Cookies

Julian Assange: Verneukte papa?

Ik ken wel wat vaderactivisten die weigeren om nog ooit met een vrouw geslachtsgemeenschap te hebben. Dat had Wikileaks voorman Julian Assange ook beter kunnen doen. Zeker als inwoner van Zweden.

Een stel wraakzuchtige dames probeert hem nu te laten vervolgen. Niet vanwege verkrachting zoals het jeugdjournaal het nog noemde, maar omdat hij niet stopte nadat het condoom scheurde respectievelijk hij geen condoom gebruikte. Niemand ontkent dat het vrijpartijtje met wederzijdse instemming was, ook niet nadat hij een condoom weigerde cq het gescheurd was. De aantijgingen zijn in feite vederlicht en in geen enkele verhouding tot het internationale arrestatiebevel. Zweden staat al langer bekend als heilstaat van het afgegleden extreem-feminisme. Maar even was Julian Assange toch op het verkeerde spoor gezet door de formele vrijheid van meningsuiting die daar wel bestaat zolang je maar niet toevallig een paar dames tegen je in  het harnas gejaagd krijgt.

Assange is overigens vooral op het spoor van het verzet gebracht door zijn ervaringen in het familierecht en de verwijdering van zijn eigen kind. In feite is hij dus een boze vader, die als zovele vaders dieper graaft nadat hij eenmaal onrecht op het spoor is. Overigens gaan er over zijn karakter, achtergrond en persoonlijkheid nogal wat negatieve verhalen de ronde. Hij heeft het zeker niet makkelijk gehad in zijn jeugd. Daar zal hij best een paar tikken van hebben opgelopen. Maar die tikken heeft hij dan goed ingezet om door te tikken.

In zijn verleden als vaderrechtenactivist heeft hij ook geprobeerd juridische dossiers op internet te zetten. Dossiers die toen en zeker nu erg verborgen zijn. Zelfs rechterlijke uitspraken zijn in een groot deel van de wereld (waaronder Nederland) niet openbaar  wat ze wel horen te zijn volgens bijvoorbeeld art 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Ik hoop zelf dat Assange nog een keer bij dat deel van zijn passie terugkomt.

Een goede blog over de achtergronden van Assange
dossier openbaarheid van uitspraken

Een prima blog over de gang van zaken rond gescheurde condooms etc. van de Zweedse vaderbeweging (archive.org)                   eigen cache van deze pagina

En omdat ik voor hoor en wederhoor ben

ook interessant

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=w0xLyoc9DxU]

de geromantiseerde rechtsstaat

Actievoerders romantici. Dat bedoelde Femke natuurlijk niet positief. Ze sprak over romantiseren. Romantisch zijn is leuk en kan ergens toe leiden (vaderschap?). Maar romantiseren…
Wat mij opvalt zijn haar eigen romantiseringen van de “democratische” rechtsstaat. Ik zal dat nu de geromantiseerde rechtsstaat noemen. Een koekje van eigen deeg.

Het a priori uitgaan van het aanwezig zijn van een (demokratische) rechtsstaat is gevaarlijk. Een rechtsstaat moet zich kunnen bewijzen.
Mijn optie, en die van meer activisten, is dat deze rechtsstaat maar beperkt bestaat. Natuurlijk wordt er vaak recht gesproken. En meestal zal dat recht misschien iets met récht te maken hebben. Maar veelal is het linkspreken. Veelal zijn rechters gestuurd door stands- en economische belangen, vooroordelen en houden ze zich niet aan de door de wetgever vastgestelde rechtsorde. En dat op belangrijke punten zoals de openbaarheid van uitspraken. Of wat dacht u van dat beruchte formulier waarop vaders bij voorbaat elke kans op zeggenschap over hun kinderen werd ontzegd?  Het gaat te ver om in een column dat allemaal uitvoerig uit de doeken te doen. Daarvoor vind u hier onderaan de nodige links.

Juist als het er om gáát nemen rechters in Nederland een ondemocratisch standpunt in.
In alle minder democratische landen, nu en in het verleden, namen rechters voor het merendeel waarschijnlijke rechtvaardige besluiten. Het gaat om die keren dat ze mensen die actief opkwamen voor mensenrechten, die zich verzetten tegen onrecht, neersabelden.

En ook dan waren er óók altijd politici die meenden de zogenaamd democratische rechtsstaat te moeten verdedigen. Femke bevindt zich in goed gezelschap. Het klinkt bijna als een argumentatie ad Hitlerianum maar dat kan ik dan ook niet helpen.

Om meer te weten te komen kunt u ook mijn andere weblogs daarover nog eens allemaal nakijken. Ik heb ze met dat doel vandaag allemaal nog een keertje opgepoetst.

dossier rechterlijke macht
dossier openbaarheid van uitspraken

Nederland een rechtersdictatuur

Rechtspraak is een vergeten onderdeel van de democratie. En dat is wel zo gemakkelijk…. voor de rechters. Rechters dulden geen tegenspraak. Nou ja… een beetje dan. Maar als iemand door heeft dat er in die rechtbanken dikwijls niet openbaar maar geheim wordt rechtgesproken, er ook geen publieke uitspraak is ( wat volgens art 6.1 Europees verdrag voor de rechten van de mens absoluut moet) dan krijg je gewoon het woord niet in Nederland, want iedereen is bang voor rechters. En niet voor niets. Rechters kunnen je namelijk terugpakken. Dat klinkt zwaar, maar het is waar. Dat heeft ook Jan Hop nu weer voor de zoveelste keer ondervonden. Hij mag twee jaar lang niet meer als procesvertegenwoordiger optreden in de rechtbank Zutphen. Omdat hij heeft gezegd dat er bij de jeugdzorg allerlei onfrisse praktijken zijn. Iets wat hij volstrekt heeft aangetoond. Onder andere in de zitting waarin het ging over de vraag of hij de deur kon worden gewezen.

Voor dat aantonen moet je dan overigens niet in de uitspraak zelf kijken (het mocht eens iemand op een idee brengen) maar in de weergave van de mensen die op de publieke tribune zaten.

Kinderrechter Quik-Schuijt kan rustig op de radio beweren dat slechts een kleine minderheid van vaders problemen met kontakt met hun kinderen heeft. En die paar zijn dan ook een beetje gek. Volgens Quik-Schuit dan. Daar bedoelt ze mij onder andere mee. Een leugen en een infame beschuldiging zonder enige grond.

Ik maak me zo kwaad dat ik nu besluit morgen dit verhaal af te maken (in deze post of in een vervolgpost). Nu de goedheilig man. Misschien kan zwarte Piet de Zutphense rechters effe in de zak stoppen voor een enkele reis Spanje.

dossier Nederland een rechtersdictatuur
vorige post: de rechtbank zutphen wil haar kritikaster kwijt
de vervolgpost: moergrobben (rechtersdictatuur 2)
verslag zitting Hop
uitspraak Jan Hop
Over de openbaarheid van uitspraken