Cookies

Tag: schoutenweg

Geplaatst op

Medea

“Naar de onschuld van een kind dat door een moeder wordt bemind en dat met liefde wordt gegijzeld” zingt Joop Visser. Toen ik twintig jaar geleden bezig was met mijn hongerstaking voor de rechtbank Deventer kreeg ik dat lied van iemand te horen en het heeft me nooit meer losgelaten. Later vroeg ik Joop Visser of ik een stukje van de audio op internet mocht zetten. Ik kreeg wel een vriendelijke antwoord en een CD van hem als dank voor de door mij opgestuurde actiekaart PAPPA. Maar verder een duidelijk “nee”. Later ben ik wel zo vrij geweest om uit zijn lied te citeren op de tweede pagina van het eerste boek dat onder mijn naam (redactie) werd uitgebracht in 1999. In 2004 werd het lied op indrukwekkende wijze gebruikt bij een dramatische actie van een vader bij de Raad tegen de Kinderbescherming. De actie gebeurde onder de paraplu van Fathers4justice, in die tijd een fantastische actiegroep die echter op effectieve wijze kapot is gemaakt. Het filmpje dat ik nog ergens vandaan heb kunnen redden is van wat mindere kwaliteit, maar dat doet niets af aan de zeggingskracht, integendeel. Zie ook die twee mensen, volgens mij kinder”beschermers” die zich geen houding weten te geven. Verder een toespraak door Andy Work, destijds de Nederlandse voorman van Fathers4Justice. De vader leest een soort afscheidsbrief voor.
http://youtu.be/rWKREnUEDdA.
Hoe kom ik er ineens bij om dit filmpje nu te plaatsen? Wel op mijn favorite boublog (zie vorige post)stonden ineens liedjes van Jaap Fischer, het oudere alter ego van Joop Visser. En verder zong ik een paar liedjes van hem op het tuinfeest van mijn alomgeprezen Schoutenweg vorige week. Mocht u meer willen horen van Fischer/Visser dan kunt u eens op boublog kijken. Kunt u gelijk kijken hoe Boudine reageert op het liedje Medea want volgens mij heeft ze het niet zo op vaders. Voor het overige zijn we het over alles zo’n beetje eens trouwens.

PS: Ah u moet zeker daar even meelezen. Boudine heeft wat moeite met mijn uitspraak “heeft ze het niet zo op vaders” Ze heeft het wel op vaders, maar op een speciale manier. Een manier die me heel bekend voorkomt maar die ik moeilijk kort kan verwoorden. Leest u liever op haar blog mee dan kunt u zelf oordelen.

Boublog over Visser/Fisher
Dossier vaders en de musen
mijn hongerstaking 20 jaar geleden

Geplaatst op

liedjes zingen

mag dus niet

Ongeveer 15 jaar geleden kwam ik bij de bieb op de Brink mijn Buuv (paar huizen verderop) tegen. “Wat kan jouw dochter mooi zingen”. Ik keek in opperste verwarring naar haar. Het rapport van het Rad voor de Kinderbescherming over mijn dochter was net onbegeleid door de bus gegleden. Daarin had ik met rode wangetjes het volgende gelezen:
“Vader heeft op zich wel leuke en kindvriendelijke ideeën zoals liedjes zingen en met zijn dochter op een bakfiets door de stad fietsen. Dit lijkt echter meer te beantwoorden aan zijn eigen behoefte om als vooruitstrevende vader gezien te worden dan dat het past in een verstandige opvoeding van R”

Ik had er geen idee van dat Buuv mijn dochter les gaf, want mijn dochter had ik al twee jaar niet meer gesproken. Evenmin had Buuv van dat laatste enig idee. Tsja dit soort leed spreidde ik tóen nog níet zo wijds rond. En zo zal mijn dochter op haar beurt niet geweten hebben dat haar zangjuf bij haar vader in de straat woont.
Zo gaat dat in een beschaafd land.

Onlangs kreeg ik een paar zanglessen van Hanneke. Ik ben druk bezig om met een paar mooie liedjes met zangmaatje Edith goed op te nemen. In het kader daarvan leek het me wel eens aardig een paar zanglessen te nemen. Heel vroeger toen ik zes was had een of
andere muziekschooltrut mij eens op de solfège een bromtol genoemd. En dat zit nog diep, tegen beter weten in. De zanglessen van Hanneke deden mij goed. Het leerde mij nog een keer hoe je in je muziek je gevoel kunt bereiken. En heel in de verte hoorde ik mijn dochter meezingen. Over de papieren bergen van de raddraaiers van de Raad van
je weet wel, heen.

Niet lang nadat ik Hanneke op de Brink tegenkwam hield ik mijn twaalf-daagse
hongerstaking op dezelfde Brink. Niet bij de Bieb maar bij het gerechtsgebouw. Daar kwam Hanneke ook vaak met haar hondje. Inmiddels wist heel Deventer dat ik een dochter heb, ook al ging ze dóór voor de dochter van iemand anders.

Ik moet denken aan het bord van het huwelijk van mijn ouders. Wat God verbonden heeft scheide geen mens, iets dat meer zou moeten opgaan voor ouder-kind relaties dan voor huwelijken. Zang verbindt me met mijzelf, en mijzelf met mijn kinderen.

Dit blog schreef ik vorig jaar bij het vertrek van buuv Hanneke

over de Raad voor de Kinderbescherming en liedjes zingen