Cookies

seks-u-o-log-e

Ik val soms op (over) een enkel lettertje. Maar dat is ook nodig.

Volgens de Volkskrant heeft de KRO afgezien van de diensten van seksuologe Maria Schopman voor het, van de BBC overgenomen, programma Sex…with Mum and Dad. Voor de goed orde het gaat hier over een programma waar ze het hebben over het met je ouders praten over seks. Ok praten met vader en moeder, in veel gevallen zal de vader helaas buiten beeld zijn, maar afin. Maar nu Schopman is afgewezen is de KRO op zoek naar een andere seksuologe… Pardon? Kan het geen seksuoloog zijn dan? Maar inderdaad als ik zo even op mijn geheugen afga hebben we de laatste jaren, veel Goedele Liekens, maar weinig seksuologen gezien in het openbaar.

Zelf ben ik net aan het lezen in het alweer wat belegen boek van seksuoloog Ernest Borneman; Das Patriarchat. Wel een man dus. Een man die zijn magnum opus over het patriarchaat opdroeg aan de vrouwenbeweging.  Hij had wel meer vreemde ideeën.  En met pleasen van vrouwen schop je het niet ver, zo moest ook hij in zijn leven ervaren.

Mannen zijn verdacht als het om intimiteit gaat. Een kleine aanraking kan een mannelijke leraar al fataal worden. Samen onder de douche met je kind is voor een gescheiden vader vragen om moeilijkheden. Dus ze gaan dat maar uit de weg. Mannen en seks tenderen blijkbaar in het volksempfinden naar vieze praatjes en je kunt dus blijkbaar daarom geen mannelijke seksuoloog aan het woord laten in een praatprogramma over seks.

volkskrantbericht

Man

voorpagina van boek Michael“Ik weet wel dat jij het meeste doet met de kinderen en in het huis, maar ik ken ook veel moeders die het veel zwaarder hebben dan jij”

Dit citaat kenmerkt zo’n beetje de positie van de ik-persoon, de schrijver zelf, in het boek MAN van Michael van Eekeren. Zet zich als vader net op de tweede plaats terwijl hij toch net zo belangrijk is als de moeder. Ik weet niet helemaal zeker of het de hoofdpersoon van het boek gelukt is om die twijfel over zijn positie helemaal te overwinnen. Het lijkt er een beetje op dat hij vooral zijn zelfvertrouwen herwint door eens lekker van bil te gaan met een andere moeder uit de klas van zijn kinderen, wat via de nodige omwegen ook tot enig herstel in de relatie met de moeder van zijn eigen kinderen leidt.

Maar zeker is het een intigrerend boek, dat lekker te lezen is, dat ik snel uitlas. Opmerkelijke openhartigheid. Een beetje a la Heleen van Royen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij net als van Royen een probleem kreeg met een passage over een benoemde derde ( in dit geval Rita Reys die een flinke escapade met zijn vader zou hebben gehad) . Dit soort openhartigheid ( meer dan van Royen naar zichzelf gekeerd) is voor autobiografische mannenliteratuur wat ongebruikelijker. Voortdurend vroeg ik me af of ik mezelf wel dat soort bekentenissen zou durven veroorloven. Als man ben je immers superkwetsbaar als je wat vertelt over wat je echt beweegt. Je zult dan ook nooit een mannelijk kamerlid over zijn eigen echtscheiding horen vertellen. Mensen als Anja Meulenbelt hebben de weg gebaand voor vrouwen om al hun belevenissen rücksichtloos aan het papier toe te vertrouwen ( De schaamte voorbij). Michael zet een stap op dat pad voor mannen. Wat politieker aangezet had van mij wel gemogen.

Muziek speelt een belangrijke rol in het boek. Als ik eraan toekom wil ik daar verder op ingaan in een iets uitgebreidere recensie. Ook wil ik dan aandacht schenken aan de bijzondere manier waarop dit boek op de markt werd gezet.

site Michael Van Eekeren