Cookies

Overijssels twitterende rechter Taalman bevestigt Nederlandse rechtersdictatuur

Let op: De status van de wrakingszitting is mij onduidelijk. Of het nog fysiek plaatsvind vraag ik me af. Dus zelf naar de wrakingszitting komen is misschien weinig zinvol. Ik hoop later nog gegevens te publiceren over de skype-toegankelijkheid van de zitting. De advocaat van Ivo moet wegens klachten thuis blijven en zal dus zeker niet live aanwezig zijn maar wel op skype. Corona tsja.

Morgen is de wrakingszitting over de onafhankelijkheid van de Overijsselse rechter Taalman. Zie ook mijn vorige blog. Het wordt toch een fysieke zitting en wel in mijn “geliefde” rechtbank Zwolle. Om 11 uur. Deze zitting is openbaar.

De wraking gaat voor het grootste deel over de argumenten waarmee Taalman mij afwees als onafhankelijk deskundige. In haar eigen verweer in deze wraking herhaalt ze grotendeels opnieuw wat ze ook in de zitting beweerde. Ik zou te kritisch zijn naar de rechterlijke macht. Ze noemt daarbij de volgende dingen die ze uit mijn blogs bij elkaar heeft gescharreld:

“In het beleid van justitie is zorgend vaderschap een afwijking” ‘façades van rechtbanken roepen bij mij (…) traumaervaringen op”
‘fysiek en psychisch geweld van rechters, gerechtspolizisten en hun aanhang”
‘de corrupte rechterlijke macht en het zieke justitiële systeem”
“de rechterlijke macht heeft zich (.) tot een dictatuur verheven waar je u tegen zegt”
“Ik noem die huidige staat van de rechtsstaat een rechtersdictatuur. een onrechtsstaat dus. En dat leidt uiteraard tot allerlei onrecht in de concrete rechtspraktijk.”

Ze heeft zich dus in het geheel niet verdiept in door mij geschreven wetenschappelijke artikelen en andere publicaties waarin ik dat alles uitvoerig onderbouw. Die uitspraak over rechtersdictatuur voegt ze pas in haar verweer toe maar geeft wel heel mooi de clou aan waar dit om draait. Ik beweer dat Nederland een rechtersdictatuur is, en Taalman bevestigt dat door te doen waarmee dictaturen zich altijd bij uitstek onderscheiden, namelijk kritische geluiden tot zwijgen brengen. En Taalman doet dat met de zelfde vanzelfsprekendheid waarmee elke dictatuur dat doet, alsof het heel normaal is. In een democratie daarentegen laat je dergelijke geluiden dus juist wel aan het woord komen.

Taalman is zelf overigens niet te beroerd om haar meningen in de pers te ventileren. Ze mag haar eigen opvattingen wel eens op zichzelf toepassen. En dat geld voor meer opvattingen in bijvoorbeeld dit stuk van haar: https://www.mr-online.nl/mr-van-de-week-sylvia-taalman-over-de-enkelband/ . Wat zou haar vader hier van denken, vroeg ik me na het lezen van haar stuk af.

mijn schilderij inquisitie

In de zaak van Ivo Vrijkotte waarin de wraking is gedaan was het van groot belang om duidelijk te maken dat de besluiten van de familierechters juist veel leed veroorzaken voor de betrokken kinderen. die kritiek moet mogelijk zijn maar is het dus niet. Dat wist ik al, maar het heeft nog nooit zo duidelijk op tafel gelegen.

Overigens repeteert Taalman in haar verweer ook beweringen van anderen (ik zou in opdracht van Ivo een verjaardagskaartje aan een kind hebben gestuurd) die niet juist zijn, wat haar gebrek aan onafhankelijkheid nogmaals bevestigt.

