gemaakt op een bekende spreuk: Wir haben es nicht gewusst, weil wir das nicht wissen möchten. Komt u misschien een beetje overdreven voor, maar als mechanisme is het daarmee adequaat geduid. Zowel emotioneel als rationeel past deze zegswijze. Zelf voel ik me een outlaw (geen enkele band meer met deze  ‘rechtstaat’)  die de wet verdedigt. Een onmogelijke spagaat zoals u zult begrijpen.
Ik heb mijn oorspronkelijke artikel nogmaals bijgevoegd. En onder deze mail heb ik uw afwijzingstekst nog een keer gememoreerd.
Gezien mijn positie als verantwoordelijke burger en wetenschapper, zal ik het niet eenvoudig opgeven u hiermee lastig te vallen. Als u het niet wilt weten zal ik u dat dan in ieder geval zo moeilijk mogelijk maken. Mijn reactie op uw afwijzing kunt u als u dat wenst in mijn blog nalezen. daarin gebruik ik uiteraard blogtaal. We kunnen het ook op een andere manier opnieuw proberen. Zie ook mijn eerdere mails aan u.
Ik heb wel eens aardigere pogingen gedaan om dit probleem aan de orde te krijgen. Ik kan me herinneren dat ik op een rechterscongres (zie de beschrijving in mijn artikel) 20 jaar geleden van een hoogleraar recht kreeg te horen dat ik fout zou zitten met mijn stelling dat rechterlijke uitspraken gezien de grondwet zonder uitzondering openbaar dienen te zijn. Toen ik na afloop van de workshop hem nogmaals aansprak, trok hij een klein boekje uit zijn tas, met daarin de grondwet. ‘U heeft gelijk’ zij hij daarna. Dat vond ik sportief. Ik wens u dezelfde houding toe.
met vriendelijke groet

--
Joep Zander
joepzander.nl

Dit was een nakomertje van mijn blogs over de staat van de staat en het NJB.
Als het NJB mijn artikel niet publiceert zal ik het ergens anders publiceren.
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion,  hoogleraar, en lid Hoge Raad Ybo Buruma en Advocaat Generaal bij de Hoge Raad en hoogleraar: Ton Hartlief, Taru Spronken, Peter J. Wattel en de hoogleraren Corien (J.E.J.) Prins en Tom Barkhuysen.

Geplaatst op

Violation of the integrity of the judiciary in the Netherlands

rechter2(this blog was published at 1-4-16. Changed the date for several reasons)

For several decades the Netherlands do not meet the rules of the state of law. The accountability of the judiciary is severely compromised because about half of the court decisions are not been made public. There is no effective public control, even not through inspection on this part of the Trias Politicas. And meanwhile they sign each decision, stating it was made public. This problem exists in the Netherlands and in some way in some other Western countries.  However, the power of the judiciary is so immense that gradually everyone keeps his mouth. Personally, I keep a file on this matter. I recently took the temerity to offer an article on this issue to main Dutch Juridical magazine Nederlands JuristenBlad. They rejected my article. The rejection reasons for this were absurd. I dedicated 6 blogs, a few thousand words, to this matter, to explain the absurdity of the reasons of this refusal. My article bore the express approval away from my accompanying professor (I am a PhD student at the University of Amsterdam) There follows a final blog. I make this English text for civilians in other countries to make them aware that serious mass violations of fundamental human rights in the Netherlands is reality. To learn more, you can use the translate button (right) to translate my blogs on the issue. I am open to comments, also in English. I apologize for any spelling and style errors in this English text. Correction suggestions are also welcome.

I am also open for suggestions for publication possibility’s in English of the whole original article. The English version of this article is almost finished (june 2017)

Sincerely

Joep Zander

PS: The editorial board of the magazine:  Chairman and former member of the Dutch Supreme Court: Coen Drion, former professor, now  member of the Dutch Supreme Court Ybo Buruma, Professor and Advocate General at the Supreme court Ton Hartlief, Professor and Advocate General at the Supreme court Taru Spronken, Professor and Advocate General at the Supreme court Peter J. Wattel and the professors (law): Tom Barkhuysen, Corien (J.E.J.) Prins.

