U herkent de zinsnede? Nee, ik ga nu niet een lofzang schrijven op socialistische bewegingen en partijen. Want de praktijk van het socialisme heeft vooral veel staatsverdrukking en illusiewetten opgeleverd. Niet in het minst de laatste brouwsels van achterkamertjessocialist Ronald van Raak met de heruitvinding van Stalin’s Goelag archipel (gedwongen begeleiding voor extremisten). De institutionalisering van mooie gedachten leidt zelden tot mooie praktijken. Dat geldt voor het socialisme, dat geldt voor de bijbel, dat geld voor het feminisme. De linkse kerk, de heilige kerk, Equality, de mariakapel van het feminisme, daar moet je niet wezen. Maar het blijft zonde om het kind met het badwater weg te gooien.
Ook de Internationale (waaruit de koptekst is ontleend) verdient een frisse kijk, ontdaan van het vervuilde badwater. De eenvoud van ‘De staat verdrukt, de wet is logen’ spreekt aan. Maar dan moet je hem wel in de goede tijdsvormen lezen. De staat wordt niet verdrukt, maar verdrukt mensen. Dat hebben de socialistische bewegingen nooit goed begrepen. je zou wensen dat ook het voltooid deelwoord van verdrukken met een d zou worden toeschreven, om elk misverstand te voorkomen. tegenwoordige tijd dus. Ook niet verleden tijd precies. Het is nú de staat die verdrukt.
De wet is logen. Niet alleen omdat de wet niet deugt. Voor een groot deel deugt die wel. Maar hij liegt ons voor. Onze wet schept de illusie dat mensen in deze westerse samenleving met respect voor mensenrechten worden behandeld. Maar dat is geenszins het geval.
Het stuitendste voorbeeld daarvan is familierecht, waar geen enkele wet of regel heerst en we volledig afhankelijk zijn van goodwill van zelfbenoemde (ja dat meen ik , maar verdient een andere keer uitleg) professionals.
De honden lusten er geen brood van zou ik willen zeggen. Maar er zijn mensen die me deze woorden af proberen te nemen Elke kwaadheid wordt verdacht gemaakt. Als rechters en jeugdzorgers dat niet doen doen je zogenaamde maatjes dat alsnog wel. Het is gewoon tijd om onze boosheid te laten zien!
Ik zal nog een keer terugkomen op een aantal andere interessante zinsnedes uit de internationale. Niet in het minst het woord ‘Ontwaakt!’ Maar het kan ook zijn dat ik eerst met een stukje bijbeltekst kom. Om over na te denken. Niet om klakkeloos over te nemen maar om wakker te worden dus.
PS1: 29-12-16 Ik merk dat ik wat vaag mensen diskwalificeer. Ik wil graag met open vizier werken. De heren Hanhart, Tromp, Prinsen haalden 15 jaar geleden een door mijzelf geschreven en onder mijn naam geschreven stuk buiten mij om terug bij een kinderbeschermingsblad. Het ging om de zinsnede ‘De honden lusten er geen brood van’ Daarna dreigde ik de door mijzelf opgerichte groep commissie familierecht uit te worden gegooid vanwege deze uiting. Dit laatste is niet door gegaan. de geschiedenis sindsdien bekijkend is het eigenlijk nooit meer goed gekomen tussen mij en hun. Niet omdat ik hun haat, integendeel, ik hielp ze voortdurend allerlei podia op. Maar de houding naar mij bleef hetzelfde. Dit zegt m.i wel wat over de vaderbeweging en of over mij. Kiest u vooral zelf. Zie ook: https://joepzoekt.wordpress.com/2014/08/25/de-judasrol-concept
praat-je over jeugdzorg en socialisme?
Zucht. Precies dertien minuten communicatie met een communicatiemedewerker van de SP-kamerfractie. Mijn eigen partij. Het was best een zinvol gesprek, maar ik moet moeite doen het onderwerp te beperken tot de communicatie an sich. En me niet kwaad maken als ik na kamerlid Kooiman en ex-kamerlid Langkamp ook nog Quik-Schuijt en Meulenbelt te berde breng. Met deze laatsten kan ik zelf ook niet communiceren. Eigenlijk vooral omdat ze de bui al voelen aankomen en ook niet meer met mij willen communiceren, omdat ik in hun ogen kwaad ben. Ja en?