Mijn uitgebreidere visie op deze wraking

Meer over de Nederlandse rechtersdictatuur ( nee niet de Poolse): https://blog.joepzander.nl/2007/12/05/nederland-een-rechtersdictatuur/

Nog meer, met verwijzingen: Hoe een clubje van rechtbankpresidenten in 1997 de onafhankelijkheid van de Nederlandse rechter ophief

En laat ik ook een wetenschappelijk artikel van mijn hand noemen: Ouderverstoting en de vergeten vaderlijke opvoedingsverantwoordelijkheid

Klasse-justitie: Demmink en een fietslampje


Ooit plakte ik de rechtbank Zwolle onder de pamfletten wegens de totale wetsverkrachting die daar tegen mij en mijn dochter plaatsvond. Ik werd tegen een glaspui geslagen door een gerechtspolizist toen ik inzage wilde in openbare uitspraken zonder zelf ook maar enig geweld te gebruiken. Heel goed om te zien dat bij diezelfde rechtbank nog steeds mensen hun nek durven uit te steken en het onrecht aan de kaak te stellen. Deze mijnheer wil best 62 Euro betalen voor dat kapotte fietslampje (nou ja een onsje minder mag ook) Maar klaagt terecht over rechtsongelijkheid, klassejustitie noem ik dat. De opbrengst van deze boete wordt waarschijnlijk gestoken in de beveiliging van Demmink die de brave boetebetalers van Nederland opbrengen. Oh ja ook via de belasting. Demmink is, los van de pedo-beschuldigingen, een van de grote krachten achter de verzieking van het justitieapparaat in Nederland. Er mocht in Zwolle niet gefilmd worden in de rechtszaal, maar daar laat Nico van de Ham zich niet door weerhouden om de kwestie toch vast te leggen. Luister goed wat deze mijnheer vertelt, en lees Nico’s blog hierover. Excellent. Het voorbeeld van deze burger verdient navolging!

Hier plak ik pamfletten op de pui van de rechtbank in Zwolle
Hier plak ik pamfletten op de pui van de rechtbank in Zwolle. Klik op afbeelding voor meer informatie

ps1: Is het nou Klassen- of klasse-justitie. Het lijkt allebei voor te komen. Het tweede heeft een mooie dubbele cynische betekenis. Dus ik houd het zeker hierbij

Stuurloos met van der Steur

(bijgewerkt, aangevuld 27-3)
‘Dat weten wij ook wel, dat er misstanden zijn bij justitie, maar u kunt toch niet verwachten dat wij daar wat aan gaan doen?” zei een politieagent tegen mij en arresteerde mij vervolgens voor een poging er wel iets aan te doen namelijk aangifte doen.
‘U heeft wel gelijk, maar er komt binnenkort weer een reorganisatie op Justitie en ik moet ook aan mijn eigen kinderen denken’ zei de ambtenaar en per saldo werd hij ontslagen en kreeg míjn kind de zak.
Een paar persoonlijke belevenissen van mij met Justitie. En dan heb ik het nog niet over de meer fundamentele aanvaringen die ik samen met anderen als Jan Hop had over de openbaarheid van uitspraken, het liegen in rapporten, corrupte wetenschapsbeoefening in opdracht van justitie, manipuleren van de pers en nog zo het een en ander.
Zou aan deze bende eindelijk een einde komen nu na het aftreden van Teeven, Opstelten en Cloo? Nee het wordt nog even erger, van der Steur zal ook nog weg moeten, maar ik begin te geloven dat dat ook gaat gebeuren, de bal rolt en krijgt massa. Bij justitie zal de onderste steen boven moeten komen ook al vindt oud-Secretaris Generaal Borghouts dat dat te gevaarlijk is. Borghouts denkt dat dan het hele apparaat instort. Ja dat krijg je er misschien van als je te laat de bezem erdoor haalt. Maar daarom maar zo door gaan kan niet.
Kijkt u naar deze uitspraak in onderstaande onthutsende en  uitstekende montage van JDTV over de jarenlang smeulende jusititepuinhopen.

