Cookies

De slager die zijn vlees niet wilde laten keuren

slager1‘Het is duidelijk dat dat familierecht volgens jou niet deugt en dat is misschien ook zo, maar naar mening van de redactie is de remedie met zekerheid niet de publicatie van ………….. uitspraken .…………………….‘  (redactie van het Nederlands JuristenBlad)
Geen openbaarheid (ik had het in mijn artikel niet alleen over publicatie, maar ok) van uitspraken. Het helpt niet voor de kwaliteit!?

Een parabel

Er was eens een slager in het stadje Rechtvoorderapen en die had iets tegen keurmeesters, zeker als ze hun werk kwamen doen. Hij was niet te beroerd om ze af en toe een lekker mals lapje vlees toe te schuiven, maar van pottenkijkers moest hij  niets hebben. Gelukkig voor hem waren er nogal wat keurmeesters die zich inderdaad goedkeurend uitlieten over het hun toegeschoven lapje vlees en, dus zonder te liegen, konden volhouden dat ze het vlees hadden goedgekeurd.
Op een dag kwam er een nieuwe keurmeester langs die niet zo bekend was met de vreedzame manier waarop al jarenlang, in het belang van het vlees, werd goedgekeurd. ‘Ik wil graag een kijkje nemen in je koelcel’ zei hij.
‘Nergens voor nodig’ zei de slager recht voor de raap. ‘Al mijn vlees is prima in orde, ik krijg eigenlijk nooit klachten’.
‘Toch heb ik wel eens verhalen gehoord over stinkende lapjes vlees en ziekteverschijnselen’, zei de keurmeester.

openbaarheid Prins
Redactielid Corien Prins over openbaarheid. Klik voor vergroting  bron

‘Ach ja, er zijn natuurlijk altijd mensen die hun vlees niet in de koelkast bewaren. Daar heb ik natuurlijk geen zicht op’, zei de slager. ‘Vertrouwt u mij soms niet? Wil je niet een lekker biefstukje? En hier heb ik ook nog wat vlees, daar mag u ook wel in kijken………Het wordt er allemaal echt niet beter op als u hier alles gaat nakijken, dan wordt iedereen alleen maar ongerust en wordt alleen al ziek van de gedachte dat ze vorige week dan misschien wel een niet helemaal vers stukje vlees hebben gegeten. Al die Rechtvoorder Apen vieren het liefst volgend jaar weer gewoon carnaval.’
Wie oren heeft, die hore (Mattheüs 13:9)
Overigens heeft redactielid, Corien Prins,  best wel interessante dingen beweerd over openbaarheid. Waarvoor complimenten (zie rechts).
===================================================================
Dit is de derde in een serie blogs over de staat van de redactie van het Nederlands JuristenBlad. de volgende in de serie.
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion, voormalig hoogleraar, nu lid Hoge Raad Ybo Buruma en Advocaat Generaal bij de Hoge Raad en hoogleraar: Ton Hartlief, Taru Spronken, Peter J. Wattel en de hoogleraren Corien (J.E.J.) Prins en Tom Barkhuysen,

De schijnwereld van Buruma en Drion cs

‘Hetzelfde geldt voor wat betreft je klacht over niet openbare uitspraken: die worden waarschijnlijk nog wel op een openbare zitting gedaan,….’
en:
Daarbij zeg je overigens niets over enig concreet verzoek in een individuele zaak. Dat wordt denkelijk wél gehonoreerd.…
Nog twee passages (zie eerder blog) uit de merkwaardige afwijzingsgronden van de redactie van het Nederlands JuristenBlad in verband met mijn artikel over de verdachte antecedenten van de Raad voor de Rechtspraak en de niet-openbaarheid van uitspraken in, onder andere, het familierecht. Die redactie, bestaande uit (emeritus) hoogleraren en Hoge Raadsleden denkt dus dat uitspraken in het familierecht nog op een openbare zitting letterlijk worden uitgesproken. In welke wereld leven deze heren en een dame denkelijk, waarschijnlijk?
Ik begin maar even met een citaat van Willem Korthals Altes, toen hij dit in 2006 schreef, raadsheer bij het Hof Arnhem:

