Cookies

Rouvoet's ontkenning van de rauwe werkelijkheid van scheidingsterreur

soropsIk heb veel moeite om mijn woorden op het scherm te krijgen. Ik laat het even bij wat rauwe werkelijkheden die ik snel kwijt wil.
De plannen van Rouvoet zijn een regelrechte belediging voor al die vaders en anderen die al jaren het gerotsooi rond kinderen en scheiding (tussen kinderen en ouders) proberen aan te pakken. Dat aanpakken gebeurt niet alleen door kritiek op het eigen functioneren maar uiteraard ook door kritiek, ernstige kritiek, op het functioneren van zogeheten professionals. Al 20 jaar geleden was de Raad voor de Kinderbescherming bereid dat te erkennen. Zie bijvoorbeeld de aanhef van mijn artikel voor het boek Kwaliteit van de rechtsspraak: linksprekers.  Ondertussen is het alleen maar erger geworden. Maar wat zegt Rouvoet CS nu:
Ik maak hierbij nog wel een opmerking. Hoezeer ook te begrijpen vanuit het ervaren onrecht en de vaak jarenlang opgebouwde gevoelens van frustratie en onmacht, is het
niet behulpzaam dat van de kant van de ‘verstoten ouders’ en hun belangenorganisaties vaak alle hulpverlenende,jeugdhulp- en justitiële instanties worden gewantrouwd
en beschuldigd van medeplichtigheid aan het contactverlies.
Dit is niet alleen een wat onderbelichte weergave van de mening van verstoten ouders, die vaak ook nog verstoten burgers zijn, maar ook een ontkenning van de werkelijkheid van actieve verstoting door zogeheten professionals zelf. En verder markeert het dus een aanzienlijke backlash in het zicht van de instanties op hun eigen functioneren. Niet verwonderlijk als je ziet wie de commissies van Rouvoet bevolkten. Het is gewoon het schoonpraten van hun eigen wanpraktijken. Zie ook mijn eerdere blogs en de links in dit blog. Ik kan helaas niet alles elke keer opnieuw uitleggen, maar ik heb er genoeg over geschreven lijkt me.

Foto0108
Dit is het bord dat ik in 1994 voor de deur van de rechtbank Zutphen vasthield terwijl soroptimistenbestuurslid rechter Mees langsliep

Ondertussen vreet deze decennialange wanpraktijk het leven van ouders en kinderen aan. Ook GGZ- instanties als Persona non Grata ak Pro Persona, die daar niet mee kunnen omgaan, maken het probleem steeds erger. En voor de zoveelste keer maak ik deze actieve pogingen om mij tegen mijn kind op te zetten mee, waarna dat onder leiding van markante leden van de invloedrijke en in de praktijk zeer repressieve damesbelangenclub Soroptimisten ook weer verdoezeld wordt. Immers ik zou niet eens hebben geklaagd over hoe ik bejegend ben, terwijl dat defacto toch de hoofdlijn is in mijn klacht tegen ze. Ik wist van tevoren dat een klacht van mij versus drie vrouwen niet kan worden behandeld door een klachtencommissie bestaande uit drie vrouwen voorgezeten door een gecommitteerd lid van de belangrijkste vrouwenbelangenvereniging. Maar ja ze wilden niet wijken….. Ik overweeg een discriminatieklacht.
Ik begrijp dat dit blog af en toe cryptisch overkomt. Maar ik kan weinig anders doen dan u via tags en links te verwijzen naar achtergrond hierover.
180222 Rapport+Scheiden+en+de+kinderen+dan
geanonimiseerde toespraak klachtzitting
vaderdiscriminatie presentatie

PS: De pagina over soroptimisten waar ik hierboven aan link is niet meer te vinden via Google. Ik zou het op prijs stellen als mensen deze link opnieuw leggen. Dat kan door een link op de eigen website of een sociaal medium te zetten en als dat niet werkt Google hierover vragen te stellen als blijkt dat dit geen tijdelijk fenomeen is.

PS 2 Het was een tijdelijk fenomeen of het heeft gewerkt. Deze pagina (vaderseenzorg.nl/sorop1,html) staat op een anonieme search met het zoekwoord soroptimisten weer op 5. Maar het kan altijd beter natuurlijk; ga zo door!!

