Cookies

Overijssels twitterende rechter Taalman bevestigt Nederlandse rechtersdictatuur

Let op: De status van de wrakingszitting is mij onduidelijk. Of het nog fysiek plaatsvind vraag ik me af. Dus zelf naar de wrakingszitting komen is misschien weinig zinvol. Ik hoop later nog gegevens te publiceren over de skype-toegankelijkheid van de zitting. De advocaat van Ivo moet wegens klachten thuis blijven en zal dus zeker niet live aanwezig zijn maar wel op skype. Corona tsja.

Morgen is de wrakingszitting over de onafhankelijkheid van de Overijsselse rechter Taalman. Zie ook mijn vorige blog. Het wordt toch een fysieke zitting en wel in mijn “geliefde” rechtbank Zwolle. Om 11 uur. Deze zitting is openbaar.

De wraking gaat voor het grootste deel over de argumenten waarmee Taalman mij afwees als onafhankelijk deskundige. In haar eigen verweer in deze wraking herhaalt ze grotendeels opnieuw wat ze ook in de zitting beweerde. Ik zou te kritisch zijn naar de rechterlijke macht. Ze noemt daarbij de volgende dingen die ze uit mijn blogs bij elkaar heeft gescharreld:

“In het beleid van justitie is zorgend vaderschap een afwijking” ‘façades van rechtbanken roepen bij mij (…) traumaervaringen op”
‘fysiek en psychisch geweld van rechters, gerechtspolizisten en hun aanhang”
‘de corrupte rechterlijke macht en het zieke justitiële systeem”
“de rechterlijke macht heeft zich (.) tot een dictatuur verheven waar je u tegen zegt”
“Ik noem die huidige staat van de rechtsstaat een rechtersdictatuur. een onrechtsstaat dus. En dat leidt uiteraard tot allerlei onrecht in de concrete rechtspraktijk.”

Ze heeft zich dus in het geheel niet verdiept in door mij geschreven wetenschappelijke artikelen en andere publicaties waarin ik dat alles uitvoerig onderbouw. Die uitspraak over rechtersdictatuur voegt ze pas in haar verweer toe maar geeft wel heel mooi de clou aan waar dit om draait. Ik beweer dat Nederland een rechtersdictatuur is, en Taalman bevestigt dat door te doen waarmee dictaturen zich altijd bij uitstek onderscheiden, namelijk kritische geluiden tot zwijgen brengen. En Taalman doet dat met de zelfde vanzelfsprekendheid waarmee elke dictatuur dat doet, alsof het heel normaal is. In een democratie daarentegen laat je dergelijke geluiden dus juist wel aan het woord komen.

Taalman is zelf overigens niet te beroerd om haar meningen in de pers te ventileren. Ze mag haar eigen opvattingen wel eens op zichzelf toepassen. En dat geld voor meer opvattingen in bijvoorbeeld dit stuk van haar: https://www.mr-online.nl/mr-van-de-week-sylvia-taalman-over-de-enkelband/ . Wat zou haar vader hier van denken, vroeg ik me na het lezen van haar stuk af.

mijn schilderij inquisitie

In de zaak van Ivo Vrijkotte waarin de wraking is gedaan was het van groot belang om duidelijk te maken dat de besluiten van de familierechters juist veel leed veroorzaken voor de betrokken kinderen. die kritiek moet mogelijk zijn maar is het dus niet. Dat wist ik al, maar het heeft nog nooit zo duidelijk op tafel gelegen.

Overigens repeteert Taalman in haar verweer ook beweringen van anderen (ik zou in opdracht van Ivo een verjaardagskaartje aan een kind hebben gestuurd) die niet juist zijn, wat haar gebrek aan onafhankelijkheid nogmaals bevestigt.

