Vorige week maakten mijn zoon Joshua en ik een mooie schaatstocht van Overijssel naar Friesland. Dat klínkt vér omdat de meeste mensen niet weten dat Overijssel en Friesland een stukje aan elkaar grenzen. Je kunt dus ook in luttele meters schaatsen van Overijssel naar Friesland komen als je maar op de goed plek op het ijs stapt. Maar we hebben wel degelijk 50 km geschaatst. Van Giethoorn via een grote bocht door de Wieden en vervolgens geëindigd in Wolvega.
In het begin waren het nog allemaal gebaande paden. Geveegd voor de duizenden tourschaatsers. Maar het laatste stuk off-piste over het riviertje de Linde was grotendeels nog ongerept, mooi maar moeilijk begaanbaar. De pracht van de ondergaande zon boven het ongerepte sneeuwtapijt maakte alle gestruikel daar goed. En we zijn bij lange na niet door het ijs gezakt, hoewel er wel gewaarschuwd was voor mogelijk zwakke plekken.
Ik moest er toch even aan denken toen ik hoorde dat Friso off-piste ónder de sneeuw terecht was gekomen. Soms slaat de mooie natuur terug. Ik wens de prins uiteraard het beste en een hernieuwde ontmoeting met de sneeuw.