Van opa op vader op zoon

Joshua slijpt onder het toeziend oog van Ton
90 graden of toch niet? De stellage waarin de schaatsen moesten worden geslepen maakte alleen 90 graden mogelijk leek het, maar waar kwam dat idee van Ton en mij vandaan dat links anders wordt geslepen dan rechts?

Afin het was toch een goed idee geweest om de schaatsslijpapparatuur van pa/opa nog te redden uit de weg te gooien boedel van mijn ouderlijk huis. Want zo ingewikkeld was het uiteindelijk niet om zelf je schaatsen te slijpen. Joshua had net twee echte Noorse Vikingen voor een prikje op de kop weten te tikken en huisvriend Ton was in de buurt om te helpen; hij had het tenminste al eens eerder gedaan.

Als je nog nooit hoge Noren met origineel lage schoenen hebt geschaatst is het wel even wennen op de ijsbaan. En die hoek? Ach…scherpslijperij denk ik. Wij slijpen schaatsen en scherp. Linkse schaats, rechtse schaats als je maar geen scheve schaats rijdt. En vannacht bij de nachtmis linkse kerk, rechtse kerk soit, als ze ergens maar eens wat voor vaders gaan doen in plaats van ze gewoon door het ijs te laten zakken. Dat is dan gelijk wel een mooi motto voor het jaar 2011. Dus als ik voor 1 januari niet meer aan een blogje toe mocht komen heeft u de nieuwjaarswens bij deze alvast te pakken.

Vangen…we krijgen onze kinderen terug!!

Het zal er wel niet echt van komen,  maar het idee is er. We krijgen als ouders de verantwoordelijkheid voor onze kinderen terug. Dat schijnt Rouvoet letterlijk te hebben verteld volgens het NRC.  Had hij dan al toegegeven dat hij ons die verantwoordelijkheid af had genomen? En heeft hij daar al excuses voor aangeboden? En nu… mogen wij nu het hem allemaal als soep door de vingers glijdt de troep komen opruimen die hij heeft aangericht? En ergo; gáát hij die verantwoordelijkheid wel terugleggen waar hij hoort. En ook, werken die rechters die ons onze kinderen uit handen trokken daaraan mee?
artikel NRC: Rouvoet: “voed kinderen weer zelf op”

bloed band in jezusnaam

De Autonome Feministische Actie protesteert met verfbommen tegen het World Congress of family’s dat zich vanaf vandaag in Amsterdam afspeelt.
De feministen zijn bang dat er teveel nadruk zal worden gelegd op de biologische banden (bloedbanden) tussen kinderen en ouders. Immers moeders willen het recht hebben om kinderen alléén op te voeden en anderzijds dienen vaders natuurlijk onder die regie de helft van de praktische taken uit te voeren.

Het gehekelde congres is georganiseerd door een Amerikaanse conservatief-religieuze denktank (The Howard Center). Behalve die bloedband spelen er dus nog een heleboel andere dingen doorheen. Zoals dat je met bidden echtscheiding kan voorkomen of zoiets. En verder schijnt men iets tegen homo’s te hebben naar verluidt.
Minister Rouvoet gaat het congres openen. En dat mag niet van die feministen. En van mij ook niet trouwens, maar dan wel om heel andere redenen. In eigen land komt Rouvoet namelijk helemaal niet op voor het behoud van kind-ouderrelaties. Onder zijn bewind gaan de uithuisplaatsingen en vervreemdingen van kinderen niet alleen door, maar nemen een hoge vlucht. Laat staan dat hij wat aan het probleem van ontvadering doet.
Die club die dat congres organiseert lijkt me trouwens ook niet alles. Want ik heb helemaal niets tegen homo-relaties. Ook niet als binnen die relatie kinderen worden opgevoed. Als de basis voor dat besluit om het op die manier te regelen maar ligt bij de biologische ouders.
Dat heeft voor mij weinig met religie te maken. Ik vind de band tussen ouders en kinderen een natuurrecht. Als je dat natuurrecht niet erkent geef je de bevoegdheid van de ouders uit handen aan de staat. Of zoals het nu vaak gaat aan één van de ouders. De moeder meestal.