Mijn uitgebreidere visie op deze wraking

Meer over de Nederlandse rechtersdictatuur ( nee niet de Poolse): https://blog.joepzander.nl/2007/12/05/nederland-een-rechtersdictatuur/

Nog meer, met verwijzingen: Hoe een clubje van rechtbankpresidenten in 1997 de onafhankelijkheid van de Nederlandse rechter ophief

En laat ik ook een wetenschappelijk artikel van mijn hand noemen: Ouderverstoting en de vergeten vaderlijke opvoedingsverantwoordelijkheid

De staat van de rechtstaat 2; openbaarheid en dictatuur

Tsja. Een vreemde miniatuur heeft You Tube bedacht voor deze video. Kijken! En vooral ook tot het bittere eind. Ook de nu wat onleesbare tekst komt dan duidelijk in beeld (ha letterlijk en figuurlijk) meer info: http://vaderseenzorg.nl/rechtersdictatuur.html

Merk op dat deze film wordt voorafgegaan door deel 1 en dat er ook hier de tekst “wordt vervolgd” te zien is tegen het eind. Bij het hof Den Bosch maakte iemand zich zorgen over het feit dat we nog niet over hun uitzonderingspositie hadden gesproken. De uitspraken van een raadsheer daar worden sinds anderhalf jaar wel openbaar gemaakt op zijn minst in die zin dat ze opvraagbaar zijn. Laura en ik hebben een hele lange opname gemaakt die we in stukken monteren en presenteren. In die opname wordt zeker wel gesproken over de bijzondere positie van ( een raadsheer van) het Hof Den Bosch en overigens ook over een andere uitzondering van de rechtbank Limburg. Voor beide is enige druk van mijn kant en , eerlijk is eerlijk, de facebookgroep Herken Ouderverstoting’nodig geweest. En het zou natuurlijk prettig zijn als mensen de vinger aan de pols houden door af en toe uitspraken op te vragen. RTV Oost deed dat ook, zie het filmpje hieronder:

Op(-de-)kop geel hesje

gelehesjes voor gerechtsgebouwVoordat je het doorhebt en bijna ongewenst loop je op kop omdat niemand écht de leiding neemt. Dat leiding nemen in de gele hesjesbeweging, best een positief anarchistische beweging zou je kunnen zeggen, ja dat is wat. Veel mensen zijn bang te worden aangesproken op wat anderen doen. Dat heeft ook wel iets aardigs. Vandaag liep ik mee in Arnhem waar toch, al gauw zo’n 50 mensen meededen aan een rondje winkelcentrum en met 4 polizisten in gele hesjes erbij telt dat dan toch wel weer aardig op. Twee handhavers wezen de route aan want de aan donuts herkenbare leiding liep niet voorop maar tussen de betogers in. Zelf liep ik dus op een gegeven moment op kop en in die staat ook in staat om vrij opvallend wat kreten te roepen richting het gerechtsgebouw waar we langs liepen. Op de rug van mijn hesje stond Nederland Rechtersdictatuur. Maar dat stond op zijn kop (logisch hè?) wat me veel aanspraak opleverde hoewel niemand zich echt in die kreet verdiepte. De suggestie om de tocht maar op mijn handen verder te lopen heb ik wegens gevorderde leeftijd niet opgevolgd.
IMG_20181215_141743
Per saldo een brave montere tocht van een breed scala van mensen van allerlei pluimage en leeftijd. Er waren veel daklozen had ik de indruk en dat is ook een zeer vergeten groep.Ik was tevreden.
Naast Erik Groenendijk dus nu een tweede vaderdemonstrant bij de hesjes. Op naar een vaderblok. Oh ja en graag nog wat actieliederen!

Hoe een clubje van rechtbankpresidenten in 1997 de onafhankelijkheid van de Nederlandse rechter ophief

