Cookies

Verantwoordelijkheid nemen les 1: eigen afspraken

Luchtenveld vvd rechters
Voormalig parlementariër Luchtenveld over hoe zijn voorstel om rechters minder bij scheidingen enzo te betrekken door die rechters onderuit werd gehaald

Dit weekend was ik met een paar mensen erg geschokt betrokken bij een acute vechtscheidingscrisis. Zonder op de details daarvan uitvoerig in te gaan heb ik me voorgenomen minstens twee blogs te wijden aan de lessen die daaruit te leren vallen. Lessen die ik al 20 jaar hanteer, maar die ik graag, nogmaals, anderen duidelijk wil maken.  Voor de duidelijkheid, ik wil daarmee niet zeggen dat ik alles soepel langs me heen heb kunnen laten komen, maar ik ben wel een overlever geworden, zowel persoonlijk als maatschappelijk. Tot nu toe.
gv-presentatie
Op deze foto zowel Ruud Luchtenveld als van harry Bommel en ook nog Kees Vendrik en mijzelf.

Afin, vandaag de eerste les. Al weer bijna 20 jaar pleit ik voor het maken van vroegtijdige afspraken, voor de geboorte, liefst bij het maken van kinderplannen. In de internationale verklaring van Langeac uit 1999 kregen deze ideeën ook veel aandacht. Daarna schreef ik erover,  bijvoorbeeld samen met Harry van Bommel in de Staatscourant. Mijn laatste landelijke televisieoptreden, debat op 2 alweer enige jaren geleden, stond ook in dat teken. Daartussen ligt nog van alles. Ed Spruijt heeft een uitgeklede versie ervan overgenomen. Een directeur van jeugdzorg was enthousiast, het zou allemaal wel even in een campagne worden gegooid.
Essentieel bij deze vorm van afspraken maken is dat je de gangbare circuits buiten sluit. En dat is natuurlijk waar velen afhaakten. Jeugdzorg wil niet buitengesloten worden en rechters al helemaal niet. En dat was natuurlijk ook het punt bij mensen binnen de familierechtbeweging die het voeren van een campagne voor minder overheidsbemoeienis juist een vorm van overheidsbemoeienis vonden (bv de Waal).  Maar eigenlijk bedoelden ze natuurlijk dat ze te bang waren om zicht tegen rechters te keren. Ook Spruijt ging zich natuurlijk niet tegen zijn broodheren richten.
Maar hebben wij die rechters, jeugdzorgers enz. nodig? Nee eigenlijk niet. En die campagne van de overheid?  Nou nee. Spread the word! Ik moet toegeven dat een afspraak om niet naar de rechter te stappen formeel juridisch altijd kan worden doorbroken. Maar het wordt moeilijk om afstand te nemen van een eigen afspraak waar ook je omgeving intensief en in een ritueel bij is betrokken. Een Portugese universitair docente psychologie die ik dit weekend tijdens de krisisbewegingen sprak dacht dat het in haar land allemaal beter ging omdat er meer sociale controle is.  Ik durf er wat om te verwedden dat in heel veel gevallen afspraken die op een manier gemaakt worden zoals ik die voorsta,  heel veel zogeheten ‘vechtscheidingen’ gaan worden voorkomen.
Dus jullie kunnen dat gewoon doen. Afspraken maken. Als je al kinderen hebt kun je het ook nog steeds doen. Nou niet alleen kunnen; moeten! Als je eenmaal in de scheidingstrein zit wordt het moeilijk. Ik geef graag nog een keer een workshop om het helemaal duidelijk te maken. Doe het dan ook. Ga niet romantisch roepen dat het je niet kan overkomen. Afspraken over de zorg voor de kinderen, voor en na scheiding kunnen zelfs scheidingen zelf voorkomen!
Neem je verantwoordelijkheid.
Deze les ging dus over verantwoordelijkheid op micro-niveau. Laten we het in les 2 ook eens hogerop zoeken. Wat kun je samen met anderen buiten je vrienden en familie doen om de loyaliteitsproblemen van kinderen te tackelen?
In deze blog leg ik wat verder uit waaraan ik denk bij het maken van eigen afspraken.
pS1: Had ik dat nog gemist (dank je Iris) De notarissen hebben wel wat bedacht wat in de richting komt ik ben benieuwd hoe dat er precies uit ziet. Iemand ervaring?
 

Dijkdoorbraken en zandzakken

Twee maanden geleden bereikte ik samen met de facebookgroep (h)erken ouderverstoting een dijkdoorbraak in de openbaarheid van uitspraken doordat het hof Den Bosch de hele serie uitspraken van een raadsheer over 2016 vrijgaf. Zoals te verwachten viel reageerde niet iedere rechtbank hier positief op. Wat minder te verwachten viel was dat ook in eigen kring door een paar mensen (waaronder ‘zelfs’ een jurist) wat meesmuilend werd gedaan over deze duidelijke overwinning. Kortom de zandzakken werden aangesleept om het gat in de dijk te dichten, en die zandzakken kwamen soms uit onverwachte hoek. De rechtbank Breda en het Hof Den Haag hebben negatief gereageerd op verzoeken om openbaarheid van uitspraken cq publicatie. Maar het gat in de dijk zal en kan niet meer worden gedicht. De overwinning op de intransparantie en arrogantie van de rechterlijke macht heeft velen geïnspireerd. Ook Patrick Damhuis roerde het punt zondag in zijn toespraak tot Tweede Kamerlid Sven Koopmans uitdrukkelijk aan. En we gaan er dan ook met Sven over verder. Ook al omdat Sven eerder duidelijke uitspraken deed over de noodzaak van openbaarheid. Op een of andere manier is het wel wonderlijk dat het juist een VVD-er is die deze confrontatie niet helemaal uit de weg gaat. Immers de VVD is juist sterk verbonden met het angstwekkende justitiebolwerk door het leveren van achtereenvolgende ministers van Justitie. Illustere voorgangers van Sven zoals Otto Vos en Ruud Luchtenveld (klik>laatste alinea) hebben echter wel hun nek uitgestoken tegenover het justitieapparaat en de Rechterlijke macht.

vos
1998: VVD-er Otto Vos in de lentemars

Zondag kreeg ik van Nico van den Ham de gelegenheid om de kritiek op het rechtelijke machtsmisbruik nog eens goed op een rijtje te zetten. En ik moet zeggen dat is goed gelukt. Zie onderstaande video. Wat een mooie plek daarvoor zo tussen de ridderzaal, Eerste en Tweede Kamer.
We willen nu een matrix maken met een overzicht van alle gerechten met uitkomsten van inzage en publicatieverzoeken. Een beetje name and shame.

Dossier rechtersdictatuur
Argumenten rond openbaarheid van uitspraken
Bewaren