Nu ging het over de communicatie van iemand anders met de SP-fractie. Niet netjes genoeg en dan wordt de toegang geblokkeerd. Geen communicatie. Ik snap het en ik snap het niet. Een gedachte blijft overeind. Er is eigenlijk geen communicatie meer mogelijk tussen de mensen die zich hard maken tegen de misstanden in de jeugdzorg en rechtstaat enerzijds en volksvertegenwoordigers anderzijds.. De frustratie is te hoog opgelopen. Zelf trek ik me ook liever op mijn weblog terug dan om te proberen de diverse SP-dames iets duidelijk te maken. Tsja en er komt veel terecht en langs op mijn weblog maar Kooiman en Langkamp komen hier dus nu terecht, maar vast niet langs.
Met de SP is het soms makkelijker, maar ook moeilijker communiceren. Ze zijn gevoelig voor misstanden maar ook gevoelig voor meer staat voor kinderen. Meer geld in de jeugdzorg. “Ja maar we moeten de nodige zorg toch niet beknotten omdat er ook misstanden zijn” Dat zo de hengelbereidheid naar kinderen waar wellicht nog wat jeugdzorg aan kan worden toegevoegd groter wordt dringt niet door.. Dat meer jeugdzorg de afgelopen jaren gewoon heeft geleid tot minder welzijn voor kinderen is voor de SP blijkbaar nog steeds niet doorgedrongen. Ondanks de toch verontrustende signalen van de commissie Samson, extra risico op seksueel misbruik. Alsof het niets is.
Sommige mensen wijzen op de oude leninistische gedachtengoederen die de SP mogelijk parten zouden kunnen spelen. En inderdaad de gelijkenissen met het verhaal van de Russische jonge pionier Pavlik Morozov borrelen wel eens bij mij boven. Er zijn denk ik wel een paar verbanden. Maar ook een paar verbanden niet.
Verder zou de SP zich kunnen realiseren dat goede banden met het veld soms aardig kunnen zijn (Kooiman en Langkamp komen uit de jeugdzorg, waarschijnlijk zijn veel SP-leden werkzaam in de jeugdzorg) maar ook een kritisch oordeel in de weg kunnen staan.
Ik heb per saldo goede hoop dat dit korte gesprek zin heeft gehad.
Elke post op dit blog heeft een aantal Tags. Een daarvan is Anja Meulenbelt. Ter gelegenheid daarvan nam ik zelf nog eens al mijn blogjes door die iets te maken hebben met Anja. Ik vond daar zulke juweeltjes tussen zitten dat ik u die exercitie ook durf aan te bevelen. leest!
gestolen kinderen
Onder het mom van “het belang van het kind” werden aboriginals jarenlang hun kinderen afgenomen. Het was goed voor de kinderen hadden ze bedacht om ver weg van hun eigen ouders in een blanke cultuur op te groeien. En ja eindelijk heeft de Australische staat er excuses voor aangeboden. Ik hoop dat ze er wat aan hebben al die trotse originele bewoners van Australië.
Maar elke keer blijkt het weer te moeilijk voor de wereld om historische lessen op het heden toe te passen. Dat komt omdat er nooit precies hetzelfde gebeurt, maar wel ongeveer hetzelfde. Toch heeft het misbruiken van de term “belang van het kind” in de huidige samenleving veel weg van de arrogante stijl waarmee destijds de Australische staat de term gebruikte.
Hoe lang zal het nog duren voordat er ook een papa-variant is op dit excuus? Ik heb hem alvast, met dank aan de inspirerende tekst van premier Kevin Rudd, als volgt geformuleerd:
Voor de pijn, het lijden en kwetsen van generaties vaders, hun kinderen, de uiteengeslagen families en de verstoorde samenleving zeggen we sorry. Voor het uiteenscheuren van families en de banden tussen de generaties zeggen we sorry. Voor de onwaardige behandeling van trotse mannen, vaders en de vernietiging van een positieve mannenkultuur zeggen wij sorry.
