Cookies

vaderdagtrofee m/v winnaar Glenn Helberg morgen zomergast

Dwingende vaderregistratie = récht op vaderregistratieIn 2010 ontvingen Glenn en Orville Breeveld de vaderdagtrofee m/v. Een schilderij (wisseltrofee) en een beeldje (toen ieder jaar opnieuw)  van mijn hand. Het beeldje werd voor het eerst uitgereikt. Orville houdt hier het beeldje vast en Glenn het schilderij. Het beeldje stond jaren in de kast bij Glenn. Toen ik een keer op bezoek kwam bleek het beeldje weer te zijn opgehaald door het Vader Kennis Centrum dat officieel verantwoordelijk was voor de uitreiking.
Ik hoop dat het beeldje nu weer in Glenn’s kast staat! Allemaal kijken!!

terug van weggeweest

Peter Brons bij Knevel en van de Brink, met op de achtergrond de vaderdagtrofee m/v
Peter Brons bij Knevel en van de Brink, met op de achtergrond de vaderdagtrofee m/v

Vandaag werd in het kerkje van Jorwert in Fryslân het schilderij vaderdagtrofee m/v aan mij terug overgedragen. Een mooie plek op een mooi moment met een schraal zonnetje op de achtergrond. Het schilderij diende 6 jaar lang als wisseltrofee. Achterop het schilderij staan de namen van de volgende winnaars:
2007 SP-fractie Tweede Kamer: vanwege amendement gelijkwaardig ouderschap.

2008 Jan Steen: Vadermilitairen zelfde verlofrecht als Moedermilitairen.

2009 Peter Brons: Strafvervolging en veroordeling moeder voor niet nakomen omgangsregeling.

2010 Glen Helberg en Orville Breeveld: opkomen voor Caribisch vaderschap.
trofee achterkant

2011 Ken Thomson en Benjamin Wondergem: Samen opkomen voor kind van Ken.

2012 Perihan Utlu: ontwikkelen vaderschapscursus

Voor mij vormt deze terugkomst weer een markering van een einde van een tijdperk

De rechtvaardige rechters en de vaderdagtrofee

Over de verdwijning van betekenisvolle schilderijen

paneel rechtvaardige rechters ( ©  wikipedia)

Waarom is juist het paneel van de rechtvaardige rechters uit het polyptiek Lam Gods 80 jaar geleden uit de kathedraal van Gent verdwenen? Het is vast wel eens ergens aan de orde gekomen in de vele literatuur die over deze verdwijning bestaat. Maar als het paneel er al niet uit wás, zou het wellicht een goed idee zijn om het er alsnog uit te halen totdat het begrip “rechtvaardige rechters” niet meer een soort contradictio in terminis zou zijn.

Zou er ook zoiets aan de hand zijn met het schilderij vaderdagtrofee m/v dat ik ergens in 2007 schilderde voor een conglomeraat van vaderorganisaties waaronder Fathers for Justice, en jarenlang dienst deed als vaderdagtrofee m/v totdat het Vaderkenniscentrum de, door haar met gretigheid opgenomen verplichtingen, in deze niet meer nakwam en het hele idee vaderdagtrofee overboord gooide. Dat is althans alles wat ik er als verantwoordelijk kunstenaar van heb meegekregen.

In 2012 werd het schilderij voor het laatst uitgereikt aan Perihan Utlu, die daarmee werd beloond voor het feit dat ze een cursus voor vaders had opgezet. Inmiddels stonden er achter op het schilderij de namen van maar liefst 7 andere winnaars van de trofee. Dat waren achtereenvolgend de Tweede Kamer fractie van de SP, Militair vlieger Jan Steen, Vader Peter Brons, Glenn Helbergen samen met Orville Breeveld, Benjamin Wondergem samen met Ken Thompson. In 2013 weigerde het Vaderkenniscentrum, een toch flink door de Bernhard van Leerfoundation gefinancierde organisatie, om de vaderdagtrofee m/v uit te reiken.

Het verdwijnen van het schilderij zou natuurlijk ook een inhoudelijke betekenis kunnen hebben, misschien dat iemand het uit het archief van het Vaderkenniscentrum gejat heeft omdat ze daar misschien volgens hem helemaal niet meer de bedoeling hebben om iets speciaal voor vaders te doen?

laatste uitreiking

In hun korte doelstelling is het woord vaderschap immers helemaal verdwenen. Zeker is dat het schilderij mijn eigendom is en in bruikleen bij het Vaderkenniscentrum berust voor zo lang er jaarlijks een trofee wordt uitgereikt. Dat is dus niet meer het geval. Het bestuur van het vaderkenniscentrum lijkt inmiddels niet meer te weten waar het schilderij zich bevindt. Het spookt inmiddels van de verhalen. Waarom houdt het bestuur van het Vaderkenniscentrum haar kaken op elkaar, waarom wordt het schilderij niet opgespoord?