befgajes in de bajes
Valsheid in geschrifte, ambtsmisdrijf

‘Vele malen per jaar typ ik ‘en in tegenwoordigheid van de griffier uitgesproken ter openbare terechtzitting van [datum]’ en sla ik het aldus afgesloten concept-arrest voldaan in mijn computer op. De VMC-studiecommissie Openbaarheid van rechtspraak heeft deze frase in haar rapport Toegang tot rechterlijke uitspraken nu genadeloos als een leugen (misschien wel De Grootste Leugen) ontmaskerd. Mijn arrest wordt evenmin als de overgrote meerderheid van de rechterlijke beslissingen in Nederland ooit op een terechtzitting uitgesproken en al helemaal niet in het open
baar. De procureurs van partijen krijgen de grosse of een afschrift en voor het overige verdwijnt het arrest met het griffiedossier in het archief. Heel misschien komt het op de site van www.rechtspraak.nl terecht, maar dan moet het tot de statistisch haast verwaarloosbare elite van 0,9% gelukkigen toetreden. Bovendien is de kans groot dat het arrest om privacyredenen dan ook nog eens wordt geanonimiseerd. Leve de openbaarheid van onze rechtspraak dus! (VMC zie link)

Deze raadsheer geeft zijn valsheid in geschrifte nog gewoon toe alsof het niets is. En het is allemaal nog veel erger. In mijn omstreden artikel geef ik juist uitvoerig aan dat je, als burger, ook helemaal geen toegang krijgt tot dat soort uitspraken (behalve dus die 0,9%, inmiddels een promille of zo meer), zeker niet in het familierecht en ook niet enkelvoudig of individueel. Ik beschreef wat ik daartoe 20 jaar lang heb verzet.
De door Korthals Altes gegeven beschrijving van de gang van zaken wordt ook prima gedekt door een citaat uit een mail, die ik dit jaar in mijn hoedanigheid van rechtbankdeskundige, kreeg van senior juridisch medewerker/griffier Mr. Sluijters van de rechtbank Gelderland (Arnhem):
‘In onderhavig geval is de uitspraak niet mondeling in een openbaar toegankelijke gelegenheid uitgesproken en is deze evenmin is gepubliceerd. De beschikking is verzonden aan partijen/belanghebbenden, waarmee conform voormelde artikelen is voldaan aan het openbaarheidsvereiste.’
Sluijters geeft hier prima weer wat in heel Nederland gebeurt met dit soort uitspraken,  er wordt opgeschreven dat ze openbaar worden uitgesproken, maar dat is niet het geval. Massale valsheid in geschrifte en een gang van zaken die leidt tot nietigheid in al die miljoenen uitspraken in het familierecht van de laatste decennia. Want zo lang gaat dat al zo. De redactie van het fameuze Nederlands JuristenBlad leeft dus waarschijnlijk al decennia lang in een waanwereld. Als ik andersom, en terecht nu zou beweren dat Nederland geen rechtstaat is met dit soort bananenrepubliekpraktijken (zie notitie hieronder), dan loop ik de kans om naar een psychiatrische instelling te worden afgevoerd als ware ik iemand met waandenkbeelden. Of wellicht de goelag archipel (gedwongen behandeling van extremisten) van Ronald van Raak. Een waanpraktijk, denkelijk waarschijnlijk. Maar ik laat mij nergens meer door weerhouden.
Dit is de tweede in een serie blogs over de staat van de redactie van het Nederlands JuristenBlad. De volgende blog in de serie
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion, voormalig hoogleraar, nu lid Hoge Raad Ybo Buruma en de hoogleraren: Tom Barkhuysen, Ton Hartlief, Corien (J.E.J.) Prins, Taru Spronken, Peter J. Wattel
dossier openbaarheid van uitspraken
Een meer zakelijke opsomming van feiten en argumenten rondom de openbaarheid van rechterlijke uitspraken. Dit verhaal dekt voor een deel wat ik in het omstreden artikel voor het NJB beweer.
PS1 met excuses aan de bananenrepublieken die in werkelijkheid natuurlijk zo heten omdat ze onder het dictaat leven van westerse (bananen)bedrijven als Monsanto,  United Fruit (chiquita) en Standard fruit (Dole) die hun macht via idiote patenten kunnen uitoefenen die alleen kunnen bestaan met geperverteerde Westerse juridische systemen. Ze zijn dus eerder het slachtoffer dan het slechte voorbeeld.

