Lang leve de koningin is de titel van een mooie film van Esme Lammers, de kleindochter van schaakgrootmeester Max Eeuwe en dochter van oud landdrost Han Lammers. Als ik nog s ooit iets belangrijks mag worden wil ik ook graag drost heten, whatever that i.c may be. Maar dat terzijde.
De film gaat over een meisje dat haar vader terugvindt nadat ze zo goed schaken heeft geleerd dat ze tegen haar vader in een simultaan kan spelen. En daarna komt alles weer goed. Dankzij de schaakkoningin. Deze week hield ik voor kinderen een inleiding over de ze film. Die inleiding begon zo:
Ik heb wel eens een brief geschreven naar de koningin, maar die was lang niet vriendelijk en ook zag ik wel eens een koninginneportret in een rechtszaal; ook al niet vriendelijk. Dus mij zal je dat (lang leve de koningin) niet horen roepen in het algemeen. Maar……
Ik vond het , al zeg ik het zelf, een mooie inleiding waarin ik kinderen iets kon vertellen over kunst, mijzelf en over vaders en kinderen.
Wie meer wil lezen kan mijn inleiding nalezen op mijn website (zie hieronder). Ondertussen ben ik benieuwd of Esme de film vanuit haar eigen ervaring schreef. Maar ik weet niet of we dat nog ooit te horen krijgen…..
Helpen! roept de vrouwelijke coach van het dappere, exclusief vrouwelijke pupillenvoetbalteam naar haar meiden als een van hun in de knel komt. Ik maak me wijs dat ik die (weinig specifieke) aanwijzing bij de coaches van het team van mijn zoon nooit gehoord heb, en vraag me af of dat helpen wellicht iets is wat vrouwen hier leren. Nou vast niet, het zit er in die algemeenheid bij vrouwen beter in gestampt dan bij jongens. Het heeft ook niet mogen helpen. De jongens wonnen met 20-0. De leiding kwam onze jongens nog vragen, of het ook 18-0 mag worden (er was al wat onduidelijkheid), dat zou dan ook eervoller zijn voor de meiden. Ik kon daar wel in meevoelen. Maar de jongens waren bikkelhard. De scheidsrechter had 20 gezegd, en we moeten ook aan ons doelsaldo denken.