De waanzin in het familierecht is in nog zwaar onderbelicht, maar de geldklopperij van het familierechtsbedrijf,; advocaten, rechters, mediators, angehauchte organisaties die preferent met zo’n overheid aan tafel willen; het zal instorten. Althans; hoop doet leven.
Als het niet wordt aangepakt zitten we definitief in een ingenieuze Orwelliaanse dictatuur gevangen. Een werkelijk subliem stukje Orwelliaanse dubbeldunk zien we nu al bij Steur. Kijk hier.. Als er een is die wegkijkt dan is dat is de minster van Justitie en V als het gaat om het sekstoerisme van haar voormalige ambtenaar Joris Demmink. Kotsmisselijk wordt ik daarvan. Sorry, maar ik voelde echt even mijn maaginhoud naar boven kruipen.
En wat doe ik zelf, behalve dit schrijven. Ik wijs even op mijn actieverleden, dat ik niet als veel andere voormalige vaderactivisten verwerp, maar waar ik trots op ben. Maar even kan ik niet, is de knel te groot. Maar ik prijs me gelukkig dat ik nooit zo wanhopig ben geweest dat ik me zoals andere vaders aan geweld heb overgegeven. Dat geweld was overigens vaak zelfdestructief zoals in vele familiedrama’s en de zelfontbranding van vaders als NN* (geanonimiseerd op verzoek) in Almelo. Ja wie weet het nog.

mijn persoonlijke vadergeschiedenisdossier (in opbouw; alleen voor de liefhebbers); geschiedenis van de vaderbeweging We zullen niet vergeten.
mijn interview met exminister van juistitie en veiligheid

Tata Mandela

Op de kunstacademie poogde ik ooit een portret van Mandela te schilderen. Mandela’s  overlijden doet me ook denken aan de vele optredens van het CASA-koor waarin we liedjes over en voor hem zongen en aan de week van zijn vrijlating toen we met het vergaderende bestuur van de Landelijke Stichting StrijdMuziek het lied Nkosi Sikelela aanhieven.

Bij het overlijden van Tata (papa) Nelson Mandela

“Ik zou willen zeggen dat het hele leven van elke weldenkende Afrikaan in dit land voortdurend leidt tot een conflict tussen zijn geweten aan de ene kant en de wet aan de andere. Dat conflict is niet uniek voor dit land. Dat conflict doet zich voor in elk land bij iedereen die een geweten heeft, bij iedereen die nadenkt en diepe gevoelens heeft.”
“Ik geloof niet edelachtbare dat deze rechtbank, als ze me straf oplegt voor de misdaden waarvan ik word beschuldigd, daarbij wordt geleid door de overtuiging dat straffen iemand afhouden van de koers die hij als juist beschouwt. De geschiedenis toont aan dat straffen geen mensen weerhouden wanneer hun geweten in het spel is, en ook mijn volk en mijn collega’s met wie ik hiervoor heb samengewerkt, zullen niet worden weerhouden door straffen.”

Deze woorden van Mandela in het Rivonia-proces gebruikte ik in mijn laatste woord bij de rechtbank Zwolle toen ik werd veroordeeld vanwege een poging aangifte te doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming.

Als ik daarnaar terugkijk vraag ik me wel eens af of ik dat niet te ijdel deed. Immers vergeleek ik mijn situatie even een ogenblik met die van hem. Ik denk dat ik zijn woorden gebruikte voor een goede zaak.  Bepaald niet alleen mijn eigen zaak. Maar voor de duidelijkheid; ik zie hem nog steeds als het grote voorbeeld en niet iemand die ik in de verste verte evenaar. Zijn rustige opgeruimde uitgebalanceerde houding onder alle omstandigheden; ik kan er slechts naar streven.

Nelson Mandela was een vader (Tata) in velerlei opzichten. Vader van zijn kinderen, van zijn vaderland, maatschappelijk een vaderfiguur. Ik heb hem altijd graag zo gezien.

Ik in de rechtbank Zwolle 1997