Daarbij komt dat het aanvragen van een patenten heel erg duur is en dat het ook kan worden aangevochten door (dure) advokaten van een tegenpartij. En dat zou de Bolster niet eens kunnen betalen. Ze hebben evenmin geld om de patentaanvragen van Monsanto, Synganta en enkele andere bedrijven aan te vechten hoewel dat eigenlijk zou moeten gebeuren, want het gaat in feite om een vorm van diefstal. bron

Iets om over na te denken als we weer eens aan ontwikkelingswerk doen door onze rechters op pad sturen om ergens het lichtende voorbeeld te gaan geven. Maar denk zeker ook aan TTIP waarmee we via rechters wanverhoudingen in arme landen gaan afdekken met schijnjuristerij.

'miljoenen volslagen oninteressante rechterlijke uitspraken en uitspraakjes'

Dat is de kwalificatie die de redactie van het Nederlands JuristenBlad (Buruma, Drion) meegeeft aan het werk van duizenden rechters in het familierecht.
Ik had het zelf niet kunnen bedenken. Ik heb al eerder gemeld dat miljoenen uitspraken nietig zijn omdat ze niet openbaar zijn afgegeven. Ik zou de kwaliteit van al die uitspraken wellicht kunnen hekelen als ik ze zou mogen inzien. Maar ‘volslagen oninteressant’…….  ja als het lot van al die kinderen niet interessant is, omdat het toch vaak op hetzelfde neerkomt (een ouder afvoeren) dan hebben ze wel een sóórt punt. Maar ik vind dat zich repeterende onrecht nou juist wél interessant.
De redactie schreef deze woorden als reactie op een artikel wat ik had geschreven voor hun blad. Wel een artikel dat er nogal inhakt. Maar die redactie met Hoge-Raad-lid/voormalig hoogleraar recht Ybo Buruma en voormalig Hoge-Raad-lid Coen Drion als prominente redactieleden, had niet de moed om het te plaatsen en ook niet de moed om de ware rede achter niet-plaatsing te benoemen. Dus kwamen ze met een lijst van nogal waanzinnige opmerkingen en diskwalificaties waarvan bovengenoemde er nog maar één is.
Ooit had ik een vader aan de telefoon die, met zijn kind, slachtoffer was van een van die ‘volslagen oninteressante’ uitspraken. Hij vroeg of ik hem aan de pil van Drion kon helpen. De pil van Drion is een zelfmoordpil die is uitgevonden door Huib Drion, de oom van bovengenoemde raadsheer Coen Drion. Ach ja een associatief doorsteekje dat gewoon bij mij opkwam.
U denkt misschien dat de redactiesecretaris zich wat heeft verschreven. Nee, niet het geval. Ik heb haar teruggemaild met een deel van mijn repliek waarop ze reageerde dat ze slechts de boodschapper is. Don’t shoot the messenger schreef ze er nog bij. Dus het gaat hier wel degelijk om de mening van de hele redactie. ‘Er is behoorlijk over gediscussieerd en deze argumenten hebben gewonnen.’ voegde ze er aan toe.
Het artikel, waarop dit alles betrekking had, gaat over de openbaarheid van uitspraken en de merkwaardige ontstaansgeschiedenis van de Raad voor de Rechtspraak. Omdat ik het betreffende artikel nog ergens anders ga proberen te plaatsen ga ik het nu nog niet op mijn eigen blog publiceren. Ik heb een andere hoogleraar achter me staan die dit stuk een ‘goed en overtuigend’ betoog vond en mijn andere, toch altijd zeer kritische,  meelezeres was ook zeer tevreden. Dus op die gronden zou het kans moeten maken. Misschien een blad dat wat minder diep in de rioolput zit die justitie heet, zoals advocate Adéle van der Plas althans het ministerie zo prachtig karakteriseert. En omdat dat interview met deze heel dappere vrouw ook verder beslist gezien moet worden laat ik dat hieronder volgen.  Verder hoort u nog nader van mij over deze kwestie. Ik zal daarbij ook de rest van de zogenaamde argumenten van de NJB-redactie de revue laten passeren. Het volgende blog hierover

 
dossier openbaarheid van uitspraken
Een meer zakelijke opsomming van feiten en argumenten rondom de openbaarheid van rechterlijke uitspraken.
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter Coen Drion, voormalig hoogleraar Ybo Buruma en de hoogleraren: Tom Barkhuysen, Ton Hartlief, Corien (J.E.J.) Prins, Taru Spronken, Peter J. Wattel
Dit is de eerste in een serie blogs over de staat van de redactie van het Nederlands JuristenBlad.

