Cookies

herfstroos

beleden roos

 

(voor de mensen die de vorige versie al lazen; sorry nu met tekst)

Een Roos kan een welkome afwisseling zijn na periodes van strijd en aanval ( zie vorige blogs). Ik kan mij herinneren dat de advocaat die mij bijstond in de procedures rond mijn dochter mij aanraadde eens een bosje rozen naar het politiebureau te brengen waar ik net uitgekegeld was na een poging daar aangifte te doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. Het merkwaardige was dat dat bosje weliswaar met een glimlach werd ontvangen maar dat men het daarna toch blijkbaar een goed idee vond om mij voor die poging tot aangifte te vervolgen.  Geweld met bloemen tegemoet treden werkt soms niet,  maar af en toe blijf ik dat proberen.

Een paar jaar geleden schreef ik ook een blog over een roos. De foto daarbij staat inmiddels erg hoog in de google imagesearch op het onderwerp Roos. Daarom wordt dat blog nog veel bezocht. Ik hoop dat het zijn uitwerking heeft.

Andere Rozen op mijn blog

sjezus, wás ik feminist?

Fuck, ik ben een feminist, het nieuwe boek van Roos Wouters wordt vandaag gepresenteerd. Ik ben er niet bij want ik zit even met teveel dingen en de intercitytreinen naar Amsterdam zijn in staking of zo. Roos wel even gebeld. Ik wil niet op het punt komen dat ik mijn kind in de zandbak vergeet mee te nemen refereer ik aan een casebeschrijving (haarzelf) van Roos in haar boek. Ik zorg vandaag dus gewoon voor mijn zoon. En werk aan “mijn” boek, en zit in gedachten bij mijn zieke moeder en…en..en.
Je zit in zo’n uhhh tang, wafelijze,,, uh wat was het nou ook weer Roos? Nou ja tussen twee dingen, nee wel meer dingen.

Afin dat boek ga ik lezen heb ik afgesproken. En zij mijn boek ook. En dan krijgt u als lezer van dit blog over een tijdje een mooie recensie voorgeschoteld. En als u dat boek van Roos nou ook leest en kunnen we er tezijnertijd ook weer een mooie discussie aan wijden. Het boek gaat over de emancipatie van het ouderschap, het femanisme noemt Roos dat. Beweerde ik in een van mijn vorige blogs, tegen een reaguurder, nog dat ik feminist ben. Voortaan noem ik mezelf ook maar gewoon femanist.

site van Roos
verslag van de presentatie

rozentranen

bedauwde roos
bedauwde roos

Vandaag plaatjes geschoten van mijn roos.
Voor de Rozen in mijn leven,
Voor de Roosjes
en…
Speciaal voor mijn dochter
Rosa.

Daaronder een schilderij,
door mij geschilderd.
Rozendoornen
1993

Met dat schilderij is ook wat bijzonders aan de hand trouwens.
Het kreeg een aantal jaren geleden een plaats op een kunstrecensie onder de titel
“topkunst buiten de randstad” en het staat boven een schilderij van Jan Sluijters waar hij een meisje uitbeeld dat zo mijn dochter had kunnen zijn toen ze 5 jaar was….

er zit een pijnlijk kantje aan
er zit een pijnlijk kantje aan

Rosa rosa rosam
Rosae rosae rosa
Rosae rosae rosas
Rosarum rosis rosis

(Naar Brel)

op museumserver boven Jan Sluijters

roos

roos

Het was gisteren een mooie dag voor iets moois. Het groen breekt door de twijgen (vrij naar Wolf Biermann) en de sneeuw.  lentesneeuw

a rose is still a rose?

“What’s in a name? That which we call a rose
By any other name would smell as sweet.”

rozenIk heb al eerder een aantal keren besloten de naam van mijn vervreemde dochter ( ja; Rosa) in artikelen in de pers te vervangen door een andere naam. In een Vrij Nederland-artikel heette ze Maan (omgekeerde van naam, leuke vondst van Ingeborg Teeseling). Als je iemand anders de opdracht geeft de naam te anonimiseren hoef je je er niet zo mee bezig te houden. In een stukje voor Men’s Health moest ik zelf iets opschrijven en dan valt het toch tegen om je dochter anders te noemen dan ze heet. Probeer het zelf maar eens. Haar moeder had haar al een andere achternaam gegeven om haar identiteit van mij los te weken (ze mocht de achternaam Zander, zo schreef ze letterlijk, niet meer tegenkomen). En nou was ik dus zelf op het punt aangekomen dat ik ter bescherming van haar privacy haar , met notabene haar voornaam, anders zou willen noemen dan ze heet.

Het is typerend voor het hele gedoe rond kinderen. Als vader wil je geen herrie, je wilt je eigenlijk uit het conflict terugtrekken, maar aan de andere kant wordt het conflict gewoon gevoerd en gezocht net zolang totdat je wel een grens moet stellen. Bovendien zou je niets om je kind geven als je je terugtrekt is het verhaal. Een voortdurende klempositie waarin iedereen de lucht uit de longen wordt geperst.

Omdat er geen ruimte was voor toelichting heb ik de echte naam van mijn dochter behouden. Ik wil haar niet verloochenen. Steeds rond haar verjaardag bloeit mijn rozenstruik volop (zie hiernaast). Of een Roos een roos blijft als je haar anders noemt is voor mij de vraag. En hoe zou dat liedje van Brel hebben geklonken zonder die latijnse vervoeging van het woord Roos?
zie ook: kinderen die geen lucht meer krijgen