De vaderdagtrofee m/v

Zou de bekende vaderactivist A.V de trofee in veiligheid hebben gebracht omdat als het Vaderkenniscentrum haar zin krijgt (preferentiële overlegpartner van de overheid) hij (en ik) verder wel onze mond kunnen houden? Heeft een van de voormalige winnaars het schilderij thuis hangen wegens doorslaand succes? Ligt het misschien naast het paneel van de Rechtvaardige rechters in een of andere kluis in België omdat de thematiek met elkaar te doen heeft? Voor mij iets om misschien vooralsnog vooral trots op te zijn. Soms toont een diefstal meer de waarde van een schilderij dan een verkoop. Maar hij moet wel boven water komen! Misschien hangt hij wel stiekem in een museum zoals ik wel eerder meemaakte met een schilderij van mij. Wie zal het zeggen? Nou u misschien? Graag uw reacties vermoedens, sporen, getuigenissen!

Meer over de trofee

De voormalige wikipediapagina van de vaderdagtrofee m/v (verwijderd door de wikipediacensuur)

Het Wikipedialemma over de rechtvaardige rechters

Aanvankelijk vond ik het niet goed voor de vaderbewegingen om onderling teveel kritiek te geven. Met dit blog nam ik flink afstand van dat standpunt omdat het allemaal te erg was geworden. Daarna kwam ik in de volgende fase; ze zoeken het ook maar allemaal uit. Ik heb geen zin om nog te investeren in een beweging met zoveel malversaties. (zie mijn volgende blogs) En ja ik ga alles ooit uitgebreid verantwoorden.

Inmiddels is het schilderij gelocaliseerd en is afgesproken dat het schilderij terug komt naar mij. (Zie later blog) Ik ben nog steeds in voor een goede bruikleenbestemming ervoor Bij voorkeur uiteraard een nog op te richten vadermuseum.

boegbeeld

beeldje vaderdagtrofee m/v Joep Zander

Vader en jurylid Henk Hanssen draaide zíjn laatste, en tevens het állerlaatste  presentatieplaatje van de conferentie het reusachtige scherm op in collegezaal A van de Universiteit van Amsterdam.
En alsof we het hadden afgesproken verscheen Henk daar met zijn kind omhooggedragen de ogen op elkaar gericht in beeld. Alsof ik het bééldje van de vaderdagtrofee naar zijn foto had gemodelleerd, wat niet waar is. Of alsof hij zijn foto daar had gezet omdat ik dat stiekem met hem had afgesproken, wat zo mogelijk nog minder waar is. Het resultaat was in ieder geval dat het beeld van Henk bleef staan tijdens de uitreiking en zo de verbeelding van de vaderdagtrofee verdubbelde.

Dit maakte duidelijk dat dit inderdaad op zijn minst één van de archetypische beelden is van vaderschap. Vader draagt zijn kind de ruimte in, hij houdt het niet tegen zich aan, maar nog wel even vast, het kind voelt al dat het ook losgelaten zal worden, dat de vrijheid roept.

In mijn beeld is het kind geboren uit het hart van de vader, waar de sporen nog van te zien zijn, alsof vaders baarmoeder op een andere plek zit dan die van de moeder. Loslaten kost ook vaders moeite. En nog meer moeite als het kind midden in de opvoeding van de vader wordt weggerukt. Ontvadering.

Afin, zoals altijd kan ik dit schrijven nádat ik het beeld gemaakt had. Wist ík veel waar ik aan begon. Nou ja, in mijn tenen.

Als Peter Tromp het beeldje aanbiedt aan de winnaars Glenn Helberg en Orville Breeveld zie ik het in zijn hand smelten. De koesterende en bezeerde hand van een vader die zijn kind had willen vasthouden waar nu een beeldje word gedragen. Dat zie ik  erin.

Een gedragen beeld, een boegbeeld misschien dat het cliché wenst te overstijgen. Hoewel het letterlijk de eerste afdruk van het cliché (de rubberen mal) is.