Geplaatst op

Bananenrepublieken als Panama, Oekraine en Nederland

mq1
Jaren geleden maakte vader Henri Behari dit plaatje op het thema Bananenrepubliek

‘ met excuses aan de bananenrepublieken die in werkelijkheid natuurlijk zo heten omdat ze onder het dictaat leven van westerse bedrijven’ schreef ik een paar weken geleden in een serie over de staat van het Westerse justitieapparaat.

Ook de juridische banaantjes importeren de rijkeren  uit een bananenrepubliek blijkt inmiddels. Juridische constructies (zie panamapapers) die natuurlijk niet bedacht zijn door de Panamese bevolking, maar daar worden uitgevoerd omdat dat beter uitkomt. Ze worden bedacht in ‘onze’, of naar voorbeeld van ‘onze’, opvattingen over wat justitie is. Namelijk recht voor de rijksten en de sterksten.
De staat van onze westerse rechtsstaat is wanstaltig en wordt aangevoerd door, en beschermd door de crème de la crème van een justitieapparaat dat zich goed vertegenwoordigd weet in de redactie van het Nederlands Juristenblad. Er is een groot belang om burgers buiten te houden, niet aan het woord te laten,  als het gaat om de grondwaarden van onze rechtsstaat.
Het gaat dus niet alleen om familierecht. De waanzin in het familierecht (niet gebaseerd op onderzoek, noch wijsheid, noch waarheid maar door het samenspannig negeren en overtreden van de wet) heeft zijn uitstraling naar de rest van het recht. Regels zijn er als ze goed uitkomen voor de sterksten.
===========================================
Dit was een tussenbericht in een serie blogs over de staat van de rechtsstaat en de redactie van het Nederlands JuristenBlad. Er volgt nog een afsluitende, concluderende blog.
Ik wil nog melden dat de redactie na een aanvankelijke totale weigering om te discussiëren over hun vreemde beweegredenen en toen toch weer ( nadat ik de discussie naar buiten bracht) een aanbod voor een strikt persoonlijke discussie met de redactiesecretaris en toen weer intrekken van dat aanbod omdat ik de discussie in het openbaar voer en toen toch weer een aanbod voor discussie met de redactie verwoord door redactielid Corien Prins, en nu plenair toch maar weer besloot om de discussie niet te voeren omdat:
‘Ik kan u namens de redactie laten weten dat zij haar eerdere afwijzing handhaaft en daar verder ook niet over in discussie wenst te gaan. Uw manier van communiceren heeft daar zeker mee te maken.’
Nee juristen van dit niveau zijn niet gewend dat je ze tegenspreekt als gewone burger. Je moet gewoon heel beleefd vragen of ze het misschien heel alsjeblieft toch nog een heel klein beetje vanuit een andere invalshoek mag laten zien, hoe vreemd hun verhaal ook is.
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion, voormalig hoogleraar, nu lid Hoge Raad Ybo Buruma en Advocaat Generaal bij de Hoge Raad en hoogleraar: Ton Hartlief, Taru Spronken, Peter J. Wattel en de hoogleraren Corien (J.E.J.) Prins en Tom Barkhuysen.