bandidos8 samengevoegddefIn 1997 besloot een vergadering van rechtbankpresidenten, dat zich ASZM noemde, dat eerdere toezeggingen van het presidium van de Rechtbank Arnhem om mij en Jan Hop inzage te geven in een groot aantal geanonimiseerde rechterljke uitspraken, van hoger hand te blokkeren. Daarmee maakten ze niet alleen een eind aan het in theorie nog steeds bestaande algemene wettelijke principe van openbaarheid van uitspraken maar ze doorbraken ook de zelfstandige verantwoordelijkheid van de onafhankelijke rechter voor hun handelen.
Een tijdje later besloot de minister van Justitie om het ASZM maar een legitieme status te geven. Kamerleden gingen daarmee akkoord hoewel een van hen (Uri Rosentahl)  nog wel opmerkte dat het wel een beetje leek of er al op de zaken vooruitgelopen was en het parlement voor een voldongen feit werd gesteld. Later werd dat ASZM omgezet naar de Raad voor de Rechtspraak die onlangs de staat met het voldongen feit van tekorten en gebrek aan daadkracht wist op te zadelen.
De rechterlijke macht heeft zich met bovengenoemde handelingen tot een soort dictatuur verheven waar je u tegen zegt. De checks and balances van democratisch functioneren zijn sindsdien buiten de orde. Het opheffen van de parlementaire controle, historisch altijd al een van de eerste stappen naar dictatuur, is er niets bij. Kortom ik noem die huidige staat van de “rechtstaat’ een rechtersdictatuur.  Een onrechtstaat dus.
En dat leidt uiteraard ook tot allerlei onrecht in de concrete rechtspraktijk. En er over berichten is , zoals bij elke dictatuur, ook zo goed als onmogelijk. Als je er meer over wilt weten kun je hier beginnen.
En er zijn nog enkele dappere rechters die zich tegen deze dictatuur weren! Dit met aanhoudende druk van mij op individuele rechters en de aandacht die TV-Oost er via mij aan besteedde leverde in 2017 een doorbraak op waarbij enkele rechters het dictaat doorbraken en ook de voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak erkende dat er ‘in principe’ openbaarheid van uitspraken zou moeten zijn.  Daadwerkelijke uitvoering is nog steeds verweg, en er mag met grond gevreesd worden dat er uitzonderingen zullen worden gemaakt. Een mea culpa is nog verder weg. En wat gebeurt er met de inmiddels miljoenen nietige uitspraken?
lijst presidenten 1997

Wij controleren alleen de aan ons opgestuurde eieren

Ik leg in dit blog even een flink ei

update: 19:39
We hebben van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit al veel vreemde verhalen over ons heen gehad. Maar dit nog niet. Waarom niet? Omdat iedereen onmiddellijk zou inzien dat bovenstaande uitspraak nogal stupide zou zijn. Als het echter gaat om de producten van de Nederlandse Rechterlijke Macht lijken nogal wat mensen door een collectieve cognitieve constipatie te worden overvallen omdat ze bang zijn al in hun broek te doen alleen al als ze maar aan rechters zouden denken.
Zo kan het gebeuren dat een aantal mensen waaronder ook een in het algemeen goed nadenkende blogger vinden dat niet alle uitspraken openbaar zouden hoeven te worden gemaakt op internet omdat we dan zouden stikken in een soort overvloed. Dat we het dus moeten doen met die uitspraken die spontaan worden ingestuurd door rechters zelf. Dan kom ik uitspraken tegen als: ‘Gelijkluidende uitspraken allemaal publiceren zou een overdaad creëren waar niemand meer de weg in weet te vinden.’ en ‘ Ik vind inderdaad dat alleen die gerechtelijke uitspraken gepubliceerd moeten worden waar een precedentwerking vanuit gaat’
Dat niemand meer de weg zou weten te vinden door de grote hoeveelheid uitspraken is natuurlijk onzin. Het is gek om aan zo’n argument nog woorden vuil te moeten maken, maar ik doe het dan toch maar. Google produceert effectieve zoekresultaten waarmee we in het algemeen onze weg kunnen vinden in miljarden pagina’s internet. Daarbij moeten ze voortdurend mensen en organisaties te slim afwezen die proberen uit eigen belang boven aan te komen. Hoe moeilijk moet het zijn om in zo’n tamelijk eenvoudige database als een verzameling van enkele miljoenen rechtelijke uitspraken een effectieve zoekmachine los te laten die onderscheid kan maken op grond van waar mensen naar op zoek zijn. Ok Overheids ICT ís een vies woord. Maar ook aan het geklungel van ICT bedrijven op kosten van de belastingbetaler moeten we maar eens een eind maken.
Voor effectieve controle op de rechterlijke macht kan het niet anders zijn dan dat alle uitspraken openbaar zijn en niet alleen die uitspraken die ze zelf interessant vinden cq waaraan ze zich geen buil kunnen vallen. De effectiefste manier is dat ze gewoon op internet staan. Maar als er inzage wordt toegestaan dan wordt althans aan de wet voldaan. Er zijn nog steeds rechtbanken die zelfs dat weigeren. En er zijn nog steeds medestanders die mooie artikelen schrijven over de manier waarop rechters de wet niet uitvoeren maar zelfs niet durven fluisteren dat we mogen eisen dat ze gewoon wel de wet uitvoeren en dat het huidige gedrag van rechters vaak zwaar, verzwaard met strafverhoging, strafbaar is.
Het punt wat gemaakt moet worden is dat rechters zich aan de wet moeten houden. Anders heeft geen enkele wetswijziging zin. Dat lijkt mij nogal evident. Wettelijk vereiste openbaarheid opeisen is een eerste stap tegen straffeloos arrogant machtsmisbruik van de rechterlijke macht. En daar hebben we met de uitzendingen van TV-Oost, en het optreden van facebookgroep (h)erken ouderverstoting en ondergetekende een flinke stap in gezet.