Drie keer sorry voor aboriginal-leed (link hersteld)
Meer over het belang van het kind, vaders en aboriginals
centra gezin geenzin
Al in de zeventiger jaren pleitten mensen als Mulock Houwer en Peter Hoefnagels voor het decentraliseren en reorganiseren van jeugdzorg op wijkniveau. Eervorig jaar hoorde ik Agnes Kant het nog als de sublieme oplossing presenteren voor het gebrekkige functioneren van de jeugdzorg. Maar toen waarschuwde ik haar al dat die decentralisatiegedachte mooi is als……
En wat ik toen zei is precies wat Adri van Montfoort nu beweert in Trouw : ‘Nieuwe jeugdcentra registreren, terwijl ze moeten luisteren’ oftewel het is een tot de wijk vertakte bureaucratie geworden; in plaats van een groep hulpverleners die dicht bij de praktijk staat. ” Zij zijn bedoeld als buurtsteunpunt voor ouders met opvoedvragen, maar dreigen zich vooral bezig te gaan houden met controle. „Het kabinet legt in de uitvoering te eenzijdig de nadruk op beheersing, het registreren van problemen van kinderen,” vindt Van Montfoort”
Kinderen moeten op de eerste plaats door hun ouders worden opgevoed, en dat vergeet de overheid…… vindt ook van Montfoort.
artikel Trouw; klik ook door naar het achtergrondartikel
zie ook blog Vangen….we krijgen onze kinderen terug
De scharrelkippen van Bovenmeestertje Staat
Kinderen en ouders die de school verzuimen worden strenger vervolgd. Scholen die de urennorm niet halen worden met boetes overladen, zelfs als ze de uren wel, maar op een andere, zinvolle manier, hebben ingevuld. Dat wordt ophokken du, zoals de scholieren dat zelf noemen.
Kinderen aan de staat binden (ook in de jeugdzorg) kan op heel wat meer sanctiebereidheid rekenen als het voorkómen van het uiteenvallen van ouder-kindrelaties. Ergo, het uiteenvallen daarvan wordt door de staat flink bevorderd (zie diverse eerdere posts hier) .
Afgelopen weekend reisde ik naar Groningen. Alsof de mensen die ik daar en onderweg tegenkwam mijn vorige post gelezen hadden kwam het gesprek herhaald op de technocratisering en staatstoeeigening van onderwijs en onderzoek. Een afgestudeerde beleidswetenschapper die een prachtige klus had moeten laten liggen omdat ze het vertikte haar onderzoek bij voorbaat toe te schrijven naar de gewenste uitkomst “De dood van deze kinderen is niet veroorzaakt door slechte zorg van de staat en haar gezondheidsautoriteiten”. Een hoogleraar wiens kritiese onderzoeken over de staatsgrip op het onderwijs, drastisch in de onderste la belandden omdat ze niet beleidswelgevallig waren. Mensen die zich persoonlijk afgeserveerd voelen, die soms niet meer willen kijken omdat het pijn doet om te zien wat er gebeurt. Ik herken dat. Soms wil ik het gewoon niet meer weten, niet zien en niet horen.
Gelukkig zijn er dan nog de kinderen zelf, zoals die pientere 1-jarige die, in de trein naar het noorden, met genoegen op mijn schoot zat en voortdurend met zijn vingertjes naar mijn neus en ogen zat te wijzen. Alsof hij wilde zeggen: wél zien en wél horen. En met genoegen denk ik aan mijn oud-leraar Frans die zijn lessen vorm gaf aan de hand van Franse chansons. Waardoor ik acuut een veel beter cijfer voor mijn Frans wist te verwerven. Die relatie tussen leerling, leraar en leerstof. Dat is in de praktijk geloof ik een beetje waar we het over hadden daar in Groningen.