Geplaatst op

De rechtsstaat is geldverspilling

SC20121108-115254-1
Zorgelijke griffier

‘het is nogal een verspilling van belastinggeld om volslagen oninteressante (familie)zaken te gaan zitten anonimiseren en op de website te zetten waar niemand ooit ook maar de minste belangstelling voor zal hebben.’  Aldus de redactie van het Nederlands JuristenBlad, bestaande uit hoogleraren en leden van onze Hoge Raad. In casu blijkt ze zich ook nog te hebben laten bijstaan door een deskundige, vernam ik.
(Als u alles over mijn artikel voor het NJB wilt lezen kunt u ook bij het eerste blog hierover beginnen.)
De controle en transparantie van de rechterlijke macht is een zeer essentieel aspect van de checks and balances van onze rechtsstaat. Als we dat niet hadden zou de rechtelijke macht gewoon haar eigen gang kunnen gaan. Geen checks, geen balances. De volksvertegenwoordiging is niet bevoegd. Deze controletaak komt exclusief toe aan de burger zelf.
Het argument van het NJB, geldverspilling, kun je dus vergelijken met een opmerking als:
Laten we het parlement afschaffen. Een dictatuur is veel goedkoper en  efficiënter, al die democratische checks and balances, bah weg ermee.
Tsja,  heeft er iemand belangstelling? Weinig, als je het al decennia onmogelijk maakt en mensen als ondergetekende het ventileren van ongenoegen daarover belemmert. Als je het opvragen van uitspraken afdoet als geschreeuw en vuig gedoe. Uiteraard kun je met zo’n dictaat veel mensen de moed ontnemen om ernaar te vragen.
En ik wil ook toegeven dat het vervullen van dit soort burgerplichten niet de leukste is. Dus je zou het moeten stimuleren. Geef burgers die inzage vragen koffie in plaats van ze tegen de glazen pui van de rechtbank aan te beuken, zoals mij een keer is overkomen. Vergroot de mogelijkheden van de burger om hun controleplicht uit te voeren door bijvoorbeeld burgers te betrekken bij het klachtrecht Rechterlijke Macht (zie mijn voorstel uit 2001 in het Katholiek Nieuwsblad)
Maar is het dan echt zo duur en ingewikkeld, dat anonimiseren? De meeste mensen zijn geneigd somber mee te knikken en zuchten bij dit soort opmerkingen.  Mijn vaste meelezeres is directiesecretaresse geweest, en die denkt er heel anders over:
‘Als ik dat soort stukken schrijf voer ik voor eigennamen vaak codes in. Dan hoef ik niet elke keer ingewikkelde namen te typen en kan ik ze later met zoek en vervang in een keer eenduidig en correct invoeren’
‘Dus en beetje administratief medewerker heeft eigenlijk de geanonimiseerde versie ter beschikking nog voordat de  autonieme versie wordt geproduceerd.’
‘Ja zo gaat dat eigenlijk. Ik moet er niet aan denken om bijvoorbeeld de naam Kyllikki Schöttelndreier uit Feanwâlden elke keer weer opnieuw te moeten uittikken. Ik noem maar wat.’
Het is natuurlijk nog niet helemaal zeker of een gemiddelde rechtbankmedewerker de knop zoek en vervang wel kan vinden. Maar voor die mensen heb ik goed nieuws. Mijn kritische meelezeres zoekt nog werk. Sorry als u denkt dat ik dat cynisch bedoel, dat is niet het geval. Sinds ik op een politiebureau meemaakte dat het een politieagent technisch onmogelijk bleek om copy-paste procedures op teksten toe te passen, waardoor hij de tekst uit een melding letterlijk moest gaan overtypen in een aangifte, heb ik gewoon geen hoge dunk van de administratieve kracht van onze ambtenaren en de door hun ingehuurde ICT-bedrijven.  Mijn vaste meelezeres is dan ook best bereid haar oude laptop met Open Office erop mee te nemen naar haar nieuwe klus op de griffie.
Het kan natuurlijk zijn dat een of andere slimmerik nu gaat roepen dat ik er allemaal te licht over denk. Nee, ik begrijp ook dat er gevallen zijn waarin er een enkele keer nog iets anders weggeknipt moet worden. Als bijvoorbeeld de commandant van de strijdkrachten in een scheidingsprocedure verwikkeld is dan moet je zijn beroep even wegknippen. Om te voorkomen dat dat fout gaat kun je partijen in dit soort situaties best verplichten om zelf even te melden dat ze iets anders dan alleen eigennamen weg willen hebben. Anonimisering is in feite al een grote concessie aan de privacy als je kijkt naar de wetsteksten in casu.
Twintig jaar geleden sprak een rechterscongres zich er op  mijn verzoek over uit dat openbaarheid van alle uitspraken verplicht is.  ‘Als jullie het niet redden met de anonimisering kom maar even langs dan verzinnen we daar wel wat voor’, voegde ik eraan toe. Ah wel het is dus gewoon een smoes gebleken.  En daardoor kán de Rechterlijke macht dus gewoon doen waar ze zin in heeft, ongecontroleerd.
====================================
Dit is de vierde in een serie blogs over de staat van de redactie van het Nederlands JuristenBlad.
De volgende blog in de serie.
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion, voormalig hoogleraar, nu lid Hoge Raad Ybo Buruma en de hoogleraren: Tom Barkhuysen, Ton Hartlief, Corien (J.E.J.) Prins, Taru Spronken, Peter J. Wattel