Transparantie

Wij burgers moeten steeds transparanter worden en de overheid steeds ondoorzichtiger. Zo legde ik simpel en duidelijk afgelopen zaterdagavond de gang van zaken uit. Geen openbaarheid van uitspraken, geen antwoorden meer van ambtenaren en ook niet van ministers. Ik was onder de indruk van het kunstwerk dat het Leidse universiteitsblad Mare maakte van het rapport Maat. Wat niet zwart gemaakt is bevatte ook niets nieuws.

De Matrix die Mare Maakte van Maat

Zondagochtend kwam mijn oude maatje uit het scholierenverzet, Paul Frissen, in het programma Boeken van de VPRO van alles uitleggen over transparantie en geheimhouding en de zin ervan. Maar mijn eenvoudige tegenstelling (burger-overheid) heb ik gemist. Min of meer klonk er wel eens wat van door maar het was vooral een filosofische versluiering. En dat was misschien ook precies wat hij bedoelde. Het boek ging over de zin van geheimhouding. En over geheimhouding zelf moet je dan misschien ook wel geheimzinnig doen. Ja Paul, sorry, misschien moet ik eerst je hele boek lezen voor ik er echt iets over kan zeggen, maar ja ik ben even bezig om weer wat op een rij te zetten over die openbaarheid van uitspraken.
Het boek van Paul Frissen
De reactiemogelijkheden voor dit blogje zijn gesloten. U kunt mij desgewenst bereiken via: http://joepzander.nl/formjoepa.htm

Wat leerde jij vandaag op school

Speciaal voor de leraren onder mijn lezers en vooral die ene die dankzij mijn vorige blog het in de klas over asjoera gehad heeft, deze gouden ouwe. Pete Seeger’s What did you learn in school today?. Als je daar een beetje goed naar luistert begrijp je hoe in 1964 het klimaat langzaam rijp werd voor de grote studentenopstanden in de USA tegen de Vietnamoorlog.
Die tijd breekt weer aan, dat we door de overheidspropaganda heen kijken en de leugens niet meer pikken.

I learned our government must be strong,
It's always right and never wrong.
Our leaders are the finest men,
And so we elect them again and again.
And that's what I learned in school today, that's what I learned in school

Wat me echter vooral opviel is dat de oude linksen best goed begrepen dat ook het justitiesysteem niet deugt.

I learned that justice never ends

Bij modern links moet je vooral niet aankomen met kritiek op het reëel bestaande rechtssysteem. Zelfs bij mijn eigen partij, de SP, is dat not done.
Ook mijn zoon leert nog net als ik vroeger van de zorgvuldigheidseisen in de trias politica zoals de openbaarheid van uitspraken. Sprookjes dus.
En beste leraren en pappa’s nou niet met zijn allen dit lied in het klaslokaal gaan zingen hoor! Want je weet; liedjes zingen is verboden! Zelfs onschuldige liedjes kunnen nog tot vreemde gedachten leiden.

Pete Seeger heeft nog meer inspirerende liedjes gezongen. Oh ja het lied is gemaakt door Tom Paxton trouwens.
PS1 Toen ik mijn zoon vroeg wat hij vandaag op school had geleerd zei hij ‘niets!’ Dit is enigszins in tegenspraak met zijn 9,4 voor wiskunde.

Naar Twenthe verhuizen

Actie van Dwaze vaders oost voor het gebouw van de rechtbank Zutphen in 1994. In het midden ziet u mij op mijn rug. Een officier van Justitie is in gesprek met ons. Hij wilde dat we aangifte zouden doen van discriminatie als we dachten dat de rechtbank daarmee bezig was.