zie ook:
openbaarheid eindelijke afgedwongen
misverstanden over de openbaarheid van uitspraken
ps1. Ik heb het woord obstipatie vervangen door constipatie omdat het hetzelfde betekent maar zo lekker allitereert en ontstopt.
Bewaren
Bewaren
Bewaren

De rechtsstaat is geldverspilling

SC20121108-115254-1
Zorgelijke griffier

‘het is nogal een verspilling van belastinggeld om volslagen oninteressante (familie)zaken te gaan zitten anonimiseren en op de website te zetten waar niemand ooit ook maar de minste belangstelling voor zal hebben.’  Aldus de redactie van het Nederlands JuristenBlad, bestaande uit hoogleraren en leden van onze Hoge Raad. In casu blijkt ze zich ook nog te hebben laten bijstaan door een deskundige, vernam ik.
(Als u alles over mijn artikel voor het NJB wilt lezen kunt u ook bij het eerste blog hierover beginnen.)
De controle en transparantie van de rechterlijke macht is een zeer essentieel aspect van de checks and balances van onze rechtsstaat. Als we dat niet hadden zou de rechtelijke macht gewoon haar eigen gang kunnen gaan. Geen checks, geen balances. De volksvertegenwoordiging is niet bevoegd. Deze controletaak komt exclusief toe aan de burger zelf.
Het argument van het NJB, geldverspilling, kun je dus vergelijken met een opmerking als:
Laten we het parlement afschaffen. Een dictatuur is veel goedkoper en  efficiënter, al die democratische checks and balances, bah weg ermee.
Tsja,  heeft er iemand belangstelling? Weinig, als je het al decennia onmogelijk maakt en mensen als ondergetekende het ventileren van ongenoegen daarover belemmert. Als je het opvragen van uitspraken afdoet als geschreeuw en vuig gedoe. Uiteraard kun je met zo’n dictaat veel mensen de moed ontnemen om ernaar te vragen.
En ik wil ook toegeven dat het vervullen van dit soort burgerplichten niet de leukste is. Dus je zou het moeten stimuleren. Geef burgers die inzage vragen koffie in plaats van ze tegen de glazen pui van de rechtbank aan te beuken, zoals mij een keer is overkomen. Vergroot de mogelijkheden van de burger om hun controleplicht uit te voeren door bijvoorbeeld burgers te betrekken bij het klachtrecht Rechterlijke Macht (zie mijn voorstel uit 2001 in het Katholiek Nieuwsblad)
Maar is het dan echt zo duur en ingewikkeld, dat anonimiseren? De meeste mensen zijn geneigd somber mee te knikken en zuchten bij dit soort opmerkingen.  Mijn vaste meelezeres is directiesecretaresse geweest, en die denkt er heel anders over:
‘Als ik dat soort stukken schrijf voer ik voor eigennamen vaak codes in. Dan hoef ik niet elke keer ingewikkelde namen te typen en kan ik ze later met zoek en vervang in een keer eenduidig en correct invoeren’
‘Dus en beetje administratief medewerker heeft eigenlijk de geanonimiseerde versie ter beschikking nog voordat de  autonieme versie wordt geproduceerd.’
‘Ja zo gaat dat eigenlijk. Ik moet er niet aan denken om bijvoorbeeld de naam Kyllikki Schöttelndreier uit Feanwâlden elke keer weer opnieuw te moeten uittikken. Ik noem maar wat.’
Het is natuurlijk nog niet helemaal zeker of een gemiddelde rechtbankmedewerker de knop zoek en vervang wel kan vinden. Maar voor die mensen heb ik goed nieuws. Mijn kritische meelezeres zoekt nog werk. Sorry als u denkt dat ik dat cynisch bedoel, dat is niet het geval. Sinds ik op een politiebureau meemaakte dat het een politieagent technisch onmogelijk bleek om copy-paste procedures op teksten toe te passen, waardoor hij de tekst uit een melding letterlijk moest gaan overtypen in een aangifte, heb ik gewoon geen hoge dunk van de administratieve kracht van onze ambtenaren en de door hun ingehuurde ICT-bedrijven.  Mijn vaste meelezeres is dan ook best bereid haar oude laptop met Open Office erop mee te nemen naar haar nieuwe klus op de griffie.
Het kan natuurlijk zijn dat een of andere slimmerik nu gaat roepen dat ik er allemaal te licht over denk. Nee, ik begrijp ook dat er gevallen zijn waarin er een enkele keer nog iets anders weggeknipt moet worden. Als bijvoorbeeld de commandant van de strijdkrachten in een scheidingsprocedure verwikkeld is dan moet je zijn beroep even wegknippen. Om te voorkomen dat dat fout gaat kun je partijen in dit soort situaties best verplichten om zelf even te melden dat ze iets anders dan alleen eigennamen weg willen hebben. Anonimisering is in feite al een grote concessie aan de privacy als je kijkt naar de wetsteksten in casu.
Twintig jaar geleden sprak een rechterscongres zich er op  mijn verzoek over uit dat openbaarheid van alle uitspraken verplicht is.  ‘Als jullie het niet redden met de anonimisering kom maar even langs dan verzinnen we daar wel wat voor’, voegde ik eraan toe. Ah wel het is dus gewoon een smoes gebleken.  En daardoor kán de Rechterlijke macht dus gewoon doen waar ze zin in heeft, ongecontroleerd.
====================================
Dit is de vierde in een serie blogs over de staat van de redactie van het Nederlands JuristenBlad.
De volgende blog in de serie.
De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion, voormalig hoogleraar, nu lid Hoge Raad Ybo Buruma en de hoogleraren: Tom Barkhuysen, Ton Hartlief, Corien (J.E.J.) Prins, Taru Spronken, Peter J. Wattel