In de directe opvoedingsrelaties kan veel meer dan de staat wil of in ieder geval wenst toe te laten. Vadertje Staat als remplacant voor echt vaderschap, voor echt leraarschap.
Bovenmeestertje Staat wil zijn kippen ophokken.
En tegen ophokken helpt soms meer scharrelen. Niet alleen bij kippen.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=BU9w9ZtiO8I&rel=0&border=1]
Hierboven zingt Reinhard Mey het liedje Wachsam dat deze post mooi raakt.
En dan de links voor vandaag nog:
een bult die de lucht vult
Ik houd me ook nog wel eens met andere dingen bezig dan vaderschap, en toch heeft het er dikwijls weer mee te maken. B&W van Deventer willen zichzelf met hun ambtenaren in een grote bult huisvesten die het aangezicht van de binnenstad nog lang zal bepalen, verstoren eigenlijk.
Hiernaast ziet u een door mij uitgedacht leus die ik, samen met Ilia, eigenhandig op het doek schilderde. Een schilderij van het ongebruikelijke soort dus. Die leus raakt het algehele zelfpromotende gedrag van de overheid de laatste jaren. Ik sprak er al eerder over hieronder. De ongehoorde arrogantie om te denken dat de overheid alles beter doet.
De vele aanwezige SP-ers noodden mij om her en der nog een discussietje te voeren over de verschillen tussen de eerste-kamer en tweede-kamer fractie vcan de partij als het gaat om gelijkwaardig ouderschap. Een discussie die een zekere basis heeft in Deventer als de bakermat van het amendement gelijkwaardig ouderschap. Het viel me mee dat een paar mensen goed wisten hoe de discussie verder aan het verlopen is.
Een etterende puist zit er onder die bult in Deventer en elders. Het lijdt voortdurend tot ongelukkige uitbarstingen om te denken dat zaken wel in orde komen als ze (meer) een overheidstaak zijn. Het is goed dat er deze week weer verdergaande voorstellen zijn om de strafbaarheid van de overheid weer in te voeren. Dat zal de illusie van de overheid als belangeloze dienaar van de burger weer een beetje doorprikken. Wel voorzichtig prikken, want er kan veel etter onder zitten !!!
de draak die kindertjes eet
Hisch Ballin ken ik nog van dat rechterscongres waar hij tot mijn aangename schrik in zijn inleiding als voorzitter van het congres uitvoerig citeerde uit mijn congresbijdrage namens de cliëntenorganisaties. Dus je zou zeggen hij weet beter. Wat beter? Dat de staat niet de oplossing is van alle problemen. Dat als het belang van het kind door de staat wordt bepaald kinderen onder het mom van zorg bij hun ouders worden weggehaald of in ieder geval zonder enige scrupules bij hun vader vandaan. En waar gaan die kinderen naar toe. Naar erbarmerlijk slecht functionerende jeugdzorgprofi’s (prof-essionals-profi-teurs), naar jeugdgevangenissen waar ze niet thuishoren. Opgezadeld met loodzware kinddossiers die ongetwijfeld net zo doorelkaargehusseld worden als elders bij die overarogante en betweterige overheidsclubs die zich niet meer om feiten en argumenten bekommeren.
Het is het oude kindersprookje van de draak die kindertjes eet. De staat dat zijn wij niet meer. De staat meet zich Orwelliaanse, stalinistiese proporties aan. Als het aan Hirsch Ballin ligt wordt het nog makkelijker om kinderen een beetje tot helemaal onder toezicht te stellen en uit huis te plaatsen.
Deze week kwam ik nog een reactie tegen van de Raad voor de Kinderbescherming op een door hun verloren klachtprocedure. Ze hadden volgens de Klachtencommissie in ieder geval even naar de moeder haar argumenten moeten luisteren. Maar geen nood , dat is in de toekomst met de nieuwe normen die meer gericht zijn op het veronderstelde belang van het kind in plaats van dat van de ouder niet meer nodig. Ze waren daar alvast een beetje op vooruit gelopen, maar een kniesoor die daarop let was de boodschap van deze kinderbeschermingshotemetoot.