Droeve gezichten alom. Ook de rechtbank Almelo gaat dicht. Naast 6 andere. Vorige week had ik nog een gezellig gesprek met een telefoniste van de rechtbank Zutphen die zich nog een beetje zorgen maakte dat de klappen daar zouden vallen. Ik gunde haar haar vaste werkplek heel erg. Ze had zich al vaak beklaagd bij mij dat ze haar werk niet meer kan overzien omdat dat nu ook Arnhem beslaat. Maar ja het had ook  wel wat aardigs voegde ze er aan toe. Ja als ik de linkbank Arnhem bel krijg ik dus de laatste tijd vaak die aardige telefoniste van Zutphen aan de lijn.
Zelf zie ik nu mooie kansen om in Twenthe te gaan wonen. Een lekkere uithoek ver van enige enge linkbank. Helaas zie ik baas Bakker van de Raad voor de lonkspraak nu vertellen dat er toch nog rechters in Almelo blijven. Iemand nog goede suggesties voor een andere verhuizing?
Een leuk alternatief voor de linkspraak is het rechtspreken in open veld. Dat zag ik van de week verbeeld in de bekende rechter-strip van Jesse van Muijlwijk. Gewoon zonder gebouw er omheen. Ook een leuke oplossing voor het gebrek aan openbaarheid.
Over aangifte doen tegen discriminatie e.d
1441566079239
“In the darkness of secrecy sinister interest, and evil in every shape, have full swing. Only in proportion as publicity has place can any of the checks applicable to judicial injustice operate. Where there is no publicity there is no justice. Publicity is the very soul of justice. It is the keenest spur to exertion, and surest of all guards against improbity. It keeps the judge himself while trying under trial.” Bentham,19e eeuwse filosoof

miljoenen nietige vonnissen, duizenden strafbare rechters

Zoals eerder aangekondigd, ik ploeter door mijn geschiedenis van de laatste decennia. Het onderwerp openbaarheid van rechterlijke uitspraken in het familierecht maakt daar uitdrukkelijk onderdeel van uit.

befgajes in de bajes
befgajes in de bajes

Zo kwam ik ook mijn aantekeningen tegen van een gesprek met vice-president Hooft Graafland van de rechtbank Arnhem. Die memoreerde zelf dat uitspraken openbaar moeten worden gedaan op straffe van nietigheid.  Daarom vond hij dan ook dat ik samen met Jan Hop best wat (geanonimiseerde) uitspraken mocht doornemen. Helaas werd dat later teruggefloten door een illegitieme rechtersorganisatie met de naam Algemeen Secretariaat van de Zittende Magistratuur. Hoewel het de individuele verantwoordelijkheid is van elke rechter om zijn/haar uitspraken openbaar te maken meende deze organisatie dat te moeten overrulen. Daarna meende ook de Rechtbank Arnhem zelf dat ze de, overigens al gemaakte afspraken over de praktische uitvoering van geanonimiseerde inzage, ongedaan moesten maken.
Later wist ik nog eens een keer een heel rechterscongres onder leiding van ex-minister van Justitie Hirsch Ballin te overtuigen. Maar er iets aan doen? Ho maar. Ja halfslappe babbels van de commissie de Meij die het alleen maar erger dreigde te maken.
Dit allemaal teruglezende, probeerde ik mijn gedachten nog eens op een andere manier uit te drukken. Hoeveel niet openbare, dus nietige vonnissen zijn er inmiddels gesproken? Ik denk dat het probleem begon toen er een einde kwam aan het letterlijk (mondeling) uitspreken van vonnissen. Ik denk dat dat ergens rond 1985 zal zijn geweest. Dan hebben we het over 30 jaar. Er worden tegenwoordig zo’n 270.000 uitspraken jaarlijks uitgesproken in het familierecht. Zie hieronder, ik heb het inmiddels nagekeken. Nou vroeger waren het er wat minder dan nu. Laten we zeggen 30×160.000 vonnissen minus 20% ( maar oef; zie hieronder dat is waarschijnlijk veel minder) die wel is gepubliceerd op rechtspraak.nl van de laatste jaren; afgerond bijna 4 miljoen dus? Allemaal nietig volgens de wet Rechterlijke Organisatie artikel 5. En aangezien het ook tegen de grondwet (art 121) ingaat kun je dus ook zeggen dat al die rechters die een ambtseed van trouw aan de grondwet hebben gedaan meineed pleegden. En dat is volgens mij strafbaar. En dit alles gaat alleen nog maar over Nederland.
Ach ja, u denkt dat ik een soort gek ben. Dat ben ik gewend. Ik ben een van de heel weinigen die zich druk maken over dit onderwerp. Je moet wel gek zijn om je daar druk over te maken, dus ik ben wel een soort gek denk ik ja. Maar als u ook denkt dat het niet klopt wat ik hier schrijf dan raad ik u toch echt aan het eens even na te kijken.
Je kunt het ook als volgt zien.
Daar is die Titanic die justitie heet en daar ligt Joep Zander met een boei in het water er voor. Ik roep: stoppen!. Dat zijn ze eerst niet van plan. Ik roep kwaad dat ze het roer om moeten gooien. Dan roept er iemand vanaf de reling; ‘u moet u niet zo kwaad maken, u bent zeker weer zo’n dwaze vader’. ‘Ik ben een burger die prijs stelt op correcte uitvoering van de wet!’ ‘U moet loslaten’, krijg ik terug. ‘Wat loslaten? Mijn reddingsboei soms, wat bedoelt u?’ Maar op het laatste moment buigen ze af. Ik dobber verder in een koude ijszee. Maar wacht even lag verderop dan niet die ijsberg waar ze levensgevaarlijk langs gaan schampen. Zo gaat dat toch met een Titanic? Toen ik dit eenmaal had opgeschreven moest ik denken aan die Chinees die op het plein van de Hemelse Vrede in Peking voor een tank stond. Maar dat was meer van de negatieve afloop, daar doe ik niet aan. Afin 15 jaar later ligt Joep Zander in de ijszee en komt de Titanic weer langs…… Waar blijft die ijsberg nou?
U kunt dan beginnen bij het dossier Openbaarheid van uitspraken
En mogelijk wilt u het nog van iemand anders horen. Die zijn er weinig. Maar Paul Ruijs is wel een van de betere. Hieronder:

PS1:Het informele Algemeen Secretariaat Zittende Magistratuur (ASZM)) Blokkeerde de openbaarheid van uitspraken op 25 augustus 1997. Pas nadat ze dat hadden gedaan, en nadat de kwestie aan de orde werd gesteld op het rechterscongres ‘Kwaliteit van de rechtspraak op de weegschaal” werd het bestaan van dit orgaan gelegaliseerd door een ministeriële beschikking. Dit ondanks de mening van het voltallige rechterscongres. In de laatste plenaire zitting van dat congres is ook nadrukkelijk aan de orde geweest de oprichting van een centraal orgaan voor de zittende magistratuur. Hierover werd twijfel geuit. Men name was uitdrukkelijk het standpunt dat zo’n orgaan geen standpunten naar justitiabelen mocht innemen; het zou slechts, als het er al moest komen dienen om gecoördineerd standpunten naar de politiek in te nemen. Het is toch wel wonderlijk dat inmiddels zo’n orgaan niet alleen al bleek te bestaan maar ook standpunten naar justitiabelen construeerde.
PS2: Laat niemand meer roepen dat ik overdrijf! Het blijkt dus om niet 1 miljoen (zoals ik eerst schreef) maar zo’n 4 miljoen vonnissen in familie-en jeugdrecht te gaan. Hoeveel nietige vonnissen zijn dat per volwassen inwoner van ons land? Een op de drie ongeveer. Oftewel als u zelf niet zo’n nietig vonnis in huis heeft dan toch wel een van uw buren. Nou ja er zijn natuurlijk mensen met een stuk of tien van die dingen, ik heb er zelfs nog net een paar meer geloof ik, dat maakt de spoeling voor anderen dan weer dunner.
bron rechtspraak.nl
Het percentage uitspraken dat op rechtspraak.nl verschijnt was in 2004 overigens 0,9 % volgens Trouw. Mijn schatting van 20% kan ook wel eens een onderschatting zijn. In 2012 sprak rechtspraak.nl van een stijging in 2011 tot minder dan 1 %. De rechtbank Gelderland (Arnhem valt daaronder) sprak in 2014 over een gedaald aantal gepubliceerde uitspraken in 2013. Dat was nog geen 0,8 %. 
Het aantal gepubliceeerde familierechtvonnissen zal waarschijnlijk percentueel overigens nog wel veel lager liggen.
PS3: Vandaag een mailtje van een rechtbank die meent dat het verstrekken van een vonnis aan partijen voldoende is om aan het openbaarheidsbeginsel te voldoen. Dat hoorde ik 15 jaar geleden ook al wel. Maar het is natuurlijk net zo’n onzin als stellen dat een verslag van een gemeenteraadsvergadering openbaar is omdat het aan de gemeenteraadsleden wordt toegezonden. Vinden ze bij die rechtbank dan ook dat de zitting zelf openbaar is geweest soms? Dat die wettelijk achter gesloten deuren mag plaatsvinden wil toch ook niet zeggen dat de partijen buiten gehouden kunnen worden. Sorry dat ik het zo uitdruk, maar het zijn nixxxxx, dxxxxxxxxxxxs of wereldxxxxxxxn bij de (piep)bank.
PS4: Ongelooflijk maar waar. Ik ben door een rechtbank ingeschakeld als omgangsbegeleider/bemiddelaar nadat ik een verzoek van de rechtbank om eventueel een Ouderverstotingsrapportage te maken zelf had afgewezen (teveel betrokken bij een van de partijen en nog wat dingen). Niet omdat het de rechtbank niet zou zijn opgevallen dat ik nogal eens kritiek op ze heb (deze Rechtbank niet in het minst), nee ze hebben me heel duidelijk gemaakt dat ze dat weten. Het merkwaardige bij deze rechtbank is dat ik er vaak veel kritiek op had, maar dat ze ook een aantal bijzonder positieve dingen deden in het verleden. Kortom u ziet het al gebeuren, straks ben ik nog heel positief over de familierechtspraak in Nederland. Nee grapje, daarvoor moet nog heel wat meer gebeuren. Maar voel u vooral vrij om mij in de gaten te houden.
En u begrijpt; de opdracht aan mij blijkt uit een beschikking die mogelijk nietig is. Mocht u hem willen inzien dan zal ik dat niet kunnen weigeren omdat hij nou eenmaal openbaar is. Die openbaarheid dient de publieke controle op de rechtspraak inclusief de door haar ingeschakelde deskundigen. Waarvan nota.
Inmiddels heeft deze rechtbank, de rechtbank Arnhem dus, haar opdracht, per beschikking gegeven, weer ingetrokken. Ze hebben zomaar bedacht dat de opdracht voorwaardelijk was, niet dat dat in hun nietige schikking stond. Ze herhaalden per mail aanvankelijk de onvoorwaardelijke opdracht.

