Cookies

Vaderbashing

“Wat we kwijt zijn geraakt is dat we eens heerlijk de schuld konden geven aan het systeem en aan mannen.” In een recent interview met Anja Meulenbelt in het blad Grenzeloos staat het nog een keer voor de duidelijkheid. Nou gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat Anja dit citaat in een, heel klein beetje, relativerende context laat neerschrijven.

Dat wil echter niet zeggen dat ze het manbashing kan laten. Maar daar hebben we het al eerder over gehad. Een erg “mooi” voorbeeld van expliciete vaderbashing kunt u hier vinden onder de blogpost erkennen. Vast wel geïnspireerd door de schaamte-voorbij dame van het feminisme.

Weet u wat grappig is. Het citaat van Anja komt uit interview van haar met een trozkisties blad, waar ik ook ooit een interview over vaderschap aan gaf. Vooral dat laatste viel me destijds erg mee. Het is namelijk niet een erg manvriendelijk blad. Ooit ben ik net als Anja overigens een wijle trozkistisch geschoold en heb daar net als Anja om vergelijkbare redenen afstand van genomen. Eigenlijk ben ik minstens zo feministisch als Anja (hoewel is Anja wel feministisch?) En de schaamte ook al heel lang voorbij. En met zo’n overeenkomsten sta je dan toch nog recht tegenover elkaar, in de praktijk.

En dan nog iets op metaniveau. Ik typte net het woord manvriendelijk en zie dat mijn tekstcorrector (Firefox) het woord niet wenst te accepteren en het woord vrouwvriendelijk …zie… wel! Ik had al eens eerder ontdekt dat manzijn niet, en vrouwzijn door de wordtekstcorrector wel werden geaccepteerd.

En, hiephoi, vandaag een nieuwe tekstcorrector gevonden voor het nieuwe boek Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. een tekstcorrector(v) die wél snapt dat manvriendelijk een mooi woord is.

Anja in Grenzeloos (link vernieuwd)
Mijn interview aan grenzeloos (de bronlink is verbroken, sic!; Ik zal het artikel binnenkort even scannen)

bescheiden

rouwkaart-johan

Ik ga nog wel eens tekeer tegen mensen binnen de vaderbeweging die hun ego teveel oppoetsen. Misschien heb ik daar zelf ook wel eens last van. Ik probeer kritisch te blijven. Het probleem is dat je hele persoonlijkheid ervan lijdt als je in het familierechtbedrijf wordt vermorzeld. Compensatie ligt dan op de loer.

Een paar dagen geleden overleed een bescheiden iemand die stil veel bijdroeg aan het beter maken van deze wereld door teksten te corrigeren. Niet een werkje waardoor je erg opvalt. Maar wel werk dat gedaan moet worden.

De laatste keer dat ik hem sprak drukte hij mij op het hart om mijn auteurs strak aan hun deadline te houden. Dat, moet ik tot mijn schaamte bekennen, is mij niet gelukt. Inmiddels heeft Johan zijn eigen deadline bereikt. Johan Lek is op 8 november dood aangetroffen.  De nog ongecorrigeerde teksten voor het volgende boek liggen doodstil. Ik ben Johan zeer dankbaar.  Nu maar hopen dat ik in dit stukje geen fouten maakte.

Johan Lek was tekstcorrector van de boeken Gemist Vaderschap en Moeder-Kind-Vader.
uitgebreider in memoriam door Rob van Altena