outlaw

illegaal verklaard
In 1996 voelde ik me al illegaal verklaard.Treffend, zo voel ik dat nog steeds.

Deze week gebruikte ik dat woord weer; Outlaw. Ik bevind mij buiten een rechtstaat omdat er in Nederland geen rechtstaat is. Sinds de vervolging van een voormalige Secretaris Generaal van justitie; Demmink en nu ook de aangifte van 6 voormalige hooggeplaatste justitiemedewerkers tegen minister Opstelten mag je wel zeggen dat ik niet de enige ben die defacto geen rechtstaat meer kan zien.

Wel moeilijk te ontwijken! Juist in de kritische alternatieve media en andere oppositie worden er nog wel eens onderlinge strijden uitgevochten die dan wel weer terechtkomen bij iets wat eigenlijk onze grootste vijanden zijn. Linke Rechters.

dossier rechterlijke macht

van inquisitie naar poppenkast

Inquisitie?

Al weer zo’n twintig jaar geleden  maakte ik na de zoveelste aanvaring met de zoveelste rechtbank over de vraag of je een vader kunt verbieden met zijn kind om te gaan omdat hij er liedjes mee zong (ja u lacht, maar zo is het, want liedjes zingen is wel leuk maar niet verstandig) maakte ik een schilderij. Dat schilderij heet inquisitie, maar laat een poppenkast zien. Tijdens het schilderen van het schilderij veranderde mijn waarneming van de rechtbank. Eerst was het donker en duister. Dat bleef het. Maar wat je aan het einde van het proces zag waren een paar miezerige poppetjes die mensen onder de tafel drukken en vertrappen. Meer een poppenkast. Tijdens het schilderen verbleven mijn gedachten weleens bij een korte improvisatie die ik met toneelgroep Abigone in Wageningen ooit ten beste gaf. Die schilderde een rechtbank op die manier in toneel. Iets walgelijks waar je toch om kunt glimlachen. even….

Afin. Een paar dagen geleden zag ik dit allemaal nog een keer helemaal bij een echte rechtbank voorbijkomen. Op you-tube dan. Het lijkt komisch als een rechtbank, een rechter precies als een boemerang de eigen idiotie om de oren krijgt geslagen. Maar het is natuurlijk ook bloedserieus. Dat blijkt uit het feit dat de rechtbankpolizisten ondanks het ontbreken van legitimiteit de betreffende rechter niet arresteren. Ik kan me voorstellen dat u niet snapt wat ik hier schrijf. Maar daar is  dit filmpje dan ook voor. Even kijken!