de plek van salomon

bordje salomonVandaag wandelde ik met mijn dochter (jawel!) langs de rechtbank Arnhem. Een goed moment om terug te denken aan de keren dat ik daar o.a voor haar aanwezig was. Als raadsman voor vader Peter terwijl twintig vaders zich in de hal met kettingen aan de hekken klonken, tv, radio kranten. Er staat nog een opname op internet.

In hetzelfde jaar het formulier waarop vaders per definitie geen voogdij (lees gezag) kregen, maar wel moeten betalen en eventueel een omgangsregeling krijgen.

De keer dat ik het met Jan Hop voor elkaar kreeg om eindelijk eens een serie uitspraken in te kunnen zien. Maar dat van illegale hogere linke rechtershand werd teruggedraaid.

Toen in Hoger beroep een Raadsheer de moeder vroeg of ze zou meewerken aan een omgangsregeling en die daar toen een zeer radicaal afwijzend antwoord opgaf. Wat blijkbaar nou juist de reden was om de omgangsregeling af te wijzen. Regelrecht tegen een redelijke opvatting van het salomonsoordeel in die de meest eisende ouder ongelijk zou moeten geven.

Maar dan toch ook de verplaatsing van het salomonsoordeel van de zijkant van het gebouw naar de ingang onder druk van de opmerkingen daarover in ons boek “Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context” Ik zag nu voor het eerst dat de verplaatsingsredenen, die de rechtbank me al een keer had medegedeeld ook op een bordje eronder terug te vinden zijn.