Dus ook los van religie of conservatief sentiment valt te kiezen voor autonoom ouderschap. Op grond van internationale mensenrechtenverdragen mogen wij worden beschermd tegen staatsopvoeding en onfrisse inmenging van de staat in ouderlijke opvoedingspraktijken. Autonoom ouderschap in plaats van autonoom feminisme en verfbommen.

informatie over het congres
Over de kritiek
Een stukje denkwerk van mij voor een links blad

vaders tegen vergrijzing

plaatje van Jacob Vos
plaatje van Jacob Vos

Zelf ben ik al een behoorlijk grijze vader. En mijn geschiedenis van mijn persoonlijke vaderschap heeft mijn haar niet minder doen vergrijzen. Maar tegen de vergrijzing blijkt het te hélpen als je betrokken vader bent. Want betrokken vaderschap levert meer kinderen op en dus minder vergrijzing van de bevolking.  Da’s mooi nieuws voor Rouvoet, die toch al meer kindertjes in het land wilde. Nu hoeft hij niet meer de dominee langs te sturen. Alleen nog een einde maken aan de achterstelling van vaders, want dat is wel nodig lees ik net op de internetsite van IKVADER, waar verwezen wordt naar Italiaans-Nederlands vergelijkend onderzoek.

info op IKVADER

opvoeders opvoeden

“Voor alles heb je tegenwoordig een cursus nodig, behalve om kinderen op te voeden.” En dan volgt een verhaal over de vele gebreken van ouders en wat professionals daar allemaal wel niet aan denken te kunnen verbeteren. Het verhaal heb ik al heel vaak gehoord. Men is vervolgens zeer verbaasd als er tegenspraak komt. De vanzelfsprekendheid van de geciteerde dooddoener zelf moet uiteraard volgens de benoemdoener als een levenbrengend mantra werken.

Hoogleraar orthopedagogiek Susan Bögels vindt dat opvoedcursussen in het basispakket gezondheidszorg moeten komen. Nou ja liever dat, dan de verplichting die velen via consultatiebureau’s en kinddossiers over ons uit willen storten om ons over te geven aan de sopo’s (sociale politie). Maar we hadden toch al die centra voor jeugd en gezin van Rouvoet in de wijk? Mischien moeten we maar eens beginnen met het opvoeden van de opvoeders die de opvoeders willen opvoeden. Cursusje voor mevrouw Bögels?

p.s. Het woord SOPO heb ik, in deze betekenis, overgenomen van ene Frank die ooit in Alkmaar vrijgestelde was van de KWJ (Katholieke Werkende Jongeren).

meer kinderen

vader-moeder-kinderenVice-premier Rouvoet heeft een kinderwens. Vroeger kwam de pastoor aan de deur met het soort kinderwensen dat anderen maar moeten uitvoeren.

Deze keer s een keer niet zozeer in het “belang van het kind”. Voor de ouderen? Voor Rouvoet zijn God, voor de pastoor… uhh dominee in dit geval? Of gewoon om het economisch rond te krijgen?

Om de vergrijzing tegen te gaan.

Heeft u wel eens van kinderstaking gehoord? Op de Nederlandse wikipedia bestaat het woord niet maar het zou de vertaling kunnen zijn van het Duitse wikipedialemma zeugungsstreik. Heeft te maken met het idee dat we het vertikken kinderen op te voeden als het zo moet. Vooral vaders hebben er een keer tabak van om de kans te lopen van zo’n 25 procent om met de gebakken kinderperen te blijven zitten. Maar die vaders kwamen uiteraard juist weer niet aan het woord op Netwerk.

Misschien is verwekstaking trouwens een beter woord.

Gewoon de kans willen hebben om een band met je kind te behouden. Niet om van de ellende rond het verbreken van vader-kind-contacten vroeger dood te gaan. Want dat is nu de realiteit. Maar een realiteit die de vergrijzing dus ook voor een deel keert.

Het Duitse Wikipedialemma Zeugungsstreik