Voor de mensen die technisch handiger zijn dan ik; misschien is het een idee dit filmpje voor de zekerheid ook op je eigen harde schijf op te slaan.

Een linke rechtstaat

mijn leerboek “Nederland, een rechtstaat” met uitgelicht deel over de openbaarheid van uitspraken. Klik voor vergroting van dit kunstwerk.

Op mijn oude HBS in Geleen hadden we het vak staatshuishoudkunde. Ik weet niet of het de bedoeling was, maar ik heb dat vak echt geleerd alsof dit ging over de maatschappij waarin ik opgroeide. Dom natuurlijk. Daar is onderwijs niet voor. Het is om je te disciplineren en fabeltjes te doen geloven. Ik zeg het een beetje cru nu, maar elke keer als ik weer eens bezig ben met de staat van de rechtsstaat staat mij steeds weer die ene bladzijde uit dit boek voor ogen. “Rechterlijke uitspraken altijd openbaar”.

Een keer heb ik op een rechterscongres ook uitgelegd dat ik het zo geleerd heb. Een Prof rechten beweerde toen dat mijn studieboek het fout had. Maar na een blik in de grondwet, die hij heel handig uit zijn tas toverde, bleek dat mijn studieboek gelijk had. Maar eigenlijk ook niet. Het staat wel in de grondwet maar het is niet waar in de zin dat het ook praktijk zou zijn.
Waarvoor ga je nog naar school? Gelukkig leert mijn zoon ook handige vakken als wiskunde en Engels. Hoewel ik bij elk vak dingen tegen kom waar je flinke vraagtekens bij moet zetten (wat zelden wordt aangemoedigd), is het zelden zo nep als recht.

Eigenlijk is deze inleiding ook een manier om u te wijzen op het dossier “Nederland een rechtersdictatuur” dat ik in de afgelopen maanden stevig opnieuw heb opgebouwd. En voordat u zegt, wat een onzin; lees het eerst even?

dossier Nederland een rechtersdictatuur

Nederland een rechtersdictatuur

Rechtspraak is een vergeten onderdeel van de democratie. En dat is wel zo gemakkelijk…. voor de rechters. Rechters dulden geen tegenspraak. Nou ja… een beetje dan. Maar als iemand door heeft dat er in die rechtbanken dikwijls niet openbaar maar geheim wordt rechtgesproken, er ook geen publieke uitspraak is ( wat volgens art 6.1 Europees verdrag voor de rechten van de mens absoluut moet) dan krijg je gewoon het woord niet in Nederland, want iedereen is bang voor rechters. En niet voor niets. Rechters kunnen je namelijk terugpakken. Dat klinkt zwaar, maar het is waar. Dat heeft ook Jan Hop nu weer voor de zoveelste keer ondervonden. Hij mag twee jaar lang niet meer als procesvertegenwoordiger optreden in de rechtbank Zutphen. Omdat hij heeft gezegd dat er bij de jeugdzorg allerlei onfrisse praktijken zijn. Iets wat hij volstrekt heeft aangetoond. Onder andere in de zitting waarin het ging over de vraag of hij de deur kon worden gewezen.

Voor dat aantonen moet je dan overigens niet in de uitspraak zelf kijken (het mocht eens iemand op een idee brengen) maar in de weergave van de mensen die op de publieke tribune zaten.

Kinderrechter Quik-Schuijt kan rustig op de radio beweren dat slechts een kleine minderheid van vaders problemen met kontakt met hun kinderen heeft. En die paar zijn dan ook een beetje gek. Volgens Quik-Schuit dan. Daar bedoelt ze mij onder andere mee. Een leugen en een infame beschuldiging zonder enige grond.

Ik maak me zo kwaad dat ik nu besluit morgen dit verhaal af te maken (in deze post of in een vervolgpost). Nu de goedheilig man. Misschien kan zwarte Piet de Zutphense rechters effe in de zak stoppen voor een enkele reis Spanje.

dossier Nederland een rechtersdictatuur
vorige post: de rechtbank zutphen wil haar kritikaster kwijt
de vervolgpost: moergrobben (rechtersdictatuur 2)
verslag zitting Hop
uitspraak Jan Hop
Over de openbaarheid van uitspraken