Ze hebben eigenlijk op dit bordje hun eerdere ongelijk toegegeven. Soms zit het mee met die rechters. Meestal tegen.

Bezettingsactie Arnhem
Het beeld van Schaller over het salomonsoordeel

het beeld van Schaller op zijn nieuwe plek

Een linke rechtstaat

mijn leerboek “Nederland, een rechtstaat” met uitgelicht deel over de openbaarheid van uitspraken. Klik voor vergroting van dit kunstwerk.

Op mijn oude HBS in Geleen hadden we het vak staatshuishoudkunde. Ik weet niet of het de bedoeling was, maar ik heb dat vak echt geleerd alsof dit ging over de maatschappij waarin ik opgroeide. Dom natuurlijk. Daar is onderwijs niet voor. Het is om je te disciplineren en fabeltjes te doen geloven. Ik zeg het een beetje cru nu, maar elke keer als ik weer eens bezig ben met de staat van de rechtsstaat staat mij steeds weer die ene bladzijde uit dit boek voor ogen. “Rechterlijke uitspraken altijd openbaar”.

Een keer heb ik op een rechterscongres ook uitgelegd dat ik het zo geleerd heb. Een Prof rechten beweerde toen dat mijn studieboek het fout had. Maar na een blik in de grondwet, die hij heel handig uit zijn tas toverde, bleek dat mijn studieboek gelijk had. Maar eigenlijk ook niet. Het staat wel in de grondwet maar het is niet waar in de zin dat het ook praktijk zou zijn.
Waarvoor ga je nog naar school? Gelukkig leert mijn zoon ook handige vakken als wiskunde en Engels. Hoewel ik bij elk vak dingen tegen kom waar je flinke vraagtekens bij moet zetten (wat zelden wordt aangemoedigd), is het zelden zo nep als recht.

Eigenlijk is deze inleiding ook een manier om u te wijzen op het dossier “Nederland een rechtersdictatuur” dat ik in de afgelopen maanden stevig opnieuw heb opgebouwd. En voordat u zegt, wat een onzin; lees het eerst even?

dossier Nederland een rechtersdictatuur

Gevangen is?

moeder in de bak?

Het lijkt wat op een moeder in een gevangenis. Het plaatje rechts stond eerst bij mijn vorige blog over vaders die misschien wel liever in de gevangenis zouden zitten dan hun kind te missen. Maar op een of andere manier zag ik er een moeder in. Ik schreef daar al over in een commentaar bij die blog, waar je nu een ander plaatje kunt aantreffen. Ik ontdekte dat ik ergens in een overheidsforum ervan “verdacht” werd de moeder van mijn dochter in de gevangenis te hebben gekregen vanwege onttrekken van vader aan kind vice versa? Moet ik nou zeggen “was het maar waar”? Nee ook niet echt. Zover zou het niet mogen komen. Uiteindelijk is er misschien geen andere oplossing….

Maar eigenlijk moeten die rechters in de bak. Nóg een ander plaatje dus…. Rechters misbruiken hun macht als ambtenaar. Dat is strafbaar. Ze doen dat in sommige gevallen als organisatie (de illegitieme ASZM en later de Raad voor de Rechtspraak, werkgroep kinderrechters) en dat terwijl ze juist als rechter expliciet ook individueel onafhankelijk dienen te zijn. Ze overtreden wetten in samenwerking, een samenwerking gericht op wetsovertreding. Ze zetten de politiek onder druk. Die samenwerking strekt ook tot buiten de rechterlijke macht.

juridiculous
Dat heet dan de onderlinge afhankelijkheid in de familierechtketen. Quik Schuijt speelt in een en ander, als senator, vooraanstaand en leidend kinderrechter, een belangrijke rol. Maar iets meer achter de schermen zitten waarschijnlijk de grote poppenspelers. Zoals dat ook in criminele organisaties vaak het geval is.
Dat woord “ook” in de laatste zin. Durf ik dat ook weg te halen. Ik laat het aan de lezer over.


What the hell is ASZM en meer over de vorming van de rechtersdictatuur afdeling Nederland


hoe zit dat met de openbaarheid van uitspraken?

vorige blog inclusief o.a de uitgebreide reactie van Wouter